Zodra je een positieve zwangerschapstest in je handen hebt, begint je hoofd al direct overuren te draaien. Niet alleen probeer je je door die eerste twaalf onzekere weken heen te slepen, ook ga je al fantaseren over het geslacht, de namen en de opvoeding. Het internet staat vol met opvoedingstheorieen en er zijn veel mensen die het allemaal zo mooi beschrijven en het het beste lijken te weten, maar toch zijn het de ouders zelf die uiteindelijk een manier vinden waar zij zich het beste bij voelen. Dat groeit tijdens de zwangerschap, maar helemaal zodra je kindje geboren is. Je leert je baby kennen, reageert als ouder zijnde vanuit gevoel en doet wat jij denkt dat het beste is. En de voornemens tijdens de zwangerschap kunnen nog weleens anders uitpakken zodra je bevallen bent. Want riep ik eerst nog heel hard dat ik het thuiswerken en ouderschap kon combineren, dat Skyler niet bij mij in bed kwam en dat ik hem best wel even zou kunnen laten huilen; blijkt dat in de praktijk toch wel anders te zijn.
De nachtelijke taferelen van Skyler heb ik niet onder stoelen of banken geschoven en ik heb er best vaak over geschreven dat hij midden in de nacht soms het bloed onder mijn nagels vandaan haalt. Nu is het zo dat je van je kindje enorm veel kunt hebben en dat je niet meer kunt doen dan ‘accepteren’, maar toch blijft het lastig. Na al het medische te hebben uitgesloten zat er niets anders op dan te accepteren dat Skyler slechts een slechte slaper is en dat we daarmee moeten dealen. Hebben we een goede nacht? Dan komt Skyler slechts twee keer. Is het drama? Dan kunnen we gerust zes of zeven keer ons bed uit en mogen we blij zijn als we de vijf uur slaap halen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik eraan gewend ben. Natuurlijk blijft het kut en natuurlijk loop ik er nog best vaak over te zeuren en te klagen (het gaat je gewoon niet in de koude kleren zitten die gebroken nachten, al 11 maanden lang), maar het is een gewoonte geworden en het hoort erbij. Wel hebben we Skyler zo ver gekregen dat hij lekker in zijn eigen bed slaapt en nog maar heel weinig tussen ons in wordt genomen. Zo hebben wij toch ook weer een beetje de privacy en ons plekje terug. Maar werd Skyler eerst nog alleen rond middernacht en dieper in de nacht wakker; momenteel maakt hij er een gewoonte van om in slaap te vallen en na een kwartier al de boel op stelten te zetten. En ik heb gemerkt: het is grotendeels aandacht vragen.
Skyler huilt, hij gaat staan in zijn eigen bed en blijft net zolang krijsen tot we komen kijken. Zodra ik hem oppak is hij stil en heel soms begint hij zelfs te lachen. Er zijn niet eens tranen te zien. O, wat voel ik me dan in de zeik genomen. Als ik hem soms dan tussen ons in neem omdat ik geen puf heb om er continu uit te gaan, gaat Skyler lekker spelen op bed of valt hij als een blok in slaap tegen me aan. Het begint er dus sterk op te lijken dat meneer een loopje met ons neemt. Zoals ik al zei: dat de nachten rommelig zijn, tot daar aan toe. Maar dat het nu al begin van de avond is en dat hij aandacht gaat vragen, daar moeten we voor waken. Als ik online de verhalen mag geloven hebben meer mensen hier mee te kampen rond de 11 maanden. Ik heb even gedacht aan verlatingsangst maar omdat Skyler overdag helemaal nergens last van lijkt te hebben, gewoon zonder mij de dag door kan brengen, geen problemen heeft op het kinderdagverblijf en gewoon overdag goed functioneert, lijkt me dat vooralsnog uitgesloten. Alhoewel dat natuurlijk altijd gissen blijft. Net zoals het feit of ik hier goed aan doe.
Tijdens de zwangerschap nam ik me voor dat een kindje best wel eens mag huilen. Dat ik niet voor ieder dingetje naar hem toe zou lopen en hem niet die aandacht zou geven en hem ging verwennen. Echter kwam ik daar na de bevalling op terug. Ze zeggen dat je een baby niet kunt verwennen en dat advies nam ik ten harte. Ik geloof er ook echt in dat een kindje tot zo’n zes a zeven maanden geen benul heeft van wat ‘ie doet en dat je hem best bij je kunt nemen, kunt knuffelen en troosten en hem daardoor niet teveel aandacht geeft. Zo heb ik dat ook ervaren want ondanks dat ‘ie vaak bij ons sliep, ging hij ook gewoon zonder zeuren naar zijn eigen bed en ook overdag bracht hij daar de nodige uurtjes door. Maar nu Skyler ouder wordt en alles een beetje begint te begrijpen, merk ik dat hij daar gebruik van gaat maken. Of beter gezegd: misbruik van gaat maken. Of heb ik het nu volledig bij het verkeerde eind? Niet alleen Skyler begint een loopje met me te nemen; ook mijn moedergevoel gaat van links naar rechts.
Het is tegen mijn principe in om een kindje te laten huilen. Mijn moederhart breekt en ik zit zelf op de bank mee te snikken. Maar de laatste twee avonden heb ik het gedaan. Nu ik de afgelopen weken heb gemerkt dat er echt niks aan de hand is en hij stil is zodra hij bij mij is, heb ik me voorgenomen om toch iets anders te proberen. De eerste avond is dat mislukt. Na een half uur huilen konden mijn vriend en ik het niet meer aan en hebben we hem tussen ons in genomen, waar hij vervolgens in slaap viel en toch een redelijke nacht heeft gehad. Gisteren daarentegen hielden we voet bij stuk. En poeh, dat was moeilijk. Heel moeilijk.
Skyler lag om negen uur uiteindelijk in bed en sliep toch echt vast toen ik ging kijken. Maar een uur later was het raak en schreeuwde hij moord en brand. Toen ik ging kijken stond Skyler rechtop in bed en keek hij me met grote ogen aan. Hij begon te lachen toen ‘ie mij zag en stond al met zijn armen uitgestrekt zodat ik hem kon pakken. Not gonna happen. Ik legde hem weer plat, stopte zijn speentje erin, legde zijn doekje weer bij hem neer en liep de kamer uit. Natuurlijk bleef hij huilen. Iedere vijf minuten ging ik naar hem toe om dat ritueel te vervolgen. Nou, de minuten kropen voorbij en mijn vriend en ik moesten elkaar tegenhouden om er niet aan toe te geven. Je kind laten huilen is echt veel moeilijker dan ik dacht en het is echt verschrikkelijk om het aan te moeten horen. Maar diep van binnen voelt dit als aandachttrekkerij en dat het over is zodra hij mij ziet bevestigt dat in mijn ogen. We hielden dus vol. Na drie kwartier was het stil en lag Skyler te slapen. In zijn eigen bed. De nacht zelf was nog rommelig en halverwege de nacht lag hij toch weer bij mij omdat ik het niet ’s nachts kan volhouden in verband met onze nachtrust en die van de buren, maar we weten nu eenmaal dat Skyler geen al te beste slaper is en dat de nachten toch rot blijven. Maar dat inslapen begin van de avond? Dat wordt nu toch hopelijk wel een stuk beter.
Het laten huilen voelt niet goed en het breekt echt mijn hart, maar hopelijk zie ik na een paar dagen toch wat verschil. Ik weet dat hier voor- en tegenstanders voor zijn en ik hoor absoluut bij de tegenstanders omdat het onnatuurlijk voelt, maar voor ons gaat dit nu even de manier zijn om het aan te pakken. Laten we hopen dat het voor een goed doel is want als ik na een paar dagen nog steeds geen verschil merk, ben ik bang dat ‘ie toch weer in ons bed beland. Geheel tegen mijn principes dus, maar misschien moet je dat soms toch opzij zetten om een effect te bereiken. Of misschien toch niet? We zullen het merken de komende avonden.
Ik denk dat het heel goed is waar jullie nu mee bezig zijn. Op mijn werk (kinderopvang) zie ik dit ook vaak voorbij komen. Het is super lastig maar ik denk at je er uiteindelijk veel uit haalt.
Heel veel succes!
Ik kan me jouw gedachtegang helemaal voorstellen en ook de twijfels die je hebt over wat nu wel goed is en wat niet. Maar zoals je al zegt lijkt het er sterk op dat Skyler huilt om aandacht van je te krijgen. Misschien is dit dan toch te manier om hem te leren dat de nacht is om te slapen en hij overdag bakken met aandacht van jou/jullie kan verwachten. Ik ga voor jullie duimen!
Knap hoor van jullie! Dat mag ook wel gezegd worden.
knap dat jullie dit proberen, lijkt me zo moeilijk! onze dochter van 6 mnd wil ’s nachts sinds een paar weken ineesn weer een voeding en het lijkt alsof ze echt honger heeft dan. het cb zei dat we eens moeten denken of we haar niet een week lang laten krijgen ’s nachts. het idee alleen vind ik al verschrikkelijk en wil eerst nog wat met voedingen proberen om te kijken of we haar weer kunnen laten dorslapen (van de week is het een keer gelukt). ik geloof (nog) niet dat een baby die met oogjes dicht het bedje opeet dat doet om aandacht. ben heel benieuwd hoe het uitpakt bij jullie, dan kunnen we die ervaring meenemen in ons achterhoofd
Auteur
Skyler krijgt ook nog steeds een voeding ’s nachts omdat hij zo onrustig is! Dit laten huilen is puur aan het begin van de avond. De nachten onrustig is nu eenmaal zo en het zal nooit een goede slaper worden, maar dat huilen als hij net naar bed gaat is weer ‘nieuw’ van hem…
Ik zit nog in de zwangerschap positie en denk er waarschijnlijk te simpel over. Toch denk ik dat jullie er wel goed aan doen zoals jullie het nu proberen. En het komt vast goed, ook als het uiteindelijk niet blijkt te werken op deze manier. 🙂
Jeetje wat een lastige situatie! Ik ben een tegenstander van laten huilen, maar kan me in jouw situatie heel goed voorstellen dat je na 11 maanden gebroken nachten het toch gaat proberen.
Onze zoon sliep ook verschrikkelijk slecht, ik kon om het uur eruit om hem op te pakken en aan de borst te leggen. Ook was ik 2 uren bezig voordat hij überhaupt sliep en ik rustig beneden kon gaan zitten. Gprobeerd te laten huilen, bij de dokter geweest, langer opblijven misschien is hij niet moe, meenemen naar beneden midden in de nacht. Tot het moment dat ik er zo kapot van was, ik heb hem bij ons in bed genomen en sindsdien slaapt hij 1000x beter. Waarschijnlijk heeft onze zoon behoefte aan lichaamscontact, de hele dag speelt hij en is hij bezig de wereld te ontdekken dat dit zijn momentjes zijn om tot rust te komen. In al de 9 maanden heeft hij geen nacht doorgeslapen tot het moment dat hij tussen ons in kwam te liggen. En voor het eerst doet hij overdag ook slaapjes van 2,5 uur.
Ik ben misschien een luie moeder hierin, maar zodra wij op deze manier wat meer uren meepakken ’s nachts vind ik het helemaal prima dat hij in ons bed slaapt. Er komt vanzelf een moment dat hij over gaat naar zijn eigen bedje. En stiekem vind ik dat warm lijfje tegen me aan ook wel vertederend.
Ik hoop voor jullie dat er snel betere nachten komen en dat je binnen een paar dagen snel verschil merkt!
Auteur
Hier geeft tussen ons in slapen geen garantie voor een goede nacht maar is het alleen makkelijker voor ons. Maar dit laten huilen gaat me puur om het feit dat hij nu aan het begin van de avond niet meer naar zijn eigen bed wil en aandacht gaat vragen door keihard te schreeuwen. De nachten zijn onrustig, dat weten we na 11 maanden. Maar dat hij nu ook de uren voor de nacht gaat lopen spoken, dát zit ons een beetje dwars 😉
Echt lastig! Ik hoop dat het werkt voor jullie!
Hoe denken jullie over co-sleeping? Zijn bedje naast die van jullie en de spijlen er aan 1 kant af? zo slaapt hij in zijn eigen bedje maar zijn mama en papa toch dichtbij.
Sorry voor de spelfouten, maar typ dit op mijn telefoon in bed, met Stan in mijn armen..
Ik ben altijd zo blij als ik lees dat er meer ouders hun baby bij zich in bed hebben..
Hier ook zo’n “moeilijk geval”.. Af en toe kan ik het ook echt even niet meer hebben.. Vooral het huishouden wat er bij inschiet vind ik verschrikkelijk, maar als hij dan eenmaal lekker ligt te slapen heb ik ook wel weer medelijden met hem dat hij niet in slaap komt..
Hij was 6 wkn te vroeg en huilde verschrikkelijk veel.. Had hem bijna altijd in de draagzak.. Dan sliep hij in elk geval..
Ik vind de rust nu (na bijna 10mnd) nog steeds belangrijker dan of hij in zijn eigen bed slaapt.. Een oververmoeide baby kan je echt niets leren (naar mijn idee), plus je bent zelf ook vermoeiend door situatie en reageerd dan ook minder fijn op je baby als het niet lukt..
Trouwens Stan krijgt voeding wanneer hij wil, als dat zijn rust is en troost vindt aan de borst, dan gun ik hem dat.. In de nacht kan hij gewoon drinken wanneer hij wil.. En dat geeft ons alle 3 een hoop meer rust in de nacht..
En weten jullie dat 90% van de ouders liegt over de slaap van hun kind.. Dus we zijn echt niet de enige die “lastige” baby’s hebben, maar niet iedereen durft dit eerlijk te zeggen.. Bang om als slechte ouder te worden gezien.. Of zoals ze vast over mij zeggen, dat ik hem verwen.. In het begin verdedigde ik me heel hard en voelde me echt zwaar beledigd als men zoiets zei, maar nu echt niet meer.. Ik laat hem niet huilen.. Ik wil dat hij vertrouwen heeft in de wereld en in ons en het is meerdere malen onderzocht hoe slecht huilen is voor de hersenen, maar ook voor de mentale ontwikkeling en emotionele ontwikkeling..
Dan moet ik het maar even wat “zwaarder” hebben nu.. Als dar zijn vruchten af werpt voor de rest van zijn leven, doe ik dat met heel veel liefde..
Ppff ik wou even kort reageren, maar is niet echt gelukt 🙂
Succes met de aanpak die je nu probeert.. Maar laat je niet gek maken.. Volg je gevoel..!
Als jij denkt dat dit de goede manier is, dan is dat ook zo! Naar om te doen, maar hopelijk met het gewenste resultaat. En hé er is hoop: onze dochter hield er tot haar derde een soortgelijk slaappatroon als Skyler op na, maar is nu (4) een voorbeeldige slaapster! Nooit zeuren bij het naar bed gaan en slaapt de hele nacht lekker door. Het kan dus heus goedkomen. Ooit ;).
Pffoei lijkt me lastig, erg veel succes ermee Shirley, hopelijk werkt het voor jullie.
Ik kan me goed voorstellen dat dit ontzettend lastig is, je wilt natuurlijk niet dat je kind huilt. Ik vind het erg knap wat jullie nu proberen, en hopelijk helpt het!
Poeh, petje af dat jullie hebben kunnen doorzetten. Gehuil van je kleintje gaat inderdaad door merg & been, ookal weet je eigenlijk zeker dat er ‘niets’ aan de hand is.. Verdriet hebben ze wel en dat wil je niet!
Ik denk ook dat je dit gerust kunt blijven proberen.. Wie weet op denduur de minuten er tussen opbouwen (1e x 5 dan 10 min voor je er heen gaat, 15 etc)
En dat je dit ’s nachts niet doet begrijp ik ook volkomen..
Ik ben heel benieuwd! Succes & sterkte!
Ik denk dat Maxim heel erg op Skyler lijkt. De eerste drie maanden sliep hij zowel overdag als ’s nachts niet. Met 4 maanden ben ik hetzelfde gaan doen wat jij nu doet en man wat was dat zwaar. Sowieso het huilen gaat door merg en been maar ook omdat ik alleen ben en helemaal gebroken was. Toen ging het 3 maanden goed. Met 7/8 maanden begon het drama weer tot vandaag de dag. Ik denk net als jij dat het toch gewenning is en aandacht willen. Ik liet Maxim wel steeds 5 a 10 minuten huilen en hij slaapt nauwelijks bij mij in bed maar hij wil er gewoon niet aan. Ik blijf volhouden, ook als ik zelf aan het einde van mijn Latijn ben. Het is ook een kind van zeer korte slaapjes overdag (half uurtje) ook op het kdv. Misschien moet ik me er maar gewoon bij neerleggen?
Ik denk dat het misschien wel handig is als je ’s nachts ook probeert hem in zijn bedje te laten. Het is even killing voor jullie maar verschaft hem nog meer duidelijkheid waar hij hoort te slapen en hopelijk hebben jullie er dan straks ook profijt van. Nu is het een beetje beide?
Auteur
Daar heb je inderdaad gelijk in. ’s Nachts moet het inderdaad ook maar dan kun je toch een hoop minder opbrengen hè? Het was nu slechts de tweede avond dus ga het zeker in mijn achterhoofd houden. En over dat erbij neerleggen: helemaal waar, dat doen wij ook met de nacht omdat het gewoon geen slaper is. Maar dit aan het begin van de avond als hij net in bed ligt is gewoon nergens voor nodig en aangezien het net begonnen is, hoop ik dat ik er wat aan kan doen om het op te lossen 🙂
Lastig hoor! Ik zou nu proberen om hem ook ’s nachts niet meer bij jullie in bed te nemen. Voor jullie is het verschil tussen ’s avonds en ’s nachts duidelijk, voor Skyler helemaal niet. Voor hem wordt zijn gedrag nu de ene keer wel beloond (hij mag jn bed) en de andere keer niet. En zo lang hij merkt dat het soms wel lukt zal hij het blijven proberen. Wij doen ook mee aan de loterij, je weet immers maar nooit..
Dat is hier juist weer helemaal niet zo. Op het moment dat ie midden in de nacht komt en we hem in bed nemen heeft ie ons even nodig, slechte droom of iets dergelijks? Hij slaapt dan keurig verder en de verdere week start ie prima in zn eigen bedje en komt ie dan ’s nachts ook niet.
Elk kind is anders, het zijn geen robotjes. Het is alleen even uitzoeken wat voor jouw kind het beste werkt.. Soms wel jammer, dat zo’n kant en klare handleiding niet bestaat haha
Amai als ik dat allemaal lees, krijg ik al schrik. Ik ben in september gestopt met m’n pil 🙂
Ohh wat herkenbaar! Wij zitten in een soortgelijke situatie, wel nog maar niet zo heel erg lang. We zijn nu aan het proberen uit te sluiten of het door honger komt of niet (door kunstvoeding te geven voor het slapen ipv borstv) voordat we haar gaan laten huilen. Ik zie er als een berg tegenop, maar ik denk dat het uiteindelijk beter voor haar en ons gaat zijn als ze snachts niet meer zo veel wakker is en aan de borst hangt…
Maar dat is makkelijk praten nu we nog niet zijn begonnen aan het laten huilen haha, eerst het nog maar eens waarmaken 🙂
Herkenbaar, wij hebben dit ook met Mandy gehad. Het brak echt mijn hart, maar het heeft wel geholpen. Het is een periode waar je doorheen moet (en die periode komt bij ons om de zoveel jaar weer eens terug !!!)
Je kent ons verhaal inmiddels wel een beetje, maar na 23 maanden gebroken nachten heeft Olivia opeens besloten dat ze prima in slaap kan vallen na een kwartiertje rechtop in bed zitten en kletsen met haar knuffels na het naad bed brengen. En door te slapen. Een uur of 10 achter elkaar! Verbazingwekkend! Na al die maanden (behalve tussen 2 en 4,5 maand, toen sliep ze door haha) minimaal 2x wakker. De eerste keer hier stnadaard na zo’n 1,5 uur (dus eerste slaapcyclus). Krijsend, overstuur en pas te troosten als we haar oppakken en een kwartier knuffelen). De tweede keer rond 2 uur. Hoewel we laatst, vlak voor ze opeens ging doorslapen, een week lang niet voro 12 uur of tussen ons in, wilde gaan slapen en maar bleef huilen en (want dat kan nu) haar bed uit bleef komen. Verschrikkelijk om niet eens een uurtje of twee samen op de bank te kunnen zitten. Brak ons op na een week. Hoop dat dit werkt voor Skyler, ze lijken idd soms een loopje met je te nemen 😉
Onze tweeling heeft ons de eerste twintig maanden ‘snachts wakker gehouden met gemiddeld vijf keer per nacht eruit voor een of beiden. Zware tijden waren dat en af en toe zag ik het ook echt niet meer zitten. Van alles geprobeerd en ook laten huilen. Zelfs wel eens een van de twee beneden in een campingbedje neergelegd en daar laten huilen zodat wij en ons andere kind toch konden (proberen) te slapen… Niet slapen is killing!! Wat ons zeker op gegeven moment heeft geholpen is overdag een strak ritme aan te houden met vaste slaaptijden . Sterkte ermee en probeer vol te houden hoe moeilijk het ook is !!
Even iets anders: wat een mooie foto bovenaan het artikel. Om verliefd op te worden! Succes met de nachten. Onthoud: wees consequent, op elk tijdstip. Geef je toe, dan is alles voor niets geweest.
Als jij voelt/denkt dat dit het beste is momenteel dan is dat zo! Skyler is inmiddels 11 maanden dus jullie kennen hem goed genoeg om te weten of er echt iets aan de hand is of dat hij jullie in de maling loopt te nemen.
Ja, heel lastig! Wij hebben het ook mee gemaakt. Van een goede slaper naar eentje waarbij je de hele avond bezig bent om hem in bed te krijgen. Bij ons werkte het om te benoemen dat we in de buurt waren en zo nog even kwamen kijken bij hem. En hij gooit zijn speen uit zn bed waardoor die je dus eigenlijk chanteert om terug te komen. Toen hebben we benoemd dat ie dan maar zonder speen moet slapen en de speen zichtbaar op de commode gelegd. Na 5 minuten weer terug gegaan om hem alsnog te geven incl preek dat als ie hem nog 1 keer weg zou gooien hij zonder speen moet slapen. Dat werkte!
Als ie in een sprong zit of tanden die pijn doen vind ik het een ander verhaal, dan mag ie zo lang bij me blijven als ie wil, maar het moet geen gewoonte worden. Die periode van 11 maanden is wel echt een monstersprong, die duurde hier 6 weken. En die van 15 maanden was ook vreselijk. Nu slaapt ie gelukkig weer goed. Hopelijk heb je iets aan bovenstaande tips (ook al is jullie situatie anders) maar ouders zijn er ook om elkaar te helpen toch 😀
En grappig, ik herken mezelf ook wel in die uitspraken toen ik zwanger was. Net als dat ik mn salontafel vol vaasjes niet leeg zou halen en geen sloten op kastjes zou nemen want “hij moest het maar leren, nee is nee”. Nou ik kan je vertellen; de salontafel is leeg en alle kastjes hebben sloten hahaha.
herkenbaar en lastig! onze zoon van 6 maand slaapt ook nog steeds niet door. Afgelopen nachten waren killing, elk uur wel gezien. (krijgt tandjes en is snotverkouden, dus ook wel logisch dat ie zo slecht slaapt)
Wij proberen het ook door hem te laten huilen, maar midden in de nacht lukt dat echt niet.
Wat hier wel helpt is door alles duidelijk te benoemen, ‘ je hebt een fles gehad, en een pyjamaatje aan, we hebben je voorgelezen en je hebt gespeeld, nu ga je slapen, morgen als je wakker wordt dan gaan we weer spelen. En nu ga je lekker slapen, welterusten’
(is maar een voorbeeld hoor.) Hier werkt dat best goed, heb het idee dat hij dat begrijpt. Maar hopelijk worden jullie nachten snel beter. Ik weet hoe ellendig het is. sterkte!
Ook hier herkenbaar. Ook al was ons zoontje een goede slaper, het inslapen is wel eens een tijdje een drama geweest. Wij hebben hem ook laten huilen en dat leek altijd het beste te werken om een patroon te doorbreken. Wel keken we elk kwartier of tien minuten even bij hem, want er kan ook iets anders gebeuren ondertussen. Vervelend he! Sterkte ermee. Die kleintjes kunnen al van heel jongsaf je manipuleren hoor.Ik zou het wel zeker 5 a 6 avonden volhouden. Skyler moet er ook ff aan wennen dat je niet meer zomaar komt. En ze kunnen het heeeeeeel lang volhouden hoor dat huilen.
Wat ben je toch een held!
Beste Shirley,
Ik volg jou blog al sinds mijn zwangerschap. Ons zoontje Nate is precies even oud als Skyler, zelfde dag geboren en bijna hetzelfde qua lengte en gewicht. (Nuja, dat even ter zijde)
Ik weet niet of het kan helpen, maar ons zoontje Nate is geen slechte slaper, maar hij heeft zijn zelfde patroon nodig. Als ik hem z’n laatste fles geef, dan zet ik mij apart, schemerdonker zonder al te veel lawaai. Voor z’n fles steken we hem in bad (om tot rust te komen). Dan neem ik hem in m’n armen met z’n pyjama en slaapzak aan en z’n knuffel (is zeer belangrijk voor hem). Ik geef hem z’n flesje rustig en daarna onmiddellijk z’n speen.
Ik hou hem nog een kwartiertje in mn armen en daarna breng ik hem naar zijn bedje. Hij heeft ook altijd z’n knuffeltje nodig om tegen z’n hoofdje te leggen. Ik doe ook een paar schepjes koekjesmeel in z’n laatste fles om de nacht door te kunnen komen.
Ik heb nog nooit een reactie geplaatst, maar ik dacht dat het misschien toch kon helpen in jullie zoektocht naar de juiste manier om Skyler te laten inslapen.
Voordien hadden we ook problemen omdat Nate ook zeer onrustig was en sinds we steeds hetzelfde ritueel volgen is dat heel wat beter. Veel succes!
Auteur
Vanaf dag 1 hebben we hier inderdaad ook al hetzelfde ritueel voor het slapengaan, maar helaas heeft dat geen effect hier!
Oh dat lijkt me heel lastig! Hopelijk helpt het!
Bij mij heeft t geholpen. Houd 2 weken vol!! Extra veel knuffelen overdag!
Lijkt me lastig, maar ik denk dat het wel goed is.
Wat een gel, zeg, al 11 maanden!
Ik denk dat het goed is om hem te laten huilen, als je hebt uitgesloten dat hij honger of pijn heeft. Hij is gewend geraakt om aandacht te krijgen en er s nachts uit gehaald te worden, dus het zal vast even duren voor hij dat afleert, maar ik denk dat de aanhouder wint (papa en mama dus).
Hier gelukkig een goede (door) slaper, maar het ‘loopje nemen’ herken ik ook wel. Overdag kan hij soms om niets moord en brand schreeuwen als ik hem in zijn box leg. Zodra ik hem oppak is het weer dikke pret en een big smile. De kleine boef houdt ons voor de gek! Zodra we dat door hadden zetten we de kookwekker op 10 minuten. Hoe hard hij ook gilt, de eerste 10 minuten laten we hem gaan (uiteraard nadat we gecheckt hebben of hij geen natte luier heeft oid). Bijna altijd is hij na n8g geen 5 minuten in slaap of lief aan het spelen.
Misschien heb je wat aan die tip. Omdat Skyler wat ouder is zal 10 minuten misschien niet genoeg zijn, maar verder kan ik je de kookwekker aanraden icm een vooraf besloten tijd. Zo kom je zelf niet in de verleiding om te snel toe te geven.
Gel = hel
Ooooooh ik blijf het heftig vinden om te lezen, ook al ken ik je verhaal. Dat laten huilen is vanaf een bepaalde leeftijd toch wel eens nodig, schijnbaar. Ook hier rond een maand of 11, dat mevrouw de boel op stelten ging zetten om aandacht. Want zodra ze een van ons zag, stond ze het uit te schateren. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb wel eens huilend rechtop in mijn eigen bed gezeten. Zo moeilijk vond ik het om aan te horen…
Inmiddels is het hier gelukkig niet meer nodig, die ‘fase’ ging vanzelf weer voorbij. Maar op die momenten is het gewoon kak om je verstand te moeten volgen! Succes! -xxx-
Pff moeilijk he! Vind laten huilen ook echt zo erg. Maar toch doen wij het ook soms, ’s nachts is het zo lastig omdat je gewoon wil slapen, maar overdag en in de avond wil je toch ook niet aan de gang blijven.. Ik hoop voor je dat het werkt. Doe je de EHBO Nanny Fine methode? Dat lijkt me wel wat.
Jee, hoe lastig. Wellicht een tip, we hebben een babyfoon met webcam. We hebben ook een poos gehad dat onze zoon ’s avonds krijste en niet in slaap wilde vallen, maar konden hem via de webcam in de gaten houden en dan is het laten huilen toch iets makkelijker.
Desondanks, sterkte! Hopelijk vindt Skyler binnenkort zelf ook dat het tijd wordt om gewoon te gaan slapen.
Ik begrijp dat je er nu voor hebt gekozen om Skyler -even- te laten huilen hoor. Ook al klinkt- en voelt het verschrikkelijk, sommige baby’s gaan hierdoor makkelijker en beter slapen. Ik heb in het begin met oordopjes ingezeten omdat we ons zoontje ook 30-40 minuten lieten huilen. Het was verschrikkelijk, maar na 3 weken (dit te doen) sliep hij goed, sliep hij door en konden wij ook op adem komen. Respect dat je dit allemaal moeiteloos online deelt, want je zult misschien ook heel wat over je heen krijgen. Je bent een topper! X, Judith
Het is en blijft lastig. Wat Daan zegt, hier ook een babyfoon met beeld. Heeft ons geholpen. Eerst ging het slapen moeizaam in de nacht. Nu gaat het ineens goed. Hij beweegt wel veel in slaap waardoor ik dacht dat hij wakker werd, uiteindelijk maakte ik hem juist wakker door te gaan kijken elke keer. ik heb verder geen tips, het is ook persoonlijk, gewoon blijven doen wat goed voelt voor jullie.
Volhouden! Ik merkte dat onze zoon (2jr) het ook deed maar dan vooral met niet willen slapen. Op een gegeven moment was ik het ook zat en heb ik ‘m laten huilen. Telkens kwam hij z’n bed uit en ik telkens terug leggen zonder wat te zeggen (als je reageert dan heeft hij wat hij wilt!). Helemaal overstuur maakt hij zichzelf maar op een gegeven moment bleeg hij liggen en stopte hij met huilen en riep hij mama, kijk dan kom ik wel. Toen zei hij dat hij een slokje water wilde, gekregen en daarna ging hij meteen liggen en slapen.. that’s it! :O Het was dus echt pure misbruik! Als ik huil dan mag ik naar beneden.. Dit is een half jaar geleden en hij weet nu dat ik niet reageer op huilen!
Hou vol Shirley! Dat is helaas de enige manier!
Heb je misschien enig idee waarom hij zo’n aandacht trekt? Is hij bv overprikkeld of is de overgang van dag naar nacht te groot? Is er overdag iets veranderd waar hij misschien moeite mee heeft?
Misschien helpt het als je het zo ziet: ze moeten leren om zelf te gaan slapen, zoals ze ook moeten leren om zichzelf aan te kleden, zelf te fietsen etc. Even doorbijten. Succes!
Goed dat je signaleert dat het aandacht is, en probeert om er iets aan te doen. Om Skyler duidelijk te maken dat aan het begin van de nacht moord en brand gillen omdat je graag wil knuffelen niet kan.
Heel veel succes!
Ik heb het vaak in van die opvoed programma’s met die nanny’s gezien, lijkt me zeker erg pittig
Heftig he? Onze dochter is gelukkig een redelijke slaper maar er zijn ook hier tijden geweest dat de nachten hels waren. Wij zijn toen, na medische oorzaken uitgesloten te hebben, de Dr. Estivill methode gaan gebruiken. Dat is eigenlijk gecontroleerd laten huilen, volgens mij een beetje wat jullie ook doen met Skyler: om de zoveel minuten er naartoe om te laten zien dat je er nog wel bent, maar dat het toch echt tijd is om te slapen. Dit deden we zowel ’s avonds als ’s nachts. We hebben de buren ingelicht dat we dit gingen doen, want dat gekrijs ’s nachts is voor anderen ook niet echt een prettig geluid 😉 maar het is even een investering. Het gaat er vooral om dat je rustig en kalm bent, uitstraalt dat je weet wat je doet, dat het in het belang is van je kindje. Niet slapen is voor een kind niet gezond, en voor de ouders natuurlijk ook niet.
Bij ons was het na 3 nachten afgelopen. En natuurlijk zijn er nog steeds ellendige nachten bij, vanwege sprongetjes/tandjes/ziekte maar het elke nacht 6 keer eruit moeten is er niet meer bij. Ik hoop dat het voor jullie ook gauw beter mag worden!
Ik vind het heel knap dat je dit zo open durft te delen! Want er zijn inderdaad een hoop mensen die (online) een berg commentaar leveren op een ander..
Ik vond het zelf ‘vroeger’ bij mijn dochtertje ook erg lastig (mijn zoontje van 3 maanden is gelukkig een goede slaper) om haar te laten huilen.. Vooral op het moment zelf voel je je ontzettend schuldig.
Mocht het je enigszins geruststellen: als hij later groot is weet hij er niks meer van, dus hij zal het je niet kwalijk gaan nemen.
Veel succes en ik hoop dat ‘ie paps en mams een beetje met rust gaat laten ’s nachts.
Erg knap dat je overdag dan zo actief kan zijn! Ik heb een goede nachtrust en alsnog ben ik overdag vaak genoeg niets waard.
Oh ik ben dus ook niet de enige. Het komt blijkbaar raar over als je zegt dat de kleine bij jou in bed slaapt. Maar hier is dat ook het geval en het betekent hier ook niet dat het dan een ruatige nacht is maar alleen maar makkelijker. Maar we hebben ons voorgenomen met mijn vriend dat we vanaf maandag(want meestal is het weekend oma opa dag) een week lang gaan uitproberen haar in bedje te wennen. Even laten huilen hoort erbij natuurlijk ben benieuwd hoelang we het volhouden. Oh hier is ze 6 maand trouwens