Even gezellig bijkletsen!

Gisteren, voor jullie alweer eergisteren, was mijn verjaardag. Ik maakte er een leuke dag van met een tompouce als ontbijt, koffie met een vriendin, een lunch buiten de deur met Raymond en ’s avonds diezelfde vriendin weer over de vloer met haar vriend voor weer taart. Ondanks dat ik mijn verjaardag dus niet vierde, heb ik er evengoed een leuke dag van gemaakt. Ik schreef een artikel, ging een uurtje sporten en voor de rest deed ik vooral waar ik zelf zin in had. Na een late avond, een korte nacht vanwege gespook van Maddox en een vroege ochtend, zit ik er vandaag iets minder energiek bij. Sterker nog: ik zit al heel wat uren naar een scherm te kijken waar qua tekst vrij weinig gebeurt. Ik heb een artikel geschreven met daarin een leuke kledingcollectie en ik heb een samenwerking online gezet, maar van de rest van mijn to do’s komt weinig terecht. Het is inmiddels 14.00 uur en het is bijna tijd om Skyler op te halen. En toen bedacht ik me opeens: ik ga jullie gewoon eens vertellen hoe het gaat. Waar hou ik me momenteel allemaal mee bezig, hoe gaat het sporten, hoe verloopt het schrijfproces voor mijn boek, hoe staat het met werk zoeken, etc? Er is een aantal dingen de revue gepasseerd de laatste tijd, maar echt uitgebreid bijpraten doe ik niet zoveel. Vandaag dus wel!

Mommyhood

Laat ik beginnen met zeggen dat de korte nacht vannacht uitzonderlijk was. We slapen nog steeds niet echt door maar Maddox begint in zijn eigen bed en valt zonder enige problemen in slaap, om vervolgens zo tussen 00.00 en 04.00 uur naar ons toe te sluipen. Hij kruipt tussen ons in, slaakt een zucht en slaapt weer verder. Vannacht was het anders en was het eerst lang huilen en toen hij eenmaal naast me lag, fluisterde hij iedere tien minuten ‘mama, viesie kijken?’ Oftewel, de televisie moest aan. Dat werd hem dus niet, maar uiteindelijk is ‘ie rond 03.00 uur weer in slaap gevallen en heb ik tot 07.00 uur nog redelijk geslapen. Dat resulteert dus in een energieloze dinsdag waarop ik niks gedaan krijg. Ik had ook niet echt een ideeënlijst paraat en dan vind ik schrijven toch wel lastiger. Zolang ik genoeg inspiratie heb, schud ik de artikelen zo uit mijn mouw. Weet ik het even niet, dan kan ik echt flink afdwalen en heb ik na een dag misschien slechts een artikel geschreven.

Toch gaat het wel heel goed met Mommyhood. De cijfers zijn iets om trots op te zijn, jullie lezen alles trouw en zo nu en dan haal ik weer een toffe samenwerking binnen. De ene week wil ik graag iedere dag wat uren gaan schrijven omdat ik daar zin in heb en bruis van de energie; de andere week hou ik het bij twee werkdagen en ben ik de rest van de dagen lekker met de kinderen en in huis bezig. Ik heb het idee los gelaten dat ik iedere dag in ieder geval iets moet doen en dat er ook iedere dag iets online moet staan. Negen van de tien keer is dat wel het geval, maar nu met het schrijven van mijn boek weet ik ook dat mijn tijd soms ergens anders naartoe gaat. En als dat betekent dat ik een ochtend zit te lanterfanten, dan moet ik dat ook maar even accepteren. Ik merk juist na zo’n dag wel dat ik overal ideeën zie rondvliegen en dat ik vervolgens ’s avonds of tijdens een dag met Maddox thuis jeukende handen krijg en aan de slag wil. Inspiratie is niet af te dwingen en ik denk dat ik het na al die jaren een keer begin te begrijpen. En begin te accepteren dat ik wisselende weken ken qua uren.

Werk zoeken

Ik heb zo mijn ups en downs. Tijdens slechte weken qua inkomsten wil ik direct de handdoek in de ring gooien en stoppen met alles. Op goede momenten denk ik ‘Oké, het kan dus nog wel. Even doorzetten!’ Echter, dat ik uiteindelijk in loondienst ga is wel een feit. Ik ben eind vorig jaar fanatiek gaan zoeken en gaan solliciteren en heb inmiddels helder voor ogen wat ik zoal wil doen. Toch kwamen daar ook de twijfels, helemaal toen ik allemaal leuke vacatures tegenkwam voor fulltime functies. Nu ben ik zeker niet te beroerd om fulltime aan de slag te gaan, maar nu is de timing niet perfect. Er moet een boek geschreven worden dit jaar en qua opvang is het ook nog niet ideaal. Maar het boek wordt halverwege dit jaar ingeleverd en Maddox gaat volgend jaar al naar de basisschool (!). Met dat in mijn achterhoofd ben ik nog steeds aan het rondkijken, maar niet heel fanatiek op zoek. Als ik iets interessants voorbij zie komen voor bijvoorbeeld 20 uur dat me enorm aanspreekt ga ik zeker solliciteren, maar ik ben niet meer dagelijks online aan het struinen. Als ik kijk naar de afgelopen maanden zijn er twee echt serieuze opties langsgekomen. Eén daarvan was een fulltime functie waarvan ik stiekem nog steeds een beetje baal dat dat niks is geworden. Echter, ik weet ook dat dat echt voor nu teveel zou vragen. De andere functie was een parttime optie waarbij je grotendeels je eigen uren mocht invullen en waar ik kon doen wat ik het liefste doe: schrijven. Dat was echt de best mogelijke optie en ik heb nog steeds een beetje buikpijn van het idee dat die vacature inmiddels vervuld is. Maar mijn tijd komt nog en ik weet zeker dat er over niet al te lange tijd iets tofs op mijn pad gaat komen. Voor nu is het misschien wel heel erg fijn dat ik nog even wat tijd heb met Maddox en dat ik mijn eigen tijd kan invullen qua werk en schrijven voor mijn boek. En een positieve noot: ik heb best wat toffe samenwerkingen achter de rug waarvan ik de rekeningen netjes kon betalen. Dus wat dat betreft heb ik nog steeds niks te klagen.

Aan mijn boek schrijven

Ik krijg regelmatig de vraag hoe het met het boek gaat en wanneer ik eindelijk meer ga vertellen. Ik beloof jullie dat ik snel met meer informatie kom, maar ik vind het een fijn idee dat niemand nog weet wat ik schrijf. Ik wil in alle rust mijn eigen gevoel kunnen volgen en aangezien ik heel erg beïnvloedbaar ben én ik me veel aantrek van reacties, denk ik dat dat een goede keuze is. Zelfs Raymond heeft nog niks gelezen, alhoewel hij wel als een van de weinigen het onderwerp kent. Ik wil mijn eigen pad volgen en eerst flink hebben geschreven. Dat voelt goed. Ik merk wel dat ik het schrijven onderschat heb. Alhoewel: het schrijven zelf niet maar de tijd inplannen, de opzetten maken, etc. Als ik eenmaal aan het schrijven ben komen de woorden vanzelf (zoals ook in dit artikel waar ik vrij weinig moeite voor hoef te doen), maar ik twijfel opeens aan alles en vraag me steeds weer af of mijn schrijfstijl geschikt is voor het boek. Anderzijds ben ik al trots op wat er wél staat, op de gesprekken met experts die ingepland staan en op de cover (!) die al gemaakt is. Ik denk dat jullie het enorm kunnen waarderen en dat ik het Shirley-sausje wel heb weten te pakken.

Het schrijven van een boek is iets heel anders dan persoonlijke blogs typen. Ik denk na over iedere zin, heb opeens moeite met 1000 woorden schrijven en moet de een beetje in slaap gevallen hersenen weer wakker schudden. Wel heel fijn, motiverend en energiegevend! Ik zit inmiddels op zo’n 20.000 woorden en heb nog een flinke weg te gaan. De tijd begint wel een beetje te dringen, dus de komende tijd zal ik mijn prioriteiten iets gaan verschuiven. Iets minder Mommyhood en iets meer boek. Ik denk dat jullie daar weinig van gaan merken omdat er nu soms ook een dag niks online staat en jullie heel begripvol zijn (mijn dank is groot!). Ik beloof jullie dat er iets heel moois voor terug komt.

Sporten

Sodeju, wat gaat het goed met sporten! Ik ken mezelf bijna niet meer terug, haha. Vorig jaar had ik de smaak al te pakken maar door het afronden van mijn studie moest ik even keuzes maken en stopte ik het sporten. Sinds eind vorig jaar ben ik weer begonnen en inmiddels heb ik de frequentie opgeschroefd naar drie keer per week. Dat komt omdat ik me heb ingeschreven voor het bio-circuit en daar haal ik veel voldoening uit. Binnen een half uur train ik, door middel van acht oefeningen en deze twee keer, mijn hele lichaam. Zo begin ik met ruim 3.5 minuut intensief fietsen, ga ik verder naar drie krachtoefeningen, moet ik daarna ruim 3.5 minuut 10% hellinglopen en ga ik daarna door naar weer drie krachtoefeningen. Vervolgens doe ik dit rondje nog een keer. Na een half uur ben ik kapot, heb ik 300 calorien verbruikt en voel ik me heel voldaan. Wat ik hier zo fijn aan vind, is dat ik daarna zelf kan beslissen of ik nog meer wil doen of het hierbij laat. De ene keer heb ik echt geen zin en energie meer en een ander moment denk ik ‘ach, ik ben er nu toch, ik doe nog wat extra oefeningen.’ Het maakt de drempel voor mij laag, ik ben heel productief en effectief bezig en vind het oprecht ook heel erg leuk. Meestal laat ik het een keer in de week bij dit circuit; de overige twee keer pak ik nog wat kracht- en cardio mee om een uur of zelfs iets langer vol te maken.

Het vele sporten zorgt ervoor dat ik in een lekker ritme zit en het ook echt mis als ik even niet kan. Ik heb inmiddels mijn vaste dagen en daar hou ik mezelf aan. Ik zie het steeds meer als ontspanning, vind het fijn om af en toe het huis uit te zijn, merk dat ik krachtiger word en dat ik rust in mijn hoofd krijg. Echt even een moment voor mezelf, dus. Voor nu geniet ik maar van deze work-outs en de flow waar ik in zit. Met mij weet je immers nooit hoe lang het kan duren, haha. Voor nu vind ik het fijn!

Sociale contacten

Sluit ik af met iets waar ik toch ook wel blij van word; de leuke dingen die steeds gepland staan. Het is ontzettend fijn om een vriendin in de buurt te hebben waar je spontaan mee kunt afspreken en die ik dus ook vrij regelmatig zie. Het geeft me een rustig, gezellig en vertrouwd gevoel, dat je zo bij iemand op de stoep staat. Dat we appen omdat we zin hebben in koffie en dan een uur later ergens zitten met een cappuccino voor ons neus. De jongens die leuke playdates hebben, de koffiedates die ik wekelijks wel in de agenda heb staan, de vrijdagen met mijn moeder en de ruimte om zo nu en dan een koffie of lunch te doen met Raymond op een doordeweekse dag omdat hij momenteel iets flexibeler is. Er is de afgelopen tijd wat meer ruimte ontstaan voor mezelf en dat voelt heel erg fijn. Misschien dat ik daarom de vrijheid nu iets meer begin te waarderen, dat ik zo van het sporten geniet en dat ik mijn werk soms iets meer los laat en het makkelijker accepteer dat ik even geen inspiratie heb. Omdat ik zie wat de andere dingen voor me doen, terwijl ik dat soms wel vaak vergat.

Bedankt voor het lezen, voor het volgen, voor het reageren! Tot een volgend artikel! X