To verlof or not to verlof?

Nu ik inmiddels de 36 weken zwangerschap voorbij ben en in de 37e week zit(!), is het tijd om na te denken over verlof. Want ja, bij een werkgever heb je immers ook recht op vrij vanaf week 34 of 36. Echter ben ik zelfstandige, een tikkeltje eigenwijs en iemand die niet goed vooruit kan werken. Hoe zit dat dan bij mij? Hoe deed ik het bij Skyler? En wat kunnen jullie de komende tijd verwachten? Er waren een paar vragen over dus ik vertel jullie vandaag meer.

In de soep

Tijdens mijn zwangerschap van Skyler had ik mezelf voorgenomen om vanaf week 36 thuis te blijven, geen afspraken meer te plannen en ik zou mijn tijd dan ook gebruiken om vooruit te gaan schrijven. Echter liep dat een beetje in de soep toen ik met 36 weken en 4 dagen beviel van hem. Ik had geen artikelen klaar staan en heb dus ook geen periode van ‘niks doen’ gekend. Een minuut voor de gebroken vliezen stond ik nog een outfitpost te schieten. In de kraamweek deed ik het rustig aan, maar ik merkte ook dat ik af en toe de behoefte voelde om tóch even aan de slag te gaan. Zo schreef ik de volgende dag al mijn bevallingsverhaal en stond de maandag daarna mijn weekly diary (leuk om terug te lezen!) klaar. Zeker niet iedere dag een artikel, maar wel de leukste stukken waar mensen van smulden. En eigenlijk vond ik dat op dat moment helemaal prima en is het daarna ook allemaal goed gekomen. Na de kraamweek startte ik weer met drie artikelen per week, ging ik langzaam naar vijf en pakte ik zo alles weer op. Ik was toen nog druk met twee sites en ondanks dat ik nu nog Styleguide én Mommyhood heb, kies ik er toch voor om me voornamelijk op Mommyhood te focussen en zo de druk van de ketel te halen.

Je zou denken dat ik nu een tweede keer iets beter voorbereid zou zijn. Maar net als de vluchttas die toch weer behoorlijk laat klaar stond en waar ik klaarblijkelijk niks van heb geleerd, is het ook met de site nog steeds een beetje chaotisch. Ik heb mezelf wel al twee weken voorgenomen om geen afspraken meer te plannen en dat gaat goed, maar voor de rest ben ik écht nog niet klaar voor verlof en niks doen. Ik loop een week vooruit met artikelen schrijven en zeker geen vijf of zes zodat ik met de beentjes omhoog kan tot na de bevalling. Ik kan het gewoon niet! Respect voor bloggers die maanden bezig zijn met content om uiteindelijk een zwangerschapsverlof in te kunnen plannen. Wat dat betreft ben ik absoluut geen voorbeeldblogger. Maar heel eerlijk? Ik ben er vrij relaxt onder.

Vooruit bloggen?

In al die jaren dat ik fulltime blog, en dat zijn er nu bijna zes, heb ik altijd een zwak punt gekend; vooruit bloggen. Ik ben er gewoon geen type voor. Ik heb niet genoeg inspiratie om voor weken artikelen te schrijven, ben van het snelle publiceren, werk ideetjes direct uit voor de volgende dagen en weet dat ik het beste presteer onder druk. Voor een vakantie ben ik dagen voor vertrek keihard aan het werk om de site gevuld te krijgen, maar daar houdt het ook wel bij op. Ik heb immers ook een kindje in de rondte lopen dat de nodige aandacht vraagt en verdient. De bedoeling was écht om flink aan de bak te gaan met artikelen schrijven zodat ik de laatste weken van de zwangerschap én de eerste weken na de bevalling niks meer hoefde te doen, maar voor nu zit dat er dus niet in. Ik vind het wat dat betreft ook nog steeds wat lastig met werken en een peuter in huis en heb nog nooit meer dan een paar dagen voorsprong gehad qua artikelen. Voor nu staan er dus artikelen klaar voor de komende week, maar dat kan ook opeens een paar dagen worden, als ik een paar keer besluit niks te doen op woensdag of donderdag zoals afgelopen twee weken het geval was. Maar hé, dat is ook verlof, toch? Alles op een iets lager pitje en af en toe even niet werken. Ik geniet ook op een donderdag van het zonnetje zonder aan werk te denken en ga op woensdag lunchen met Skyler zonder schuldgevoel. Op maandag en dinsdag ben ik nog wel heel erg fijn aan het werk en ook op vrijdag probeer ik toch nog wat werk te verzetten als mijn moeder er is. So far, so good. Ik moet ook gewoon lekker bezig blijven en mijn handen jeuken als ik echt helemaal niet meer hoef te schrijven. Alles is dus nog steeds vers van de pers met slechts een week vertraging er tussen.

Wat dan nu eigenlijk mijn plan is? Gewoon lekker door blijven bloggen en af en toe mijn rust pakken. Minder uren draaien, wat vaker op de bank ploffen maar toch ook wel gewoon blijven schrijven. Dat doe ik immers ontzettend graag. Niet meer de druk voelen om soms twee artikelen per dag te publiceren omdat ‘dat ene artikel even niet genoeg was’, maar het netjes bij één houden. Dat lukt me de afgelopen tijd goed en ik voel me er prima bij. Ik hoop dat ik zo de komende tijd mijn voorsprong van een week of twee kan behouden. Mocht de bevalling zich echt weer plotseling en eerder aandienen, dan staat er in ieder geval íets klaar. Maar ik weet ook: er is begrip als er eventjes niks online komt want jullie weten dat ik niet van de aardbodem ben verdwenen en alleen ‘even’ een bevalling achter de rug heb. Ik ben niet zo iemand die wekenlang niks publiceert omdat ze met twee kindjes thuis zit. Ik moét wat doen voor mezelf en zal dus echt wel weer snel online te vinden zijn. Een babyaankondiging, een bevallingsverhaal, de diary. En zo niet, dan heb ik ook geleerd dat de wereld niet vergaat als er een paar dagen echt even niks online komt. Dat hebben we de eerste keer ook overleefd. Misschien voor sommigen geen professionele houding, maar voor mij een heel hoop rust ten opzichte van de afgelopen jaren waarin ik periodes gekend heb dat ik van mezelf drie artikelen per dag online moest hebben staan. Betekent trouwens niet dat ik de komende weken uit mijn neus ga zitten eten; voor zover het mogelijk is blijf ik gewoon lekker aan het werk op mijn werkdagen om artikelen te schrijven. Ik zou niet weten wat ik anders moet én wil doen! Ik voel me goed, heb nog genoeg inspiratie om mijn voorsprong in leven te houden en ben lekker veel thuis om dit te verwezenlijken. Ik hou van schrijven en word er ook gewoon rustig van. En soms laat ik de computer even uit om te relaxen of om me even bezig te houden met Skyler. De tijd zal leren voor hoe lang ik artikelen heb klaar staan. Misschien voor een week en wie weet wel voor twee of drie. Geen echt verlof als in vrij zijn vóór de bevalling, maar wel qua werkuren een stuk geminderd en ná de bevalling tijd om rustig op te kunnen starten en te wennen aan mijn nieuwe leven. Zo heb ik maandag en dinsdag gewerkt aan teksten en gaf ik mezelf woensdag weer vrij. Zo is het allemaal prima te behappen en heb ik voor mezelf de perfecte combinatie gevonden.

Thank you, zwangerschapsuitkering!

Gelukkig is het voor zelfstandigen allemaal heel goed geregeld qua zwangerschapsverlof. Zo heb ik recht op een zwangerschapsuitkering die ervoor zorgt dat ik de komende drie maanden netjes via het UWV een ‘salaris’ krijg. Dit haalt de druk van de ketel. Ik hoef me even niet bezig te houden met de sales-kant van mijn bedrijf en kan me rustig focussen op content en op het broeden van een baby. De betaalde campagnes zijn zo goed als afgerond, liggen bij klanten ter goedkeuring en hoef ik alleen nog in te plannen. Dat is een heel fijn gevoel. De komende weken en zelfs maanden zijn er geen geldzorgen door de advertorials die ik de afgelopen tijd verwerkt heb en er nog aan zitten te komen. Wat jullie dan allemaal kunnen verwachten? Gewoon een artikel per dag! De diary en de zwangerschapsupdate zullen last minute gemaakt worden en voor de rest staan er wat artikelen klaar die ik vooruit heb geschreven. Er zullen wat informatieve stukken aankomen van leuke merken en nieuwe collecties, maar natuurlijk ook persoonlijke artikeltjes zoals jullie gewend zijn. Shoplog, roomtour, wat babygerelateerde stukken, etc. Ik wil niks afraffelen of flutartikelen publiceren zodat ik maar wat vooruit heb geschreven, maar gewoon de kwaliteit bieden die jullie kennen. Voor mijn gevoel is dat nu helemaal in orde. Ik maak alles in ieder geval helemaal goed met een héél knappe eerste babyfoto (waarschijnlijk eerder op Instagram dan op Mommyhood) die ik snel de wereld in slinger en natuurlijk de heerlijke baby- en kinderverhalen die er na de bevalling zitten aan te komen. Promise!