16 (!) maanden

Het is allemaal heel cliché en als je het mensen voor de zoveelste keer hoort zeggen, denk je echt ‘jaja, het zal allemaal wel’. Maar de tijd gaat gewoon écht snel. De babytijd vliegt voorbij en voordat je het weet loop je hand in hand met een dreumes naar de auto. Ik sta regelmatig vol verbazing naar Skyler te kijken, als hij stoer in de lift staat te wachten tot de deuren open gaan en hij het op een rennen kan zetten. Waar is mijn kleine baby gebleven? Maar dat is echt verleden tijd; Skyler is alweer 16 maanden.

Was Skyler eerst nog een baby die iedere drie uur de fles moet; nu hebben we iemand aan tafel erbij zitten die met de pot mee eet. Terwijl hij eerst nog best een lastige eter was, nauwelijks brood wilde, protesteerde met potjes en alleen maar vasthield aan zijn fles, is Skyler nu echt wel dol op eten. ’s Middags lekker twee boterhammen, tussendoor fruit, een cracker, koekje en/of rozijntjes en het avondeten gaat er ook zonder protesteren in. Bloemkool, spinazie, sperziebonen, macaroni en pannenkoeken zijn favoriet maar ook voor andere prakjes opent hij zijn mond maar al te graag. Hij eet ook gewoon alles wat wij ook eten, gekruid of niet. Het enige wat er echt niet in ging was risotto maar hé, we kunnen niet alles hebben. Het gaat heel erg goed en als hij dan daarna een toetje voorgeschoteld krijgt, is ‘ie dolgelukkig.

Slapen is hier altijd een probleem geweest en jullie hebben onze hele weg van de afgelopen 16 maanden kunnen volgen. Huisarts, kinderarts, KNO-arts; we waren uiteindelijk vaste klant. Het laatste wat ik vertelde was dat Skyler geholpen werd aan zijn neusamandel en dat hij uiteindelijk buisjes kreeg vanwege het vele vocht achter zijn oren. De weken daarna waren moeizaam en onrustig. Skyler sliep nog steeds niet goed en ik begon de hoop te verliezen dat dit het was geweest. Maar gelukkig kreeg ik het van meerdere ouders te horen; het kan best wel even verergeren voordat de rust terugkeert. Een logische verklaring heb ik daar niet voor (de druk was immers weg), maar ik denk dat ik nu langzaamaan kan zeggen dat het goed gaat. Dat de nachten rustiger worden en dat er echt een gróte verbetering is. Terwijl we eerst wel vijf, zes, zeven keer per nacht eruit moesten en uren met Skyler in de weer waren, is dat nu afgenomen tot slechts één of twee keer. Ja, echt! Skyler gaat nog steeds rond half 8 naar bed en slaapt dan tot half 8 de volgende ochtend. De ene nacht is hij rond 12 uur en ongeveer rond 4 uur wakker, maar andere nachten slaapt hij helemaal door tot een uur of zes of is het alleen rond 4 uur even onrustig. Als Skyler om 6 uur wakker wordt mag hij nog even lekker bij ons liggen tot het tijd is om op te staan. Vaak slaapt ‘ie dan nog een uurtje. Heel soms krijgen we hem midden in de nacht niet meer stil en belandt hij bij ons. Maar ik kan nu zeggen dat dat uitzondering is en dat hij grotendeels van de week in zijn eigen bed op zijn eigen kamer slaapt. Terwijl hij eerst iedere nacht wel bij ons eindigde in bed, is dat nu pas om 6 uur ’s ochtends lekker knuffelen of misschien 1 of 2 keer in de week omdat hij ’s nachts ontzettend aan het huilen is. We troosten hem en laten hem soms echt wel af en toe huilen (het wordt immers een beetje gewoonte), maar overstuur hoeft hij niet te worden. Gelukkig werpt het zijn vruchten af. Het is weer relatief rustig ’s nachts in huis, ik slaap weer meer dan vier of vijf uur en Raymond en ik hebben weer ons eigen bed terug zonder hem te hoeven delen met een wiebelkont die het liefst overdwars in bed ligt zodat wij er bijna uit vallen. Ik denk dat dit wel de grootste verandering en vooruitgang is van de afgelopen maand. Maar ja, het was ook wel echt een big thing dat alleen maar verbeterd kón worden.

Om nog even over het slapen door te gaan. Laatst vertelde ik jullie dat ik veel in de knoei kwam met Skylers slaapjes. Thuis ging Skyler vaak nog twee keer slapen terwijl ze op het kinderdagverblijf al overgingen naar één slaapje per dag. Helaas merkte ik dat ’s avonds aan Skyler en deed hij het daar niet echt goed op. Toen ik laatst een voortgangsgesprek had op de crèche is dit ter sprake gekomen en zijn ze ook daar weer teruggegaan naar twee keer slapen per dag. En sindsdien gaat het fantastisch. Het zijn geen mega lange slaapjes, maar precies genoeg om de soms nog wat onrustige nachten te compenseren, om voor Skyler weer op te laden en het tot ’s avonds half 8 gewoon vol te houden. Zolang hij aangeeft dat hij dit nodig heeft, slaapt hij dus gewoon nog wat vaker. Prima!

Tsjah, wat kan ik allemaal nog meer over Skyler vertellen? Hij doet het gewoon heel erg goed. Sinds hij kan lopen kan hij veel meer zijn ei kwijt en doet hij het thuis én op het kinderdagverblijf enorm goed. Hij is druk, uitdagend en een echte dreumes. Skyler probeert alles uit, zoekt onze grenzen op en luistert soms echt voor geen meter. Het is een fase, maar soms wel lastig om te beslissen wat je doet. Want juist nu wordt het opvoeden zo noodzakelijk. Wat mag wel en wat mag niet, hoe gaan we handelen en hoe reageert Skyler? Pittig, maar ik merk dat Skyler nu langzaam aan het ontdekken is wat hij wel en niet mag. En pakt hij iets dat eigenlijk helemaal niet voor hem is? Dat weet hij donders goed en dan komt hij aan gelopen om het aan ons te overhandigen. Hij wil helpen, maar toch ook wel even net dat beetje doen wat niet mag. Ach, die dreumestijd.

Waar ik heel blij om ben, is dat Skyler heel makkelijk is qua omgang met anderen. Ik heb hem van kleins af aan al overal mee naartoe genomen en dat werpt nu toch wel echt zijn vruchten af. Oké, hij moet even een kwartier de kat uit de boom kijken, overal, maar daarna komt het helemaal goed en vind ik hem heel erg sociaal. Naar vrienden toe, op het kinderdagverblijf, andere kindjes op straat en bijvoorbeeld tijdens de afspraken van mij als hij mee is. Hij is in dat opzicht heel makkelijk en kan overal mee naartoe. Ik moet hem nog wel even duidelijk uitleggen dat niet iedereen lief is en vrienden zijn (lol), maar dat komt vast snel helemaal goed.

De stofzuiger is nog steeds helemaal fantastisch, Skyler heeft momenteel twee kiezen, heeft een voorkeur voor auto’s en boekjes, zegt ‘papa’, ‘mama’, ‘oh oh’, ‘die’ en de hele dag op alles ‘ja’ en komt heel vaak om hulp vragen als er iets uit elkaar is gevallen of als zijn stofzuiger het niet meer doet. En naast dit alles komt hij aangerend en doet hij zijn mond wagenwijd open als ik zeg ‘mama, kus?’ Ik smelt.

We kunnen dus wel zeggen dat alles heel erg goed gaat. Het eten gaat fantastisch, het slapen een stúk beter, qua ontwikkeling gaat alles voorspoedig en voor de rest gaat alles zijn gang. De dreumestijd is pittig en uitdagend, maar ook zeker weer leerzaam en grappig. Het enige minder leuke momenteel is dat Skylers buik helemaal onder het eczeem zit en dat het nu ook naar zijn rug en knie- en armholtes verschuift. Hoopte ik eerst nog dat het gewoon droog en irritatieplekken waren; heeft de dokter vorige week toen ik daar was voor mijn stuitje bevestigd dat het daadwerkelijk eczeem is. Alle verzorgingsproducten zijn dus verbannen, het badderen gebeurt niet meer om de dag en we letten goed op met bepaalde producten. Momenteel zijn we aan de slag gegaan met het smeren van goede, vette zalf van de huisarts die ik zelf ook jarenlang heb gebruikt. De hormoonzalven laat ik echt nog achterwege bij zo’n kleintje. Ik had gehoopt dat ik dit nooit hoefde te typen maar helaas is het dus echt waar dat Skyler het eczeem van mij heeft gekregen. We gaan ervan uit dat de vette zalf zijn werk gaat doen. Hormoonzalven zijn voor later; daar wil ik nu absoluut niet mee gaan beginnen. Het is natuurlijk een onrustige periode geweest voor Skyler met de ingreep, het continu ziek zijn, het beginnen op het kinderdagverblijf, de tripjes die we hebben gemaakt en gewoon het ontwikkelen in het algemeen. Ik merk zelf ook dat mijn huid een klap krijgt van onrustige weken. Mijn duimen draaien dus heel hard dat zijn huidje weer tot rust gaat komen. Zo niet; dan hebben we de expert in huis die hem kan begeleiden en precies weet wat en hoe te smeren. Komt goed.

Ik ben benieuwd wat de 17e maand weer voor veranderingen gaat brengen. Maar voor nu mag die tijd wel héél even stoppen. Alsjeblieft?