Eerste keer naar de bioscoop

Het stond al een tijd op mijn lijstje om te doen met Skyler maar steeds kwam het er niet van: naar de bioscoop. Dat kwam zeker niet door een gebrek aan tijd, maar voornamelijk vanwege mijn twijfels. Is Skyler daar wel groot genoeg voor? Gaat hij wel zo lang stil willen zitten? Zet hij niet de hele boel op stelten? Maar op een gegeven moment dacht ik; ‘ja halló, het is een kind bij een kinderfilm’. Er zullen ongetwijfeld veel meer kindjes zitten en die zullen gaan praten of het misschien zó zat zijn, dat ze maar al te graag met de stoel willen spelen. Bovendien is Skyler bijna 2.5 (o my…) en denk ik hem in mijn hoofd vaak veel kleiner dan hij in werkelijkheid is. Mijn kleine baby!

Ik reserveerde in Pathé Arena voor de film Woezel en Pip op zoek naar de Sloddervos. Skyler is nog steeds dol op de twee hondjes en aangezien het dé perfecte kleuterfilm is, hoefde ik daar niet lang over na te denken. Donderdag was het zover en begon de dag al met een groot feest; lopend naar de bus zonder kinderwagen. Skyler vindt de bus fantastisch en als hij dan ook nog eens mag lopen en een plekje in de bus mag kiezen, is zijn dag eigenlijk al gemaakt. Maar er was natuurlijk meer; de film!

Eenmaal aangekomen bij Pathé haalde ik een zakje chips, kreeg Skyler zijn eigen bakje om het in te doen en hoorden we dat we waarschijnlijk de enige waren in de zaal. De enige! Ik vond dat fantastisch nieuws, de hele zaal voor onszelf. Ik had een plekje achteraan gereserveerd, nam een verhoging mee de zaal in en we gingen zitten. Laat de film maar beginnen! Uiteindelijk kwam er nog een moeder binnen met een klein meisje, dat een rij voor ons kwam zitten. Ook zij vonden het zichtbaar spannend.

Skyler begon op zijn eigen stoel, heel blij met zijn bak chips op schoot. Hij vond het toch wel spannend zo in het donker, zo liet hij duidelijk merken. Maar na de kleine voorstukjes kwamen dan eindelijk Woezel en Pip in beeld en kon het kijken beginnen. ‘Wow, grote televisie’ hoorde ik Skyler steeds weer zeggen. Helemaal onder de indruk zat hij 70 minuten lang aan het scherm gekluisterd.

Wel zat Skyler na een half uur bij mij op schoot. Hij is nog niet zo zwaar en de stoel ging steeds meer omhoog staan om ingeklapt te worden, haha. Zelfs met de verhoger kon Skyler niet echt lekker een plekje vinden. Maar op schoot bij mama was het natuurlijk ook prima te doen. Na een half uur was de chips op en wilde Skyler zijn speen. Prima, want die had ik meegenomen. Ik vond het heel fijn dat we in een bijna lege zaal zaten, maar uiteindelijk had Skyler het ook heel erg goed gedaan als er meerdere mensen in de zaal waren. Bij een kinderfilm is dat toch even wat losser. Zo had Skyler het continu over het vriendje van Woezel en Pip, Charlie. Laat de hond van opa en oma nu ook zo heten. ‘Oh, Charlie. Daar!’ en ‘Pip, donker, slapen’ waren slechts wat woorden uit Skylers mond. Geen gehuil, geen gevecht om hem te laten zitten en gewoon lekker rustig samen een film kijken en vol bewondering af en toe wat benoemen. De 70 minuten vlogen voorbij en voordat we het wisten ging het licht weer aan en konden we naar buiten. Terug naar de bus!

Ik vond Woezel en Pip op zoek naar de Sloddervos ontzettend leuk. Het is een geschikte film voor de allerkleinsten. Wel merkte ik dat Skyler sommige stukken best spannend vond. Toen er een deel in de nacht afspeelde, Woezel besloot niet mee te gaan met Pip en uiteindelijk in het water terecht kwam, bijvoorbeeld. Gelukkig loopt uiteraard alles goed af en wordt het vanzelf weer licht, maar dat vond Skyler toch wel wat prettiger om te kijken. Ook natuurlijk omdat de zaal zo donker is. Ik dacht dat er bij films voor de allerkleinsten wel wat meer licht werd aan gelaten en het geluid ietsje zachter werd gezet. Dat was hier niet het geval. Op de site van Pathé lees ik wel over de kleuterbios, daar is dat wel het geval. Maar dat is bij andere films zo en niet bij Woezel en Pip. Al met al reageerde Skyler er heel goed op en had hij in de bus de grootste verhalen over de grote televisie, Woezel, Pip en het hondje Charlie, dat ontzettend veel indruk op hem maakte. Maar ik hoorde toch ook wel nog ‘donker’ en ‘eng’ toen hij het verhaal aan papa vertelde. Desalniettemin is het zeker voor herhaling vatbaar. Ik hou de bioscoopagenda goed in de gaten!

Woezel en Pip op zoek naar de Sloddervos draait al een tijdje in de bioscoop en is bij sommige bioscopen al verdwenen. Snel zijn, als je hem nog wil bekijken met jouw kleine.