In mama’s voetsporen

Toen Skyler net vier weken oud was, ging hij in de wagen mee naar een presentatie van een PR-bureau. We gingen langs verschillende winkels in de stad, kregen daar wat uitleg over de nieuwe collectie en konden gezellig praten met mede-bloggers. Skyler deed het voortreffelijk. Alleen maar lekker slapen en heel even wakker voor een flesje. Mama kon ondertussen luisteren en ideeën opdoen bij onder andere Swarovski en Hunkemoller. Het was de start van een mooie periode en het bewijs dat ik met kind ook nog steeds naar presentaties kon en welkom was.

Nu Skyler 16 maanden is weet hij niet beter. Bij bepaalde PR-bureaus is hij kind aan huis en bij sommigen mag ik niet eens langskomen als ik Skyler niét bij me heb. Hij steelt de show, krijgt aandacht van alle vrouwen en wordt verwend met een snoepje of een lief cadeautje. Hij loopt lekker rond in de showroom of wordt getild door iemand daar, en ik kan ondertussen mijn werk doen. Collecties bekijken, samenwerkingen bespreken en gewoon even bijpraten. Het is grappig om te zien hoe sociaal Skyler ervan geworden is. Hij vindt alles best, wil maar al te graag op pad en doet zijn armen al omhoog bij bepaalde mensen om opgetild te worden. Ik ben blij dat veel van deze bedrijven flexibel zijn. Nog steeds plan ik veel op maandag of dinsdag als Skyler op het kinderdagverblijf zit, maar het gebeurt ook regelmatig dat ik met Skyler in de wagen ergens binnenkom omdat ik gewoon geen oppas heb. Hartstikke prima.

Het ligt er natuurlijk wel aan wat voor presentaties en events het zijn. Bij inloopevenementen is het vaak wel mogelijk, maar bij officiële events met toespraken en dergelijke kom ik liever niet. Skyler is makkelijk en houdt zich vaak wel gedeisd, maar ik wil niet dat hij het opeens gaat huilen of de boel op stelten zet. Van tevoren overleg ik dan ook altijd even met het bedrijf wat de mogelijkheden zijn en waar we goed aan doen. En zelf voel ik dat ook wel een beetje aan; bij bepaalde bureaus gaat het allemaal net even iets beter dan bij anderen. Het is zeker niet zo dat ik iedere week op pad ben en dat ik alle uitnodigingen aanneem, maar ik hoef in ieder geval ook niet compleet uit de wereld te stappen omdat het onmogelijk is met kind. Lang leve deze vrijheid en makkelijke mensen.

Gisteren was de opening van de winkel van Vingino in Oud-Zuid. Ik vroeg of ik met Skyler welkom was, kreeg een enthousiaste ‘ja!’ terug gemaild en vertrok met wagen en al naar de locatie. Binnen was het druk en een beetje krap maar er werd een mooi plekje voor de wagen gevonden en met Skyler op mijn arm liep ik naar binnen. Ik heb zo gelachen en was stiekem ook enorm trots; Skyler spande werkelijk de kroon en voelde zich helemaal op zijn gemak. De fotograaf kwam naar ons toe en Skyler keek recht in de camera om te poseren. Hij pakte een broodje aan en begon ervan te eten en zwaaide enthousiast naar mensen die ook binnen waren. Daarna was het natuurlijk tijd voor de winkelinspectie. De spiegel werd bewonderd, de vloer werd getest door een sprintje en ondertussen keek Skyler bewonderenswaardig om hem heen. Iedereen om hem heen zegde hem gedag, zwaaide en Skyler glunderde van oor tot oor van al die aandacht. Een showmannetje, een aandachttrekker. Maar wel een heel sociaal kindje dat wel heel erg op zijn plek zit in dit wereldje. Wie weet wat hij van me overneemt als hij later groot is. Aan zijn enthousiasme zal het in ieder geval niet liggen…