De vliegreis naar Bali met een peuter

En toen waren onze drie weken vakantie alweer voorbij… Wat is dat toch snel gegaan! Op 2 maart stapten we in het vliegtuig naar Bali en afgelopen woensdag kwamen we thuis. Raymond, Skyler en ik hebben heerlijk genoten van het prachtige Indonesië en zijn goed tot rust gekomen. Af en toe een uitstapje gedaan, maar vooral heel erg rustig aan gedaan, genoten van het weer, het lekkere eten en van elkaar. Zwemmen, lezen en relaxen! Vandaag wil ik jullie over de vliegreis vertellen want dat is iets waar ik toch een beetje tegenop zag. Niet alleen omdat ik zelf vliegen ontzettend eng vind, maar ook omdat het een enorm lange vlucht is en ik dat toch spannend vond met een peuter van twee. Achteraf kan ik vertellen dat het heel erg goed is gegaan, dat er niks was om me druk over te maken en dat ik het zo weer zou doen. Ik ga jullie mijn ervaringen vertellen.

De heenreis
We vlogen met Qatar en dat betekent dat je een overstap hebt in Doha. De eerste vlucht duurt zo’n 7.5 uur en vanaf Doha vlieg je nog eens 9 uur door naar Bali. De overstap van ons duurde iets langer dan 3.5 uur. Alles bij elkaar opgeteld is het dus een flinke ruk die je moet en gaat maken. Ik kan er heel erg omheen gaan draaien maar dat doe ik niet; het is verschrikkelijk lang. Dat is niet te ontkennen. Maar meer dan je eraan overgeven kun je niet doen. Het is geen Turkije en het is geen Spanje; je wéét dat je een verre reis gaat maken en dat je daar heel wat uurtjes voor moet gaan stilzitten.

Eerste vlucht
Onze eerste vlucht, van Amsterdam naar Doha, was rond 15:00 uur. Skyler was ’s ochtends al vroeg wakker en terwijl hij normaal geen middagdutjes meer doet, merkte ik toch dat hij behoorlijk aan het inzakken was aan het begin van de middag. We hebben ons best gedaan om hem wakker te houden. Lekker laten uitrazen thuis, in de auto Brandweerman Sam aangezet zodat hij niet in slaap zou vallen (in Raymonds nieuwe auto zit een dvd-speler!) en op Schiphol flink laten rennen. Eenmaal ingecheckt en in het vliegtuig, viel Skyler al in slaap tegen me aan. Tijdens het opstijgen. So far, so good.

We zaten helemaal vooraan en hadden dus lekker veel beenruimte. Geen mensen voor ons en voor Skyler ideaal om af en toe even de benen te strekken zonder anderen tot last te zijn. We hadden mazzel dat dat voor ons op iedere (!) vlucht zo was geregeld.

Na een uurtje werd Skyler wakker en vond hij het televisiescherm wel heel interessant. Filmpjes kijken, muziek luisteren. Hier heeft hij ook wat tijd mee gedood. In mijn tas zat wat lekkers qua eten (zakje chips, zakje koekjes) en ook daar kon ik Skyler flink mee afleiden. Maar bovenal vond hij het ontzettend leuk om uit het raam te kijken. Hoe vaak ik ook tegen Skyler vertelde dat we in het vliegtuig zat; Skyler geloofde ons niet en was er heilig van overtuigd dat we in de trein zaten. Sterker nog; hij zag buiten andere treinen en zelfs ‘tatoe’-auto’s. Als ik zei dat het een vliegtuig was, schudde hij overtuigend nee en keek hij me aan alsof ik gek geworden was. Nou ja, prima! Dan zaten we vanaf nu in de trein.

Ik heb Skyler deze hele vlucht niet gehoord. Het was allemaal interessant en Skyler zat de ‘treinrit’ uit alsof hij het dagelijks doet. Wat was ik trots! De vlucht was voor ons een meevaller want in plaats van 7.5 uur vlogen we in 6 uurtjes naar Doha in Qatar. Om 21:00 uur Nederlandse tijd en 23:00 uur Doha tijd landden we op het prachtige vliegveld voor onze tussenstop. En héél erg welkom en fijn; er was een speeltuin! Door Skylers middagdutje en de lange zit had hij nog energie voor tien en wilde hij maar al te graag van de glijbanen af. De stop duurde zo’n 3.5 uur en daarvan hebben we zeker twee uur in de speeltuin gespendeerd. Tijd voor Skyler! Ook aten we nog even wat en vervolgens was het tijd voor de tweede vlucht; om 02:50 uur Doha tijd (00:50 uur Nederlandse tijd) vlogen we door naar Bali. Tijd voor het laatste stuk en tevens de langste vlucht met 9 uur op de teller.

Tweede vlucht
Ik hoef jullie niet te vertellen dat Skyler hartstikke moe was. Het was inmiddels middernacht en na het rennen en vliegen in de speeltuin stortte Skyler dan ook direct in toen we eenmaal in het vliegtuig zaten. Precies volgens planning want we hebben juist naar de vliegtijden gekeken tijdens het boeken van de reis. Ik kan jullie vertellen dat Skyler van de 9 uur zeker 7 uur heeft geslapen. Niet helemaal van harte, want slapen in een vliegtuigstoel is gewoon niet heel erg fijn. Skyler kon zijn draai niet vinden en werd af en toe een beetje piepend en zacht huilend wakker. Om vervolgens een minuut later weer in slaap te vallen. Als ik íets niet fijn vind is het wel een huilend kind, van mezelf of van een ander, en daarom ben ik blij dat mensen geen last van mijn kind hebben gehad. Maar aan de andere kant; het is een kindje dat totaal niet weet wat er gaat gebeuren, die niet echt lekker kon liggen om te slapen en dat soms even wilde laten weten. Tsjah.

Eén keer heeft Skyler zich goed laten horen, toen ‘ie plotseling wakker werd en niet meer tot bedaren kwam. Dit duurde misschien vijf minuten maar voor mijn gevoel was ik een uur met hem bezig. Maar we waren er op voorbereid; ik had een tas met cadeautjes mee waar Skyler af en toe wat uit mocht kiezen en één cadeautje hadden we achter de hand voor als het echt niet meer zou lukken om Skyler in toom te houden; Brandweerman Sam. Toen we deze aan hem gaven was ‘ie direct stil, heeft hij er een uur lief mee gespeeld en is hij nog even gaan slapen tot de landing werd ingezet.

Om 17:20 uur lokale tijd (10:20 uur Nederlandse tijd) landden we veilig op het vliegveld van Bali. We made it!

De terugreis
De terugreis vond ik eigenlijk helemaal niet meer spannend met Skyler. De heenreis ging goed, dus dan zal het terug naar huis ook wel prima zijn. Wel vond ik het zélf een beetje eng vanwege de aanslagen in Brussel een dag daarvoor. Nu zeggen ze altijd dat de dag na een aanslag eigenlijk het veiligst is en dus zou ik niks te vrezen moeten hebben. Maar ik hou sowieso al niet van vliegen en vond dit toch een beetje naar. We hielden het nieuws nauwlettend in de gaten en stonden uiteindelijk dinsdagavond om 23:00 uur weer klaar op het vliegveld van Bali om naar huis te gaan.

Eerste vlucht
Nu hadden we dus de lange nachtvlucht als eerste; we vlogen om 01:10 uur richting Doha. Skyler had gelukkig om 17:00 uur nog even twee uurtjes geslapen en was de hele avond hyperactief. Precies zoals ik weer gepland had, haha. Eenmaal in het vliegtuig was ‘ie nog wel wakker en merkten we aan hem dat ‘ie het best spannend vond. Tijdens de heenreis had hij het opstijgen niet mee gekregen vanwege het slapen, maar nu spraken zijn ogen boekdelen en vertelde hij ons dat hij het eng vond. Gelukkig ging het goed toen hij bij mij op schoot zat met de dubbele riem. Tijd om naar huis te gaan! Eenmaal in de lucht was Skyler in slaap gevallen op mijn schoot en legde ik hem over in zijn eigen stoel. Ik kan wel zeggen dat deze vlucht van ruim 9 uur ontzettend goed ging. Skyler heeft vrijwel de hele tijd geslapen en werd maar weinig wakker. Af en toe even een huil tijdens het draaien en woelen, maar voor de rest geen hysterische krijsbuien of andere taferelen waar wij en de medepassagiers last van hadden.

Ik vind de terugreis altijd een stuk vermoeiender omdat je niks leuks in het vooruitzicht meer hebt. Het duurde dan ook ontzettend lang en er kwam geen einde aan. Gelukkig hadden we voor de rest geen omkijken naar Skyler en konden we zelf ook even de ogen sluiten. Om 06:00 uur lokale tijd landden we op Doha. We hadden slechts twee uur voor de overstap dus spelen zat er voor Skyler waarschijnlijk even niet in. Toch wilden we even haasten om te kijken of er nog een mogelijkheid was voor Skyler. We pakten onze spullen, liepen richting de controle en eenmaal daar zat ons hart in ons keel. Waar zijn de paspoorten?! We hebben alle tassen drie keer leeggehaald, al onze zakken gecontroleerd, hadden we alle andere papieren maar er waren geen paspoorten te vinden. Shit! Waarschijnlijk lagen ze nog in het vliegtuig in het vakje voor de stoel. Raymond wilde snel terug rennen maar werd tegengehouden door bewaking. We konden het vliegtuig niet meer terug in.

Bij de servicebalie vertelden we het verhaal, maar omdat het zo druk was met mensen die hun vluchten moesten omboeken, waren we bang dat we onze vlucht naar Amsterdam niet meer zouden halen. Het was nog maar een uur tot het vliegtuig zou vertrekken. Gelukkig kregen we uiteindelijk te horen dat de paspoorten terecht waren en dat ze bij een andere balie bij de gate gebracht zouden worden. Een medewerkster liep met ons mee, zorgde ervoor dat we steeds als eerste door de controle konden en uiteindelijk, met nog een half uur te gaan, stonden we bij bij de gate te wachten op het vliegtuig. Mét paspoorten!

Ik vond het jammer dat Skyler niet meer heeft kunnen spelen want ik merkte dat hij daar behoefte aan had. Nu kon hij alleen maar wachten tot we uiteindelijk naar het vliegtuig konden. Toch heeft hij het enorm goed gedaan, was ‘ie heel rustig en lief en ging hij blij de volgende ‘trein’ weer in. Op naar Amsterdam!

Tweede vlucht
Deze vliegreis duurde uiteindelijk 7 uur en verliep net zo soepel als de eerste vlucht. In het begin tijdens het opstijgen vond Skyler het nog een beetje eng, maar uiteindelijk in de lucht vermaakte hij zich prima. Terwijl ‘ie op de heenreis niks moest weten van het vliegtuigvoer, at ‘ie nu zijn maaltijden op, genoot hij zichtbaar van de aandacht van de stewardessen, speelde hij lief met zijn speelgoed, keek hij filmpjes die we op de telefoon gezet hadden en zag hij weer treinen en politieauto’s uit het raam. Bovendien heeft hij zeker nog drie uur geslapen, waar ik enorm blij mee was. Kon ik zelf ook nog even de ogen sluiten.

Om 12:50 uur stonden we weer veilig op Nederlandse bodem. Of zoals Skyler zei; ‘zijn er weer!’

Heb ik tips voor mensen die een verre reis gaan maken met hun peuter? Nou en of!

Kijk naar de vliegtijden
Wij konden iets goedkoper vliegen, maar de tijden waren heel erg ongunstig. Langere overstaptijden, dagvluchten in plaats van een nachtvlucht, enzovoort. We hebben ervoor gekozen om naar een andere maatschappij te kijken waar de tijden ons goed in de oren klonken. De volgende keer doen we het net zo. Naar een nachtvlucht kijken! Zo kon Skyler tijd doden met slapen, hadden wij iets minder omkijken naar hem en zaten we zelf ook een stuk relaxter. Je slaapt zelf misschien iets minder goed, maar dat haal je op vakantie wel weer in.

Let op de stoelen
Wij hadden het geluk dat we iemand kennen bij de luchtvaartmaatschappij en daardoor perfecte stoelen kregen. Helemaal vooraan, met veel beenruimte en geen mensen voor ons. Skyler kon daardoor ook lekker spelen zonder andere mensen voor ons tot last te zijn. Probeer zo vroeg mogelijk in te checken en geef door dat je met een kindje reist. Stoelen bij het raam zijn ook zeker aan te raden. Dat vinden ze maar al te interessant!

Zorg voor leuk speelgoed
Ik had voor Skyler een rugzakje vol met kleine cadeautjes. Ik heb er geen kapitalen aan uitgegeven maar kocht kleine dingetjes bij Hema en Action. Zo doden ze de tijd een beetje. Achteraf heb ik lang niet alles nodig gehad omdat Skyler veel sliep, maar voor mijn eigen gevoel was het een fijne geruststelling. Bovendien hadden we Brandweerman Sam gekocht, iets waar Skyler dol op is. Hij speelde ermee bij ons oude buurjongetje en was er verliefd op. Ik wist zeker dat hij hier dolgelukkig mee zou zijn. En als ze het zo goed doen tijdens een lange reis, hebben ze dat zeker verdiend.

Neem eten mee
Ik kreeg een goede tip op de site van iemand; in het vliegtuig is er geen nee en geef je gewoon aan alles toe. Natuurlijk is het niet de bedoeling dat ze daardoor veranderen in een terrorpeuter, maar echte discussies wil je ook gewoon vermijden. Voor jezelf, maar ook zeker voor de medepassagiers. Ik had daarom wat lekkere chippies in mijn tas, maar ook de koekjes waar Skyler zo dol op is. Af en toe stopte ik hem wat toe en was ‘ie weer helemaal blij. Daarnaast had ik crackers en krentenbolletjes. Ook deed ik vooral niet moeilijk over de speen. Wilde hij de hele vlucht dat rubberen geval? Be my guest!

Blijf zelf rustig
Dit is best lastig, helemaal als je net als ik vliegangst hebt. Maar echt, zolang je zelf rustig blijft straal je dit uit naar je kindje toe. Als Skyler me vertelde dat ‘ie het eng vond, zei ik niet dat ik het ook vreselijk vond en doodsangsten uit stond. Als hij begon te huilen, schoot ik niet direct in de stress. Ik deed was ik moest doen en deed mijn best, maar probeerde wel heel relaxt te blijven. Dit heeft zeker geholpen.

Go with the flow
Je vliegt in de lucht, bent kilometers verwijderd van huis en kunt geen kant op. Geef jezelf eraan over. Je gaat op vakantie! Je kindje zal vast wel eens gaan huilen, je staat uberhaupt al 5-0 achter als mensen je het vliegtuig in zien komen met een kleintje, het wordt een lange zit en nee, het is gewoon echt niet chill. Maar onthou waar je het voor doet en hou in gedachten dat ook deze vlucht wel weer over gaat. Of het nu soepeltjes verloopt of even iets anders uitpakt. Je bent goed voorbereid, doet je best en meer kun je niet doen. Je landt vanzelf wel weer!

Laat je niet tegenhouden door nare verhalen of door mensen die zeggen dat je niet goed wijs bent dat je met een kindje zo ver weg gaat. Nee, je kind weet niet op wat voor strand hij of zij zit. Maar jij wel! Het was onze mooiste, fijnste vakantie tot nu toe en we hebben ontzettend genoten. Goede reis!