Bij Sanne zag ik deze drie vragen voorbij komen en omdat ik het altijd wel interessant vind om te kijken hoe ik het er als moeder vanaf breng en omdat ik mezelf wel weer eens een spiegel wil voor houden, ben ik eens goed gaan nadenken over de antwoorden. Waar ben ik slecht in? Wat doe ik heel erg goed? En wat kan beter als moeder?
Hier ben ik slecht in
Wat ik ontzettend moeilijk vind, is als Skyler gaat drammen. Als ik nee zeg, dit continu moet herhalen en hij daarna in een of andere hysterische freak verandert omdat hij het niet met me eens is. Ik probeer rustig te blijven, kan ‘nee’ vaak herhalen maar op een gegeven moment is het klaar en verlies ik mijn geduld. Ik doe twee dingen die allebei niet zo best zijn. Het ene moment wil ik toegeven en denk ik ‘oké, pak verdomme maar dat zakje chips terwijl ik nee zei!’ en een andere keer ga ik zelf ook lopen schreeuwen. Puur uit onmacht omdat ik voor geen mogelijkheid meer tot hem door kan dringen. Het liefst zou ik heel rustig een gesprek met hem aangaan en ik leg ook vaak uit waarom iets niet mag, maar helaas zit Skyler in zo’n periode waarin het vooral veel testen, uitproberen en brutaal doen is. En daar ben ik gewoon niet zo goed in. Ik hou het op weinig geduld wat drammen betreft en niet rustig kunnen blijven in dergelijke situaties. Ik ben een heel leuke en goede moeder, maar heb gewoon geen zin in dat ‘gelul’, haha. Gedraag je gewoon. Het opvoeden is echt begonnen en dat vind ik de afgelopen weken best een dingetje. Skylers peuterpuberteit komt vooral nu in deze kleuterfase, sinds hij op school is begonnen.
Dit doe ik goed
Voor mijn gevoel voel ik mijn kinderen heel erg goed aan. Ik merk al gauw als er iets is, ook al weet ik niet precies wat. Ik luister heel goed naar mijn gevoel en probeer te handelen zoals ik denk dat het moet. Ik kijk heel erg naar wat mijn kinderen willen en nodig hebben en vind het belangrijk dat ze dingen op hun eigen tempo doen. Zo was Skyler wat later met alles maar gaat het wel allemaal van een leien dakje. Geen gepush of ‘moeten’ maar dingen op zijn beloop laten en goed aanvoelen wanneer hij er zelf klaar voor is. Ik voel me daar heel erg prettig bij en merk dat het de kinderen ook heel goed doet. Alles komt goed, op hun 18e functioneren ze vast naar behoren en het ene kindje is gewoon anders dan de ander. Skyler vindt het bijvoorbeeld erg spannend om op school aan dingen mee te doen in de kring en nu kan ik hem wel gaan pushen om het wel te doen of zeggen dat hij het toch echt moet proberen; ik was zelf net zo en voer nog steeds niet graag het gesprek in groepsverband. Ik weet hoe Skyler in elkaar steekt omdat ik precies hetzelfde ben. Ik voel hem feilloos aan en wie weet botsen we daarom wel af en toe, zoals ik eerder hierboven noemde. Met Maddox is het precies hetzelfde. Ik vind dat ik alles heel erg goed heb gedaan de afgelopen maanden en dat ik heb gehandeld zoals nodig was. Schouderklopje voor mezelf.
Dit kan beter
Waar ik zelf gewoon een beetje mee blijf strugglen, is de balans tussen werken en moeder zijn. Ik ben dol op mijn werk en heb de neiging om vaak achter de computer te zitten. Ja, ook als Skyler bijvoorbeeld net uit school is of als Maddox nog wakker is en gaat spelen. Ik ben bezig met alles efficiënter plannen en de laatste twee weken vergaat me dat erg goed, maar de computer lonkt vaak terwijl ik dan niet eens een deadline heb of bepaalde artikelen moet schrijven. Ik wil het gewoon doen omdat ik het zo leuk vind. Ik kan dan ook best geïrriteerd zijn als een van de twee me stoort terwijl ik net lekker bezig ben, en dat terwijl ik er eigenlijk op dat moment beter voor de kinderen kan zijn. Ik heb mazzel dat ik twee kindjes heb die zichzelf erg goed kunnen vermaken, maar daar moet en wil ik toch iets minder gebruik van maken de komende tijd en zorgen dat ik er iets vaker voor ze ben. Net als dat ik gefrustreerd raak als een van de twee kids (of allebei) thuis is (zijn) tijdens mijn werkdag. Dan denk ik echt ‘hé, dit is mijn dag en daar blijf je vanaf!’ Stom, maar ik hecht daar veel waarde aan.
En wat dus ook beter kan, is rustig blijven. Ik ben de volwassene hier in huis en moet het goede voorbeeld geven. Hoe gek is het dan dat ik ga schreeuwen tegen Skyler dat hij niet mag schreeuwen?
Om het positief te houden: waar vind jij jezelf enorm goed in? Als moeder, maar ook als je geen kids hebt?
Wat een mooie eerlijke blog Shirley! Goed dat je zo’n zelf reflectie hebt en hier ook open over durft te zijn.
haha heerlijk geschreven mop en ik ben heel goed in mijn poot stijf houden en nee is nee en blijf ook nee 😀
Waar ik (denk ik) goed in ben is mijn kind altijd op nummer 1 zetten en naar haar behoeften kijken. Is tegelijkertijd ook een valkuil! En ik heb met haar veel meer geduld dan ik normaal gesproken heb. Leuk om over na te denken wel 🙂
Ik weet niet of iedereen zo eerlijk en nuchter naar zichzelf zal/kan/durft kijken.
Heel herkenbaar, hier exact net zo! Kan lang geduldig zijn en consequent zijn, en dan zo opeens is het *knap, en hoor ik mezelf schreeuwen. Waarover ik me áltijd weer naar voel achteraf en toch lukt het me niet om het te voorkomen. Ik leg wel altijd uit aan mijn 4-jarige (als we allebei weer kalm zijn ) dat mama niet hard had moeten praten, maar dat mama even het geduld verloor.