Eén jaar kinderdagverblijf voor Maddox

Afgelopen week zag ik in mijn Timehop een foto van Maddox op de grond bij het kinderdagverblijf. Zijn eerste wenochtend! Het is alweer een jaar geleden dat Maddox startte op het kinderdagverblijf en inmiddels heeft hij daar al heel wat uren gespendeerd. Nog steeds ben ik iedere keer dolgelukkig als ik daar binnenstap; dit is de perfecte plek voor Maddox en wat ben ik blij dat we hier terecht zijn gekomen.

Switch

Het verhaal kennen de meesten van jullie wel; Maddox zou naar de crèche gaan die naast Skylers school zit. Ideaal, dacht ik toen. Vreselijk, dacht ik toen ik daar binnen was. Hectisch, druk, benauwend. Hij was onder voorbehoud al ingeschreven en zelfs op het bord stond er al ‘welkom Maddox!’ Ik voelde me vreselijk daar binnen. De sfeer sprak me niet aan, de ruimte was hysterisch en overvol en met het oog op een toen nog zeer prikkelgevoelig kind, wist ik direct dat dit hem niet ging worden. Gelukkig had ik voor deze rondleiding een gesprek gehad bij CompaNanny vanwege een advertorial en vond ik dat direct al fantastisch. Ik belde Raymond met de boodschap dat de plannen werden gewijzigd, mailde thuis direct CompaNanny met de vraag of er plek was, zegde het andere kinderdagverblijf af en volgde mijn gevoel. Gelukkig had CompaNanny precies plek op de dagen dat wij wilden en op de datum dat we wilden dat Maddox zou gaan starten. Ik tekende het contract en binnen een dag was het rond.

Tot de dag van vandaag ben ik onwijs blij met deze keuze. Maddox zat direct helemaal op zijn plek en ook wij als ouders voelden direct dat dit goed was. Hij zit in een klein groepje met acht anderen, met kinderen tussen de 0 en 2 jaar. Ik moet nu al bijna huilen als ik denk aan het moment dat hij na zijn tweede verjaardag naar de andere groep gaat. Het voelt zo fijn en vertrouwd!

Rustige omgeving

De rust die gewaarborgd wordt doet Maddox onwijs goed. Geen hysterische kleuren, geen knutselwerken aan de muur en op de ramen, geen harde muziek, geen rennende kinderen. Ze werken heel bewust met passief speelgoed en daar is mijn liefde voor het houten spul ook echt wel door gaan groeien. Als ik soms rond 17:15 uur de groep binnen stap en de kleintjes met zijn allen aan tafel zie zitten met een bakje tomaten en komkommer, op de achtergrond zacht pianomuziek, dan smelt mijn hart. Wat een rust en regelmaat, wat een fijne rustgevende plek en wat een goed beleid met het eten en drinken.

Schoolfoto van de eerste week.

Schoolfoto een jaar later.

Starten met 6 maanden

Ik kreeg de vraag of ik verschil merk met het starten met 10 maanden (Skyler) en het starten met 6 maanden (Maddox). Dat is zeker waar. Raymond vond zes maanden nog een beetje vroeg maar achteraf hadden we geen betere keuze kunnen maken. Skyler was eenkennig, moest vaak huilen toen ik wegging en had echt wel even moeite met wennen. Maddox daarentegen vindt het allemaal wel best. Als hij op de grond staat en ik loop weg vindt hij het niet zo leuk, maar als een leidster hem optilt, is het allemaal helemaal in orde. De keren dat ‘ie echt heel erg verdrietig is geweest, is op één hand te tellen. Dat maakt het weggaan voor mij als ouder ook een stuk fijner.

Ritme op school

Ook kreeg ik de vraag over het ritme van Maddox en hoe dat op het kinderdagverblijf gaat. Of ze zijn ritme volgen of meer hun eigen dagritme hanteren. In het begin hanteerden ze heel erg onze tijden en dat is vooral bij zo’n kleintje wel heel erg fijn. Maar uiteindelijk is dit heel erg bij elkaar gekomen. Ik volgde thuis hun schema omdat ik dat erg prettig vond en langzaam is dit gelijk getrokken. Slapen gaat nog wel een beetje wisselend. Maddox is heel gevoelig voor geluid en als er een ander kind wakker wordt en/of huilt, dan kan Maddox daar vaak wakker van worden. Hij slaapt dan ook niet meer verder. Toen hij op twee slaapjes zat ging dat goed, maar een uur als middagslaapje is natuurlijk niet heel erg lang over een hele dag. Gelukkig gaat het de laatste weken steeds beter en raakt Maddox gewend aan langer slapen. Thuis kan hij zo 2.5 a 3 uur slapen; op de crèche is dat de laatste tijd ook al 2 a 2.5 uur. Hopelijk blijft het zo. Dat maakt het thuiskomen en het avondritueel iets rustiger en fijner.

Veel geleerd

Maddox heeft in het afgelopen jaar onwijs veel geleerd en soms zijn ze me op het kinderdagverblijf net een stapje voor. Dan zag ik opeens Maddox op de bank klimmen en er achterstevoren weer vanaf komen. Of hij kan opeens zelf uit een bekertje drinken en eet dingen waarvan ik dacht dat ‘ie het niet lukte. Ze hanteren een heel mooie visie en daar leer ik als ouder ook ontzettend veel van. Ik overleg dan ook graag met ze, vraag graag om advies, volg ze als ze iets voorstellen en geef hun ook de vrije hand als ze eens iets willen proberen. De extraatjes zoals de interessante ouderavonden zijn voor mij als moeder én als blogger fantastisch. Ik leer iedere keer weer. En ik heb een dolgelukkig kind dat helemaal op zijn plek zit.