Lieve Skyler, je wordt bijna grote broer…

Lieve Skyler,

Over niet al te lange tijd word je grote broer, een rol in je leven waar je momenteel enorm naar uitkijkt. Dat is één van de mooie dingen van het leeftijdsverschil tussen jou en deze baby; dat je ruim drie jaar bent en alles zo bewust meemaakt. Of je écht snapt dat er een baby bij komt die niet meer weggaat weet ik niet maar dat er iets gaat gebeuren en dat er een broertje op komst is, daar heb je het maar al te vaak en graag over. Soms kom je uit het niets naar me toe omdat de baby een kusje moet hebben of omdat je even heel random iets over hem wil vertellen. Laatst nog, toen papa en mama op de bank zaten en jij met Brandweerman Sam aan het spelen was. Je liet al je speelgoed staan, kwam naar me toe, vertelde ‘Mama, als jij weg bent, heeft de baby jou niet om mee te knuffelen. Maar dat wil ik dan wel doen hoor!’ en ging weer verder met spelen. Het houdt je bezig en ik kan daarom niet wachten op het moment dat het echt zover is. Dat je je kleine broertje kan ontmoeten en vast kan houden.

Voor nu ben je nog heel even ons enige kindje en ondanks dat jij dat misschien nog niet helemaal snapt, ben ik me maar al te bewust van het feit dat we niet zo lang meer met zijn drietjes zijn. Ik weet zeker dat we allemaal enorm aan de nieuwe situatie moeten wennen, maar dat het uiteindelijk iets geweldigs en heel moois gaat zijn. Voor jou, zodat je altijd iemand om je heen hebt om mee te spelen en op terug te vallen en voor ons, omdat we dan nóg zo’n mooi, prachtig kind hebben zoals jij. Heel soms bekruipt me wel even dat gevoel van ‘waar beginnen we weer aan?’ Het gaat nu allemaal zó goed, zó relaxt en zó fijn. Jij hebt de geweldige leeftijd dat je goed met me kan communiceren, jezelf goed kan vermaken, fantastisch slaapt en tóch nog klein genoeg bent om me mijn baby te noemen. Straks beginnen we met de baby weer van voor af aan. Al die sprongetjes, die ellendige tanden die er doorheen moeten, de prikken, het opnieuw ontdekken van elkaar en vooral de slapeloze nachten. Maar het feit dat we de afgelopen drie jaar met jou als zo bijzonder hebben ervaren, zorgt ervoor dat we maar al te graag alles nog eens willen beleven. Het idee dat we nu meer kennis bezitten en rust voelen geeft me vertrouwen. En we weten ook: al die ellendige dingen gaan voorbij en dan blijven de mooie momenten over. De uitstapjes, de knuffelmomenten in bed, de woordjes ‘hou van jou’ die je me toefluistert als je gaat slapen, gewoon het opgroeien en alle mooie mijlpalen die daar bij horen. Dat we dat nu allemaal weer mogen meemaken, doet me enorm gloeien van trots. Dan kan ik niets anders dan van liefde uit elkaar klappen. Nog zo’n mooi kind en nog zo’n lieverd die zich aansluit bij ons gezin.

Lieve Skyler, wat zijn er veel veranderingen voor je gaande en wat doe je het goed. De zindelijkheidstraining die je heel erg eng vindt waardoor we het iets rustiger aanpakken, de grotere groep op het kinderdagverblijf die jou in één klap weer een stuk groter heeft gemaakt, de basisschool waar je over zo’n acht maanden naar binnen gaat stappen voor je eerste dagje, de speen die jou zo heilig is en die we toch stapje voor stapje willen gaan afbouwen en dus het worden van grote broer, waardoor je alle aandacht zal gaan moeten verdelen. Ik snap wel dat je daar soms heel onrustig van wordt. Dat je het liefst zo klein mogelijk wil blijven, die luier niet af wil doen en met je speen op de bank wil kruipen bij mama op schoot. Het gaat voor mij al vreselijk hard, laat staan voor jou. Ik beloof je daarom echt dat we het allemaal rustig aan en stap voor stap gaan doen. Op jouw tempo. Iedere plas op het potje juichen we toe, maar om een luier vragen is echt geen probleem. Die speen? Maakt het allemaal uit! Geniet jij nog even van dat speentje tijdens het slapen en het rustige middaguurtje. Op de crèche doe je het enorm goed en nu jouw beste vriendinnetje over twee weken naar boven komt, weet ik zeker dat je helemaal in je element gaat zijn. Wel ontzettend prettig dat je haar hebt, precies in de periode die voor jou het meest hectisch gaat zijn. De basisschool stoppen we nog even weg. Jou met je rugzakje een klas in zien lopen kan ik nog niet aan. Maar jou kennis laten maken met je broertje na de geboorte, dát zie ik dan wel weer helemaal zitten.

Je vraagt me regelmatig of de baby al geboren is, of je met hem mag wandelen, hem ook een flesje mag geven of een kusje kan komen brengen. Je bent voorzichtig met mijn buik, toont interesse in de babyspullen en staat te popelen om je broertje te ontmoeten. Maar weet je wat? Laat de komende weken maar voorbij krúipen. Ik wil je nog heel even als enig kind houden. Jou alle aandacht kunnen geven, alleen jou knuffelen, genieten van de avonden die we samen in het peuterbed doorbrengen om boekjes te lezen, de kusjes die ik krijg, de uitstapjes die we samen maken en vooral van de rust en het fijne ritme dat we te pakken hebben. Laat alles nog heel even het oude zijn voordat we ons wagen aan het nieuwe avontuur. Nog heel even mijn enige zoontje en nog heel even alleen jou aan mijn zijde. Blijf nog voor heel even mijn kleine baby, voordat je straks reusachtig bent naast je kleine broertje.

Hou van jou, draakje X