Even bijkletsen

Het is alweer even geleden dat ik een random kletsblogje online zette en ik vond het wel leuk om jullie vandaag weer eens bij te praten over van alles en nog wat. Hoe gaat het met mij? Met Skyler? Hoe gaat het plannen van de bruiloft? Slapen? Het werk? Lees maar mee.

Slapen & Skyler
Ik begin gelijk met hetgeen waar ik de meeste woorden aan heb vuil gemaakt en waar ik tot op heden nog steeds heel veel vragen over krijg. Hoe gaat het slapen van Skyler nu eigenlijk? We zijn alweer een tijd gestopt met de visoliecapsules en het gaat momenteel eigenlijk heel erg goed. Ik kan wel zeggen dat het sinds Bali allemaal uitstekend verloopt. Skyler is nooit een jongetje geweest dat nachten doorsliep en dat hebben we dan ook naast ons neergelegd. We hebben het geaccepteerd dat hij soms tussen ons in beland en dat heeft een hoop rust gebracht. Misschien wel zoveel rust dat het sindsdien heel erg goed gaat. In Bali sliep Skyler ontzettend vaak tussen ons in zodat we deze vakantie echt even konden bijtanken en allemaal volledige nachten konden doorslapen. Dit werkte uitstekend want we werden iedere dag uitgeslapen wakker en waren echt herboren.

Bij thuiskomst was er een grote verandering gaande. Hij slaapt namelijk sindsdien gewoon netjes in zijn eigen bed. In slaap vallen lukt niet goed dus ik lees een boekje op ons bed, neem Skyler lekker bij me en als hij slaapt laat ik hem liggen en ga ik naar beneden. Dit is vaak wel laat. Om 20:00 uur met Skyler heeft gewoon geen zin want dan ben ik om 23:00 uur nog bezig. Meestal gaan we dus rond 21:00 uur naar boven en ben ik rond 22:00 uur weer beneden. Skyler slaapt dan in ons bed. Als Raymond en ik naar bed gaan, leg ik Skyler over in zijn eigen bedje en beginnen we aan onze nacht. Negen van de tien keer slaapt Skyler tot 06:00 uur of 07:00 uur. Hij wordt dan wakker, roept me, ik neem hem nog even bij me en afhankelijk van de tijd slaapt Skyler nog een uurtje tussen ons in. Af en toe moeten we er ’s nachts uit voor zijn speen, maar veel vaker slapen we gewoon door en worden we ’s ochtends gewekt door een jongetje dat roept dat het licht buiten is.

Maar van die tien keer gebeurt het weleens dat ‘ie ’s nachts huilend wakker wordt en bij ons wil liggen. Althans, dat was de eerste weken het geval. Ik heb me de afgelopen maanden schuldig gemaakt aan het feit dat ik hem dan lekker bij me nam en we verder sliepen in ons bed. Daar zijn we uiteindelijk mee gestopt en wel vanwege het volgende: als Raymond naar hem toe ging, heel rustig tegen hem praatte en Skyler weer tot bedaren kreeg, ging hij vanzelf plat liggen en verder slapen. Zonder gemopper en zonder protesteren. Gewoon, liggen, ogen dicht en stil zijn. Niet veel later paste ik dat trucje ook toe en verrek, het werkte! We hebben dat een paar keer moeten doen en momenteel kan ik wel zeggen dat die momenten ook vrijwel niet meer voorkomen. Dus! We hebben goede nachten en daar ben ik dolgelukkig mee. Twee jaar lang slapeloze nachten gaat je niet in de koude kleren zitten en mensen hebben geen idee wat dat met je doet als je er zelf niet mee te maken hebt. Ja, je hebt slapeloze nachten als je begint aan kinderen. Maar twee jaar lang is erg heftig en heeft absoluut consequenties op je gezondheid en gemoedstoestand. Het ziet er naar uit dat we die nare periode hebben afgesloten. Al roep ik nog niet te hard.

Mama
Kom ik gelijk op het volgende: hoe gaat het nu met mij? Ik moet zeggen dat ik er eind vorig jaar niet leuker op was geworden. Ik voelde me ronduit verschrikkelijk. Alles liep maar door, er werd van me verwacht (ook door mezelf) dat ik bleef presteren zoals ik altijd deed en dat terwijl ik ’s nachts met tranen in mijn ogen door het huis heen liep. Het dieptepunt kwam toch wel bij de retreats in Zeeland. Skyler sliep daar ook niet, ik had flinke coachingsgesprekken en toen ik naar huis moest blokkeerde ik. Ik wilde niet. Natuurlijk wilde ik terug naar Raymond, maar ik wilde niet terug naar mijn werk, de verplichtingen. Ik voelde me zo naar, dat ik vervolgens naar de huisarts ben geweest en daar te horen kreeg dat ik oververmoeid was en echt een stapje terug moest doen. Dat stapje kwam uiteindelijk in Bali. Ik werkte voor de vakantie heel veel zodat ik in Bali niks hoefde te doen. En dat was een heel goede zet. Plus het feit dat we allemaal goed sliepen omdat Skyler lekker tussen ons in lag.

Momenteel gaat het een stuk beter. Ik slaap weer beter en dat merk ik aan alles. Ik heb weer plezier in het schrijven, ik ga weer wat vaker de deur uit, spreek weer iets vaker af met vriendinnen en probeer nu ook tijd voor mezelf te pakken. Want ja, natuurlijk redt Raymond het wel alleen met zijn kind! Ik sport, ik ga af en toe naar yoga, kruip soms lekker vroeg in bed om alleen een serie te kijken, lees wat meer boeken en ben wat rustiger. Toch wel fijn! Wel kom ik nu op een punt dat ik me besef dat ik het allemaal zo zwaar vond, dat ik me afvraag of ik wel echt genoeg genoten heb. Als ik dan andere kersverse moeders zie die direct hun leven oppakken, allemaal leuke dingen doen en ultiem genieten van alles, kan ik daar best wel een beetje jaloers op worden. Maar misschien dat dat iets is voor een ander blogje.

Say yes to the dress
Op Styleguide schrijf ik er iets meer en vaker over dan hier, maar op Mommyhood wil ik natuurlijk ook stil staan bij het huwelijk van Raymond en mij. De avond voordat we 13 jaar samen waren ging hij op zijn knieen en vroeg ‘ie me ten huwelijk. Iets waar ik al jaren van droom, maar waarvan Raymond altijd de boot een beetje afhield. Uiteindelijk ging het van ‘nee, nooit!’ naar ‘misschien’ en ‘wacht maar af’ tot ‘wil je met me trouwen?’

Volgend jaar stappen we in het huwelijksbootje maar een datum hebben we nog niet. Hoogstwaarschijnlijk wordt het vrijdag 1 september, of een vrijdag in augustus. We zijn geen echte feestbeesten, dus we hebben al een opzet in ons hoofd voor een ultieme en vooral gezellige en relaxte dag. Zo willen we trouwen, borrelen met taart en daarna een grote barbecue tot in de avond. Maar hoe de rest vormgegeven wordt? Daar zullen we de komende tijd mee bezig zijn.

Eén van de leukste dingen vind ik toch wel de trouwjurk. Oh, wat droom ik er al lang van om in zo’n jurk te stralen. Afgelopen week had ik een passessie en dat vond ik zo leuk en bijzonder. Uiteindelijk had ik een paar jurken aan en heb ik twee geweldige exemplaren gevonden. Eentje is echt de jurk die ik al die jaren in mijn hoofd heb gehad; de andere is heel verrassend maar staat me een stúk mooier en past veel beter bij me. Ik neig nu absoluut naar jurk 2, alhoewel ik jurk 1 ook nog niet helemaal kan vergeten. Vandaar dat ik nog geen keuze heb gemaakt. Ik vind het allemaal heel overweldigend en wil zeker weten dat ik de juiste keuze maak. Dus ik zwijmel verder, bekijk mijn foto’s op mijn telefoon en ga uiteindelijk de knoop doorhakken. Gelukkig hebben we nog even.

Work, work, work
Op werkgebied speelt er héél veel momenteel. Op Styleguide heb ik daar al een boekje over open gedaan maar ook hier wil ik vertellen wat er gaande is. Zo ben ik weg bij mijn mediabureau, het bedrijf dat al vijf jaar mijn advertenties regelt. Ik was niet meer zo tevreden en vanwege een exclusief contract was ik behoorlijk beperkt. Ik liep al een hele tijd met het idee maar knopen doorhakken en nieuwe uitdagingen zijn gewoon niet zo aan mij besteed. Ik hou van comfort, structuur, een veilige haven. En dat is nu niet meer. Momenteel draaien mijn banners bij iemand anders en heb ik allemaal losse partijen waar ik mee samenwerk. Nergens een contract, dus ik heb alle vrijheid. Toch wel heel erg spannend om het veilige, dat al jaren voor inkomsten zorgt, zo op te zeggen. Net zoiets als je contract verbreken bij je baas. Doodeng, maar soms heel erg nodig.

Terwijl Styleguide al een tijd stabiel is qua bezoekers, is er op Mommyhood een mooie groei gaande. Ik lijk wel gek als ik daar niks mee doe. Vandaar dat ik op Styleguide iets aan het minderen ben met stukken, zodat ik wat meer tijd en ruimte heb voor Mommyhood. Zoals je hebt gemerkt komen er wat meer stukken online en plaats ik op sommige dagen zelfs twee artikelen. Dat is weleens anders geweest. Mommyhood is serious business en daar wil ik graag naar handelen.

Ik hoorde laatst van iemand dat ze nu vaker op Mommyhood komt en dat ze het leuker vond, maar dat ze haar vinger er niet helemaal op kon leggen wat dat precies was. Ik denk dat ik dat wel weet; het is nu geen Skyler-site meer, maar meer gericht op het moederschap. Op mezelf, over leuke dingen van het moederschap, de aankopen, de collecties, de struggles. Natuurlijk zal Skyler altijd voorbij blijven komen en deel ik genoeg over hem, maar toch ben ik ook wel iets voorzichtiger en selectiever geworden met informatie verspreiden. Skyler wordt ouder, krijgt specifieke interesses en karaktertrekken. Als baby zijnde lopen veel dingen nog gelijk en kun je schrijven over tandjes, poepluiers, slapeloze nachten. Maar nu hij volgend jaar (!) naar school gaat en hij toch een individu wordt (is…) met zijn eigen kenmerken, probeer ik dat toch iets te beperken. We kiezen heel bewust wat we vanaf nu wel en niet delen. Ik denk dat jullie dat allemaal wel snappen. Gelukkig is er nog genoeg ander leuks wat ik allemaal kan schrijven. Als moeder zijnde is er namelijk altijd wel wat! Ik blijf lekker schrijven en wie weet wat voor leuke dingen er allemaal aankomen.

Dat was hem weer even voor nu! Hier wilde ik graag nog even over babbelen met jullie. Tot een volgende update X