‘Mama, we kunnen wel even daten toch?’

Skyler en ik waren in het centrum van Aalsmeer om een verjaardagscadeautje te kopen voor Raymond. Terwijl ik normaal goed voorbereid ben, moesten we nu op dinsdag om 16:15 uur, de dag voor Raymonds verjaardag, nog even snel langs de winkels voor sluitingstijd. Hij is jarig op 5 december maar omdat we zó in de Sinterklaas-sferen zaten en nog zitten, was het me even ontschoten. We liepen naar de parfumerie, Skyler hielp met uitzoeken van een heerlijk parfum en vervolgens gingen we naar de ‘boekjeswinkel’ aka de Bruna voor een verjaardagskaart. Het werd er een met een drol met een feestmuts en dat was, uiteraard, ook weer Skylers keuze. We kochten er nog een Staatslot bij en samen liepen we voldaan weer naar buiten. ‘We hebben nog een kwartier voordat we Maddox moeten ophalen’, zei ik hem. ‘Mama, als we toch tijd over hebben kunnen we wel even daten toch?’

Het daten is een keer plotseling ontstaan. Voordat de bioscoopfilm begon hadden we een half uur om te overbruggen en ik stelde voor om wat te drinken samen. ‘Leuk, dan hebben we een date!’ Sindsdien spreekt Skyler vaker over daten samen. Het is een ritueel geworden waar we allebei dolgelukkig van worden. Samen wat drinken en soms wat kleins eten. Gisteren belandden we samen bij Praam in Aalsmeer. Het werd al wat schemerig en binnen stond de open haard te ‘branden’ op de televisie, het licht was iets gedimd en de kaarsjes stonden aan. Terwijl ik een slok van mijn geliefde latte macchiato nam, keek ik naar Skyler. Hij genoot zichtbaar. Hij bleef om zich heen kijken, maakte een praatje met de mensen naast ons, had een glimlach die niet meer wegging en zei drie keer dat hij het zo gezellig vond. ‘Dit hebben we nog nooit gedaan, daten als het al donker is. Wat gezellig!’ Ik moest me inhouden om niet keihard te gaan huilen en om hem stevig beet te pakken. Wat een lieverd. Wat kan zoiets kleins en laagdrempeligs zo speciaal en belangrijk worden.

We hechten hier allebei waarde aan. Op maandag en dinsdag is Skyler om 15:00 uur uit en halen we Maddox rond 17:00 uur op. We hebben dan vaak twee uurtjes voor elkaar. Soms zit Skyler naast me met Lego te spelen terwijl ik nog wat werk verricht. Samen, maar toch alleen ons eigen ding doen. Skyler is hetzelfde als ik en heeft vaak wat ruimte nodig om alleen te kunnen spelen, maar op zolder of in zijn kamer vindt hij dan weer ongezellig. Geen last van zijn kleine broertje, maar toch gezellig naast mama om zijn eigen ding te kunnen doen. Maar het gebeurt ook vaak dat we even gaan daten. Van een ‘koffie en een Fristi-date’ tot een ‘saucijzenbroodje bij de bakker-date’. Van een kwartier tot een uur en van in stilte genieten tot de meest mooie en grootse verhalen. Het is allemaal goed. Dit is onze qualitytime en we zijn hier dolgelukkig mee. We plannen het niet, het ontstaat gewoon. Juist dat maakt het zo mooi.

Toen we gisteren samen daar aan tafel zaten overviel me het geluksgevoel. Dit is wat het moederschap zo mooi maakt en dit vind ik echt een heerlijke leeftijd. Ging hij ’s ochtends in zijn Sinterklaas-pak vol spanning naar school omdat Sinterklaas zou komen; mocht hij tijdens onze date trakteren. Met mama’s pinpas. Ik heb hem beloofd dat we snel samen eens uit eten gaan. Helemaal donker buiten, kaarsjes binnen aan en het licht gedimd. Ik kan nu al niet wachten tot onze volgende date.