Persoonlijke verhalen #21

In deze rubriek komen verhalen voorbij van moeders die iets willen delen. Een samengesteld gezin, te vroeg geboren baby’s, afschuwelijke gebeurtenissen, vruchtbaarheidsproblemen, adoptie, noem het maar op! Wil jij hieraan meewerken? Mail me via ‘contact’. Het kan anoniem, mocht daar behoefte aan zijn. Dat gezegd hebbende: deze week vertelt Anne haar verhaal. Zij is expat in het buitenland en raakte ongepland zwanger.

‘Mijn leven liep op rolletjes. Mijn vriend en ik hadden avontuurlijke reisplannen en stonden afgelopen zomer op het punt om te beginnen met de uitvoering daarvan. Totdat…

Na mijn afstuderen, nu bijna drie jaar geleden, vond ik direct een baan. Bijkomend voordeel: ik mocht er voor naar Berlijn verhuizen. Samen met mijn vriend greep ik die unieke kans. We lieten halsoverkop ons leven in Amsterdam achter voor een nieuw leven in Berlijn. Ondanks lichte heimwee naar Amsterdam kan ik zeggen dat we het hier goed voor elkaar hebben. Maar knagende reislust zorgde er voor dat we Berlijn na twee jaar gedag wilden gaan zeggen. We bedachten dat we ons tienjarig jubileum in mei 2015 wilden vieren tijdens een reis van 6 maanden per auto door Europa. Alle vastigheid weer opzeggen en de wijde wereld in trekken. In september 2014 werd ons leven echter helemaal op z’n kop gezet. Ik bleek ongepland zwanger te zijn.

Wat nu? De opties afwegen. We wisten allebei dat we samen kinderen wilden. Er lagen zelfs al wat namen op de stapel. Maar, kinderen krijgen was altijd iets voor ‘de toekomst’. Niet voor nu. De verantwoordelijkheid leek ons nog te groot om te dragen, we wilden vrijheid in de breedste zin van het woord. Het onverwachte karakter van de zwangerschap bracht mij in staat van verwarring. Vanaf het moment van ontdekking waren zowel mijn vriend als ik van de overtuiging dat we in deze situatie een belangrijke keuze te maken hadden. De moeilijkste keuze uit mijn leven tot nu toe. Niet alleen het ongeplande aspect woog mee, ook het feit dat we zo ver weg van familie en vrienden wonen. Ik had altijd een vrij romantisch beeld bij mijn eerste zwangerschap, bij zwangerschap in het algemeen. Een goede baan, genoeg geld, een huis met ruimte voor een babykamer, en dan enigszins gepland zwanger worden. Lekker cheesy aankondigen bij familie en vrienden, een uitgebreide babyshower organiseren, volop kraambezoek over de vloer na de geboorte, en opa’s en oma’s die volledig deel uitmaken van het leven van mijn kindje. Dat zou nu heel anders lopen.

Een zodanige verandering van perspectief valt zwaar. Zwaarder dan ik me had kunnen indenken voordat ik zelf in deze situatie terecht kwam. Ik ben een echte planner. Dacht de touwtjes zelf in handen te kunnen houden en beslissingen te kunnen nemen op basis van de juiste informatie gemixt met gezond verstand. Ineens bleek dit nu, op mijn 26e, helemaal niet het geval te zijn. Ik zag in dat mijn leven geen aaneengesloten reeks keurige beslissingen is. Dat ik mijn dromen niet langer voor me uit kan schuiven of moet wachten op het ‘juiste moment’. Life happens to you while you’re busy making other plans. Nooit was er een quote zo van toepassing op mijn leven.

Onverwachte gebeurtenissen in je leven openen je ogen voor de realiteit. Soms voor nieuwe kansen. En soms voor het moois dat in die gebeurtenissen besloten ligt. Na lange gesprekken met elkaar en onze naaste familie besloten we juist deze onverwachte wending in ons leven te omarmen. Buitenland of niet, reislust of niet, wij kunnen onze baby een heel mooi leven bieden en met ontzettend veel liefde omgeven (en later samen de wereld over trekken).

Nu zijn we vijf maanden verder. De tijd vliegt. Het avontuur dat we zijn aangegaan is mooi, maar ook lastig. De Duitse gezondheidszorg werkt heel anders dan de Nederlandse. Neem bijvoorbeeld het ‘support system’ van artsen wat je hier hebt. Voor je standaard controle’s bezoek je een Frauenarzt, een soort gynaecoloog. Daarnaast bezoek je een (zelf ‘geselecteerde’) verloskundige, oftewel Hebamme. Deze laatste komt ook na de geboorte bij je thuis, voor dagelijkse controles en ondersteuning. Er bestaat hier bijvoorbeeld geen vroedvrouw, maar ook niet iets vergelijkbaars met een consultatiebureau. Gelukkig heb ik een verloskundige die bekend is met het Nederlandse systeem en begrijpt waar al mijn ‘gekke’ vragen vandaan komen. We hebben net een hals-over-kop verhuizing achter de rug en hebben een appartementje met ruimte voor een baby. Nu begin ik me te verdiepen in het aangeven van ons kind bij de Nederlandse ambassade, het regelen van erkenning door mijn vriend, en de algemene aangifte van geboorte in Duitsland. Een hele papierwinkel. Dat onze familie en vrienden niet iedere week op de stoep kan staan is iets wat ik met enige moeite geaccepteerd heb. Met Skype en telefoon komen we een heel eind.

De afgelopen periode heeft me geleerd dat ik mezelf rijk mag rekenen met zo’n sterke en bijzondere vriend en de liefde die wij hebben. Met het feit dat ik zwanger kan worden en mijn lichaam een baby’tje kan maken. Dat mensen die onverwacht worden ‘geconfronteerd’ met een zwangerschap, het daar niet altijd makkelijk mee hebben. Maar bovenal, dat hele onverwachte en ingrijpende gebeurtenissen in je leven, je zullen helpen te groeien als persoon. Een les die ik onze dochter, die nu nog veilig in mijn buik zit, op het hart zal drukken – en later zal vertellen, dat zij degene was, die mij dat leerde.’