De eerste keer na de bevalling

Het leven zit ontzettend vol met eerste keren en alles is stuk voor stuk zeer spannend te noemen. Geloof mij; na de bevalling bestaat het leven weer uit allemaal dingen die je voor de eerste keer doet. Ook als het je tweede, derde of tiende kind betreft. Niets zo spannend als al deze momenten.

Je baby vasthouden
Bij Skyler was het één groot mooi en magisch moment. Dat moment dat je kindje na de geboorte op je borst gelegd wordt. ‘I did it!’ en ‘Wat is ‘ie mooi!’ waren woorden die direct in me opkwamen. Bij Maddox lag dat iets anders. Die bevalling vond ik zo heftig dat ik voor mijn gevoel even van de wereld was. ‘Kijk dan, hij ligt bij je!’ zei de verloskundige tegen mij. Ik had echt even tijd nodig om weer tot mezelf te komen en daadwerkelijk tot het besef te komen dat ik weer een kind gebaard had. Het gevoel daarna was weer onbeschrijfelijk. Wat was het mooi en wat was ik trots op mezelf. Het is heel bijzonder om je kindje voor het eerst te zien, te voelen en te ruiken nadat je hem of haar negen maanden bij je hebt gedragen. Dat oergevoel dat ik toen voelde is met geen pen te beschrijven.

Opstaan
Opstaan na de bevalling om jezelf even te douchen. Of je nu een half uur blijft liggen of twee uur; het is een verschrikkelijk gevoel om weer op je benen te moeten staan. Bij Skyler was ik aardig wat bloed verloren waardoor ik heel duizelig was en bij Maddox was ik dan wel in een zeer goede conditie, toch voelde ik me zwaar vermoeid en duurde het even voordat ik daadwerkelijk uit bed kon stappen zonder direct van mijn stokje te gaan. De eerste keer schrok ik er enorm van hoeveel bloed je kunt verliezen tijdens de eerste keer lopen, maar dat hoort er uiteraard allemaal bij en is helemaal niet zo gek. Je hebt immers een gigantische wond van binnen zitten. Zo wankel en labiel als die eerste keer ga je je niet meer voelen.

Plassen en poepen
En dan komt het: maximaal vier uur na de bevalling moet je geplast hebben. Is dat me toch rete spannend! Gelukkig ging het bij mij allebei de keren goed, maar eng dat ik het vond. ‘Zal het pijn doen?’ ging toch wel regelmatig door mijn hoofd heen. Uiteindelijk valt het allemaal mee en had ik er totaal geen last van, maar plassen is nog nooit zo spannend geweest. Om over poepen nog maar te zwijgen. Dat kan wel een paar dagen duren voordat dat op gang komt en de eerste keer zit je met bij elkaar geknepen billen op de pot. Achteraf denk je: was dat het? Maak je dus vooral niet druk! Het is spannend maar uiteindelijk is er niks aan het handje.

Naar huis rijden
‘Gefeliciteerd met uw kindje. Nu mag u naar huis!’ Het werd niet met deze exacte woorden gezegd, maar uiteindelijk ben ik drie uur na de bevalling van Maddox toch richting huis vertrokken. Ik werd in de rolstoel gezet, Raymond duwde me en tilde de spullen, de autostoel met baby stond op mijn schoot en niet veel later zaten we met zijn drietjes in de auto richting huis. En dat is toch gek! De eerste keer met Skyler bleef ik nog even in het ziekenhuis waardoor eenmaal thuis het besef dat de baby er was toch wel doorgedrongen was, maar de tweede keer kwam ik om 23:15 uur het ziekenhuis binnenlopen en zaten we om 03:30 uur in de auto terug. Met baby. Raymond en ik zaten er beduusd bij en we hebben een paar keer hard moeten lachen om de situatie. Bijzonder hoor, dat gevoel. Weer zo’n magisch, eerste gevoel dat je nooit meer terug krijgt. Gelukkig. Zo voelde ik me. En bommetje vol met liefde, adrenaline en vermoeidheid. Goede cocktail op dat moment.

De nacht
De eerste nacht thuis is zoiets bijzonders. Bij Skyler moest ik een nacht in het ziekenhuis blijven en had ik niet zo’n magisch gevoel, maar de tweede nacht voor Skyler en dus de eerste nacht thuis was onwerkelijk. Zó gek dat je opeens de zorg voor een baby hebt. De kraamhulp is er op dat moment niet en je moet het echt allemaal zelf doen. Ik heb regelmatig bij Skyler gekeken die nacht of hij nog wel ademde, stond stipt op de vaste tijden voedingen klaar te maken en Raymond en ik schrokken van ieder geluidje. Ook de eerste nacht van Maddox was gek, maar wel veel mooier dan toentertijd met Skyler. Raymond viel uiteindelijk als een blok in slaap om 04:00 uur maar ik heb geen oog dicht gedaan en alleen maar liggen staren. Ik zat bomvol adrenaline. Die eerste nacht zou ik nog wel tien keer over willen doen.

Kennismaken met de grote broer of zus
De meest dierbare foto die ik bezit; het allereerste moment dat Skyler en Maddox met elkaar kennismaken. Ik vond het best een beetje spannend: hoe zou Skyler gaan reageren? Gelukkig ging het vanaf de eerste minuut helemaal goed. Alle dagen en alle foto’s die ik van de twee jongens samen heb vind ik fantastisch, maar de állereerste kennismaking is zoiets bijzonders. Dat moment ga ik nooit meer vergeten. ‘Is de baby uit je buik? Is de baby echt gekomen? Ik ben grote broer!’

Na de kraamzorg
De eerste keer met Skyler moest ik héél hard huilen; de tweede keer met Maddox lukte het me om de tranen weg te slikken toen de kraamhulp wegging. Ik heb beide keren een fantastische ervaring gehad qua hulp en vond het onwijs moeilijk om die personen uit te zwaaien. Niet alleen vanwege de heerlijke, fijne, vertroetelende tijd; ook omdat het echt het einde is van een relaxte kraamweek waarin ik heel veel uit handen kon geven. De dagen dat je zélf verzorgd wordt in plaats van zelf te zorgen. Dat moment dat je kraamhulp de deur achter zich dicht trekt en je het dan zelf moet doen; bijzonder en heftig tegelijk. De dagen daarna valt het allemaal wel mee maar dat eerste uur alleen moest ik echt even slikken. ‘En nu?’

Seks
De één gaat na twee weken weer van bil, de ander wacht drie maanden voordat ze weer aan seks durft te beginnen. Hoe dan ook: de eerste keer is onwijs spannend. Het voelt létterlijk als de eerste keer. Hoe gaat het voelen? Hoe gaat je lichaam reageren? Hoe reageert je partner op de verandering? Hoe zit het met de spanning? De eerste keer na de bevalling van Skyler vond ik doodeng; de keer na Maddox was ik iets meer ontspannen omdat ik de ervaring van de eerste keer had. Hoe dan ook; het is even wennen, voor zowel jezelf als voor je partner. Voor ons had het ook echt weer even tijd nodig, vooral voor mij, voordat alles weer goed voelde om er daadwerkelijk van te genieten. Down under heeft ook gewoon even tijd nodig om te herstellen vanwege de prestatie en dat kun je best een tijdje voelen. 

Menstruatie
Iets wat geen enkele vrouw mist tijdens de zwangerschap; de menstruatie. Dat moment dat de vlag weer uit mag is flínk balen. Voor mij was het afgelopen week weer feest en ik kan je vertellen dat dat geen pretje is. Maar aan de andere kant: alles werkt nog op de normale manier. En dat is toch ook wel een fijn geweten!