Driftbuien voorkomen

De peuterfase waarin we ons nu bevinden vind ik ontzettend leuk. Ik vind het heerlijk dat ik met Skyler kan communiceren, dat we elkaar begrijpen, er samen op uit kunnen trekken en dat de rust is teruggekeerd in huis. Dit heeft niet alleen te maken met Skylers ontwikkeling, maar ook zeker met mijn rust. Hoe rustiger, beter en gelukkiger ik in mijn vel zit, des te gezelliger is het thuis. Kinderen voelen alles feilloos aan en het is belangrijk om daar bij stil te staan. Het heeft de opvoeding gewoon een stukje makkelijker gemaakt.

Nu is het echt niet zo dat ik het perfecte kind heb waar ik nooit last van heb. Nog steeds loop ik regelmatig met een krijsend kind onder mijn arm naar huis, loop ik rood aan als hij ergens de boel op stelten zet of duurt een wandeling drie keer zo lang omdat Skyler zijn zin niet krijgt. De hysterische buien omdat ‘ie in zijn eigen bed moet blijven liggen, de belachelijke taferelen als hij de iPad niet mag en het gillen als ik iets doe wat hij helemaal niet leuk vindt. Het is verre van leuk en zeker niet ideaal voor de rust in huis. Toch zijn er hoop dingen waar je al deze nare situaties aardig mee kunt vermijden. En dan heb ik het niet alleen over het ‘doe alleen boodschappen als je kind er niet is’ plaatje. Wat ik overigens wél iedereen kan aanraden. Maar er zijn meer tips die hier in huis helpen en waar de andere peutermoeders misschien wel wat aan hebben. Let op: ik ben geen voorbeeldmoeder. Verre van. Ik heb alleen gemerkt dat dit bij ons in de praktijk werkt.

Duidelijkheid
Als ik tegen Skyler zeg dat hij nú moet douchen en alles moet laten vallen waar hij op dat moment mee bezig is, heb ik een huilend kind. Als ik hem zeg dat we nú naar de crèche gaan en het duurt nog even, is het net zo hard huilen. Ik heb geleerd om heel duidelijk te communiceren, maar ook om hem voor te bereiden. We merken dat Skyler het nog niet helemaal begrijpt als we het over ‘tien minuten’, ‘later’ en ‘straks’ hebben maar ze moeten alles nog een beetje leren. Gisteren gingen we bijvoorbeeld naar het zwembad en dat had ik hem de avond ervoor al laten weten. Toen hij zijn ogen opende en ik hem vertelde dat we zo naar het zwembad gingen, stond ‘ie al bij de trap met zijn laarzen aan. Ik leg hem dan heel duidelijk uit in welke volgorde we iets gaan doen. Zo moesten we eerst een schone luier, kleding aan, even wat eten en drinken en moest ik nog iets belangrijks voor de site afmaken wat echt niet kon wachten. Ik zei: ‘je mag één kort filmpje op de iPad kijken en daarna gaan we naar het zwembad.’ Zo gezegd, zo gedaan. Ik had mijn werkzaamheden nog niet helemáál af maar toen het filmpje afgelopen was en Skyler netjes de iPad uitzette en deze mij overhandigde, wist ik dat het tijd was om te gaan. Dat had ik immers beloofd. Geef dus duidelijkheid in handelingen, maar wel met een beetje speling. Iets nú moeten is net zo vervelend als nog tien minuten wachten en niet weten wat tien minuten is.

Consequent
Het is natuurlijk best gek als jouw kind áltijd een eigen karretje mag tijdens het doen van boodschappen en de volgende keer opeens niet. Reken maar op een driftbui waar je het schaamrood van op je kaken krijgt. Of waar wij nu heel erg mee kampen; slapen bij papa en mama is veel leuker dan in zijn eigen bed. Dat mocht voorheen toch ook altijd? Probeer zo consequent mogelijk te zijn, vooral op deze peuterleeftijd. En ja, dat is moeilijker dan het lijkt. Ook ik maak me er nog regelmatig schuldig aan dat ik tóch toegeef, en dat zijn wel vaak de momenten waarin wij in hysterische taferelen belanden. Schep duidelijkheid, zorg dat iedereen in huis bekend is met de regels en probeer hier ook niet vanaf te wijken. Onderhandeling is echt niet altijd fout, maar de volgende keer is die onderhandeling er weer en schuif je toch weer een beetje je grens op. Hou daar rekening mee met het stellen van die grens.

Goed voorbeeld doet volgen
Oh, wat is het soms gek om Skyler te horen praten. Ik hoor namelijk vaak precies mezelf. Laatst liepen we op straat en riep Skyler heel hard tegen ons hondje Muis: ‘Muisie, niet doen! Niet rennen.’ En toen trok ‘ie hard aan zijn riem. Ik zei tegen Skyler dat ‘ie niet zo hard moest trekken maar toen ik een paar dagen later alleen met Muis liep, merkte ik op dat ik opeens hetzelfde deed. Daar had Skyler het dus gezien. Net als dat ik weleens ‘nee’ schreeuwde als Skyler na drie waarschuwingen niet deed wat ik vroeg. Als hij ‘nee’ schreeuwt corrigeer ik hem gelijk. Er zijn regels voor Skyler, maar er zijn ook zeker regels voor mij, voor ons. Een goed voorbeeld doet volgen. En dus probeer ik me heel bewust te blijven van mijn uitspraken en handelingen.

Keuzes laten maken
Deze tip kreeg ik van een bezoeker en dat heeft onwijs goed geholpen. In plaats van dat ik vraag ‘wil je brood? Wat wil je erop?’, vraag ik nu ‘wil je pindakaas of smeerkaas op je broodje?’ Er wordt een duidelijke keuze voor hem gemaakt met deze vraag, maar toch heeft Skyler nog het idee dat hij zeggenschap heeft. Als we deur uit gaan is het niet ‘Skyler, kom op, schoenen aantrekken’ maar ‘Wil je je gympen of je laarsjes aan?’ Ik geef Skyler twee dingen om uit te kiezen en dat zorgt voor een hoop rust in huis.

Denk aan de peuter
Wat zal er in hem of haar omgaan als er wordt verwacht dat ze netjes en rustig mee gaan naar die afspraak als ze al de hele godganse dag mee zijn in de auto? Hoe zal het voelen als ze net wakker zijn en direct in kleding gehesen worden omdat jullie haast hebben? Hoe zal het voelen als ze niét dat ene spelletje mogen spelen? Dat er altijd maar nee wordt gezegd? Probeer je eens te verplaatsen in je kind en doe eens gek. Zeg eens wel ja op de meest rare dingen, hou je afspraken op een dag beperkt en doe alles eens met wat meer tijd. Zo wilde Skyler niet op zijn duwfiets zitten, maar wilde hij hem zelf duwen toen we op het punt stonden om buiten te wandelen. Weet je wat? Prima. Ga jij lekker duwen, kind! Wil jij je zonnebril op terwijl het keihard regent? Hartstikke leuk, doen we. En na de crèche nog boodschappen doen omdat we iets zijn vergeten voor het gerecht voor ’s avonds? Dat komt morgen wel, we flansen wel een tosti in elkaar. Het leven wordt er echt een stukje beter en gezelliger van.

Aandacht en focus
Hier heeft dit punt absoluut geholpen. Het is een beetje kort door de bocht om te zeggen dat het allemaal aan mij lag, maar nu ik rustiger ben en goede aandacht heb voor Skyler gaat het een stuk beter. Het is namelijk heel frustrerend als jouw kind een tunnel voor zijn autobaan wil maken met jou terwijl jij met je werk bezig bent en totaal niet luistert naar wat hij te zeggen heeft. Of als jouw kindje laat zien hoe goed het op de wipkip kan terwijl jij alleen maar aandacht voor je telefoon hebt. Hou je focus, maak keuzes en doe alles met 100% aandacht. Doe niet alles half half zoals ik de eerste periode heb gedaan. Tenzij je je kind glijdend door de maizena op je zwarte keukenvloer wil aantreffen.

Lieg af en toe
Tsjah, het werkt dus why not? Zeggen dat de iPad leeg is en dat we hem even moeten opladen zorgt voor een gezelliger kind dan zeggen dat ‘ie het niet mag. De speelapparaten bij het Kruidvat zijn al stuk sinds we hier wonen, de trein die hij wilde hebben in de etalage van een winkel was al van een ander kindje en ja, soms is de chocopasta ook op en moet er een boterham met smeerkaas gegeten worden. Werkt als een trein. Hashtag loedermoeder.

Complimenteren
Iets waar we ons heel erg bewust van zijn en waar we ons nu heel veel mee bezighouden: we complimenteren Skyler met alles wat hij goed doet. En dan bedoel ik ook vrijwel alles. Schoenen goed aan? Hartstikke goed! Broodje netjes gegeten? Wow, wat goed! Netjes gedragen tijdens een afspraak? Ik ben zo trots op jou, zo goed gedaan! Dat is toch veel leuker dan de hele dag nee horen? Dat glunderende koppie is een stuk gezelliger dan een rood aangelopen, kokhalzend kind.

Laat ze maar even boos zijn
Heel simpel gezegd: je kunt niet overal rekening mee houden. Ja, er moet weleens gewerkt worden als je kind om je heen is en ja, je gooit er weleens iets uit wat niet helemaal de bedoeling was. It happens. Het is menselijk en we zijn echt niet perfect. Blijf daar niet in hangen. Je bent geen slechte moeder en niet plotseling veranderd in een viswijf. Herpak jezelf, tel tot tien, sluit jezelf op op het toilet of ga naar de gang om op adem te komen. En daarna weer direct terug naar de basis. En wil het allemaal echt even niet lukken? Ga dan naast je kind op de grond liggen en huil net zo hard mee. Dat lucht op en is nog gezellig ook. Wedden dat jullie binnen no time in lachen uitbarsten?