Eind oktober 2021 ging Skyler voor het eerst naar basketbal. Ik wilde graag dat hij een leuke sport ging uitzoeken, om zich zo verder te ontwikkelen. Hij houdt van schermen zoals de iPad en de gamecomputers en dat vind ik helemaal niet erg, als daar maar iets van beweging en sociale contacten tegenover staat. Qua sport vond hij niet veel leuk. Veel kinderen uit zijn klas zaten op voetbal, maar daar wilde hij toentertijd niks van weten. Het werd basketbal, omdat ook een paar kinderen uit zijn klas bij BV Aalsmeer speelde. Dat wilde hij wel proberen.
Leuker dan ooit
Inmiddels zijn we drie jaar verder. Nog steeds zit Skyler op basketbal en inmiddels is hij bloedfanatiek. Dat is wel anders geweest; de start van basketbal vond hij alleen leuk omdat hij met zijn klasgenoten zat en vaak hoorden we dat hij echt geen zin had in de training. Er werden ook nog niet echt wedstrijden gespeeld, op af en toe een toernooitje na. Dat eerste jaar was het dus echt even doorzetten, ook omdat hij geen enkele andere sport wilde proberen. Maar de interesse ging groeien, Skyler ging een groep hoger, er kwam een leuke trainer en Skyler kreeg de smaak te pakken. Er werden wedstrijden gespeeld, de trainingen werden serieuzer en er kwam een bloedfanatiek sportkind naar boven. Inmiddels zijn we bijna drie jaar verder en speelt hij nog steeds basketbal bij BV Aalsmeer. Hij vindt het leuker dan ooit.
Kampioenschap
Vorig jaar was een serieus seizoen. Het team groeide naar elkaar, de trainingen werden goed aangepakt en met elke wedstrijd zag je de jongens hechter worden. Skyler mocht zichzelf aanvoerder noemen en was trots op deze rol. Raymond begon de trainer te helpen met de trainingen en uiteindelijk werd hij ook gevraagd als coach. Dat vond Skyler ook helemaal fantastisch. Het plezier werd nog groter, ook omdat het team merkte dat ze wel goed werden en kans maakte op de titel. De laatste wedstrijd was ontzettend spannend; ze stonden op gelijke hoogte met een ander team, het bekende Apollo uit Amsterdam. Alle jongens vonden dit ontzettend spannend, want het was een club waar ze toch wel tegenop keken omdat ze wisten dat zij sterk waren. Maar ze vergaten even dat ze zelf ook heel erg gegroeid waren en een team hadden dat als een huis stond. En dat bleek, want uiteindelijk gingen ze er met de winst vandaar en mochten ze het kampioenschap op hun naam schrijven.
Omgaan met teleurstellingen
Voor de zomervakantie speelden de jongens nog een toernooi samen. Dit was moeilijk, omdat ze er niet zo lekker in zaten en tegen teams moesten die een stap verder waren dan zij. Het werd een lesje omgaan met teleurstellingen. Terwijl ze in het seizoen slechts één wedstrijd verloren hadden en ervan overtuigd waren dat ze het toernooi ook wel zouden winnen, moesten ze de titel voorbij laten gaan. Ook goed om dat te leren, maar voor de bloedfanatieke groep moeilijk om te verwerken.
Plezier
Het nieuwe seizoen is net van start gegaan. Door het kampioenschap vorig jaar, spelen ze nu een divisie hoger. Het wordt spannend voor ze, maar ze hebben ons eerder versteld doen staan. Het is mooi om te zien hoe hecht het team is en hoe goed bepaalde spelers op elkaar zijn ingespeeld. Helaas is niet het hele team in tact gebleven, aangezien je in basketbal werkt met 2 jaar. Er gaat dus een groep verder en er komt een groep bij. Maar op één na is de kern wel gebleven. Ik ben heel benieuwd hoe het de kinderen vergaat dit jaar en hoe we ze kunnen begeleiden tijdens de trainingen en wedstrijden. Skyler is bloedfanatiek en gaat door om te winnen. Gelukkig beleeft hij er ook plezier aan, want dat vind ik absoluut het belangrijkste. Dat vroeg ik vorig jaar ook, toen hij super boos was dat ze het toernooi niet hadden gewonnen: ‘maar vond je het leuk?’ ‘Ja, dat wel.’ ‘Mooi, want dat is het belangrijkste.’
Voetbal
Inmiddels is Skylers liefde voor voetbal ook gegroeid. Drie jaar geleden was het ‘het stomste ter wereld’, maar inmiddels weet hij werkelijk álles over voetbal en kan hij je gerust vertellen welke speler waar heeft gespeeld vijf jaar geleden. Hij kijkt online filmpjes, analyseert de boel, speelt mee met schoolvoetbal en in de schoolpauzes doet hij niks anders dan keepen voor zijn klasgenoten. In de vakantie ligt de basketbal te verstoffen en wil hij voetballen en als hij buiten gaat spelen met Maddox, is het voetbal voor en voetbal na. Ik heb hem wel eens gevraagd of hij niet liever op voetbal wil. Maar het antwoord blijft basketbal, ondanks dat hij amper video’s kijkt over de sport en eigenlijk niks volgt en weet te vertellen. Maar tijdens de trainingen en wedstrijden geeft hij alles wat hij heeft.
Zolang hij het leuk blijft vinden, blijft hij lekker spelen. En hopelijk schrijft het team weer de titel op hun naam. Volgens Skyler komt dat wel goed. ‘Ik ben op dit moment goed en heel snel. Misschien wel de snelste van het team.’ Heel goed, jongen. Blijf maar zo fanatiek, maar verlies het plezier niet. Dan komt het wel goed.
