Na een maand schreef ik de eerste update over het reilen en zeilen hier in huis met twee kinderen. Ik was héél relaxed, vond het allemaal peanuts en het verliep van een leien dakje. Maar laten we eerlijk wezen; als een baby een maand is slaapt het nog enorm veel en hoef je er eigenlijk nog vrij weinig mee te doen. Beetje voeden, beetje knuffelen, op tijd verschonen en naar bed brengen voor het volgende dutje. Tsjah, dan kun je wel drie baby’s hebben. Na een paar weken komt hier verandering in. De baby blijft langer wakker en ondertussen loopt er ook nog een ouder kindje in de rondte. Je komt uit de babybubbel vandaan, het huishouden moet weer beter worden bijgehouden, er wordt weer van je verwacht dat je aan het werk gaat en je partner gaat misschien ook weer meer aan het werk. Dat was hier wel allemaal het geval. Inmiddels ben ik alweer een half jaar moeder van twee en vind ik het tijd voor een nieuwe update. Hoe gaat het nu allemaal, nu het echte leven alweer een tijdje in volle gang is?
Allebei aandacht
In het vorige artikel schreef ik het al een beetje, maar ik kan zeggen dat dit nog steeds drie belangrijke zaken zijn die nu van toepassing zijn; ik ben meer relaxed dan de eerste keer, Skyler is ouder en zelfstandiger waardoor hij veel helpt en zichzelf kan redden en Raymond en ik hebben meer dingen (beter) verdeeld waardoor het te behappen is. Maar ik zal niet onder stoelen of banken steken dat de afgelopen maanden heel hectisch waren vanwege de gezondheid van Maddox en dat dit behoorlijk veel energie heeft gekost. De huisarts, de kinderarts, de dermatoloog, alle medicijnen die we hebben gekregen, de smeerschema’s, al die slapeloze nachten, Raymond die zijn piekseizoen had op zijn werk én ook nog eens ruim twee weken weg was. Het hakt erin en helemaal als je dan twee kindjes hebt. Want hoe zelfstandig Skyler ook is; het blijft een kindje dat gewoon de aandacht verdient die hij nodig heeft. En draai dat eens om; als Skyler er even niet is, is Maddox er wel die graag de aandacht opeist.
Het verloopt vlekkeloos en het gaat vrijwel allemaal vanzelf, maar de dagen of zelfs de uren zonder kinderen zijn schaars. Dat vind ik toch wel lastig, dat mijn eigen tijd en ruimte niet meer zo vanzelfsprekend is. Was Skyler logeren; dan had ik mij handen leeg. Was Skyler op het kinderdagverblijf; dan had ik voor de rest niemand om me heen. Nu is er altijd een tweede kindje. Ik had wel echt even tijd nodig om hier aan te wennen. Maar het tweede half jaar zal iets anders verlopen, aangezien Skyler dan volledig naar school gaat en Maddox op het kinderdagverblijf start. Voor nu kan ik dus zeggen dat dat iets was wat ik het afgelopen half jaar een beetje moeilijk vond, maar dat dat het komende half jaar heel anders gaat zijn.
Roeien met de riemen
Wat ik het afgelopen half jaar heel erg heb gemerkt, is dat je de situatie accepteert en roeit met de riemen die je hebt. Was ik bij Skyler nog gestrest als iets me niet lukte, als hij huilde, als ik net met het eten bezig was en hij het er niet mee eens was of als hij maar niet wilde slapen; nu accepteer ik dat allemaal iets meer. Nog steeds zijn de slapeloze nachten killing maar ik maak me minder druk over hoe ik handel. Nog een fles? Prima. Tussen ons in? Ook goed, als we maar slapen. Ik hou me minder aan de ‘boekjes’ en dat voelt prima. Bovendien kan ik me niet in tweeën delen. Ben ik met Skyler bezig en huilt Maddox? Tsjah, dan zal hij echt even moeten wachten. Andersom geldt dat net zo. Als ik Maddox in bed aan het leggen ben en Skyler schreeuwt vanaf de wc, dan zit hij maar even een minuutje langer. Niemand gaat dood en zolang je dat in je achterhoofd houdt, komt alles goed. Zijn er wel levensbedreigende situaties, dan moet je natuurlijk wel even je activiteit met het andere kind staken. Wel zo prettig. Heel soms word ik wel even gek van twee kids die tegelijkertijd aandacht willen. Het enige wat dan helpt is roepen dat je zo komt, jezelf even opsluiten in het toilet, een minuut blijven zitten en de boel de boel laten en vervolgens diep ademhalen en weer naar je kinderen toe lopen. De jongste optillen, de oudste een aai over de bol, koekje erin en je hebt alles weer onder controle.
Veel thuis
Momenteel hebben we Maddox op een strak ritme gezet en dat gooit soms wel wat roet in het eten voor Skyler. Zo gingen we nog weleens spontaan weg en kan dat nu even niet meer. Daarnaast zal Skyler nu iets vaker moeten wachten en krijg ik regelmatig te horen ‘slaapt Maddox alweer?’ of ‘doe hem in de kinderwagen, dan kunnen we weg!’ Tsjah, dat gaat nu gewoon niet. Uitjes worden dus tussen twee slaapjes gepland en dat kan soms wat onhandig uitkomen met Skylers schooltijden. We zijn veel thuis en dat valt zeker niet altijd in de smaak, maar gelukkig is Skyler ook te paaien met een uurtje speeltuin en past dat áltijd in de planning. Het is even investeren en hopelijk behalen we goede resultaten.
Ochtend- en avondspits
Waar ik heel erg tegenop zag, was de hectiek in de ochtend en in de avond. Echter gaat dat al vanaf dag 1 helemaal goed. In de avond doet Raymond Skyler en ik neem Maddox. Zo is het allemaal prima te doen en verloopt het vlekkeloos. Als ik alleen ben, dan ligt het er een beetje aan hoe laat het is. Soms legde ik Maddox alvast neer met een fles en kon ik Skyler doen; een andere keer las ik ze allebei een boekje voor en nam ik vervolgens Maddox mee naar de slaapkamer om hem naar bed te brengen als Skyler ging slapen. Het is allemaal wel los gelopen en ik doe eigenlijk gewoon op dat moment wat ik denk dat het beste is. Hetzelfde geldt voor de ochtend. Ik verschoon Maddox en kleed hem aan, leg hem even terug in zijn bed, doe vervolgens Skyler en daarna gaan we met zijn allen naar beneden. En nee, dat vindt Maddox echt niet altijd leuk maar zoals ik al eerder zei: je kunt jezelf niet in tweeën splitsen en dus moet er soms iemand wachten. Eenmaal beneden zet ik Skyler voor Paw Patrol, Maddox in de kinderstoel, maak ik voor Skyler eten en vervolgens ga ik door voor Maddox. Ik maakte me er in het begin heel erg druk om maar nu ik midden in de situatie zit, merk ik dat je op het moment doet wat goed voelt en dat je een soort machine wordt die alles in goede banen weet te leiden. Dat ik zelf vaak in de auto en ontdek dat ik nog moet eten, vergeten we gewoon even.
Het alleen redden
Ik ben eigenlijk heel erg trots op mezelf en op hoe ik het allemaal doe. Het gaat heel erg goed en ik durfde bijna niet te hopen op zo’n vlekkeloze start. Nee, het was zeker niet altijd makkelijk en er waren lastige situaties, maar het was niet erger of heftiger dan tijdens de babyperiode van Skyler. Zelfs toen Raymond weg was en ik alles in mijn eentje deed, verliep het allemaal op rolletjes. Ik heb ook wel heel erg mazzel dat de twee kinderen zo blij zijn met elkaar. Skyler vertoont geen jaloers gedrag en Maddox vindt het helemaal top met een grote broer om zich heen. Wat dat betreft is het eerste half jaar fantastisch verlopen. Het tweede half jaar kan alleen maar beter worden, met de creche- en schooltijden én de (hopelijk!) iets rustigere periode met Maddox qua gezondheid. Hier in huis geldt het dus wel; die tweede doe je er gewoon bij.
Hoe heb jij dat ervaren?
ik zei het toch mop je rolt er vanzelf in hihih en kijk het lukt je allemaal alleen ja idd mommy time zijn schaarsmaar dubbel genieten als je ze wel hebt 😉
Ik rolde er zo in ik heb dan ook wel 3 kleintjes kort op elkaar gekregen 😉
Ik vond het ook niet moeilijk om van één naar twee kindjes te gaan. Het enige wat ik wel lastig vind is het verdelen van de aandacht. De oudste moet heel vaak wachten of we kunnen bepaalde dingen niet doen, bijvoorbeeld samen een moeilijke puzzel maken omdat zijn peuterzusje van anderhalf dan alle stukjes door de kamer zou gooien
Kan vanaf nu alleen maar relaxter worden met school, creche en gewoon weer wat ouder worden van de kindjes.
Ik heb (nog?) maar 1 kindje die ook heel erg gebaat was bij een duidelijk ritme (nu met 15 maanden nog steeds). Werd ook wel eens moe van mensen die dan zeiden ‘hoe had je dat dan gedaan als je er nog 1 rond had lopen?’. Dat was gewoon niet aan de orde, punt. Maar het werkt bij hem nog steeds super.
Ik zou er bij 2 kindjes wel tegenop zien om aandacht te verdelen, maar inderdaad ook nog minder tijd voor mezelf te hebben. Vind het nu wel lekker om even iets voor mezelf te doen als hij overdag slaapt.
Je verhaal is herkenbaar. Pick your battles.
Ik ging van nul naar 2 kinderen in 1x. Het is pittig en soms moet er 1 wachten. Wil er 1 niet slapen en de ander wel? Prima. Heeft er 1 een spuitluier of zichzelf onder gekotst? Even diep zuchten en kind in bad. Heeft het andere kind ook een paar dagen niet gebadderd of gedoucht, dan nemen we die ook mee.
Toen ze nog iets kleiner waren, was ik overdag (tijdens mijn verlof en vrije dagen) blij met visite. Eén extra paar handen dat kon helpen met de fles (ik gaf full time borstvoeding en kolfde daarnaast ook, om het voor mezelf makkelijk te maken). Ook fijn als visite 2 minuten naar de baby’s wilde kijken zodat ik snel mijn haar kon wassen of überhaupt om 16.00 even kon ontbijten.
Nadeel van 2 baby’s is dat ze niet altijd hetzelfde ritme hebben. Soms kunnen ze samen een gat in de dag slapen. Soms slaapt de ene baby 3 uur en is de ander 3 uur wakker. Zodra de ene baby wakker wordt, wordt de ander moe. M.a.w. geen tijd voor jezelf, want de wakkere baby wil vermaakt worden. Met een slapende baby kan je ook niet de deur uit, dus in de stad koffiedrinken, boodschappen doen of wandelen zit er niet in
Ze zijn nu een jaar en ik merk dat het steeds makkelijker word. Ze kunnen zelf hun fles vasthouden, in bad kunnen ze zelf zitten waardoor ze tegelijk in bad kunnen.
Soms denk ik, het moet zo makkelijk zijn om 1 baby te hebben. (En natuurlijk weet ik dat 1 baby ook zwaar is, maar van tijd tot tijd lijkt het mij heerlijk).
Nu klinkt het alsof een tweeling zwaar is omdat je dubbel werk hebt, maar dat is het niet perse. Ze hebben altijd hun beste vriend bij de hand om mee te spelen. Ze hebben meerdere keren per dag samen de slappe lach, kusjes en knuffels krijg je keer 2, 2x mijlpijlen zoals hun eerste woordjes.
Tijd voor jezelf is schaars met kind(eren). Maar als je die dan hebt, dan is het dubbel genieten.