De overgang naar de oudere groep

Skyler is alweer ruim een maand drie en dat betekent dat hij ook alweer een maand naar de oudere groep op het kinderdagverblijf gaat. Terwijl sommige crèches de grens bij twee jaar trekken en de kinderen dan al naar een vervolggroep gaan, is dat op Skylers kinderdagverblijf bij de leeftijd van drie jaar. Ik voelde de bui al hangen naarmate zijn verjaardag dichterbij kwam; Skyler gaat dit heel lastig vinden. Hij is echt niet zo goed in dit soort veranderingen en moet rustig kunnen wennen aan nieuwe situaties. Gelukkig is daar op het kinderdagverblijf goed mee omgegaan.

Wendagen

De weken voor zijn verjaardag kon Skyler af en toe al naar de oudere groep om te wennen. Een paar keer een ochtend en twee keer een hele dag. Dit hield in dat ik hem nog wel naar de benedengroep bracht en hem daar achterliet, maar dat hij uiteindelijk naar boven naar de oudere kinderen vertrok. Omdat hij tussendoor nog ziek is geweest, heeft hij niet alle wendagen kunnen benutten. Hoe dan ook: de dag van zijn verjaardag trakteerde hij beneden en uiteindelijk werd hij met zijn spulletjes en al naar boven gebracht. De dag daarna was het mijn taak om hem voor het eerst écht naar boven te brengen zodat Skyler zijn dag daar kon starten. En dat was vreselijk.

Hysterisch

De eerste dag was Skyler hysterisch, weigerde hij naar boven te lopen en liet ik een kind achter dat volledig over zijn toeren was. Erger kun je het als moeder niet hebben, denk ik. Het is dat ik daarna een afspraak had, maar anders had ik regelrecht weer naar huis gereden met mijn kind achterin. Hij bleef maar zeggen dat hij niet boven wilde spelen, naar zijn vriendinnetje beneden wilde en de kinderen en mensen niet leuk vond. Mijn hart brak, maar gelukkig hoorde ik bij het ophalen ’s middags dat het wel heel erg goed ging overdag. Maar ja, dat zien we dan niet hè? Ik zag alleen mijn kind hartstikke verdrietig tijdens het wegbrengen.

Twee keer daarna was Skyler weer over zijn toeren. Hij bleef maar beneden voor de deur staan en wilde daar naar binnen in plaats van omhoog. Op zowel de heen- als de terugweg bleef Skyler me vertellen dat hij ‘schooltje niet meer leuk vond’ en ‘bij mama wilde blijven’. Het is de kunst om als moeder zijnde dan razend enthousiast te doen en je kind niet te laten merken dat het je ook aangrijpt. Lastig hoor want ik stond hem met tranen in mijn ogen te knuffelen toen ik wegging. Ik hield me groot maar in de auto pinkte ik toch even een traantje weg omdat Skyler het zo moeilijk had. Het is gewoon heel vervelend als je kind normaal met súper veel plezier voor de deur staat te trappelen dat ‘ie naar het kinderdagverblijf gaat en dan opeens niet meer wil. Ook een heel omschakeling voor ons als ouders.

Favoriete juf

Momenteel zijn we een paar weken verder. Het wegbrengen verloopt nu zonder huilen en Skyler loopt zonder protesteren naar boven, maar héél erg van harte gaat het nog niet altijd. In de auto vertelt hij me regelmatig dat hij niet naar school wil en het helemaal niet leuk vindt boven. Gelukkig gaat het wel heel erg goed zodra ik weg ben. Ik hoor dat hij goed eet, speelt en zelfs slaapt. Dat ‘ie zijn draai aan het vinden is en goed kan meekomen met de groep. Bovendien heeft hij daar nu een favoriete leidster, waar hij helemaal dol op is. Laat die juf er nu precies zijn op maandag en dinsdag, Skylers crèchedagen. Ik weet zeker dat dat mee heeft geholpen om het voor Skyler wat leuker te maken.

Skyler is niet zo goed in veranderingen en natuurlijk is het niet leuk dat hij nu bij zijn grote vriendin verwijderd is, het meisje dat nog wel in de benedengroep zit. Zij komt uiteindelijk in maart naar boven, als ook zij drie is. Ik ben heel benieuwd wat deze verandering heeft betekend voor deze vriendschap, of ze nog steeds zo dol op elkaar zijn als ze weer bij elkaar in de groep zitten. Ik heb hem nu nog niet gehoord over kinderen waar hij veel mee optrekt of mee speelt, maar dat zal vast even tijd nodig hebben. Voor nu moeten we altijd tijdens het ophalen bij de benedengroep kijken en gedag zeggen tegen zijn oude juffen en natuurlijk zijn vriendin.

Brutaal

Wat ik heel erg merk aan Skyler is dat hij nu weer de jongste is in plaats van de oudste. Zodra hij thuiskomt wordt ‘ie een beetje opstandig en ook wel een tikkeltje brutaal. Gelukkig is dat na een paar minuten over, als hij beseft dat hij weer thuis is. Je merkt echt dat hij moet opboksen tegen de iets oudere kinderen (drie- en vierjarigen) en daar ook naar gaat handelen. Dat heeft ook wel weer zijn voordelen, aangezien ‘ie zich nu héél snel aan het ontwikkelen is. Hij heeft natuurlijk genoeg voorbeelden om naar te kijken. Dat ‘ie zelfs op de creche al soms zijn middagslaapje overslaat zegt wel genoeg. Want hé, slapen is voor baby’s en die hebben ze daar in de groep niet meer.

Deze week zaten we samen in de auto richting het kinderdagverblijf en vertelde Skyler me het volgende: ‘mama, ik vind schooltje nu wel leuk en hoef niet meer te huilen. Juf Linsey is er weer hè’ En jeetje, wat ben ik daar blij om. Laten we hopen dat ‘ie nog een jaar heel veel plezier gaat hebben. Daarna gaan we richting de volgende verandering: de basisschool. Maar laten we daar nog maar even niet aan denken!