Toen mijn kinderen jonger waren, vroeg ik me af hoe andere ouders het deden. Hoe kun je in hemelsnaam werken, je kinderen van school halen en ze ook nog eens halen en brengen naar sport- en speelafspraken? Maar ook: hoezo is dat leuk voor de kinderen, om zo’n volle agenda na school te hebben? Inmiddels zit ik zelf in deze routine. Ik heb twee schoolgaande kinderen van 5 en 8. Twee kinderen die het heerlijk vinden om af te spreken en die ook naar een sport gaan. Zwemles is voor de oudste even voorbij, maar komt er voor de jongste aan. Ik ben blij dat ik in de positie ben om thuis te werken en dit zelf op te kunnen vangen. Hoe zorgen we wekelijks dat er activiteiten zijn, maar dat het geen overbelasting is? En dan van beide kanten bekeken: zowel voor de kinderen als voor de ouders. Want vergeet jezelf niet!
Wekelijks sporten
Onze jongste zit sinds kort op kickboksen. Dit is drie keer in de week een half uur op maandag, woensdag en vrijdag. We wisten wel gelijk: dit aantal is voor hem te veel. Het is een ontzettend sociaal kind dat maar al te graag na school afspreekt. In combinatie met drie keer in de week sporten is dat too much. Met hem hebben we afgesproken dat hij op maandag vast gaat sporten. De ene keer wil hij soms wel en soms niet. Dat bekijken we gewoon per week. De vrijdag is om vrij te houden. Tenzij hij eens het kickboksen aan oma wil laten zien die elke vrijdag bij ons is, maar in principe doet hij deze training niet. Eerdaags komt hier ook zwemles bij. Welke dag dat gaat worden weten we nog niet, maar naast kickboksen gaat er dus ook een uur gezwommen worden.
De oudste zit alweer een jaar op basketbal, maar daar zijn de trainingen een beetje veranderd. In plaats van twee keer in de week traint hij nu één keer. Op donderdag staat er een training van anderhalf uur op de planning. Wedstrijden spelen ze op deze leeftijd nog niet; er is af en toe, per kwartaal ongeveer, een toernooi. Dan is hij vaak wel een paar uur bezig. Zwemles is voor hem afgelopen en dus heeft hij alleen dit op donderdag staan.
Afspreken met vriendjes van school
Vooral de jongste is behoorlijk sociaal en graag de hort op. Hij komt elke dag uit school met de vraag of hij mag afspreken. Nu hebben wij de regel dat er op vrijdag niet wordt afgesproken en vaak op woensdag ook niet. De woensdag hou ik wel flexibel, want er zijn vriendjes die alleen op die vrije middag kunnen. Daar wil ik soms wel een uitzondering voor maken. Voor maandag geldt dat voor de oudste: dan kan hij best afspreken, maar wel bij een ander omdat ik naar kickboksen ben met de jongste. Aan hem de keuze of hij dat wil, of dat hij liever naar huis gaat.
Grenzen stellen
Dan blijven dus de dinsdag en donderdag over. Op die dagen zijn de kinderen vrij om met vrienden af te spreken. Op donderdag is het even gepuzzel vanwege basketbal om 17.30 uur, maar dat komt altijd wel goed. Ik vind twee keer in de week afspreken, naast het sporten en de lange schooldagen, toch wel genoeg. Ik merk dat de jongens dat soms jammer vinden, maar ook dat ze het achteraf waarderen. Ze houden van hun eigen ding thuis en kunnen zelf soms nog niet beslissen wat goed voor hen is. De oudste voelt dat redelijk goed aan en kent zijn grenzen wel (introvert en gesteld op zijn rust), maar de jongste gaat maar door en door. Als het aan hem ligt, is hij dus elke dag na school iets aan het doen. Maar we hebben het wel eens geprobeerd en na een paar dagen ligt hij er helemaal af.
Vaste afspraken
Deze vaste afspraken werken voor ons goed. Maandag kickboksen, dinsdag tijd om af te spreken, woensdagmiddag lekker thuis en opladen (en onder hoge uitzondering af en toe een playdate of dus extra kickboksen), op donderdag tijd om af te spreken en basketbal en op vrijdag thuis met mama en oma. Ik ben benieuwd op welke dag zwemles komt en hoop eigenlijk dat dit op zaterdagochtend gaat zijn. Helaas staan we nog op een lange wachtlijst en heb ik daarom alle opties opengezet.
Rustige agenda
Over het algemeen hebben wij dus een rustige weekplanning en dat komt ook omdat ik dat graag zo zie. Er zijn ouders die elke dag andermans kinderen mee naar huis willen nemen, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik vind het fijn om mijn eigen kinderen de rust te kunnen bieden en om mezelf ook een beetje rustig te houden. Tijdens mijn zoektocht naar een bron voor dit artikel kwam ik een stukje tegen waarin in een onderzoek vermeld stond dat zo’n 88% van de geïnterviewde gezinnen vier of vijf dagen naschoolse activiteiten in de agenda hebben staan. Ik vind dat nogal wat en moet er zelf niet aan denken. Ik weet niet of ze daar ook BSO onder hebben gerekend. Wij zijn in de positie dat we dat niet hoeven af te nemen en dat ik het ’s middags thuis blijf opvangen. Ook dit artikel vond ik interessant om te lezen en ook de Volkskrant heeft een tijd geleden iets hierover gepubliceerd.
Sowieso één activiteit per week
Zelf vind ik het heel belangrijk dat de kinderen iets te doen hebben na school. Of dat nu een sport- muziek- of tekenles is. Ik ben zelf nogal een kluizenaar, maar heb vroeger altijd iets na school gehad qua activiteit. Onze oudste is ook nogal graag op zichzelf en het liefst na school op zijn kamer te vinden. Voor hem vind ik het ook belangrijk om hem uit zijn comfortzone te halen en toch wekelijks iets te hebben. Wát dat is maakt me niet uit. Nu is het basketbal maar als dat over een half jaar tennis, schilderen of schaken is -ik noem maar wat- is dat ook helemaal goed. De jongste vindt kickboksen nu helemaal leuk en straks komt daar zwemmen bij. Wordt het dan te veel of vindt hij het kickboksen helemaal niks (lang leve de maandelijks opzegbare abonnementen op deze leeftijd), gaan we lekker op zoek naar iets anders. Het hoeft allemaal niet goed en op hoog niveau en het hoeft zeker niet elke dag iets anders te zijn. Als er maar iets na school qua activiteit is. Voor de beweging, maar vooral voor het sociale aspect en toch ook wel de verplichting en commitment die het met zich meebrengt. Daar worden ze nooit een slechter mens van.
