Met twee jongens van 7 en bijna 11 jaar oud in huis, hebben we de babyperiode allang achter ons liggen. Ik geniet van deze leeftijd. Ik vind het heerlijk dat de jongens zelfstandiger worden en een wereld naast thuis krijgen. Het geeft mij meer ruimte voor mezelf en dat heb ik de afgelopen jaren wel gemist. Zo fijn dat ik een leuke baan heb, in een wereld werk waar ik verschillende mensen ontmoet en ook zomaar op een middag kan zeggen dat ik ga sporten of wandelen. We zijn als gezin dan ook compleet en er komt absoluut geen baby meer bij.
Als ik kijk naar mijn jongens, ben ik trots op ze. Ik ben trots op hoe ze zich ontwikkelen, hoe ze zich gedragen en hoe wij het als ouders hebben gedaan en doen. Toch zijn er dingen die ik anders zou doen, als ik een paar jaar terug in de tijd kan. Geen grote dingen, maar toch dingen die ons op deze leeftijd veel hadden kunnen brengen.
Al vroeg met ze naar het zwembad
Ik vind water zelf vreselijk en hou absoluut niet van zwemmen. Hierdoor ben ik nooit in het zwembad geweest met de jongens, op vakanties na. Of nou ja, ik ben eens wezen zwemmen met Skyler, maar dat uurtje mag geen naam hebben. Ik heb er een beetje spijt van dat ik niet al van kleins af aan met de jongens naar het zwembad ben geweest om af en toe lekker vrij te zwemmen. De drempel was ontzettend hoog tijdens zwemles en het duurde lang voordat ze van hun angsten afkwamen. Het was een kwestie van zwemluiers bestellen, zwembroek aan en gaan, maar toch heb ik het nooit gedaan. Natuurlijk ook vanwege mijn huid, maar toch. Raymond had ook kunnen gaan. Als tip zou ik dus echt meegeven om al vroeg te beginnen met uitjes naar het zwembad. Via Billenboetiek bestel je gemakkelijk wasbare zwemluiers, zodat je die altijd op voorraad hebt. Dan hadden de zwemangsten misschien verminderd of zelfs voorkomen kunnen worden.
Een oppas
Waar ik echt spijt van heb, is dat ik niet al vroeg ben begonnen met een oppas. Ik vond dat altijd heel spannend en vraag eigenlijk altijd mijn ouders. Dat is prima, want ze doen het met liefde. Maar ik had het heel fijn gevonden om iemand in de buurt te hebben die we hadden kunnen bellen, als we eens spontaan uit eten willen of doordeweeks een avondje weg willen. Ik ga regelmatig naar Anouk en dan is het gewoon altijd fijn om iemand achter de hand te hebben. Ook voor de kinderen, dat ze vertrouwt raken met anderen. De jongens zijn wel heel dol op een meisje, waar mijn moeder vroeger altijd op heeft gepast. Zij is wel eens geweest voor de jongens als we met mijn ouders weggingen, maar ook op de bruiloft was ze ons oppasmeisje. Het is jammer dat ze in Hoorn woont en geen vervoer heeft, want anders was zij onze vaste oppas geweest. Voor nu komt ze regelmatig met mijn ouders mee als zij komen oppassen. Dan genieten de jongens onwijs van haar aanwezigheid.
Alles aanbieden qua eten
Ik heb twee ontzettend moeilijke eters in huis. Dat is niet altijd zo geweest, want toen ze net begonnen met hapjes, aten ze alles en boden we ze alles aan. Alleen, naarmate de tijd vorderde, werden ze kieskeurig. Ik heb toen te veel naar hun wensen geluisterd en ben alleen nog eten gaan maken waardoor ze heel kieskeurig werden. Of ik smeerde brood of crackers, om het mezelf makkelijk te maken en niet dubbel te hoeven koken. Inmiddels is Skyler op het punt dat hij veel wil proeven en ook veel meer lust, maar Maddox is nog niet zo ver. Hierdoor eten ze doordeweeks vaak hetzelfde en kook ik apart voor Raymond en mij. Ik weet het niet zeker want ik kan natuurlijk niet alles opnieuw doen, maar ik ben benieuwd of dat anders was geweest als ik ze gewoon altijd alles was blijven aanbieden. Bij Maddox heb ik het in het begin al anders gedaan dan bij Skyler door zelf hapjes te maken en veel variatie te bieden, maar uiteindelijk is dat toch anders gelopen toen hij ouder werd en kwamen we niet onder de kieskeurigheid uit. Voor nu vind ik dit wel een lastig punt. Ik ben blij dat Skyler zo ver is dat zijn voeding uitgebreid wordt, maar ik hoop wel dat dat bij Maddox sneller gaat gebeuren. Dat zou ik dus absoluut anders aanpakken.
