Een jaar kinderdagverblijf

Het is alweer bijna een jaar geleden dat Skyler voor het eerst naar het kinderdagverblijf ging. Hij was tien maanden en we hakten eindelijk de knoop door om Skyler naar een opvang te brengen. Enerzijds omdat we dat graag voor het sociale aspect voor Skyler wilden, anderzijds omdat ik enorm de behoefte had aan wat werkuren zonder mijn kind. De slapeloze nachten hakten erin, ik was een beetje de weg kwijt met mijn werk en voelde dat een kinderdagverblijf op dat moment een perfecte keuze was. Ik had gewoon tijd nodig voor mezelf. Terwijl Raymond het al weken eerder wilde proberen vanwege mijn gemoedstoestand, moest ik zelf nog even aan het idee wennen om Skyler achter te laten in een groep bij compleet vreemden. Maar na wat gesprekken samen waren we erover uit en kon de zoektocht beginnen.

Ik vroeg mijn oude verloskundige naar de plek waar zij haar zoontje naartoe bracht omdat ik van haar veel leuke verhalen hoorde en me dat een perfecte plek leek voor Skyler. Een intiem ‘schooltje’ net buiten Amsterdam met slechts één groep voor de kleine kindjes tot 3 en twee groepen met kinderen die qua leeftijd boven hem zitten; kinderen tot vier en de voor- en buitenschoolse opvang. Vaste leidsters en vaste kinderen. We maakten een afspraak en na een rondleiding en oriëntatiegesprek waren Raymond en ik het er direct over eens; dit zou hem worden. Skyler begon met één dag in de week omdat er even geen plekjes vrij waren maar zo rond zijn verjaardag kwam de tweede dag erbij. En nu zijn we alweer een jaar verder en ontzettend blij met onze keuze toentertijd.

Zodra ik zeg tegen Skyler dat we naar school gaan, staat hij bij de deur te trappelen. Hij gaat er maar al te graag naartoe. Iedere week zijn er dezelfde leidsters en iedere week heeft hij dezelfde groepsgenoten. Er wordt vrij weinig gewisseld en de kleine kindjes die daar als baby binnenkwamen, zijn vanuit daar naar school gegaan en zelfs nog ‘boven’ in de grotere groep te vinden. Ik merk dat dat Skyler goed doet. Hij vertrouwt de leidsters en heeft zo zijn voorkeur qua kindjes om mee te spelen. Voor hem iedere week bekende gezichten. Ik breng hem met een vrolijk gezicht en haal hem ook weer blij op. Ik kan helaas niet meekijken met hoe de dagen verlopen maar van wat ik van de begeleiders hoor, gaat Skyler enorm goed.

Het leuke van dit kinderdagverblijf is dat ze vaak werken met thema’s. Veel knutstelen, veel leuke uitjes, spelletjes, voorlezen, beweging en ontzettend vaak en veel naar buiten. Er worden uitjes gemaakt naar de bakker en wat grotere activiteiten naar het bos, een pierenbadje of een kinderboerderij. De kinderen zijn echt onderdeel van een ‘huishouden’ en zo is de locatie dan ook ingericht. Dat intieme en actieve spreekt me enorm aan en ik denk dat dat voor Skyler ontzettend leuk is. Twee dagen in de week even weg van mama en lekker spelen met anderen. Luisteren naar mensen die op dat moment de leiding hebben, zichzelf moeten redden in de groep en een beetje zelfstandig worden.

Skyler heeft veel geleerd op de crèche en ik kreeg weleens de vraag of ik het niet jammer vond. Dat ‘ie het eerst op het kinderdagverblijf doet en niet thuis waar ik bij ben. Ikzelf heb daar totaal geen moeite mee. Zo dronk Skyler daar voor het eerst uit een tuitbeker en at hij daar zijn eerste boterham. Ik straal alleen maar als ik dit soort kleine mijlpalen lees of hoor. Ik ben juist blij dat zij dat nog eens extra stimuleren en dat Skyler het overneemt van andere kindjes. Of ik er nu bij ben of niet. Hij voelt zich goed genoeg daar om zich te kunnen ontwikkelen. Dat is me veel waard. Ik hoef niet continu met hem de dag door te brengen omdat ik anders misschien iets mis. Zodra hij het thuis ook doet, is dat voor ons evengoed heel erg leuk om te zien. Maar niet alleen Skyler leert; ook ik maak regelmatig even een praatje met de mensen uit de groep en heb het afgelopen jaar veel adviezen opgevolgd. Zij hebben immers meer ervaring; met de kindjes daar maar ook met hun eigen kinderen die alweer wat ouder zijn.

Toen we op zoek waren naar een nieuw huis en in verschillende plaatsen ging kijken, had ik maar één eis; ik wil dat Skyler op hetzelfde kinderdagverblijf kan blijven. Ik wil hem namelijk niet zijn plek afnemen omdat wij zo nodig willen verhuizen. Hij is daar gewend na al die maanden, hecht waarde aan zijn wekelijkse groep en slaapt daar heel erg goed. Vooral dat laatste is heel erg fijn, aangezien dat best wat voeten in de aarde had. Hij slaapt daar in bed en sluit zonder protesteren zijn ogen. Heel erg knap van hem. Bovendien kennen de leidsters hem door en door en is hij al bijna een jaar met de andere kindjes aan het spelen. Zoiets veranderen of afpakken voelt voor mij niet oké en ik krijg al buikpijn als ik er aan denk, haha. Gelukkig is het uiteindelijk gelukt om een mooi plekje voor ons te vinden waarbij Skyler bij die opvang kan blijven. Hij moet even een paar weken weg vanwege de verhuizing naar Hoorn (dat is echt te ver om ’s ochtends en ’s avonds te rijden), maar na een week of vijf is hij weer terug op zijn oude, vertrouwde plekje. Een ontzettend fijn idee.

Gisteren had ik even een kort gesprekje met de leidsters en ze vertelden me dat Skyler heel rustig is in de groep. Hij is lief, speelt alleen en kijkt de hele dag de kat uit de boom. Hij is een master in observeren en heel erg op zichzelf. Precies zoals ik. Best wel een ander kindje dan thuis. Zeg maar gerust het tegenovergestelde. Dan is hij namelijk álles behalve ik ben, haha. Druk, ondeugend, héél ondernemend en gaat hij recht op zijn doel af. Maar ja, thuis heeft hij natuurlijk het rijk (en zijn mama) alleen en op school heeft hij te maken met leidsters en zo’n tien andere kindjes om hem heen. Toch zijn we ervan overtuigd dat dit ook daarom goed voor hem is. ‘Leven’ in een groep, zijn eigen boontjes moeten doppen, geduld leren kweken, samenwerken en voor zichzelf op leren komen. Om vervolgens thuis de queen weer uit te hangen. Het eerste jaar zit erop en het ziet er naar uit dat dat de komende tijd niet gaat veranderen. Skyler wordt er beter van maar mama is ook een stukje leuker en gezelliger geworden. Op naar nog twee mooie jaren.