23 maanden

Terwijl ik dit typ zit Skyler naast me op de iPad filmpjes van treinen te bekijken. Direct een punt om afgelopen maand te omschrijven. Skyler is opeens dól op treinen. Zodra we een spoorwegovergang over rijden hoor ik achterin ‘ding ding’ en als er een trein passeert wordt er achterin ‘Teinnnnn!’ gegild. De obsessie is begonnen sinds we bij mijn ouders zitten en zij vrijwel direct naast het spoor wonen. In de tuin hoor je de trein langskomen en we zijn al diverse keren wezen kijken bij de spoorwegovergang én zelfs een paar keer met de trein geweest. Eén groot feest. Maar naast zijn interesse in treinen is Skyler de afgelopen maand nog veel meer gegroeid. Hij is vandaag 23 maanden en ik vond het wel weer tijd voor een update.

één, tee, dwie, zeeee, tieeeee!
Vorige keer vertelde ik jullie dat Skyler iets achterliep met praten. Vooral op het kinderdagverblijf merkten ze dat op, dat hij toch niet helemaal mee kwam met de rest op spraakgebied. Maar hoe stil hij tot vorige maand was, des te meer hij nu praat. Hij kan goed duidelijk maken wat ‘ie wil, doet veel dierengeluiden na en telt zelfs met me mee; één, tee, dwie, zeeee, tieeeee! Het is fantastisch om te zien wat voor sprongen hij heeft gemaakt de afgelopen paar weken en ik kan niet wachten om dat verder te zien ontwikkelen. Ik ben ook heel benieuwd hoe Skyler volgende week is op het kinderdagverblijf. Of hij zichzelf dan zeker genoeg en op zijn gemak voelt om het daar ook te laten zien. Ik maak me in ieder geval niet druk over een eventuele achterstand en zie dat Skyler goed en op zijn eigen tempo ontwikkelt.

Dramanachten
Terwijl ik vorige maand kon vertellen dat het slapen ontzettend goed ging, op een nachtflesje na, is dat helaas nu verre van goed te noemen. Oké, laat ik met het positieve beginnen; de nachtfles is verleden tijd. Skyler had hem natuurlijk helemaal niet meer nodig maar we merkten dat het hem troost bood in de nacht en dat we op deze manier rustige nachten hadden. Ik heb dat er dus in gehouden omdat de rust in de nachten ons heilig was geworden. Hier bij opa en oma is de onrust helaas weer teruggekeerd. Hij heeft hier een eigen kamer waar hij een paar nachten in heeft geslapen, maar nu ligt hij al een tijdje in een campingbed bij ons op zolder. Dat heeft helaas ook niet gezorgd voor betere tijden. Skyler is veel wakker, huilt, roept om mama, is heel onrustig en eindigt halverwege de nacht toch weer bij mij. In het oude huis was hij slechts één keer wakker waarna hij de fles kreeg; nu moet ik er zeker vier, vijf of zes keer uit. Doodvermoeiend. Maar het is natuurlijk een vreemde situatie om bij opa en oma te slapen, met papa en mama op zolder te liggen en ’s ochtends in een vreemde kamer wakker te worden. Voor nu is het even doorbijten. In het nieuwe huis zal het hoogstwaarschijnlijk ook nog wel rommelig verlopen, tot Skyler uiteindelijk gewend is aan zijn nieuwe plekje. Slapen zal altijd een dingetje blijven en bij een verandering van slaapplek, een verandering in situatie of een rommelige periode, zal het altijd even rot worden.

Onveranderd ritme
Ook het middagslaapje wordt er niet echt beter op. Ik had gehoopt dat het een kwestie van wennen zou zijn en dat hij uiteindelijk naar een slaapje van twee uur zou gaan. Helaas is dat niet het geval en worden ze zelfs steeds korter. Skyler gaat steeds wat later naar bed en opent steeds wat eerder zijn ogen. Laten we hopen dat het middagdutje nog even blijft, want ik kan die tijd tussen de middag wel heel goed gebruiken…Voor de rest is Skylers ritme hetzelfde als voorgaande maanden. Hij wordt rond half 8 wakker, we ontbijten gezellig samen met een broodje of yoghurt, eten tussendoor fruit, ’s middags twee broodjes, tussendoor rozijntjes, een koekje of wat anders lekker en ’s avonds schuiven we aan bij mijn ouders voor een heerlijke maaltijd. We hebben hier ontdekt dat Skyler dol is op geprakt eten met gekookte aardappels. Dat wordt thuis toch wat anders gaan koken en goed bij mijn moeder afkijken… Dat gaat nog wennen worden! ’s Avonds voor het slapengaan krijgt Skyler een flesje en dan is het duimen draaien en hopen op een goede nacht.

Tweede verjaardag!
Wat zou ik nog meer voor leuks kunnen vertellen? Skyler is nog steeds dol op Woezel en Pip, maar kijkt tegenwoordig net zo graag naar filmpjes van ‘tatoes’, Peppa, treinen, Nijntje en Kikker. Niet zo gek natuurlijk, aangezien hij al bijna twee jaar naar filmpjes van die twee honden kijkt. Dan komt dat weleens je neus. Voor de rest is hij dol op muziek en dansen. Dan zingt hij in zijn eigen taal mee, klapt ‘ie in zijn handen en staat ‘ie te dansen. Heel aandoenlijk om te zien. Daarnaast is ‘ie een kei in kopieergedrag (ik moet écht opletten met wat ik doe en zeg…) en is het nog steeds een echt mama’s kindje. Alhoewel, de laatste tijd kijkt Skyler ook wel erg tegen Raymond op. Hij heeft het de hele dag over papa en het is een groot feest als hij ’s avonds thuiskomt en Skyler weer tegen hem op mag klimmen. En opa hé, dat is absoluut zijn held.
Over een maand vieren we Skylers tweede verjaardag. Ik ga niet wéér zeggen dat de tijd zo snel gaat, dat lijkt me nu wel duidelijk. Zijn verjaardag vieren we in het nieuwe huis en ik ben nu aan het bedenken of we er nog een thema aan koppelen of gewoon lekker taarten bij Hema bestellen, verschillende slingers ophangen en overal en nergens servies vandaan gaan halen. Ik denk er zelfs over om leuke uitnodigingen via Whatsapp te versturen in plaats van de post. Maar dat kan ook met de verhuisstress van nu te maken hebben. Wie weet denk ik er volgende week anders over. Hoe dan ook; volgende maand hebben we een tweede verjaardag en of dat nu met een gigantische taart met poppetjes of met een Hema taart gevierd gaat worden; dat ik even moet slikken is duidelijk. Mijn baby is een peuter…