Op bezoek bij een toekomstige school

Al een tijdje stond het in de agenda; maandag 19 september zouden we een school gaan bezoeken voor Skyler. Een school! Kun je het geloven? Hij wordt in november drie en aangezien er hier in Aalsmeer geen wachtlijsten zijn, kunnen we hem rond zijn verjaardag inschrijven voor een volgend schooljaar. Om 09:15 uur stapte ik de deur uit en om 09:21 uur stond ik voor de eventueel toekomstige school. Kijk, dat noem ik nog eens prettig. Lekker op loopafstand. Raymond kwam vanuit zijn werk en samen schudden we de hand van de directrice die ons meer ging vertellen over de basisschool en hun visie.

De eerste indruk was direct goed. Vriendelijke, open mensen, een gezellige en vrolijke omgeving en klaslokalen én docenten die ons, zo op het eerste gezicht, enorm aanspraken. De visie en hun werkwijze klonken ons goed in de oren en na de rondleiding keken Raymond en ik elkaar dan ook tevreden aan. Dit kan hem nog weleens gaan worden.

Gedachten

Tijdens de rondleiding had ik diverse gedachten;

– Wat? Zijn vierjarigen zo groot? Gaat Skyler zoveel groeien in een jaar?
– Huh, waar is het oude, vertrouwde krijtbord gebleven?
– OMG, volgend jaar loopt Skyler misschien hier!
– Hoe ga ik dat doen met mijn afspraken als ik straks een schoolkind heb?
– Mijn kleine ventje vijf dagen van huis!
– Woordjes leren? Breuken? Stop de tijd.
– Ach, kijk nou hoe schattig die kleine stoelen en tafeltjes.
– Neeeeee, ik wil nog niet!
– Werken op iPads? Computers? Whut?!
– Gaan we wel de goede keuze voor hem maken?
– Oh, laat hij alsjeblieft vriendjes en vriendinnetjes krijgen.
– Wat ben ik blij dat ik gestopt ben met de Pabo.
– Och, wat een geweldig schooltje!

Ik vond het heel leuk, maar tegelijkertijd ook heel gek, om op een school rond te lopen waar ons kind misschien naartoe gaat. Een kindje dat drie jaar geleden werd geboren en waarvan ik dacht dat ‘ie voor héél lang héél klein zou blijven. Maar hoe gek en spannend het ook allemaal is; wat is het ook bijzonder om te zien. Al die kinderen die daar rondlopen, die ook zo klein zijn geweest en nu ontwikkeling na ontwikkeling doormaken. Het feit dat Skyler zo ontzettend veel gaat leren en groeien de komende periode. Het verschil tussen drie- en vierjarigen is al zo bizar groot. Ik kan me er amper een voorstelling bij maken.

Het inschrijfformulier ligt naast me op tafel en de brochure ligt er bovenop. Raymond en ik zijn allebei hetzelfde en gaan af op een goede, eerste indruk. Bevalt dat gelijk? Dan zit het wel goed. Zo hebben we het kinderdagverblijf uitgekozen waar we tot de dag van vandaag onwijs tevreden over zijn, en zo zal het met de school ook gaan. Oké, alleen de schoolgids had nét niet in Comic Sans getypt moeten worden. Maar als dat alles is…

Christelijk aspect

Er zitten hier verschillende scholen in de buurt. Zelf volgde ik Montessori-onderwijs waar ik het heel erg fijn heb gehad; Raymond zat op een christelijke school waar hij mooie herinneringen aan heeft. Voor Skyler twijfelden we even maar na de rondleiding gisteren bevalt het wat we gezien hebben. En dan gaat het om een Protestants-christelijke school. Waarom? Niet zozeer vanwege het geloof, want dat is ook niet onze achtergrond. Echter bevalt de visie ons heel erg, wordt er enorm gekeken naar het kind als individu, wordt er ingespeeld op de kinderen die iets meer begeleiding nodig hebben of juist niet, bevalt de werkwijze ons en vinden we het toch wel leuk dat Skyler ook wat van het geloof mee gaat krijgen. Skyler hoeft van mij niet iedere dag biddend aan tafel te zitten, maar een beetje meer kennis, het omgaan met kinderen die wel een geloof hebben én de feestdagen die net even anders worden gevierd, vinden wij een heel mooie toevoeging. Iets wat wij hem niet goed kunnen bieden. Bovendien heeft Raymond erg fijne herinneringen aan zijn schoolperiode op een christelijke school en hoe dit allemaal ingericht werd. Maar zoals ik al zei gaat het ons heel erg om de eerste indruk. Dit voelde direct goed en vertrouwd, terwijl ik een andere school drie keer gebeld en twee keer gemaild heb en tot vandaag nog niks gehoord heb. Was het een openbare school geweest die de goede, eerste indruk had achtergelaten, hadden we misschien daar wel voor gekozen. Het gaat ons dus niet om het gelovige aspect, maar het is een leuke en vooral interessante toevoeging.

We laten het nog heel even bezinken allemaal. Wat is het toch weer een mooie, nieuwe en vooral spannende stap in het ouderschap en in het leven van Skyler. Maar voordat het zover is geniet ik nog even van Skyler om me heen. Dat wordt vast even slikken volgend jaar op de eerste dag…