Mijn angsten als moeder

Als je moeder wordt krijg je ineens te maken met verschillende gevoelens en emoties. Na de bevalling is alles intens en of de liefde er nu direct is of nog een beetje moet groeien; dat je hart explodeert is duidelijk. De rollercoaster die de kraamweek met zich meebrengt is overweldigend en alle eerste keren zijn er om nooit meer te vergeten, of het nu je eerste of je vijfde kind is. Toch kent het moederschap ook een andere kant; angst. Niet zozeer angsten waar je dagelijks mee te maken krijgt, maar wel angsten die je af en toe naar de keel grijpen en die je behoorlijk intens kunt ervaren. Of in ieder geval; die ík intens ervaar en waar ik soms heel onzeker van kan worden. Maar weet: je bent niet alleen, de kinderen zijn ons kostbaarste bezit en het is niet zo gek als je af en toe gek wordt van onzekerheid en angst. Er zijn een paar dingen waar ik wakker van kan liggen.

De toekomst

Waar ik me het meest druk om kan maken en wat dan ook mijn grootste angst is, is de vraag of ik het wel goed aanpak. Wat hebben mijn handelingen voor consequenties voor later? Doe ik het goed als ouder en maak ik de juiste keuzes? Schiet ik niet tekort? Het kan me soms echt naar de keep grijpen die gedachte dat alles wat ik nu doe, van invloed is op mijn jongens voor later. Ben ik niet te makkelijk? Handel ik goed als ik het zo en zo doe? Zien ze mij over een paar jaar nog steeds als veilige haven? Worden het jongens die als ze groot zijn nog steeds graag bij mij over de vloer komen? Komen ze goed terecht qua studie en werk, wat dat ook mag zijn. Voelen ze zich goed genoeg om zichzelf te kunnen zijn en worden? Ik weet dat een slechte dag niet direct betekent dat het kinderen met een rugzak oplevert, maar ik ben me er zeker van bewust dat onze rol als ouders natuurlijk een grote impact heeft en dat wij ze als goede volwassenen moeten afleveren. Dat kan me enorm beangstigen en ook al staan we hartstikke achter onze keuzes en vinden we dat we het onwijs goed doen, die onzekerheid blijft altijd wel even om de hoek kijken. Doe ik het goed? Hebben ze een leuk leven? Wat herinneren ze zich uit hun jeugd als ze later groot zijn? Zijn dat dan de leukste dingen of juist de momenten dat ik echt even geen leuke moeder was?

Water

Sinds ik moeder ben, ben ik panisch voor water en mijn kinderen die altijd veel te dicht bij de rand van de sloot willen lopen. Ik heb al een aantal keer gedroomd over mijn kinderen die in het water vielen en dat ik ze niet meer kon vinden. Ik word in paniek wakker en schik daar iedere keer zo van, dat ik mijn kinderen goed vasthou als ze bij het gras naast de sloot lopen. Ik ben enorm blij dat Skyler op zwemles zit en dat hij met zijn diploma bezig is, en met Maddox hou ik iedere keer mijn hart vast. Hij kan soms snel naar het gras rennen en in mijn hoofd valt hij dan direct in het water. Is natuurlijk niet zo, maar ik schreeuw dan hard dat ‘ie moet stoppen en bij me moet blijven. Die dromen maken het er niet beter op. Ik haat water op dit moment. Eigenlijk altijd al, maar sinds ik moeder ben nog meer. Het idee dat mijn kind erin gaat vallen beangstigt me als een malle.

Vliegen

Het ‘grappige’ is dat mijn vliegangst juist een stukje minder is geworden. Ik was altijd als de dood om het vliegtuig in te stappen, maar inmiddels is dat echt een stuk minder. Stom eigenlijk, want nu met kinderen vliegen maakt je extra kwetsbaar. Toch zorgt de afleiding voor een rustiger gevoel. Ik wil ook rustiger blijven voor de jongens en dat werkt heel goed. Ik zorg dat zij het fijn hebben en zolang ik me daar op focus, heb ik minder tijd om me druk te maken. Ik vond het toen wel heel spannend dat ik ging vliegen zonder Raymond en Skyler, toen Maddox er nog niet was. De angst dat er iets zou gebeuren en Skyler zonder moeder op zou groeien vond ik vreselijk.

Niet weten wat de toekomst ons brengt en hoe de jongens het gaan doen kan me behoorlijk bezighouden. Soms ben ik heel goed in relativeren; een andere keer kan ik er best een beetje in blijven hangen. Dan moet ik mezelf echt tot halt roepen en toespreken dat ik het goed doe op mijn manier. En met die sloten en al dat water in de buurt? Ze moeten maar snel hun zwemdiploma halen. Dat is iets beter voor mijn moederhart.