Toen ik net zwanger was liep ik al direct met het idee om over mijn zwangerschap te schrijven. Eerst wilde ik de artikelen op mijn andere blog Styleguide plaatsen maar omdat veel bezoekers daar niet op zaten te wachten, besloot ik een andere site op te zetten; deze. Ik surfte heel het internet af na de positieve zwangerschapstest. Wat kon ik verwachten? Hoe vergaat het anderen? Hoe moet ik me voorbereiden? Allemaal vragen waar ik antwoord op wilde. Maar kreeg ik ze? Niet echt. Het is namelijk nogal zwart/wit op het wereldwijde web. Las ik niet over miskramen, dan las ik wel over droomzwangerschappen. Maar zat daar nou werkelijk niets tussen in? Kon je nergens lezen over goede zwangerschappen maar met af en toe wat geklaag? Het was het één óf het ander. Mijn reden om Mommy To Be op te richten. Want ja, ik was óntzettend blij dat ik na een half jaar proberen zwanger was en ja, ik was dolgelukkig met het kindje dat in mijn buik zat. Maar ik wilde ook een beetje klagen, vertellen over de onzekerheden en met anderen praten over de leuke én moeilijke momenten. Want dat betekent niet dat ik niet blij was. Integendeel. Maar klagen zit in ’t aard van het beestje en daar is af en toe niets mis mee. Het hoeft niet allemaal van een leien dakje te gaan en dat je klaagt, betekent niet direct dat je ondankbaar bent. Waarom wordt dat altijd gezegd? ‘Wees blij dat je zwanger bent. Er zijn veel mensen die in jouw schoenen zouden willen staan.’ Eh?
Hetzelfde is nu een beetje aan de gang, nu ik daadwerkelijk moeder ben en mijn ervaringen deel. Ik schrijf over de mooie dingen, over een lieve Skyler en hoe prachtig ik hem vind. Ik schrijf over zijn heerlijke ogen, zijn lach en die geweldige kuiltjes in zijn wangen. Ik schrijf over hoe fijn het is om thuis met hem te zijn, om hem te zien opgroeien, hem te horen schaterlachen en om hem een serieus gesprek te zien voeren met meneer Aap. Ik heb zelfs geschreven over hoe makkelijk mijn bevalling ging en dat ik in mijn handen mag knijpen dat alles is gelopen zoals het moest lopen. Maar daarentegen schrijf ik ook over ontzwangeren, over de roze wolk die ontbreekt en over de slapeloze nachten waar we mee kampen. Over het feit dat Skyler zich moeilijk kan vermaken, dat ik kapot ben en mijn handen vol heb aan deze kleine draak in huis. Want zo is het nu eenmaal. Het moederschap is mooi, maar ik vind het verre van makkelijk.
Eerlijk over baby’s, dat wil ik zijn. Het is mooi, het is bijzonder en het is heel speciaal. En het is zwaar, moeilijk en soms enorm pittig. Ik vind het zo jammer dat niet meer moeders dat zijn. Eerlijk over baby’s. Dat je online leest over de meest perfecte droomkindjes. Dat iedereen probeert te bewijzen dat ze supermom zijn en alle ballen hoog kunnen houden. Baby’s die de hele nacht doorslapen, alleen maar goed eten, overdag heerlijk spelen en die zo heerlijk kunnen kroelen. Dat veel moeders de moeilijke tijden juist achterwege laten omdat ze niet willen klagen. Maar het mag! Je helpt er echt onwijs veel mensen mee. Ikzelf twijfel vaak enorm. De borstvoeding komt niet op gang en ik lijk werkelijk de enige te zijn. Wrong. Zodra ik erover schrijf krijg ik veel reacties van mama’s die met hetzelfde kampen. Skyler slaapt niet en ik voel me de enige nachtbraker. Tot ik een artikel online zet en opeens allemaal reacties krijg van lotgenoten. Skyler zit in een sprongetje en ik heb mijn handen vol aan hem. Ik lijk alleen op dat moment. Tot ik opeens iets schrijf en meerdere moeders ja en amen roepen. Het voelt soms alsof ik een verwende, vervelende draak op de wereld heb gezet. Ik twijfel soms echt enorm over alles en weet soms niet of ik het allemaal wel goed doe. Totdat ik besef en lees in een artikel dat er meerdere moeders in hetzelfde schuitje zitten en met dezelfde twijfels kampen. Maar daarentegen wil ik ook de mooie momenten delen en horen dat mensen het ook zo geweldig vinden om een kindje te hebben. Of lezen over hoe andere moeders in bepaalde situaties handelen; positief óf negatief. Precies de reden waarom ik Mommy To Be heb opgezet. Om eerlijk te zijn over de zwangerschap en om eerlijk te zijn over baby’s. Zonder al die ellendige verhalen te lezen op fora. Ik hoop dat meer mensen me gaan volgen. Ook ik wil lezen over anderen om te voelen dat ik niet alleen ben! Ik ben blijkbaar een voorbeeld voor anderen maar ook voorbeelden hebben soms voorbeelden nodig. Keep the comments coming!
Mommy To Be; eerlijk over baby’s.
Hi Shirley,
Ik vind het super dat je erover schrijft! Gewoon eerlijk zijn is het beste. Toen ik net bevallen was vroeg iedereen maar hoe het met mijn baby ging terwijl ik graag wou dat iemand ook eens vroeg hoe het mij ging. Ik was kapot, borstvoeding liep niet zoals ik wou, ik voelde me heel onzeker bij het moederschap en stan bleef maar honger hebben. Zes maanden later is alles verbeterd, hij eet vlotjes groenten en fruit, hij komt supergoed bij, zijn schaterlachje is geweldig en als ik uit werken ben, mis ik hem helaas erg hard. Maar hij wordt ook vaak wakker s nachts (met de ogen dicht) en dat is vaak lastig zeker omdat ik om 6u30 eruit moet. Dus ik klaag ook wel af en toe 🙂 niets mis mee!
Ik vind het goed dat je zo eerlijk bent! Er zijn natuurlijk wel droombaby’s, ik ken er zelf zo eentje die niet huilde, doorsliep en goed at. Het zal dus niet altijd overdreven zijn of een mooi plaatje naar de buitenwereld.
Auteur
Ze zullen ook echt wel bestaan, haha. Volgens mijn moeder was ik er ook zo één. Wil gewoon veel meer échte verhalen; niet dat gezeik en de negativiteit op de fora en ook niet al die roze wolken uit de boekjes 😉
Ik vind het goed en knap dat je eerlijk bent, omdat het toch heel persoonlijk en gevoelig ligt. Zeker nu je moeder bent en je kindje je alles is. Ik vind het fijn om andere ervaringen te lezen zolang er ook “leuke” stukjes voorbij komen en niet al het bekende baby-drama ookal hoort dat er gewoon bij. Je doet het hartstikke leuk. 😉
Auteur
Daarom is het ook zo fijn om alles zoals eerste hapjes en dergelijke ook te kunnen delen. Juist van dat soort mooie momenten moeten we het hebben, toch? 😉
Een kind krijgen is echt het alleralleralleraller zwaarste wat er is! Ik vind het allemaal echt heel pittig hoor, dus ik kan me helemaal vinden in je verhaal. Ik meld dat ook gewoon hoor, als mensen vragen hoe het is. Het eerste wat ik zeg is dan; veeeeel zwaarder dan ik dacht! Ik ben soms ook echt stikjaloers op mijn vriend die lekker naar zijn werk gaat, terwijl ik de hele dag met een (krijsende) baby zit. En ik vind het heerlijk om even weg te zijn en mijn eigen ding te doen. Hier dus absoluut geen roze wolk moeder hoor, ik heb roze wolk momentjes en die maken een hele hoop goed!
Auteur
Kijk, dit is nu precies wat ik bedoel en wat ik wil overbrengen met de site. Halleluja 😉 Er zullen een hoop moeders zijn waarbij het van een leien dakje gaat maar ook een hoop die hetzelfde denken zoals jij. Ook ik vind het pittig en inderdaad zwaarder dan ik dacht. Gelukkig wordt het wel steeds leuker allemaal! 😀
@Roos: heel goed vertelt!
Dit is zo herkenbaar. Ik ben door omstandigheden tijdelijk tthuisblijfmoeder. Maar binnenkort gaat mijn zoontje sowieso 1 dag in de week naar opa en oma. Natuurlijk zie ik dat tegenop, maar het lijkt me zo fijn om weer even wat tijd helemaal voor mezelf te hebben.
Ik vind het af en toe best vermoeiend om hele dagen te moeten zorgen
Hi Shirley,
Ik ben moeder van drie en hoe fantastisch het ook is er zijn momenten en soms zelfs meerder per dag dat ik ze wel achter het behang kan plakken, of beter gezegd ik ga even helemaal op zolder 5 min (soms langer) op de wc ga zitten. Maar dit soort dingen durven veel mensen niet hard op te zeggen omdat ze graag het perfecte gezin willen zijn voor DE buitenwereld!
Ik vind het heel dapper dat je zo eerlijk bent maar daardoor zal je ook veel reponse krijgen van andere….
Ik denk dat iedere moeder wel eens en soms meer dan eens denkt #@$%^$#@$%# waar ben ik aan begonnen. Maar heel snel daar kijk je naar die lieve snoetjes en staat je hart weer helemaal op ontploffen van liefde. Als ik jou was zou ik rond kijken naar een fijne opvang en hem daar 1 dagje in de week naar toe brengen… xx Succes met Alles
Auteur
Dat komt ook absoluut nog ter sprake hoor! Maar dat is niet wat ik wilde zeggen met dit artikel, haha 😉
Juist doordat je zo eerlijk bent en dus veel dingen herkenbaar zijn volg ik je graag. Moeder zijn is geweldig maar er zijn toch ook momenten bij dat ik denk nu even niet.
Fijn juist dat je zo eerlijk bent! Ik heb zelf geen kids en ben niet zwanger maar vind het fijn een goed beeld te krijgen wat ik hopelijk ooit mee mag maken.
Shirley,
Jouw blog/website is serieus een welkome en eerlijke informatiebron voor alles op het gebied rondom de zwangerschap. Ik ben op je blog terecht gekomen omdat ik net als jou kamp met eczeem en wat in dit geval tijdens mijn zwangerschap heftiger aanwezig is. Na je verhaal daarover gelezen te hebben ben ik snel alle andere verhalen afgestruind en nog ken ik alle verhalen van je blog niet van binnen en van buiten. Telkens kom ik weer wat nieuws tegen! En dat is wat het nou zo leuk maakt; ik ben nooit uitgelezen en vind constant een nieuw verhaal dat gigantisch eerlijk, informatief, leerzaam of gewoon erg grappig is, en wat mij inderdaad het gevoel geeft hoe alles nu precies in elkaar zit in deze bovenal mooie, maar soms ook emotionele of lastige periode.
Je verhalen geven (h)erkenning voor de situatie waar ik mij nu in bevind, geven geweldige tips en trics omtrent de vorderende zwangerschap, en bereiden mij voor op hoe het moederschap daadwerkelijk wezen zal. Natuurlijk is elke situatie en baby anders, maar eerlijker en oprechterkun je niet zijn, en juist dat maakt je verhalen prachtig om te lezen.
Ik kijk elke keer weer uit naar je/jullie verhalen! Ga vooral door en laat je niet gek maken! 🙂
Wat heb je dat mooi beschreven! En zoals ik het er met jou ook over gehad heb, ik voel me soms schuldig, als ik dan wil klagen omdat mijn kindje niet zo goed eet denk ik, tja ik moet maar blij zijn want mijn kindje slaapt door. Als ik overdag niet aan werken toe kom omdat mijn meisje steeds mijn gezelligheid wil hebben denk ik, tja ik mag niet klagen. maar eigenlijk sla je de spijker op de kop. Het leven van een moeder gaat niet over rozen en we mogen ook klagen. Het leven is niet altijd rozengeur. Op internet ‘klaag’ ik niet zoveel over m’n dochter omdat ik haar ook zoveel mogelijk buiten de schermen probeer te houden, neemt niet weg dat ik soms ook wel een dagje rust zou willen en dochterlief wil overhandigen aan vriendlief haha
Ik ervaar het allemaal juist heel anders, maar daarom vind ik het wel erg leuk mommytobe te volgen. Het moederschap vind ik helemaal niet zwaar. Ook niet in combinatie met werk en nog een privéleven. Natuurlijk zijn er momenten waarop Hayden slecht slaapt of slecht eet. Maar ik weet dat dat fases zijn en het allemaal voorbij gaat. Zelfs afgelopen maanden, toen ik erg ziek was door mijn tweede zwangerschap (2 ziekenhuisopnames), heb ik het huidige moederschap geen moment zwaar gevonden. Het verschilt denk ik per persoon hoe je dat ervaart. Ben wel benieuwd hoe het gaat als de tweede er is, of ik er dan op terugkom.
Auteur
Ik heb echt diep, diep respect voor moeders waarbij het zo vanzelf gaat. Echt. Haha.
Hier hetzelfde verhaal als Desiree. Ik ben dus zo’n roze wolk moeder. Het meoderschap is precies zoals ik voor ogen had en nog leuker. En makkelijker ook misschien wel: het past gewoon heel goed in ons leven. Sterker nog: ik vond de eerste driekwart jaar een eitje. Ik vind het nu, nu ze anderhalf is en gaat krijsen als ze haar zin niet krijgt, soms even wat minder. Een halfuurtje per dag maximaal. En dat heeft vooral met mijn eigen vermoeidheid te maken. Als ik uitgeslapener was waren die halfuurtje vast ook roze wolken.
Ik lees elke keer met plezier je blogs! Ik ben nu 25 weken zwanger en het eerste trimester had ik t best moeilijk af en toe, emotioneel, hormonaal etc! Als iemand vroeg hoe t ging was ik gewoon eerlijk en vertelde ik erover.. Mensen schrikken daar volgens mij van en verwachten dat je altijd maar zegt dat t hoed gaat en dat je je zo heerlijk voelt! Ook van vriendinnen kreeg ik opmerkingen in de tram van “wees blij dat je kinderen kunt krijgen” ofzo.. Daar zit je echt niet op te wachten op zo’n moment! Lijkt me trouwens duidelijk dat die mensen dan ook zelf nog niet zwanger zijn geweest..
Blijf alsjeblieft doorgaan met schrijven op deze manier want ik lees nergens anders zulke nuchtere stukjes! Al dat softe geneuzel op de roze wolk word ik soms een beetje moe van, want iedereen weet toch wel dat dit gewoon de zwaarste job ever is! Klagen mag dan ook heus af en toe wel even..
Je haalt me de woorden uit de mond. Toen ik ooit eens tegen iemand zei dat ik niet alle dagen op een roze wolk zat, vroeg diegene of ik er niet eens met iemand over wilde praten. Oftewel, of ik niet naar een psycholoog moest. Het is gewoon retezwaar en ik kan alleen maar respect hebben voor mensen die dat durven toe te geven. Heerlijk om dan zo’n stuk te lezen!
Ik vind het moederschap geweldig alleen soms wens ik ook meer tijd voor mezelf. Heb de laatste tijd het idee mezelf te verliezen. Dat is een reden geweest om een tijdje niet meer te bloggen en meer te doen wat ik wil. Iedereen zegt ook je kind is echt een droom kind. Oke sta jij maar eens 10 x op uit bed in de nacht, vermaak hem door de dag omdat hij zelf spelen lastig vind. Wat ook wel logisch is voor bijna 5 maanden. Ik zeg ook tegen mezelf het kan altijd erger. Ik heb gelukkig lieve schoonouders die het met alle liefde even van me overnemen. Alleen denk ik nu al, hoe ga ik dit doen als er een tweede komt. Ahhhh want hoe zwaar het ook is soms, wij willen toch meerdere kids. Ach dat zien we dan wel.
Auteur
Ik heb altijd gezegd dat ik er twee wilde maar nu weet ik het nog net zo niet. Lol.
je. hebt. helemaal. gelijk!
GEJANKT heb ik van oververmoeidheid in die eerste maanden, ik vond het – met name de avonden/nachten – echt zwaar. En met 11 maanden slaapt ze nog niet door, alleen ben ik het nu gewend. A sort of.. Eten gaat hier overigens best wel goed, en dat compenseert elkaar weer 😉
Duim omhoog voor jou, je doet het super!
Indd je haalt de woorden uit me mond! Ook ik vind het moederschap erg zwaar.
Geniet er volop van hoor! Mijn dochtertje is van 2 november 2013 en merk ook dat ze momenteel in een sprongetje zit. De afgelopen 2 weken komt ze snachts weer een aantal keer terwijl ze eerst doorsliep. Vind het eigelijk wel goed om te lezen dat ik niet de enige ben die het moederschap zwaar vind. Fijn dat je zo eerlijk bent, lees je blog ook elke dag. Vind het erg fijn om ervaringen en informatie op je blog te lezen!
Ook ik lees heel graag jouw blog en juist vanwege je eerlijkheid!!
Ik ben zwanger en idd soms die reacties van mensen (ook moeders) om me heen……
Ik leer er steeds beter mee om te gaan, zullen we maar zeggen ;).
Keep up the good work, als moeder en als blogster!!!
Ik ben blij met je!
Hoi Shirley,
Ik lees ook altijd met plezier je blogs. Jij liep net iets voor op mij met je zwangerschap en ik vond je verhalen zo fijn. Ik heb me echt vaak alleen gevoeld in de zwangerschap en nu soms nog. Gewoon om het feit dat je je eerlijke verhaal niet kwijt kan.Ik merk door jou verhalen dat ik niet gek ben of aan het worden ben, want dat is het gevoel wat ik vaak krijg van andere mensen en vooral vrouwen. In de zwangerschap leek het al een wedstrijd en nu soms nog. Ik vertik het om hieraan mee te doen en word daarom heel blij van jou oprechtheid. Dank je wel!
De babytijd van mijn zoontje (nu inmiddels 6) heb ik zelf niet als zwaar ervaren. En dan moet ik er ook bij zeggen dat hij een super gemakkelijke baby was. Eigenlijk huilde hij nooit. En dat is echt geen schone schijn. Vanaf ongeveer een jaar werd het heel anders, hij werd ontzettend vaak ziek en zelfs een aantal keren opgenomen vanwege benauwdheid. Helaas astma. De jaren daarna was hij eigenlijk constant ziek, benauwd, oorontstekingen etc. Toen hij 2 was ben ik een nieuwe hbo opleiding (deeltijd) gaan doen. Mijn eigen keuze, maar wat heb ik het als ontzettend zwaar ervaren. En dan niet zo zeer de opleiding zelf, maar om te combineren met een bijna wekelijks ziek kindje. Maar ik heb het allemaal gehaald gelukkig. Nu we bij een goede homeopaat zijn met hem gaat het qua gezondheid ook beter. Hij zit nu in “de grote mond” fase en dat is soms knap lastig kan ik je vertellen haha. Ik heb vaak gezegd: baby’s zijn zo veel makkelijker. Wat een verschillen lees je dan he, iedere moeder ervaart het weer anders.
Weet je wat het is, je moet ook niks willen horen positief of negatief van anderen. Omdat je alles nog moet doormaken. Ieder beleeft het op z’n eigen manier. De verschillen tussen babyervaringen zijn zo groot. Dat maakt het zo lastig om ervaringen te delen. Ik doe dat dan ook nooit. Ik dacht dat de eerste zwaar was maar nu met de tweede denk ik ‘waar maakte ik me met 1 nou toch druk om’. Uitputting, hormonen, relatieverandering, ontwikkeling, onzekerheid, liefde: alles maakt het tot wat het is. Laten wij moeders het elkaar in vredesnaam niet zo moeilijk maken. Ieder z’n ding!
Je bent niet alleen! Halleluja..
Ik heb een dochtertje van vier, inmiddels in verwachting van een jongetje. Moeder zijn is zoals je zegt inderdaad ontzettend mooi, maar soms kan ik haar wel achter het behang plakken. Qua babytijd.. ik heb een zware bevalling gehad, veel bloed verloren en moest na drie maanden nog voor iets anders geopereerd en opgenomen worden. Het duurde daarom, voor mijn gevoel, best lang voordat ik weer de oude was. Weer op kracht en lekker in m’n vel. Ik heb het eerste jaar niet echt kunnen genieten zoals je dan altijd leest..
Elke fase heeft weer zn plus- en minpunten.. Maar als je er even doorheen zit… Na het eerste jaar wordt het makkelijker. Vind ik. Dan kunnen ze zichzelf beter redden, zichzelf beter uitdrukken en als het goed is heb je jezelf weer ‘terug’.
Anyway, keep up the good work!
Pff ik vind jouw blogs en verhalen ook echt een verademing, Shir!
Mijn zwangerschap valt me tot nu toe enorm mee. Ik heb eigenlijk helemaal nergens last van, maar ik ben inderdaad heel benieuwd hoe het moederschap me zal vergaan. Wat voor kind zullen wij krijgen?
Ik herken heel erg wat je zegt over dat de zwangerschap en het moederschap zwart óf wit zijn. Er lijkt geen middenweg te vinden. Iemand beleeft allerlei ellende, óf is op een roze wolk. Toch zie ik mijn omgeving juist heel vaak een middenweg.
Ook word ik er moe van dat je niet zou mogen klagen. Laatst vertelde ik dat ik het lastig vind om in bikini te gaan, vanwege mijn (en dat bedoelde ik als grap) bierbuik. Ik kreeg meteen iedereen over me heen dat ik maar at blij mocht zijn met mijn zwangerschap en dat ik trots moest zijn op die buik. Alsof ik dat niet ben! Alsof ik niet blij met mijn zwangerschap ben als ik vertel dat ik het stiekem ook wel moeilijk vind om niet meer met platte buik in bikini te gaan! Die dingen staan wat mij betreft los van elkaar.
Ik vind dat ook zo’n dooddoener: “Je moet blij zijn dat je zwanger bent!” Dan ben je namelijk meteen klaar en kun je niets meer zeggen;
Heerlijk dat Mommy to be een platform is voor mama’s en mama’s-in-wording die heel blij zijn met hun kind, maar daarnaast ook wel tegen bepaalde zaken aanlopen. 🙂
Weet je, dit is al zo lang aan de gang. Alles “lijkt” bij anderen goed te gaan maar zelf voelt het totaal anders. Bij onze oudste voelde het destijds (20 jaar geleden) alsof er een bom ontploft was in ons leven. Alles was anders. En inderdaad ging niet alles goed. Tepelkloven, heel lang en iedereen wilde maar dat ik aan flesvoeding begon… tot het in een wel goed ging.
En nu….lijkt het of mijn kinderen aliens zijn omdat school en alles wat erom heen hangt hier niet echt geweldig gaat. School is nu eenmaal ook niet zaligmakend, of hoge CITO scores enz. Maar je omgeving doet je geloven dat het wel zo is.
Maar…..op het eind gaat het er echt ALLEEN maar om dat je kind gelukkig is en lekker in zijn vel zit. Ook al werkt hij op zijn 17e al 4 dagen, ook al gaat hij naar vmbo kader, ook al heeft ze dyslexie en dyscalculie en ook al kan hij zich niet goed concentreren. (het gaat hier om verschillende kinderen)
Ik heb altijd wel mijn eigen gevoel gevolgd maar ja, je bent en blijft een mens met onzekerheden.
Je doet het goed genoeg als moeder!!!!!!
Ik begrijp je stukje helemaal. Ik merk dat je heel weinig over klagende moeders leest en over situaties zoals: wát doe je als je baby niet alleen wilt zijn (lees: krijsen) en jij nodig naar de wc moet? Ik bedoel maar, volgens mij gebeurt er echt veel van die dingen waar moeders niet over durven te praten. Kijk ik hoef niet alles te weten van andere moeders, maar soms een klein beetje erkenning of bevestiging maakt het denk ik voor ons moeders net even anders…zo van, oh kijk ik ben niet de enige.
Kun jij geen forum oprichten of community Shirley? Ik heb echt geen overzicht van bestaande leuke en handige forums ;). En sommige spreken mij sowieso al niet aan…
Anyways, je hebt het stukje goed verwoord. Tijd voor eerlijke baby praat! Ik doe mee 😉
Haha, kom maar eens kijken op mijn blog, ik ben ook heeeeel eerlijk over baby’s 🙂
Erg fijn idd om gewoon eerlijke verhalen te lezen. Ik had echt een droom baby, echt zalig. Inmiddels is mijn droom baby een peuter puber van 2,5 waar ik mn handen vol aan heb .. Maar het lijkt soms net alsof je niks mag zeggen of even lekker mag klagen. Terwijl het alleen om het gedrag gaat wat ik op dat moment vervelend vindt.
Maar goed, ik vind je blog en verhalen erg fijn om te lezen!
Fijn dat je deze blog bent gestart, om eerlijk te zijn over zwangerschap en kinderen. En niet van het ene uiterste (droomzwangerschap) of van het andere uiterste (miskraam). Als ik zwanger zou raken over een tijdje, dan weet ik waar ik moet zijn 😉
Ik heb geen kinderen maar lees heel graag je Skyler-verhalen. Ik vind het heel fijn dat je zo eerlijk schrijft over het moederschap! Wat een onzin dat je nooit negatief zou mogen zijn, het is heus niet altijd maar rooskleurig, waarom zou je dat in hemelsnaam niet mogen zeggen?!
Natuurlijk zijn baby,s niet altijd leuk… en is het moederschap ook zwaar, ga dat straks ook ervaren. Maar vind het juist mooi dat je eerlijk bent over het moederschap want iedereen wil zijn kind vast wel eens achter het behang plakken, hoe lief ze misschien ook echt kunnen zijn.