Het was 5 november 2013; vlak voordat ik met Demi had afgesproken om outfitfoto’s voor Styleguide te schieten voelde ik ‘iets’ lopen. Ik schonk er geen aandacht aan, aangezien je met een termijn van 36 weken en 3 dagen nog weleens wat afscheiding kan verliezen. We schoten foto’s hier voor de deur, ik liep nog een stuk met ons hondje Muis en eenmaal thuis schreef ik alvast het artikel dat bij de foto’s van mijn outfit hoorde. Ik plande mijn outfit in, begon aan een ander artikel en moest toen toch echt concluderen dat het niet helemaal lekker voelde tussen mijn benen. Daarna is alles in een stroomversnelling gegaan; op de wc merkte ik dat het vruchtwater was, de verloskundige stond een uur later op de stoep met de mededeling dat mijn vliezen waren gebroken en ik naar het ziekenhuis moest, mijn vriend rende als een kip zonder kop door het huis van de zenuwen en ik stond doodleuk op mijn gemakje een vluchttas in te pakken omdat die nog niet klaar stond. Na een nacht in het ziekenhuis ben ik uiteindelijk 6 november bevallen van Skyler. En 6 november, morgen dus, is natuurlijk een belangrijke dag, maar ik vind vandaag ook wel heel erg speciaal. De dag dat het allemaal begon. De laatste dag zonder baby en stiekem al de eerste dag van mijn nieuwe leven. Al was daar ’s ochtends nog helemaal niets van te merken.
Het eerste jaar moederschap is me niet in de koude kleren gaan zitten. Ik heb absoluut momenten gehad waarop ik dacht ‘waar ben ik aan begonnen?’ en deelde veel van mijn onzekerheden hier op de site. Maar naast dit alles is het ook echt geweldig om een kindje om je heen te hebben. Skyler heeft een positieve invloed op me en ik word dolgelukkig als ik zijn lach zie, hem kan knuffelen of hem alleen maar even kan ruiken. Het is een ontzettend apart en mooi gevoel om moeder te zijn. Om voor iemand te zorgen die gewoon door jou gecreëerd is. Om zoveel van iemand te houden en tegen iemand kan zeggen ‘dat is mijn zoontje’. Nog steeds is het onwerkelijk en loop ik soms achter de kinderwagen, mezelf afvragend wanneer Skyler in godsnaam in mijn leven is gekomen en of hij wel echt van mij is. Dat ik mezelf moet vertellen dat ik écht moeder ben en niet gewoon even moet oppassen op iemand. Ik ben mama, Skyler is here to stay en het heeft me op verschillende vlakken enorm veranderd.
Ik ben enerzijds ontzettend zeker van mezelf. Ik weet wat ik wil, doe wat ik wil en probeer mezelf zo min mogelijk uit het veld te laten slaan. Maar anderzijds brengt het moederschap een hoop onzekerheid met zich mee. Je moet continu op jezelf en je gevoel vertrouwen, moet je kindje goed kunnen aanvoelen en altijd maar kunnen gissen wat hij of zij wil. Daar heb ik me in het begin zorgen om gemaakt. Hoe ga ik al die huiltjes van elkaar onderscheiden? Wanneer weet ik dat er echt iets is en wanneer is het slechts aandacht? Hoe weet ik of mijn kindje pijn heeft? Wat moet hij allemaal eten? Heeft hij geen honger? Heeft hij het te koud of te warm? Het zijn allemaal dingen waar je tegenaan loopt en voorlopig nog wel tegenaan blijft lopen. Het is altijd gissen, maar gelukkig groei je daarin mee. Situaties die voorvallen waardoor je het de volgende keer anders doet. Dingen die je over het hoofd ziet waardoor je een andere keer sneller ingrijpt. Ervaringen van andere moeders, van míjn moeder. Stuk voor stuk dingen die ervoor zorgen dat je groeit als moeder zijnde en je je kindje steeds beter leert aanvoelen. Het is even lastig maar ook iets moois om zo verbonden met je kind te zijn, dat je zonder woorden precies weet wat hij of zij nodig heeft. Vertrouwen hebben in jezelf en je baby. Iets wat moet groeien, maar wat na een paar maanden voor mooie dingen kan zorgen.
En dat vertrouwen zorgt ervoor dat ik beter in mijn vel zit. Ik doe wat ik leuk vind en doe dat op de manier zoals ik dat zelf wil. Ik zou heel graag willen zeggen dat ik me niets aantrek van wat mensen van me vinden en hoe ze over mijn opvoedingskunsten denken. Maar dat kan ik niet. Nog steeds word ik wekelijks geconfronteerd met bizarre comments en mails waarin mensen me bestempelen als slechte moeder. Misschien komt dat ook wel omdat het moederschap al zoveel onzekerheden met zich meebrengt, dat je dit er gewoon niet bij kan hebben. Bovendien is zoiets persoonlijks als opvoeden gewoon niet te beoordelen. Iedereen doet het op zijn eigen manier en ik hoop nog steeds met heel mijn hart dat mensen elkaar, vooral online, meer gaan respecteren. Maar niet alleen de rotte appels weten me te raken; ook de mede-moeders, zwangere vrouwen en zelfs meiden die niks met kindjes hebben en het toch leuk vinden om Skyler en mij te volgen. De wekelijkse haatberichten wegen niet op tegen de dagelijkse lieve berichten die ik ontvang. Mensen die blij zijn dat ik zo eerlijk schrijf, mensen die het fijn vinden om hun verhaal te delen, mensen die het ontzettend leuk vinden om mee te kijken in ons leven en zich daardoor laten inspireren. Dat doet me enorm goed en geeft me toch weer die dosis zelfvertrouwen die de haters toch voor 1% weer een beetje doen kelderen. Ik doe het goed. Iedereen doet het goed. En daar moeten we goed op blijven vertrouwen en in blijven geloven.
Het moederschap heeft me doen beseffen wat het belangrijkste is in mijn leven en heeft ervoor gezorgd dat ik geen zin meer heb in ‘gedoe’. Ik wil thuis zijn met Skyler, hem zien opgroeien, lekker met mijn sites bezig zijn, af en toe wat leuks doen met vrienden, sporten, gezond leven en me focussen op mijn vriend en ons gezinnetje. Ik ben nu veel gelukkiger met minder. Geef me een avondje op de bank met een kleedje, mijn vriend bij me en Skyler slapend in mijn armen en ik ben dolgelukkig. Ik ben rustiger en voel niet meer zo de druk om continu maar met anderen bezig te zijn. Anderen te pleasen, altijd maar ja te zeggen, vaak af te spreken om maar contact te kunnen blijven houden. Hierdoor zijn sommige contacten verwaterd, maar heb ik ook veel mooie contacten nog mooier kunnen maken. Vrienden die begrijpen waar je prioriteit nu ligt, maar die je niet vergeten en je soms toch even uit huis weten te trekken. Hetzelfde geldt voor mijn blogs. Ik hoef niet meer naar iedere presentatie, niet naar iedere modeshow en iedere nieuwe bijeenkomst. Ik weet wat ik het leukste vind en focus me daar op; schrijven, schrijven en nog eens schrijven.
Maar ondanks het feit dat ik het gelukkigst thuis ben met Skyler om me heen en het schrijven, heb ik ook de afgelopen maanden gemerkt dat ik de tijd voor mezelf heel erg mis. Vooral ook omdat we nog steeds iedere nacht vaak wakker zijn door Skylers nachtelijke taferelen, is de behoefte groot om af en toe toch even kindvrij iets voor mezelf te kunnen doen. Ook al is het maar gewoon even rustig kunnen werken zonder continu een oogje in het zeil te moeten houden. En ook met mijn vriend is het fijn om soms even Raymond en Shirley te zijn, in plaats van altijd maar papa en mama. Ons tripje naar New York was daarom een fantastische keuze. Even Skyler bij opa en oma en wij op pad. Het was de eerste dag even moeilijk, we hadden het continu over Skyler en liepen in de winkels ook nog vaak naar de kinder- en speelgoedafdeling, maar over het algemeen waren we weer even het stelletje van een jaar geleden, in plaats van die volwassen ouders die er een belangrijke taak in het leven hebben bij gekregen. Daarnaast besloten we om Skyler naar het kinderdagverblijf te brengen. Voor Skyler fijn voor zijn ontwikkeling, maar ook voor mij zodat ik eens wat vaker mijn handen vrij heb. Moest ik er in het begin nog niet aan denken en kreeg ik al buikpijn van de gedachte dat ik Skyler bij vreemden moest achterlaten; momenteel kijk ik echt uit naar de dagen dat hij daar is. Weer even het huis voor mezelf en kunnen doen en laten wat ik wil. Om vervolgens aan het einde van de dag Skyler weer met een glimlach op te halen en ’s avonds op de bank te kruipen voor het knuffelmoment.
Ik ben zekerder, zit lekkerder in mijn vel en kan nu, na een jaar, zeggen dat ik gewend ben aan het moederschap en me goed voel. Skyler en ik voelen elkaar goed aan en zijn goed op elkaar ingespeeld. Het is nog steeds niet altijd makkelijk, af en toe sta ik nog steeds vloekend in de gang en na drie keer ’s nachts wakker te zijn geworden kan ik Skyler nog steeds achter het behang plakken. Maar die momenten moeten er ook zijn, om vervolgens weer helemaal verliefd te worden op je kindje als hij zijn of haar mooiste lach toewerpt. Het moederschap is moeilijk, lastig, onzeker en zal altijd met ups en downs gaan. Maar ik denk dat het tegelijkertijd het mooiste is wat me is overkomen.
Wauw, heel mooi geschreven! Heel herkenbaar ook, al ben ik pas 7 weekjes onderweg!
Same here..en dan bedoel ik vooral betweters & mensen die nog van alles van je verwachten.. maar helaas voor hun Luka staat op nr 1!
Wat een mooi, open en eerlijk stuk Shirley. Ik kan er nog niet helemaal over meepraten maar ik ben zoooo benieuwd wat het moeder worden/zijn voor mij en mijn leven gaat betekenen… Morgen alweer een jaar, jee ik weet nog goed dat ik het nieuws online zag komen! Bizar hoe snel een jaar gaat eigenlijk.
Mooi geschreven Shirley!
Wauw, ik krijg tranen in mn ogen! Ik ben nu zelf 1,5 jaar mama en herken zo ontzettend veel in je verhaal! Morgen lekker genieten van weer een eerste mijlpaal!
Je bent een topper en jullie doen het hartstikke goed met Skyler. Alvast gefeliciteerd met Skyler, lieve Shirley!
De aanloop naar geboorte is inderdaad een hele bijzondere terugblik… ik krijg het elk jaar weer op 25 november. Terwijl Mandy uiteindelijk op 26 November geboren is, is er een hele dag aan vooraf gegaan !!
Heel herkenbaar stuk verder.
Mooi om te lezen. Het lijkt zo kort geleden maar kan me je niet meer voorstellen dat je niet over skyler schreef.
Wauw heel mooi beschreven Shirley, wat je allemaal geleerd hebt, hoe een bijzonder jaar het is en de liefde van jou als moeder voor Skyler straalt er vanaf. Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren dat je me appte dat je vliezen gebroken waren, ik kon mijn ogen niet geloven 😛 En morgen is je mannetje jarig, zo leuk!
Wauw wat heb je dit prachtig mooi geschreven zeg!
Ah lieve Shirley, wat heb je je gevoel prachtig beschreven. Het is ook zoiets bijzonders, moeder worden. Het is niet allee het mooiste wat er is, maar vanaf dat moment is er nog maar 1 ding wat je wil; je kind beschermen voor het kwade, voor alle slechten in de wereld en hem helpen met het maken van de juiste keuzes. Onzekerheid of je het wel goed doet, onzekerheid of je het misschien niet anders moet aanpakken, het moederschap brengt ook onzekerheid met zich mee. Opmerkingen kunnen pijn doen, terwijl jij juist doet wat jij denkt dat het beste is voor jouw kindje. Vertrouw op je gevoel, je groeit des te meer in de rol en steeds meer leer je te vertrouwen op jezelf. Levi heeft niet alleen mijn leven verreikt, maar ook dankzij hem heb ik een persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt. Vroeger was ik zo bang voor wat mensen van mij dachten, wat nu als ze denken dat ik er veel te jong uitzie en dat ze denken dat ik maar 16 ben door mijn lengte? Juist door Levi heb ik geleerd om de confrontatie op te zoeken. Nog steeds zullen er mensen denken als ze mij met Levi zien lopen “ach, heb je weer zo’n tienermoeder”. Maar ik weet beter. Ik loop vol trots aan de zijde van Levi, want dat kind heb ik toch maar mooi op de wereld gezet. Geniet van deze bijzondere dag en morgen, vier feest met je gezin. Het allermooiste wat er is!
Gelukkig maar dat alle leuke reacties opwegen tegen de ‘rotte appels’! Want ik lees écht graag met je mee! Ook al heb ik idd zelf geen kinderen.
Ik wens jullie alvast een heel mooie en bijzondere dag morgen en natuurlijk ook komend weekend op het feestje! Alvast van harte met Skylers 1e verjaardag!!!
Wat een lief een eerlijk artikel. Ik vind je met recht een FANTASTIC mom!!! En…. je hebt het overleefd het eerste jaar 🙂 Hele fijne dag morgen en geniet ervan met z’n allen!
Wat een ontzettend leuk stuk! Ik ben ook heel blij dat je niets aantrekt van de ‘rotte appels’ en lekker door blijft bloggen.
Ik wens je een hele fijne voorbereidingsdag naar morgen toe!
Zoooo mooi!!!! M’n vriend en ik willen er ook aan beginnen. Super om dit te lezen. Ergens heb ik er enorm veel schrik voor hoor dat moederschap, maar als ik dit lees begint het ng meer te jkriebelen.
Mooi artikel Shirley! Ik herken me goed in je, ook the day before. Mijn ventje wordt officieel 1 op 12 december, maar ik heb nog twee andere bijzondere datums. Op 8 december toen de vliezen braken en op 20 december toen ons ventje eindelijk mee naar huis mocht en echt van ons was. Geniet van je extra feestdag en morgen driedubbel!
Mooi geschreven!! Ben zelf 6 maanden moeder en het is het beste wat me is overkomen! Tuurlijk kan je ze af en toe achter het behang plakken, maar dat hoort er allemaal bij! Leuke verhalen voor als ze later 16 zijn! 🙂 Geniet van elke dag, en als ik de hele dag heb gewerkt kan ik niet wachten om haar weer op te halen! Veel plezier morgen!
Heel mooi en zó herkenbaar hoe je het moeder zijn ervaart, zo zie ik het precies hetzelfde. Ik ben daarom alleen maar blij met de herkenning. Echt onbegrijpelijk dat er zoveel mensen zijn die digitaal hun gang gaan, ik vind het heel knap dat je ggewoon doorgaat, maar ik ben er iig blij mee!
Mooie geschreven lieve Shirley!
Ik volg mommy to be sinds ik zelf zwanger ben, mijn zoontje is inmiddels 8,5 maand. Ik wil je even zeggen dat ik je een ontzettend tof mens vind!! Je schrijft geweldig, ga zo door! Alvast gefeliciteerd met skyler!! Liefs
Mooi hoor om zo terug te kijken op het moederschap. Dat het je verandert is absoluut waar. Vanaf dat moment is er nog maar een ding belangrijk; en dat zijn je kinderen.
Prachtig en zo herkenbaar weer. En die onderste foto, te schattig! Een fantastische dag morgen en zondag en nog heel veel mooie jaren erbij!
Hi Shirley,
Ik weet nog dat ik op mijn werk even naar je site ging en toen zag ik tot mijn verbazing dat je was bevallen!
Daar zat ik met tranen in mn ogen op mn werk achter mn pc hahahah. Hoop dat jullie morgen een geweldige dag hebben!
Liefs!
Gek hè, dat je nu ‘ineens’ al een jaar met een baby zit en dat dat jaar voorbij is gevlogen. Fijn dat het moederschap je , ondanks zware momenten, zo goed doet!
Mooi! Is er echt alweer een jaar voorbij? Wat gaat dat toch bizar hard.
Heerlijk artikel weer!
Laat de haters maar lekker.. opvoeden is persoonlijk, en in andermans oog doe je het toch nooit goed.
En, alvast gefeliciteerd met Skyler!
Geniet van deze bijzondere eerste verjaardag! 😀
prachtig en eerlijk geschreven! Alvast gefeliciteerd Skyler !!!
Heel erg mooi geschreven. je mag zeker trots zijn op alles wat je doet. skyler is echt een prachtig jongetje! En jij bent echt een super mama
Een zeer bewogen jaar, maar wel een jaar met een gouden randje.
Wees trots op jezelf, je doet het super!
Wauw wat heb je dit mooi geschreven! Ik ben echt dol op Skyler en vind je echt een lieve moeder voor hem. X
Prachtig open en eerlijk geschreven. En precies zoals het is: vaak heel leuk en verrijkend, maar soms ook knap lastig en vermoeiend. Bijzonder om even stil te staan bij het afgelopen jaar. Lise is maar twee weken ouder dan Skyler, dus wij vieren ook al bijna haar eerste verjaardag. Bizar!
Wauw mooi geschreven en zo herkenbaar! Morgen de grote dag. 1 jaar is echt een mijlpaal, niet alleen voor t kind maar ook voor mama:) een jaar aan elkaar kunnen wennen en aan t moederschap. Ik moet zeggen na het eerste jaar wordt alles (nog) leuker en makkelijker. Succes met de voorbereidingen en fijne dag morgen!
Lieve Shirley! Ik kan alleen maar zeggen ik vindt het zo herkenbaar. Ik haal juist heel veel inspiratie via jou en je blog. Dat weet je vast wel 🙂 Ik weet het nog zo goed dat mommy to be online kwam. Samen zwanger en had en heb nog steeds zoveel herkenning. Keep up the good work! Liefs!
Mooi en eerlijk geschreven!