Voordelen en nadelen van in loondienst werken

Inmiddels werk ik alweer 2.5 jaar in loondienst. De tijd gaat snel! Ik ging van een 0-uren contract voor een half jaar naar 20 uur op papier en van 20 uur in vaste dienst naar 32 uur per week. In de praktijk blijkt dat ik eigenlijk vrijwel fulltime werk. We zijn van een team van drie naar een team van twee gegaan en dat vraagt veel tijd. Ik voel me heel betrokken en doe alles met liefde, dus we gaan mijn contract aanpassen naar nog meer uren. In de drukke weken zal ik dan iets meer gaan werken; in de rustige weken kan ik af en toe wat meer vrije uren inplannen. Het is fijn dat ik zo’n werkplek heb gevonden, waar dit mogelijk is.

Flexibel

Afgelopen week hadden de jongens een studiedag en dan is het geen probleem om mijn werk thuis te doen. Maandag moet ik naar het ziekenhuis en daar is alle tijd en ruimte voor. Als ik het een dag niet voel, is het oké om iets rustiger aan te doen en als ik een dag echt moet doorpakken, kan ik zo om 21.00 uur nog pagina’s corrigeren. Het is echt geven en nemen en dat bevalt me uitstekend. Eigenlijk gun ik elke moeder zo’n flexibele plek, zodat je lekker je ding kunt doen en er kunt zijn voor de kinderen als dat nodig is.

Freelancer

De jaren voordat ik in loondienst ging, werkte ik als ZZP’er. Ik werkte fulltime aan mijn blog(s) en had freelance opdrachtgevers waar ik voor aan de slag mocht. Ik benoem heel vaak dat ik blij ben dat ik in loondienst werk, omdat dat me op dit moment goed past. Maar natuurlijk had mijn freelance bestaan ook voordelen. Drie dingen die ik wel mis, en drie dingen die ik juist voordelig vind aan in loondienst werken;

Het voordeel voor mij heb ik al vaker benoemd, maar de drie dingen die voor mij het verschil maken:

Dit maakt voor mij het verschil

1. Ik krijg elke maand mijn salaris en hoef niet meer achter mijn geld aan. Wat een verademing is dit. Als freelancer is het constant facturen sturen en hopen dat ze een beetje op tijd betaald worden. Ik heb twee keer te maken gehad met een bedrijf dat failliet ging en dat heeft me zeker 10.000 euro gekost. Ik heb ook elke maand te maken gehad met bedrijven die een factuur niet op tijd betaalde. Het kostte me zoveel energie om daar steeds achteraan te gaan. Dat ik nu steeds rond de 24^e mijn salaris krijg, voelt als ultieme luxe. Ik heb nog een freelance opdrachtgever en deze betaalt ook standaard rond de 24^e. Fijn dat ik daar op kan vertrouwen.
2. Werken in een team vind ik leuk. Ik vind het heerlijk dat ik kan overleggen, dat ik complimenten krijg, feedback op mijn schrijven, dat ik kan meedenken en dat er echt iets gedaan wordt met mijn mening. En ja, dan krijg ik soms ook te horen dat iets niet goed is en dat er niks wordt gedaan met een voorstel. Maar ook dat is dikke prima. Het heeft me echt beter gemaakt in mijn werk en het is fantastisch om samen te werken en een mooi eindproduct af te leveren. Nu scheelt het ook dat we maar een heel klein team hebben en dat ik werk op een heel rustig kantoor. Ik kom daar echt tot rust, haha. Ik weet niet hoe dat is als je met tientallen mensen moet werken in een gigantische kantoortuin. Ik denk dat dat ook mijn voorkeur niet heeft. Voor nu zit ik helemaal op mijn plek.
3. De afwisseling doet me heel erg goed. Voorheen ging ik achter de computer zitten en ging ik schrijven over wat ik wilde. Nu maak ik een magazine van A tot Z. Nadenken over thema’s, verhalen zoeken, contacten leggen, interviewen, schrijven, meedenken over beeld, eindredactie. De ene dag is er even niks voor het magazine te doen en ben ik alleen maar bezig online nieuws; het andere moment werk ik volledig aan het magazine en moet ik vol aan de bak met interviews uitwerken en de eindredactie doen. Ik vind het leuk dat elke dag anders is, maar dat ik wel in een bepaald ritme zit door de weken waarin een magazine zich opbouwt.

Maar zoals ik al zei: natuurlijk zijn er ook dingen die ik mis aan zelfstandige zijn. Toen ik vanmorgen tijdens het sporten een vriendin tegenkwam en ze me vertelde dat ze me niet meer zo vaak zag, kon ik niets anders dan concluderen dat ik gewoon heel veel werk en een week zo voorbij is.

Dit mis ik

1. Het eerste punt is dus: sociale contacten. Ik heb altijd de luxe gehad om flexibel om te gaan met mijn tijd en daardoor te kunnen afspreken wanneer ik wilde. Ik kon me altijd aanpassen aan anderen. Lunch op dinsdag? Prima. Koffie op donderdagochtend? Ja hoor. Sporten om 11.00 uur? Geen probleem. Nu ik veel meer uren werk en elke dag aan de bak moet, heb ik die flexibiliteit niet meer. Nu heb ik dus wel een werkgever die veel dingen prima vindt, maar zo zit ik niet in elkaar om later naar kantoor te gaan om eerst te sporten. Ik mis dus wel een beetje de wandelingen door Amsterdam en de spontane koffiedates met vriendinnen op een random doordeweekse ochtend. Nu ben ik afhankelijk van de avonden, maar dan plan ik niks meer. En in het weekend zijn we toch wel als gezin vaak thuis of naar de sporten van de jongens.
2. Buitenshuis werken vond ik heerlijk en ik merkte de laatste weken dat ik dat vooral heel erg mis nu ik op kantoor werk. Ik vind het heerlijk om mijn laptop mee te nemen en ergens neer te ploffen voor een paar uur werk. Maar vorige week dacht ik opeens: ik werk op woensdag- en vrijdagochtend (in niet-deadlineweken) thuis en dan is die mogelijkheid er toch? Op dit moment schrijf ik dit bij Het Tuinhuis en ik vind het heerlijk. Koffie, beetje reuring om me heen, beetje kletsen met anderen, mensen kijken. Ja, dit ga ik zeker vaker doen weer. Ik denk dan vaak dat ik ook naar kantoor zou kunnen en dat doe ik ook veel, maar zo af en toe buitenshuis aan de slag moet kunnen.
3. Mijn betrokkenheid op school is minimaal op dit moment. Normaal had ik de vrijheid om even ergens naartoe te gaan met de klas of mee te helpen als er iets op school moest gebeuren. Nu heb ik die tijd helemaal niet meer en moet ik de aanvragen laten gaan. Gelukkig kan Raymond af en toe even rijden als dat nodig is voor een uitje, maar ik ben nu de moeder die nergens meer op reageert. Nu heb ik de afgelopen jaren mijn stappen op school wel gemaakt en me van mijn goede kant laten zien, maar toch voel ik me elke keer weer schuldig als ik niet even kan rijden naar de schaatsbaan, naar de bibliotheek of in de klas kan helpen met lezen of knutselen. Vooral voor Maddox vind ik het jammer, omdat ik die tijd wel had met Skyler.

Vooralsnog ben ik heel erg blij met mijn keuze en zou ik mijn baan voor geen goud meer willen missen. Ik zit nog steeds heel erg op mijn plek. En wie weet kan ik in een rustige week mijn laptop iets eerder dichtklappen om toch dat boekje te lezen op school of te sporten op een random dinsdagmiddag. Om me vervolgens in drukke weken weer volledig in te zetten en net even wat meer uren te maken. Zo komt het altijd wel weer goed.