Deze ongelofelijk mooie en wijze zin sprak onze dochter laatst uit. Ze heeft wel vaker van dit soort uitspraken, al vanaf het moment dat ze kon praten. Op zo’n moment staan we dan perplex, want er schuilt zoveel wijsheid in haar uitspraken. Ze had het erover dat ze goed voor haar lichaam zorgt want ze is een vriend van haar lichaam. Ik moest even knipperen met mijn ogen want wauw. Als jij een vriend van je eigen lichaam bent, dan zul je er vast goed voor zorgen.
We lezen allemaal in de media dat een goede gezondheid en voeding op jonge leeftijd zo belangrijk is. Dat dat, in ieder geval voor een aantal gevallen, de kans dat je ziek wordt verkleint. Ik geloof daarin en ben zelf opgevoed met gezonde voeding. En dit geven wij ook door aan onze kinderen. Maar ik hoor niet vaak dat goede gezondheid ook al jong begint met jezelf goed vinden zoals je bent. Dat je ‘tevreden zijn’ kan leren – ja leren, want ik denk dat we dit allemaal moeten leren in een van de meest welvarende landen ter wereld – blij zijn met wat je hebt. Dat iedereen op zijn eigen manier mooi is, een talent heeft. Een talent dat de een al vroeg en de ander wellicht pas veel later ontdekt. Maar dat wij als maatschappij de ruimte mogen geven aan het ontdekken van deze talenten.
Ik heb afgelopen jaar weer mezelf moeten leren om tevreden en blij te zijn. Door de diagnose staat je wereld op zijn kop. Maar er zijn – naast het verdriet en onzekerheid – zoveel dingen om me heen waar ik blij mee mag zijn. Ik ben me hier steeds meer op gaan focussen. Opstaan, me mooi aankleden en een make-upje opdoen, bijvoorbeeld. Ik bedoel, dit was niet nodig want ik ging niet naar mijn werk. Een joggingpak voldeed volledig ten tijde van de hele Covid periode, maar het gaf mij een fijn gevoel. Een tevreden gevoel. Even de aandacht aan mezelf besteden, juist als het even niet ‘moet’. Net zoals ik nu elke ochtend bewust geniet van de latte die ik voor mezelf maak. Ik geniet van het moment. De koffie smaakt heerlijk, ik zorg dat er fijne muziek opstaat en ik doe vaak een kaarsje aan. Ik voel me tevreden. En dat is zo’n lekker gevoel.
Als je haast hebt, dan klinkt dit bovenstaande je misschien als ‘toekomstmuziek’ in de oren. Maar juist ook als je druk bent is het zo fijn om wat kleine momenten op een dag te hebben dat je even stilstaat in het moment. Beseft dat je best geluk hebt en dat er veel om je heen is wat je gelukkig maakt. En misschien helpt het je ook om iets minder te willen (be)halen, de eeuwige ratrace. Het mag allemaal best iets relaxeter zijn. De kunst is om tussendoor je rust te pakken en 5 minuten even niet op je mobiel/laptop te zitten. Het nadeel vinden we vaak dat je het zelf moet doen. Iemand anders doet het niet voor je. Maar zie het als een voordeel, dat je niemand nodig hebt om die rust te pakken, of die verandering in te zetten. Jij hebt zelf de regie. Dat betekent dat jij kunt beslissen hoe je jezelf wil voelen en daar dan naar gaat handelen.
Ik ben begonnen aan een 8-weekse Mindfulness training (ik vertel daar later graag meer over) en wat ik onder andere leer is veel meer in het moment zijn. Neem nu de oefening dat ik 30 minuten lang voor het raam zit en naar buiten kijk. Alleen kijken. Dus geen oordeel vellen over wat ik zie (schuur is vies, tegels moeten nodig een anti-alg behandeling krijgen, etc.) is een perfecte en moeilijke oefening hiervoor. Heel lastig, want wij zijn gewend om continu ergens iets van te vinden, om snel te schakelen. Maar het is ook ontspannend om alleen maar te zien wat er is. De klimop tegen de schutting. De bloempot met de dorre hortensia. De witte tegels. Punt. De eerste keer dwaalden mijn gedachten zo vaak af. En het werd me duidelijk dat ik continu in de actiepuntenstand sta. Dus ik moet de tuin doen, alle losse bladeren opvegen, de klimop bijknippen, dat kan echt niet meer zo. En die hortensia moet ik ook echt weer snoeien. Je leest, ik heb hier in een paar seconden alweer allemaal taken voor mezelf bedacht. Het geeft onrust. Want zelfs in 30 minuten dat ik even mezelf mag bevrijden van het ‘moeten’ ben ik nog steeds bezig met mezelf taken geven.
Dus als ik afdwaal met mijn gedachten tijdens zo’n oefening breng ik mezelf weer terug. Het vergt veel oefening maar als ik die oefening weleens doe, dan merk ik dat ik daarna zoveel meer rust heb. En kan ik daarna op een veel fijner tempo dingen doen. Ik heb het afgelopen jaar zoveel geleerd over focus. Ondanks mega afleiders en spanning, leren focussen op iets kleins en daar dan oprecht van kunnen genieten. Dit is echt anders dan alle dingen die ik tijdens mijn opleiding en tal van cursussen heb geleerd de afgelopen jaren. Dat waren allemaal tools. Super handig, zeker. Maar wel als je echt weet hoe je ze moet toepassen en ik geloof dat ik dat afgelopen jaar wel heb mogen ontdekken. Een vriend van mijn lichaam zijn is iets waar ik me steeds aan blijf herinneren. Voor een vriend doe of geef je ook het beste. Onze dochter knikt tevreden. Voor haar is het nog iets dat ze logisch vindt. Wat er gewoon bij hoort. En voor mij is het een mooie reminder om mee te nemen, ook in de opvoeding van onze kinderen. Zorgen voor jezelf en tevreden zijn, daar word je een gelukkig mens van.
Volg Stonne ook op Instagram.
Stonne Moerdijk is 39 jaar en moeder van twee kinderen. Getrouwd met Diderik en woont in Aalsmeer. Ze is ondernemer, hooggevoelig, houdt van lekker eten met gezellige mensen, is wandelgek, sport en shopt veel. Houdt van een opgeruimd huis, want ‘opgeruimd hoofd’. En ja, ze is herstellende van borstkanker en probeert er altijd het beste van te maken. Stonne schrijft iedere vrijdag voor Mommyhood.
