Stichting Beschermde Wieg

Eigenlijk doe ik nooit zoveel met nieuwskwesties hier op de site. Mommyhood draait om mijn persoonlijke verhaal, hier en daar wat leuke nieuwtjes en favorietenlijstjes. Ik heb niet de behoefte om maatschappelijke zaken aan te kaarten of enige discussie teweeg te brengen. Maar toen ik gisteren RTL Late Night zat te kijken en Barbara van Beschermde Wieg aan het woord was, voelde ik dat ik er tóch iets over wilde schrijven.

Ik vond en vind kinderleed verschrikkelijk maar sinds ik moeder ben krijg ik nog meer de rillingen van nieuwsberichten als ‘dode baby gevonden’, ‘vondeling in vuilcontainer’ en ‘iedere week een dood kindje door mishandeling’. Ik word er misselijk van, krijg tranen in mijn ogen en kan me niet voorstellen hoe iemand zoiets kan doen met haar of zijn eigen kind. Maar we kunnen wel zeggen hoe verkeerd het is dat iemand zoiets doet en hoe walgelijk de keuze is; we weten niet hoe het met de moeder (of vader!) is. En daar werd ik op gewezen toen ik een heel tijd geleden hierover aan het Twitteren was. Wat bezielde zo’n vrouw, om haar kind in de prullenbak te dumpen? Iemand anders gaf een weerwoord, want wie weet wat er met de vrouw gebeurd is waardoor ze hier toe in staat was? Wie weet wat voor ellende zo’n vrouw heeft meegemaakt waardoor ze geen uitweg ziet? Ik praat het niet goed want er zijn een hoop alternatieven voor zo’n wanhoopsdaad, maar ik probeer nu wel iets minder snel te oordelen. Maar toch is het verschrikkelijk en gaan mijn nekharen er recht van overeind staan.

Keuzes
Als ik denk aan de mogelijkheden voor het geval je kindje niet welkom is of kan zijn, zijn er genoeg keuzes. Allereerst is er natuurlijk abortus voor het geval je binnen een paar weken je zwangerschap wilt afbreken. Ikzelf zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om een kindje weg te laten halen, maar ik snap heel goed dat er soms geen andere keuze is en dat mensen voor deze uitweg kiezen. Ik ben dan ook absoluut niet tegen abortus. Natuurlijk kun je je kindje ook afstaan ter adoptie. Een heel mooi iets in deze wereld. Ieder kindje heeft recht op liefde, een goede basis en ouders die voor hem of haar kunnen zorgen. Of dat nu de biologische ouders of de adoptieouders zijn. Mensen die geen kinderen kunnen krijgen of heel graag willen adopteren omdat er genoeg kindjes op de wereld zijn die een warm thuis willen… Ik zit keer op keer met tranen in mijn ogen naar Met Open Armen te kijken als kersverse ouders voor de allereerste keer hun adoptiekindje gaan zien en hem of haar mee naar huis mogen nemen. Ook dat juich ik alleen maar toe. Het zal hartstikke moeilijk zijn voor een moeder om een kind te voldragen en het dan vervolgens af te ‘moeten’ staan, maar je weet dat jouw zoon of dochter op een goede plek terecht komt en dat ze een beter leven krijgen dan wat jij hen op dat moment kan bieden. Als dat de reden is om het kind af te staan, tenminste.

Bovenstaande twee opties zijn niet strafbaar en ik vind ook niet dat dat anders moet zijn. Natuurlijk is een abortus verschrikkelijk en zal ik zelf ook nooit kiezen voor het weggeven van mijn kindje. Thank God, dat ik die keuze ook (hoogstwaarschijnlijk) nooit hoef te maken. Maar zwangere vrouwen deze keuze bieden vind ik een mooi iets. Zolang de ouders een weloverwogen keuze maken en hierbij het kind in hun achterhoofd houden, denk ik niet dat andere mensen daar over kunnen oordelen. Wat echter wel strafbaar is, is je kindje te vondeling leggen of -veel erger- het kindje het leven ontnemen. Nu spreekt dat laatste voor zich, maar over de vondelingen valt wel wat te zeggen. Want leg je je kindje ergens buiten, in het bos of in de portiek zonder te weten wat ermee gebeurt? Of breng je je kindje naar Stichting Beschermde Wieg zodat het zeker weten goed terecht gaat komen en het de zorg krijgt die het nodig heeft? Kies je voor het onzekere, waarbij het niet eens zeker is dat je kindje het overleeft? Of kies je voor het zekere, waarbij er tientallen vrijwilligers klaarstaan om het kind op te vangen waar je zelf niet voor kan en/of wil zorgen? Beide opties zijn strafbaar in Nederland en dat verhaal vond ik toch wat gek gisteravond bij RTL Late Night.

Beschermde Wieg
Barbara Muller, oprichtster Beschermde Wieg, hangt misschien een straf boven het hoofd, omdat zij een te vondeling gelegd kind heeft opgevangen. De stichting Beschermde Wieg werd in 2014 opgericht. Er zijn vondelingenkamers in Papendrecht, Groningen, Middelburg en Oudenbosch. De kamer is een ruimte van ongeveer 1,5 bij 3 meter, waar de moeder naar binnen kan gaan met haar baby. Het is ingericht met een ledikantje, een tafeltje en een stoel en de moeder kan anoniem in gesprek gaan met een hulpverlener of ervoor kiezen de baby meteen achter te laten. In Nederland is het te vondeling leggen van een kind verboden, zoals ik hierboven al vertelde. Er staat een celstraf van ruim vier jaar op en een boete van ongeveer 20.000 euro. Echter vinden veel mensen dat dit veranderd moet worden. Een moeder die haar baby veilig en anoniem achterlaat mag niet langer bestraft worden, luidt het voorstel. En ondanks dat ik geen voorstander ben van je kindje te vondeling leggen omdat er andere opties zijn, vind ik het idee van een vondelingenkamer toch een stuk beter dan op straat, in vuilcontainters of erger, in boodschappentassen.

Anonimiteit
De Stichting Beschermde Wieg heeft dus voor het eerst een moeder geholpen haar kind af te staan. Eind vorige week heeft een vrouw haar net geboren kind overgedragen aan vrijwilligers van de stichting in Groningen. De jonge moeder had in de nacht van donderdag op vrijdag de noodlijn van Beschermde Wieg gebeld. Een vrijwilliger van de stichting schakelde vervolgens een verloskundige in om de baby ter wereld te helpen. Veilig en wel, zonder dat de moeder dit alleen heeft moeten doorstaan. Vervolgens is het kindje overgedragen aan het ziekenhuis. Barbara Muller is blij dat de moeder ervoor gekozen heeft om de stichting in te schakelen. ‘Anders had zij het kindje op straat te vondeling gelegd’. De baby is ondergebracht bij een crisispleeggezin. Moeders die hun pasgeboren baby in de vondelingenkamer leggen, kunnen tot een half jaar daarna op hun beslissing terugkomen. Daarna gaat de baby een lang traject ter adoptie in. Is de baby eenmaal geadopteerd, dan kan de biologische moeder nog wel omgang krijgen, maar de adoptie ongedaan maken kan ze niet.

Zonder de moeder te veroordelen om haar keuze vind ik de vondelingenkamer een mooi initiatief. Ja, er zijn betere opties zoals adoptie waar ik zelf eerder voorstander van ben, maar alsnog is de vondelingenkamer beter dan te vondeling leggen op straat of erger, dan het kindje om het leven te brengen. Zoals iemand op Twitter al zo mooi zei: Wanhoop houdt zich niet aan protocollen en wetten. Als de moeder echt ver heen is, in paniek is en tot wanhoop is gedreven, weet je niet wat ze doet. Hoe fijn is het dan dat ze naar zo’n stichting kan die haar helpen het kindje gezond op de wereld te zetten, het vervolgens naar het ziekenhuis brengen en dat het vanaf daar wordt ondergebracht in een pleeggezin? Het is in ieder geval een akelig nieuwsbericht minder. ‘Kindje gevonden in plastic zak in schuur.’

We kunnen en moeten het natuurlijk ook de andere kant op bekijken. Hoe zit dat later met het kindje, dat dolgraag wil weten wie zijn of haar ouders zijn? Deze eerste vondeling heeft op haar zestiende een keuze; de moeder heeft op verzoek van de stichting haar gegevens achtergelaten in een gesloten envelop en deze ligt bij een notaris. Het kindje mag als hij of zij 16 jaar is vragen wie de moeder is. Dit is voor de ouder echter niet verplicht aangezien Beschermde Wieg juist kiest voor anoniem bevallen. Er kan dus gekozen worden voor gehele anonimiteit waardoor het kindje niks weet van zijn of haar afkomst. En daar zit dus gelijk een groot, groot nadeel aan dit mooie initiatief; ieder kind heeft immers het recht te weten wie zijn ouders zijn. En dat is dus juist de reden dat niet iedereen staat te springen om de wijziging van het wetsvoorstel.

Het blijft een zeer moeilijke kwestie. Aan de ene kant juich ik dit initiatief ontzettend toe omdat het zorgt voor een alternatief voor de kindjes die anders op straat terecht komen of ergens levenloos worden gevonden. Aan de andere kant zal het voor het kind op latere leeftijd verschrikkelijk zijn, om niet te weten wat jouw afkomst is en wat jouw moeder heeft gedreven tot deze wanhoopsdaad. Maar dat hadden ze ook niet geweten als ze op straat terecht waren gekomen en misschien net op tijd gevonden zijn door omstanders, zoals dat arme kind in de ondergrondse container. Dan toch liever de vondelingenkamer.

Ik ben heel benieuwd hoe jullie hierover denken. Hou het wel een beetje netjes in de comments, alsjeblieft, en respecteer elkaars mening.