Maddox gestart op het kinderdagverblijf

Kleine kindjes worden groot, héél snel groot. Maddox is alweer bijna zeven (?!) maanden en is deze week gestart op het kinderdagverblijf. Net als toentertijd met Skyler vind ik het ook dit keer weer een mijlpaal waar ik graag over wil schrijven. Afgelopen week mocht hij even drie uurtjes komen ‘proeven’ van het crècheleven en maandag zette ik hem af voor de eerste dag van 09:00 uur tot 15:00 uur. Een flinke ruk voor zo’n kleintje maar Maddox vond het alles behalve spannend. Er werd een fruithap op tafel gezet en zijn oog voor mama verdween als sneeuw voor de zon. ‘Hier met dat eten!’

Als ik Maddox zo zie ben ik ontzettend blij dat we ervoor gekozen hebben om hem op deze leeftijd op het kinderdagverblijf te laten starten. Raymond twijfelde nog een beetje; ‘is hij niet nog wat te klein?’ en ‘kan hij niet beter beginnen met tien maanden, net als toen met Skyler?’ Gelukkig begreep hij de overwegingen en beslisten we samen dat ‘ie zou gaan beginnen na Skylers verjaardag. Momenteel vindt Maddox andere kindjes heel interessant én tijgert hij maar al te graag de hele ruimte door. Hoe heerlijk dat hij dat nu daar kan doen, twee dagen in de week? Bovendien was ikzelf er ook wel echt aan toe.

Tijdens mijn zoektocht naar een kinderdagverblijf was de crèche hier om de hoek onze eerste optie. Sterker nog: onder voorbehoud stond hij al ingeschreven. Het leek me heerlijk, zo naast de school van Skyler. Hoe ideaal? Maar eenmaal daar binnen voelde ik me totaal niet prettig. Het voelde rommelig, hysterisch, chaotisch. Toen ik Maddox’ naam al zag staan op het bord kreeg ik het een beetje benauwd. Dit voelde niet goed en al helemaal niet voor zo’n gevoelig kind als Maddox dat veel behoefte heeft aan rust en aandacht. Ik begon zelfs een beetje te twijfelen of een crèche wel een optie was en of we niet beter naar een gastouder konden gaan kijken. Eenmaal buiten haalde ik diep adem en een uur later heb ik het kinderdagverblijf laten weten dat we afzien van de plek en toch kiezen voor wat anders. En dat andere plekje werd de opvang waar ik in eerste instantie voor een opdracht voor Mommyhood was.

Zo zie je maar hoe dingen kunnen lopen. Ik kwam bij CompaNanny voor een opdracht voor de site maar hield al een beetje extra als ouder mijn oren en ogen open ‘voor het geval dat’. Ik liep daar binnen en er kwam zo’n rust over me heen. Het was goed, het voelde goed, het was rustig, het was prettig. Ik voelde me direct op mijn gemak en wist toen eigenlijk al dat ik dit een fantastische plek voor Maddox zou kunnen zijn als de andere crèche niet zou bevallen. Ik informeerde naar opties en de twee dagen die we wilden waren nog open. Binnen een week was alles geregeld.

Afgelopen donderdag mocht Maddox voor het eerst drie uurtjes komen wennen en gelukkig voelde het nog steeds fantastisch toen ik daar voor het echie binnenkwam. Het is vooral de rust die me weer opvalt. Toen ik hem samen met mijn moeder op ging halen ’s middags was het eerste wat ze zei toen ze binnenkwam: ‘wat is het hier groot!’ Maar twee tellen daarna: ‘wat is het hier onwijs rustig en gemoedelijk.’ En dat is dan ook precies waar ik voor gevallen ben. Eenmaal in Maddox’ klasje aangekomen zag ik hem heel relaxt spelen op de grond. Hij zit in een groep met maximaal acht andere kindjes variërend van 0 tot 2 jaar en dat is voor hem heel erg fijn. De uren gingen goed, Maddox had goed geslapen en was onwijs vrolijk toen we hem weer mee naar huis kwamen. Hij bleef brabbelen en lachen in de auto. Thuis heeft hij twee uur heerlijk geslapen na zijn avontuur. Ik kreeg een warm, vertrouwd gevoel en dat is echt wat ik wilde hebben bij een kinderdagverblijf. Dat ervoer ik bij Skyler en dat gevoel heb ik nu weer met Maddox. Fijn om zo’n plek te hebben gevonden.

Deze week heeft Maddox er twee dagen op zitten. Nog geen volle dagen, maar de eerste dag tot 15:00 uur en de tweede dag tot 16:30 uur. Alles verliep helemaal fantastisch. De eerste dag werd hem direct de fruithap voorgeschoteld en had hij absoluut geen oog meer voor me. Het eten gaat goed, het slapen gaat goed en het is prettig dat hun ritme qua eten (ook warm eten tussen de middag) en alle slaapjes precies gelijk lopen met de tijden die ik thuis hanteer. De klik met de Nannies is top (hoi lieve volgster, hoe toevallig!), de app die ze leuk bijhouden met foto’s en verhaaltjes vind ik ontzettend fijn en een ander groot pluspunt: er staat een héérlijke koffiemachine in de gang waar fantastische latte macchiato’s uit komen. Dat noem ik nog eens een top start van je dag. Maddox moet nog een beetje wennen aan de kindjes om hem heen én aan het samen slapen met anderen op een kamer, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat even wennen is en dat dat daarna helemaal goed komt. Wat ik ook heel erg fijn vind is de aandacht voor ieder kindje. De eetmomenten worden verspreid en tijdens het wandelen werd Maddox lekker meegenomen in de draagzak. Daar gaat mijn moederhart sneller van kloppen en toen ik die foto ontving, werd mijn gevoel nog eens bevestigd: dit is een top plek voor mijn niet meer zo’n kleine man voor de komende 3.5 jaar. Hij heeft behoefte aan rust, regelmaat en aandacht. En dat gaat hij hier helemaal krijgen.

Wat ben ik opgelucht, wat ben ik blij. Een goede plek voor Maddox waar hij de komende jaren lekker gaat spelen!

Toch even voor de duidelijkheid; voor het vorige artikel werd ik betaald maar deze plek wordt me voor de rest niet aangeboden. We betalen netjes iedere maand de volle mep, haha. Ook dit artikel is op eigen initiatief, mocht daar enige verwarring over ontstaan.