7 x de peuterfase van nu

Skyler is alweer ruim drie jaar en dat betekent dat we volop in de peuterfase zitten. Vooralsnog mogen we in onze handjes knijpen en is er van echt flinke peuterstrijd (nog?) geen sprake. Een hysterisch buitje af en toe of een protesterend, schreeuwend kind omdat het niet gaat zoals hij wil hoort er bij en is heel vermoeiend, maar de keren dat dat gebeurt is gelukkig niet al te vaak. Al met al heb ik dus een ontzettend leuke peuter en genieten we onwijs van deze tijd hier in huis. Momenteel is Skyler zich heel erg aan het ontwikkelen en al deze groeispurten brengen een hoop andere leuke fases met zich mee. Vandaag deel ik zeven nieuwe dingen met jullie die hier regelmatig, soms wel iedere dag, even voorbij komen.

‘Dat is niet heel leuk mama, maar wel een beetje leuk.’
Niks is meer héél erg leuk, gezellig of fijn, maar alles wordt gecorrigeerd naar een beetje.

‘Dat was heel gezellig hè, Skyler?’
‘Dat was niet heel gezellig, dat was een beetje gezellig.’

‘Oma komt morgen, zo leuk!’
‘Nee mama, dat is niet heel leuk. Dat is een beetje leuk.’

‘Vind je het lekker Skyler?’
‘Niet heel lekker, maar een beetje lekker.’

‘Jij mag op mijn feestje komen.’
Dit is sinds twee weken aan de gang en ik vermoed dat het zich op het kinderdagverblijf heeft afgespeeld. Skyler is namelijk obsessed met de uitspraak ‘Dan mag jij wel/niet op mijn feestje komen!’ Hij gebruikt het om de vrede in huis te bewaren. Als ik boos op hem wordt moet ik lief doen, want anders mag ik niet op zijn feestje komen. Papa was van de week heel lief omdat ‘ie met hem met Brandweerman Sam wilde spelen. ‘Nu mag jij op mijn feestje komen, papa!’ Ik ben benieuwd wie hij allemaal uitnodigt als hij vier is… O, wacht. Dat regelt mama, vriend!

‘Jij moet tegen mij zeggen…’
Skyler kan heerlijk zelf spelen en dat is ontzettend fijn voor deze thuiswerkmoeder die af en toe even achter de computer kruipt om aan de slag te gaan. Maar naast het alleen spelen, speelt Skyler natuurlijk graag samen met Raymond of met mij. Echter moet dat wel allemaal volgens Skylers plan; ‘Jij moet nu zeggen…’, ‘Jij moet tegen mij zeggen…’ en ‘Sam zegt tegen mij dat het zo en zo moet…’ Zelfs de baby wordt er regelmatig even bij gehaald: ‘maar de baby zei ook tegen mij dat het nu zo moet.’ Of: ‘ de baby zei tegen mij dat we nu naar opa en oma moeten.’ En loopt het even niet volgens plan, dan is hij er al gauw klaar mee. Bij spelletjes gelden dan ook zelfbedachte regels en een verhaal tijdens het spelen met Brandweerman Sam wordt zo aangepast dat het in Skylers straatje past.

‘Hoe laat is het?’
We zaten twee weken geleden in de auto naar Voetjebal toen Skyler ons vroeg hoe laat het was. Ietwat verbaasd keken Raymond en ik elkaar aan. Hoezo wil hij dat weten? Haha. Ik vertelde hem dat het half tien was en Skyler antwoordde met ‘oké.’ Dat was het dan ook. De dag daarna zaten we weer in de auto, dit keer richting opa en oma.
‘Hoe laat is het mama? Is het half 10?’
‘Nee Skyler, het is nu half 2.’
‘Oké.’

‘Dat heb je gisteren tegen mij gezegd, hè?’
We merken dat Skyler heel erg met de tijd bezig is, maar alles nog door elkaar haalt. Alles is namelijk gisteren. ‘Dat heb je gisteren tegen mij gezegd’ geldt op alles wat ik dagen, weken en maanden geleden eens genoemd heb. Of hij zegt opeens: ‘dat zei jij morgen!’ wanneer hij gisteren bedoelt. Samen met het klokkijken is het weer een heel nieuwe fase in zijn leven en ik vind het leuk om te zien hoe tijd opeens zo’n rol kan gaan spelen. Het is ook wel iets heel lastigs want morgen, overmorgen, straks of volgende week is nog te abstract en ik hoef dan ook niet iets te zeggen in de trant van ‘volgende week’ of ‘overmorgen’. Doe ik wel regelmatig, om vervolgens constant te horen ‘maar jíj zei…!’

‘Waarom dan?’
De.hele.godganse.dag. ‘Waarom dan, mama?’ DAAROM.

‘Mama, ik heb een scheetje gelaten.’
Is dit typisch jongensgedrag? ‘Mama, ik heb een scheetje gelaten’ en dan keihard beginnen te lachen. Alles is poepje of scheetje en het is allemaal te grappig. Niet alleen de echte scheten worden benoemd, hoor. Het is vooral heel grappig om achterin de auto net te doen alsof en dan schuddebuikend mijn verbaasde hoofd te aanschouwen. Of in een overvolle metro. Ook al zo heerlijk charmant en zonder enige schaamte. Gezellig, die peuters!

Herkenbaar voor de peutermama’s?