De overeenkomsten tussen beide zwangerschappen

‘Deze zwangerschap is zó anders, dat moet wel een meisje worden.’ Jullie weten allemaal hoe hard ik dat heb geroepen in het begin. Zo hard, dat ik het begon te geloven, mijn omgeving net hard meepraatte en het écht even omschakelen was toen het toch een jongen bleek te zijn deze tweede keer. Momenteel ben ik helemaal aan het idee gewend, en geloof ik werkelijk nóóit meer in de fabel dat als twee zwangerschappen verschillen, het dan vast een ander geslacht gaat worden. Ik heb dus straks twee jongens gebaard en beide zwangerschappen verschillen toch echt een boel met elkaar. Ik schreef er in november nog een artikel over. De punten die ik daar benoem zijn nog steeds heel erg van toepassing maar nu ik toch iets verder ben, merk ik dat er ook veel overeenkomsten zijn. Ik zet ze op een rij.

Maagzuur
Laat ik maar gelijk beginnen met een vervelend kwaaltje waar ik eigenlijk al sinds het begin last van heb; maagzuur. Met Skyler kwam dat ook al snel opspelen en bij deze tweede zwangerschap is dat niet veel anders. Rennies are my best friend en van een bezoekster kreeg ik de tip om Losecosan aan te schaffen. Beiden helpen me voldoende om het in de hand te houden en als het echt te heftig wordt, bel ik de verloskundige even voor wat sterkers.

Een hoge buik
Al vrij snel zat mijn buik heel erg hoog. Tijdens de eerste zwangerschap kreeg ik bij een controle-afspraak van een stagiaire te horen dat ze mijn buik te hoog en te groot vond voor het zwangerschapstermijn en moest ik voor een diabetes-check. Nu zit mijn buik net zo hoog maar vindt de verloskundige het helemaal goed. Ik ben klein (1.60) heb een kort bovenlichaam en de baby heeft gewoon alle ruimte nodig. Dat betekent dus: hij zit zoveel hoog als laag. Hoog als in: maagzuur. Laag als in:…

Veel plassen
… Héél veel plassen. Vooral ’s avonds komt alles in beweging en moet ik enorm vaak naar het toilet. ’s Nachts moet ik vaak mijn warme bed verlaten voor een plassessie en ook overdag ga ik toch wel vaker dan gemiddeld. De baby zit lekker tegen mijn blaas aan te drukken.

Overdag rustig; ’s avonds bewegelijk
Net als met Skyler kan ik er nu ook deze zwangerschap de klok weer op gelijk zetten. ’s Avonds rond negen uur komt de baby in beweging. Terwijl ik hem overdag vrij weinig voel, begint ‘ie ’s avonds lekker op gang te komen en zijn tijd te nemen. Mijn buik gaat dan heel fanatiek op en neer en ik krijg de ene schop na de ander. Het blijft genieten, hoor…

Het trotse gevoel
Ik vind zwanger zijn iets heel erg moois. En ondanks dat ik me echt niet iedere week even goed voel en toch wel last heb van veel kwaaltjes, geniet ik onwijs van de dikke buik. De tijd gaat me veel te snel en ik zou toch echt wel langer zwanger willen zijn. Ik vind het iets magisch, het geeft me een heel goed en trots gevoel, ik draag de buik met veel plezier en ben er lekker mee aan het pronken. Ik vind het dan ook héél erg jammer dat ik alweer de 30 weken aantik en het binnen nu en 12 weken over is. Voor altijd… Zoals ik weleens tegen mijn moeder zeg: het is dat we maar twee kindjes willen maar ik zou best vaker zwanger willen zijn. Ik hoef alleen dat kind niet, haha. Dit gevoel had ik net zo sterk bij Skyler. Ik vind zwanger zijn zo mooi en fijn, zucht.

Hormonen
Oh jongens, ik ben echt een wandelende tijdbom. Ik ben zo gevoelig, zo prikkelbaar en zo hormonaal. Het is gewoon te lachwekkend af en toe, haha. Raymond weet er nu wel goed mee om te gaan en noemt me zijn kleine, vrolijke chagrijn. Tijdens de zwangerschap van Skyler was dit ook al het geval; boos om alles, janken om alles, blij om alles. Mijn emoties zijn enorm sterk. Ik kan enorm genieten (en janken) om iets bij All You Need is Love of een mooi nummer van Anouk, maar tegelijkertijd ontzettend kwaad worden op Raymond omdat zijn schoenen net even verkeerd staan of hij iets niet heeft opgeruimd. Tsjah…

De buikgroei
Wat groeide de buik hard hè, in het begin? Bij week 12 konden we er niet meer omheen en toen dacht ik nog: ‘o jee, waar gaat dit schip (deze walvis…) stranden?’ Achteraf waren deze zorgen nergens voor nodig want de groei stagneerde een beetje in het tweede trimester. Momenteel gaat het eigenlijk allemaal wel redelijk gelijk op als ik de buikfoto’s vergelijk met die van de zwangerschap van Skyler. Op sommige foto’s lijkt hij even groot en soms zelfs iets kleiner… Over het algemeen verschillen de buikfoto’s amper nog van elkaar.

Melkproducten
Tijdens de zwangerschap van Skyler had ik een enorme craving naar geitenkaas. Deze zwangerschap ben ik dol op de pikante kip samba salade van Johma, maar niet zó erg dat ik het een craving kan noemen. Waar ik wel echt zwaar de behoefte aan heb, en dat was bij Skyler net zo, zijn melkproducten. En dan met name de pakjes Vifit en glazen Optimel. Het liefst drink ik dat de hele dag door. Zodra ik in een supermarkt ben gaat er een pakje Vifit mee naar huis en thuis word ik panisch als we geen Optimel hebben. Werd ik trouwens voor de zwangerschap ook al, maar nu is het extra noodzakelijk om een pak extra aan te schaffen…

Cocoonen
Ik hou sowieso al erg van mezelf terugtrekken maar daar doet de zwangerschap nog een schepje bovenop. Bij Skyler begon dat rond week 30 en nu is dat zeker weer het geval. Zelfs nog iets eerder, maar het komt op hetzelfde neer: ik vind het heerlijk om mijn agenda leeg te houden, lekker thuis te zijn en de baby te broeden. Moeder Gans vermaakt zich wel.

Links: 30 weken zwanger van Skyler, rechts: 29.5 week zwanger van nummer twee.