28 maanden; het oudste jongetje van de klas

Zodra we terugkomen van vakantie en Skyler weer naar het kinderdagverblijf gaat, is hij het oudste jongetje van de klas. Of anders gezegd; dan is hij het oudste kíndje van de klas. Degene die ouder dan Skyler is gaat naar de hogere groep en de eerstvolgende is Skyler. Ik kan het gewoon niet geloven! Hij kwam daar binnen als tien maanden oude baby en is nu de grootste op de groep. Mijn kleine man, mijn kleine baby. Het idee dat hij in november een groep hoger kan en hij een jaar dáárna naar school gaat beangstigt me een beetje. Wat gaat het toch allemaal hard. Skyler is vandaag 28 maanden en ik vond het wel leuk om weer eens een update te geven. Het is ontzettend leuk om je kindje te zien ontwikkelen en ik vertel maar al te graag over deze veranderingen.

Sweet talker
Laat ik beginnen met zeggen dat ik dit een onwijs leuke en fijne leeftijd vind. Natuurlijk is het uitdagend vanwege de peuterpuberteit, maar we ervaren een stuk meer rust in huis. Skyler kan zich beter uitdrukken, kan zichzelf goed vermaken en we hebben onze draai wel gevonden. Vooral het praten vind ik fantastisch. Iedere dag leert Skyler weer bij en ik vind het knap hoe hij alles probeert na te zeggen en dit dan ook snel onder de knie heeft. Terwijl Skyler eerst wat achterliep met praten, weet hij nu al twee en soms drie woorden achter elkaar te zeggen. ‘Mama, deur open?’, ‘mama, mee auto?’ Hij doet enorm zijn best en ik vind het ontzettend fijn dat ik hem begrijp en hierop kan inspelen. Niet meer huilen van frustratie maar gewoon zeggen wat ‘ie wil. Wat een verademing.

Dit praten zorgt er niet alleen voor dat Skyler om hulp kan vragen, maar ook dat ‘ie over zijn dag op school kan vertellen of in zijn eigen wereld een verhaal aan het verzinnen is. Zo hoor ik regelmatig namen voorbij komen van kindjes op school die dan op Skyler grote indruk hebben achtergelaten. Of als hij met de auto of bus aan het spelen is en ik hem gezellig hoor kletsen. Af en toe doet hij net alsof hij een telefoon in zijn handen heeft en praat ‘ie minutenlang tegen ‘opa’. De momenten dat ‘ie meezingt met Tractor Tom, zijn favoriete programma. Ik kan er weg bij blijven zwijmelen. Eén van de mooiste ontwikkelingen, samen met de levendige fantasie, als je het mij vraagt.

Dit praten gebruikt Skyler niet alleen om positieve dingen te doen en te zeggen, maar ook om te laten weten als ‘ie het ergens niét mee eens is. Als hij niet mee wil in de auto, als hij niet wil eten, als hij niet wil spelen en vooral als hij niet naar bed wil. ‘Nee’ is dan ook het woord uit Skylers mond met de meeste vinkjes achter de naam. Maar hé, daar is hij peuter voor. Op deze leeftijd ontwikkelen ze een geheel eigen wil en dan kan en mag je natuurlijk niet altijd maar instemmen met wat mama zegt. Dan hebben je vriendjes een streepje voor. Nog een woord dat ik op een dag tientallen keren hoor; ‘nij’, oftewel mij. Als ik Skyler mag geloven is alles van hem, van de ToetToet auto’s tot mijn mascara aan toe. Ik leg dan rustig uit dat het van mama is en al snel zegt ‘ie ‘nee, nij. Mama.’ Waaruit ik maar opmaak dat ‘ie het helemaal met me eens is.

Peuterbuitjes
Terwijl Skyler goed weet te praten, belandt ‘ie aardig vaak in een peuterbuitje. Onweer, de wereld op zijn kop. Omdat Skyler zijn zin niet krijgt, iets anders op zijn brood heeft gekregen dan dat ‘ie wilde, hij geen gekookt eitje mag om 17:30 uur als we bijna gaan eten, hij in de auto moet en noem het maar op. Maar dat vind ik ook fijn van deze leeftijd; niet alleen communiceert hij goed, hij kan ook een stuk beter luisteren. Vooral Raymond is er een kei in, om heel rustig uit te leggen waarom Skyler iets niet mag en wat we dan wel gaan doen. Ik moet het nog leren, maar het gaat gelukkig steeds beter. Niet gelijk zelf nee zeggen op alles, maar soms met een andere suggestie komen. Op een vriendelijke, rustige manier. Negen van de tien keer werkt het.

Keuzestress
Wat ook helpt, is ze op deze leeftijd een keuze geven. Ik kreeg het als tip van een bezoekster onder een vorig artikel en heb er onwijs veel aan gehad. In plaats van ‘wat wil je op je broodje, Skyler?’ vraag ik nu ‘wil je dit of dat op je broodje?’ Hij heeft dan de keuze uit twee producten en dat maakt het keuzeproces een stuk rustiger. De kindjes hebben al zoveel en moeten al zoveel. Dan is het fijn dat wij bepaalde keuzes al afbakenen. Hier is het in ieder geval een schot in de roos. Hem uit twee of drie dingen laten kiezen. Ik gaf nu als voorbeeld het broodje, maar je kunt het natuurlijk op alles toepassen.

Een tijd geleden schreef ik over het niet willen eten en eigenlijk kampen we daar nog steeds een beetje mee. ’s Ochtends en ’s middags gaat het goed, maar ’s avonds is het echt niet je-van-het. Negen van de tien keer neemt hij genoegen met drie stukjes vlees en dan houdt ‘ie het weer voor gezien. Nog steeds sta ik er hetzelfde in; als hij niet wil eten, prima. Skyler groeit en ontwikkelt zich goed, eet overdag voldoende en poept en plast prima. Hij gaat vanzelf wel eten als hij honger heeft. En nee, niet alleen die crackers met chocopasta waar hij zich maar al te graag voor in een driftbui stort.

Toiletmoeder
Slapen; het blijft een onderwerp van gesprek in de persoonlijke artikelen en daarom kan ik het niet laten om er nog wat woorden aan vuil te maken. Slapen gaat met ups en downs, maar is lang niet meer zo slecht als dat het geweest is. Skyler krijgt nog visoliecapsules en ik ben echt van mening dat dit helpt. Zo slaapt hij af en toe door, is hij af en toe één keer wakker en in het ergste geval moet ik er vaker dan drie keer uit. We hebben nu alleen wel iets raars dat Skyler steeds rond half 1 hysterisch wakker wordt. Schreeuwen en niet meer te kalmeren, alleen als hij bij ons gaat liggen of als ik naast zijn bedje kom staan. Vooral dat laatste passen we nu toe. Na een paar minuten wil ik ook graag weer naar bed en zeg ik maar vaak dat ik even naar de wc ga, om vervolgens weer warm in mijn bed te kruipen. Een leugentje om eigen bestwil want als ik zeg dat ik wegga, is hij het er niet mee eens. Het toilet ziet hij als noodzaak (halleluja) en even later valt ‘ie gewoon in slaap. Heel soms roept ‘ie me nog even maar als ik zeg dat ik nog steeds op de wc zit, is hij stil en hoor ik hem niet meer. Dat arme kind maar denken dat mama nachten op het toilet door brengt… Maar hé, it works like a charm. Ik ben benieuwd wanneer hij het trucje door krijgt en er niet meer in trapt. Tot die tijd zet ik hem in. Hashtag loedermoeder, hashtag never not poepen.

Juichen bij het potje
Nog twee dingen die momenteel wel gaan spelen; zindelijkheidstraining en de overgang naar een groter bed. We beginnen met nummer één want vooralsnog slaapt Skyler prima in het ledikant, hebben we het bedje nog niet nodig voor nummer twee én klimt hij er ook niet uit. Prima dus, om hem nog even veilig in de ledikant te hebben. De potjestraining vind ik een leuke volgende stap. Nu al hebben we een potje in de badkamer staan waar Skyler af en toe op gaat zitten, vooral voor of na het douchen. Laatst wees hij er uit zichzelf naar toen hij in zijn blootje stond, ging er op zitten en perste er een klein plasje uit. Nou, trotser kan een moeder niet zijn. Fantastisch hoe we als twee vage mensen stonden te juichen toen we een paar druppels zagen liggen in dat groene, plastic bakje.

Voor de rest gaat alles lekker zijn gangetje. Skyler speelt lekker, Skyler kijkt zijn favoriete programma’s op de iPad, hij praat lekker, slaapt oké, eet niet zo oké, groeit goed, we hebben leuke uitjes en zijn natuurlijk nu heerlijk op vakantie. Het idee dat Skyler gewoon bijna 2,5 is en zich de grootste van de klas mag noemen houdt me nog even in de greep. Dat kan helemaal niet! Die kleine opdonder, zo klein en tegelijkertijd zo groot…