Verschil in kinderen door keuze kinderdagverblijf?

Soms zeg ik wel eens; Skyler zat op een normaal kinderdagverblijf en Maddox op een speciaal kinderdagverblijf. Dit omschrijft een beetje gek wat ik bedoel maar het dekt wel zo ongeveer de lading. Voor Skyler hadden we een superleuke, gezellige en fijne plek in Badhoevedorp waar we hem met veel plezier naartoe brachten. Het was echter een plek die niet per sé een bepaalde stroming volgde of zich met speciale dingen bezig hield. Veel speelgoed, veel kleur op de muur door het ophangen van de tekeningen, gewoon tussen de middag een boterham en normale communicatie. Bij Maddox’ kinderdagverblijf gaat het er echter heel anders aan toe.

Pedagogische coaches

Bij Maddox is er alleen houten en passief speelgoed. Er is geen kleur te vinden, er wordt biologisch én warm geluncht en de communicatie verloopt erg via een speciale manier, door alles te benoemen wat er gedaan wordt. Kinderen worden niet zomaar opgepakt als het een schone broek nodig heeft, bijvoorbeeld. Ze zijn ervan overtuigd dat alles uitgelegd kan worden, hoe klein een kind ook is. Er lopen echt pedagogische coaches, de leidsters worden nannies genoemd en die worden ook op deze wijze getraind.

Oase van rust

Beide plekken voelen voor mij ontzettend goed. Skyler heeft een fantastische tijd gehad in Badhoevedorp en zat daar helemaal op zijn plek. De leidsters waren allemaal ontzettend lief en betrokken en de manier waarop hij behandeld werd voelde erg prettig. Maddox’ plekje is voor ons echt een schot in de roos. Vooral de eerste maanden was hij behoorlijk gevoelig voor drukte en prikkels en CompaNanny voelde als een oase van rust, toen ik daar precies een jaar geleden voor het eerst binnenstapte. Dat is op andere kinderdagverblijven vaak wel anders met schreeuwende kinderen, veel geluid en herrie binnen. Dat heb ik in een jaar tijd nog nooit ervaren bij Maddox’ school en iedere keer denk ik ‘jeetje, ik zou hier zelfs kunnen werken met al die kinderen om me heen, haha.’ Nu kreeg ik laatst de vraag of ik verschil merk tussen beide kinderen door de manier hoe ze op het kinderdagverblijf begeleid worden. Ik heb er eens over nagedacht en ga het vandaag uitleggen. Ik denk namelijk dat het niet zozeer aan het kinderdagverblijf ligt, maar meer aan het kind. Of beter gezegd een combinatie van beiden.

Actief vs passief speelgoed

Laat ik beginnen met het passieve speelgoed. Ons huis staat momenteel vol met zowel actief als passief speelgoed. We begonnen met behoorlijk veel actief en ik merk dat ik steeds vaker rondkijk naar leuk houten spul en andere passieve dingen. Het speelgoed met geluid verban ik steeds iets meer naar boven. Skyler vermaakt zich met alles wel maar hij is al gauw op zoek naar het knopje voor het geluid, wil direct ergens batterijen in als het geen geluid maakt en als een batterij leeg is, wordt er niet naar omgekeken. Toch kan hij ook heel goed met Duplo en de houten treinbaan spelen. Maddox neemt genoegen met alles. Hij vindt het onwijs leuk als er een knopje op zit waar hij geluid mee kan maken, maar het is ook prima als het geen geluid maakt. Maddox vermaakt zich nog met potjes en deksels als het moet. Hij vindt het heerlijk om met de houten treinen te rijden en vindt Duplo echt fantastisch. Maar hij pakt ook zeker regelmatig de dingen van VTech die veel geluid maken. Het verschil tussen hem en Skyler is alleen dat het voor Maddox niet altijd aan hoeft en dat hij ook genoegen neemt met lege batterijen. Skyler vindt het dan toch iets lastiger om daarmee te spelen. Om een voorbeeld te geven: neem de ijscokar of het drumstel van VTech dat we in huis hebben staan. Bij Skyler moet het geluid altijd aan terwijl Maddox zich ook prima kan vermaken zonder het geluid. Dan verzint hij er zelf wel weer dingen bij. Of ze er echt creatiever van worden weet ik niet. Qua speelgoed misschien wel maar beide kinderen hebben totaal niks met schilderen of kleuren, haha. Ben benieuwd hoe dat zich gaat ontwikkelen bij Maddox, maar voor nu willen ze liever bewegen en echt spelen.

Andere eter

Qua eten kan ik wel zeggen dat Maddox meer aparte dingen eet op school. Hij eet altijd warm en krijgt regelmatig dingen als parelcouscous, bonenstoof en meer van dat soort gerechten die we thuis niet eens eten. Hierdoor eet Maddox veelzijdiger en door de verschillende rauwkost-momenten op school, lust hij voor mijn gevoel meer. Maar, zoals ik al vertelde hierboven, kan dat ook gewoon in het kind zelf zitten. Je hoort zoveel verschillende verhalen van verschillende eters, dat ik dit niet per sé wil wijden aan het kinderdagverblijf.

Veel zelf doen

Doordat Maddox op school zo vrij wordt gelaten en veel zelf mag doen, wil hij dat thuis ook. Hij gaat regelmatig op de trap zitten om zelf zijn schoenen aan te doen (lukt natuurlijk nog niet) en je mag hem ook absoluut niet helpen met eten. Hij leert op school direct al uit een normale beker drinken waardoor hij thuis een tuitbeker niet helemaal begrijpt. Dit is allemaal prima, maar het is soms thuis wel even omschakelen. Een tuitbeker is toch iets meer dreumesproof en ik kan hem dus niet alleen iets te drinken geven. Voor Skyler hadden we regelmatig gewoon een beker op tafel staan die hij zelf kon pakken als hij dorst had. Daarentegen hoef ik Maddox absoluut niet zoveel te leren omdat hij dus op school alles snel leert. Toen hij begon met klimmen leerde hij direct dat hij achterstevoren zelf ergens weer vanaf kon komen en ik hoef niet van fles naar tuitbeker naar normale beker. Maddox wordt voor mijn gevoel wat zelfstandiger gemaakt. Daarentegen heeft Maddox ook veel meer behoefte aan duidelijkheid. Kan natuurlijk ook weer aan het kind liggen maar alles wordt hem op school uitgelegd en dat verwacht hij thuis ook. Skyler wil dat tegenwoordig ook steeds meer dus het is fijn dat ik daar als moeder ook weer van leer.

Ik als moeder

Als ik echt kijk naar de verschillen in kinderdagverblijf, denk ik dat ik als moeder nog veel meer heb geleerd. Ik kijk op een andere manier naar de communicatie, merk dat ik veel meer uitleg, dat ik Maddox veel meer laat doen en dat ik opensta voor andere ideeen. Zo kijk ik heel anders naar speelgoed, naar prikkels van buitenaf en hecht ik meer dan ooit waarde aan een goed ritme voor beide kinderen. Al deze dingen hebben ook weer invloed op Skyler maar dat kan niet anders dan positief zijn.

Verschillen

Zoals ik al zei: veel zal ook aan het kind zelf liggen. Dat Skyler een slechte eter is, had net zo goed ook bij CompaNanny kunnen ontstaan natuurlijk. Dat met het passieve speelgoed heeft wel echt een goede uitwerking hier. Maddox neemt genoegen met minder en kan zich dan ook prima vermaken zonder actief speelgoed. Terwijl ik Skyler nog best vaak voor de iPad of televisie zette, heeft Maddox dat niet altijd nodig. Hij geniet er echter wel intens van, als hij bijvoorbeeld juf Roos mag kijken en lekker kan dansen. Bij Skyler op het kinderdagverblijf werd soms ook de iPad aangezet met muziek of een filmpje, terwijl dat bij Maddox absoluut uit den boze is. Misschien dat het daarom ook wel meer bijzonder is.

Skylers plekje was heel fijn en Maddox treft het ook met zijn opvang. Beide kinderen zijn er alleen maar beter van geworden. En ik als moeder misschien nog wel het meest.