De thuisblijfmoeder met het perfecte huishouden

Ik kan me niet anders herinneren dan dat mijn moeder altijd thuis was voor mijn broertje en mij. In ieder geval toen wij nog op de basisschool zaten. We werden naar school gebracht, en later fietsten we zelf, en aan het einde van de dag werden we weer opgehaald of fietsten we samen terug naar huis waar onze moeder op ons zat te wachten. Het is volgens mij in al die jaren nog nooit voorgekomen dat mijn broertje en ik thuis kwamen en dat mijn moeder er niet was. Ik heb dit altijd heel fijn gevonden. We zijn in dat opzicht ook best een beetje verwend en hoefden nooit wat te doen thuis. De boodschappen waren gehaald, het huis was schoon en we hoefden ook niet te helpen met koken. Hooguit de tafel afruimen en onze eigen kamer opruimen. De rest had onze moeder al gedaan.

Juf voor groep 3

Toen ik kleiner was, riep ik altijd dat ik juf wilde worden. En moeder. Maar qua beroep vulde ik altijd juf in in alle vriendenboekjes die ik voorgeschoteld kreeg. Hoe ik dat later voor me zag wist ik eigenlijk niet. Het leek wel alsof ik het voor me zag als twee verschillende levens. De juf die vijf dagen voor de klas stond en de moeder die vijf dagen thuis was om voor haar twee kinderen te zorgen. Later werd dat beeld natuurlijk iets realistischer maar ik heb me altijd voorgenomen om genoeg thuis te zijn voor mijn kinderen. En hoe dat in combinatie met mijn werk zou gaan, dat zou ik op het moment zelf wel zien.

Ik volgde de Pabo, haakte na een jaar af en mijn toekomstbeeld verdween als sneeuw voor de zon. Het is gek als je moet omschakelen van iets wat je eigenlijk je hele leven al zeker weet. Juf worden voor groep drie. Dat heb ik mezelf zo aangepraat, dat ik behoorlijk teleurgesteld was dat het niet was wat ik ervan verwachtte. Dat ik het simpelweg verschrikkelijk vond om een groep kleuters les te geven. Na een jaar gooide ik dan ook de handdoek in de ring en begon ik het nieuwe schooljaar aan een nieuwe opleiding: Media, Informatie en Communicatie. Schrijven wilde ik. Maar ook nog steeds moeder worden.

Van huis uit ben ik gewend dat mijn moeder niet werkte en voor ons zorgde en dat mijn vader geld in het laatje bracht. Zo heb ik dat zelf, ondanks mijn wens om juf te worden, ook altijd voor me gezien. Ik zou misschien juf worden, daarna een tijdje fulltime gaan moederen en weer juf worden als de kinderen iets ouder waren. Wat kun je een gek beeld van jezelf in je hoofd creëren als je nog jonger bent. Je neemt ergens toch een groot voorbeeld aan je eigen ouders en ziet jezelf in de toekomst dan ook op zo’n manier. Echter ben ik niet zoals mijn moeder.

Perfecte huisvrouw

Mijn moeder is de perfecte huisvrouw. Het huishouden is keurig op orde, je zult geen stofje op de grond zien, geen vingers op de ramen en geen overvolle wasmanden. Geen stof in de wasbak, geen strijkgoed op de strijkplank en geen onopgemaakte bedden. De boodschappen zijn altijd in huis, de voorraadkast is gevuld en als je onverwachts langskomt, kun je altijd mee-eten, blijven slapen en van de grond eten. Er hoeft niets schoongemaakt of uitgeruimd te worden. Zelfs toen een paar jaar geleden een makelaar opbelde en vertelde dat mijn moeder even het huis op orde moest brengen omdat de fotograaf zou komen, wist mijn moeder te zeggen dat het huis altijd op orde is en dat er zelfs onverwachts foto’s gemaakt mogen worden. Dat is echt zo. Ondanks dat ze nu wel een aantal uren in de week werkt, is alles perfect bij hen thuis. Wat moet ik nu hard lachen om het feit dat ik mezelf precies zoals mijn moeder zag.

Als ik mezelf moet omschrijven zal daar absoluut niet het woord perfecte huisvrouw in voorkomen. Ik haat het huishouden, stofzuig echt niet iedere dag en vind strijken verschrikkelijk. Ik kan niet tegen onverwachts bezoek en wil wel echt even mijn huis op orde brengen voordat ik visite krijg. Maar behalve het huishouden, lijk ik ook niet echt op mijn eigen moeder en het beeld dat ik van mezelf gecreëerd had als ik aan het moederschap denk. Ik hou namelijk teveel van mijn eigen ding om fulltime te kunnen moederen.

Eigen ding

Ik geniet onwijs van mijn tijd met Skyler en vind het heerlijk om met hem op pad te gaan. Ik kan niet wachten om met hem te knuffelen als ik hem ophaal van de crèche en vind het fantastisch dat ik mezelf moeder mag noemen. Ik zou ook nooit vijf dagen willen werken omdat ik dan veel te veel mijn kind ga missen. Maar helemaal niet meer werken en me fulltime op het huishouden en het moederschap storten? Dat kan ik ook niet. Als Skyler thuis is ben ik niet de hele dag met hem bezig en kruip ik nog regelmatig achter de computer om te gaan bloggen. Ik zit er ook weer aan te denken om werk buitenshuis te zoeken omdat ik iets meer wil doen dan alleen maar schrijven voor Styleguide en Mommyhood. De keuze om Skyler destijds twee dagen in te schrijven voor het kinderdagverblijf is tot de dag van vandaag dan ook heel goed geweest. Tijd voor mezelf, tijd voor mijn eigen ding. En ook tijd voor het huishouden, maar dat schiet er soms toch bij in omdat ik werk leuker vind.

Terwijl ik mezelf vroeger als fulltime moeder zag, met een huishouden zoals die van mijn moeder, moet ik daar nu wel echt op terugkomen. Ik hou van mijn moeder en vind het fantastisch hoe ze alles heeft gedaan en hoe ze er voor ons was, maar voor mij is dat niet in de wieg gelegd. Mijn moeder wordt enthousiast van strijken; ik van schrijven. Mijn moeder heeft altijd boodschappen in huis; ik vergeet soms nog weleens brood te halen voor Raymond voor naar zijn werk. Ik zou wat dat betreft wel ietsje meer van mijn moeder willen hebben. Maar zoals ik in gedachten had als klein meisje? Dat zou Shirley niet meer zijn.