‘We hebben geen eten in huis en ik heb geen trek in brood. Zullen we even naar de supermarkt?’ En dus stapten we zaterdagmiddag om 16:30 uur in de auto richting het winkelcentrum om wat boodschappen te doen. Met zijn drietjes en zo vluchtig weggegaan, dat we Skylers speen waren vergeten die we altijd wel mee hebben voor ‘noodsituaties’. ‘Ach, we zijn toch zo weer terug’, was onze reden om niet terug te keren. Eenmaal aangekomen pakten we een karretje en begon het eerste gevecht. Skyler wilde niet in de wagen. Ben je mal! Hoe kunnen we dat nou verwachten van een peuter van twee? Ál twee! Skyler liep regelrecht op de kinderkarretjes af en omdat we hem een kans wilden geven en hij best netjes achter de wagen kon lopen de vorige keer, kreeg Skyler een kar. Met zo’n handige vlag waar je je als ouder aan vast kunt houden om te zorgen dat je kind geen blessures veroorzaakt bij andere mensen. Gevecht één is overwonnen. Tijd om boodschappen te doen!
Het eerste pad is voor ons al heel gevaarlijk; druiven! Nu zijn druiven op zich natuurlijk geen probleem, maar in een supermarkt kan het nog weleens voor gevecht twee gaan zorgen. En ja hoor, we probeerden het te ontwijken maar Skylers ogen schieten richting de druiven en voordat we het weten staat hij twee bakken in te laden in zijn karretje, samen met twee paprika’s. We besluiten het mee te nemen, maar niet voordat we één van de twee bakken druiven hebben terug gelegd. Maar hé, hoe durven we?! Skyler wil twee bakken en Skylers wil is wet. Althans, dat denkt ‘ie. Gelukkig zijn papa en mama nog steeds de baas en winnen we gevecht nummer twee. Eén bakje druiven in zijn kar en eentje terug in het schap. Onze kar is nog leeg.
‘Wat zullen we gaan eten?’ Raymond en ik overleggen en voordat we het weten zijn we Skyler kwijt. In een zijpad staat Skyler zijn bak druiven te verorberen. Dat mag als je twee bent! Ik zeg dat ‘ie een paar druifjes mag hebben en dat we de rest eerst moeten betalen. Hij propt alles in zijn mond en blijft staan. Als we vervolgens de kar aan het vlaggetje meenemen barst de hysterie los. Hoe durven we zijn kar af te pakken?! Gevecht drie is gaande, midden in de Albert Heijn. Skyler protesteert hevig en gooit de druiven, inclusief zichzelf, op de grond. ‘NEE, NEE!, NEE!’ Prima, Skyler. ‘Oké, dan gaan wij verder. Doei Skyler.’
Terwijl ik verder loop voel ik de ogen van anderen branden. De één bekijkt me alsof ik één of andere ontaarde moeder ben en anderen zie ik met een kleine glimlach en knikje voorbij lopen. They feel me. Zij hebben ooit in hetzelfde schuitje gezeten. ‘Laat maar gaan, hij komt vanzelf wel’, hoor ik naast me. Ik kijk in de ogen van een moeder die hand in hand loopt met haar dochter van een jaar of tien. Weet ik in ieder geval dat het over een jaar of acht wel weer goed komt. Ondertussen hoor ik Skyler drie paden verderop moord en brand schreeuwen en probeer ik mijn ademhaling onder controle te krijgen. 1, 2, 3, 4, 5….
Even later loop ik terug naar de plek waar ik Skyler heb achtergelaten en zie ik hem achter zijn kar snikkend staan. ‘Kom je mee verder boodschapjes doen, Skyler?’ ‘Jahahaha’, hoor ik huilend uit zijn mond. ‘Ga je dan luisteren?’ ‘Jahahahaha’, aldus Skyler snikkend. Om vervolgens een pad later in hetzelfde ritueel terecht te komen omdat de koekjes toch niet worden ingeladen en hij niet mag racen met zijn kar en ik de flessen wijn hoor rinkelen omdat ‘ie te dichtbij kwam. Ondertussen gris ik snel een stokbrood mee uit het naast mij gelegen schap en pak ik met mijn andere hand een doos eieren. Raymond tilt Skyler onder zijn arm en neemt de kar aan het vlaggetje mee naar de uitgang. Ik reken het stokbrood en de eieren af en stap met het schaamrood op mijn kaken naar buiten.
‘We eten brood, schat.’
Ik ben zelf geen moeder, maar dit lijkt me zo lastig inderdaad! Leuk geschreven!
Hahaha, ik voel met je mee hoor. Die van ons is ook twee en krijgt om die reden geen eigen karretje (meer). Iets te veel verantwoordelijkheid voor haar. 😉
Haha, zo stonden wij gisteren met zijn tweeën onze zoon Luuk van anderhalf in het bakje van de kar te duwen, terwijl hij moord en brand schreeuwde. Hij zat eerst in de grote bak van de kar (waar je boodschappen ingaan) maar ging steeds staan…dus huppakee…
Heel erg herkenbaar dus! You’re not alone
Heel herkenbaar hoor! Hier ook over 1 maand 2 en heeel soms een eigen karretje als ik 1 ding moet hebben… Voor de rest al een aantal keer de torn van hem gevoeld hoor, eerst betalen, niet 4 zakken boerenkool etc. Vooral bij wegzetten karretje of iets niet mogen, met hem gillend onder de arm (en 38 weken zwanger 😉 ) een klein karretje terug zetten is een grote opgave.
Oooh wat moeilijk! Ik ben zelf nu 8 weken zwanger dus ik heb geen tips 😉 Ben wel benieuwd hoe andere moeders dit doen. Ben eigenlijk ook benieuwd hoe/wanneer je skyler zijn speen wil afbouwen in de toekomst?
Auteur
Oh, daar wil ik wel over schrijven 🙂 En tips? Ik ben gewoon net heerlijk alleen geweest terwijl Skyler naar de creche is, haha. Voortaan doe ik dus boodschappen op maandag 😉
afgelopen vrijdag was ik nog geen 2minuten binnen bij de albert heijn, of mevrouw was met haar karretje naar de pasta sauzen gelopen (lees: glas) en draai mij om en ja hoor, BOEM.. glas, pasta saus all over the place, inclusief haar schoenen.. (bijna 2 jaar)
Herkenbaar! Gaat vanzelf over haha ( zoon is net 5 jr. en nu af en toe nog wel eens hoor)
Maar wat op een gegeven moment wel hielp is samen boodschapjes doen.
Dus samen opzoek naar het brood samen opzoek naar de melk etc.
Ben langer bezig….ff snel boodschappen doen is er niet meer bij!
( mijn tweeling meisjes zijn net 1jr…..dus dat wordt straks helemaaaaaal wat *zucht* )
Zoooooooo herkenbaar! Eigenlijk best blij om te lezen dat dit niet alleen ons overkomt 🙂 hahaha!
Hahaha, oh sorry Shirley…ik heb hier zitten glimlachen van herkenning.
Om deze reden krijgt onze boef géén eigen kar. Ik laat hem niet eens zelf lopen daar. Ideaal recept voor de ene driftbui na de andere. Hij weet in de supermarkt nog niet beter.
Ik heb het ooit eens in de Apotheek gehad. R in zijn kinderwagen en wilde eruit. Met 10 man voor je, en schappen vol doosjes en flesjes.
Idd, you’re not alone hihi. 😉
Ps: grotere boofschappen haal ik alleen. Dagelijks boodschapje mag ie mee. Ín de kar!
Ik ben zoooooooooooooooooooo blij dat de meiden het leuk vinden om te shoppen. Oke, soms wel een driftbui, maar da’s echt maar heel soms gelukkig. Ik vond het trouwens ook echt een mijlpaal om de speen niet meer mee te nemen als ik de deur uit ging. Zweet brak me op voorhand uit, maar bleek niet nodig gelukkig 🙂
Hihi herkenbaar! Die knikjes van andere ouders zijn zo fijn dan! 🙂
hahaha, dit hebben wij ooit in de supermarkt gehad met de buurmeisjes, we moesten even oppassen en boodschappen doen. Ze wouden niet meer lopen en stonden moord en brand te schreeuwen in de winkel. Uiteindelijk hebben we de boodschappen in onze handen genomen en de buurmeisjes in het kinderkarretje gezet en snel boodschappen gaan afrekenen
Ik moet vreselijk hard lachen om de geniale manier waarop je dit weer hebt verwoord, maar kan me voorstellen dat je je er best ongemakkelijk onder kan voelen en plein public.
Hier ook zo’n draak tijdens het boodschappen doen. Het liefst loop ik naar de Albert Heijn met m’n dochter in de wandelwagen. Wanneer ik haar ‘los laat’ dan laadt mevrouw ook alles in dr karretje.
Het ergste is nog het afrekenen. Stil staan bij de kassa.. ho maar! Al die boodschappentassen er af trekken is veel leuker. En wegrennen ook natuurlijk.. en al die bloemen bij de infobalie zijn natuurlijk ook rete interessant. Sta je dan met je boodschappen. Drama!
haha ik heb ook moeten lachen van herkenning. Zoë heeft hier de neiging haar karretje in gangpad te laten staan en naar de speeltv te gaan. Ze gaat daar dan in geen mogelijkheid weer weg of komt even naar je toe om dan daarna weer zelfde te doen
Oh jaa zooooo herkenbaar!
hahaha wat Skyler met druiven heeft, dat heeft mijn dochter met die gekleurde gekookte eieren. Die hebben ze bij AH tegenwoordig het hele jaar door helaas.. Ik probeer ze elke keer weer te ontwijken, maar die dingen staan meteen bij de ingang en dit is dus bijna een onmogelijke opgave. Mijn halve koelkast staat ondertussen vol met gekleurde eitjes zucht…
Haha leuk geschreven.
Persoonlijk zal ik niet de boodschappen doen op maandag, maar hem keer op keer blijven meenemen. Daar leert hij van en jij ook ;). Het is even zwaar en soms best schamen door alle blikken maar dat komt echt wel goed.
Hoe jij dit beschrijft heb ik zelf meerdere keren ervaren (alleen dan in de Jumbo ;), maar inmiddels is Max bijna 4 en loopt hij heel braaf naast de wagen mee.
Weet je trouwens wat hier heel goed hielp? Van te voren afspraken maken.
Max we gaan zo na de winkel. Mama moet dit en dit hebben en jij mag 1 ding uitkiezen als mama haar spulletjes heeft gepakt. Dan gaan we centjes betalen en mag je daarna je uitgekozen product eten.
Geloof me de eerste paar keer werkt het niet en daarna heb je een engeltje in de winkel. Wel consequent blijven en niet geven als hij niet luisterde he 😉 Succces!
Het zal op dat moment echt niet grappig zijn geweest, maar ik moet wel een beetje heel erg lachen om hoe je het verteld. Ik ben erg benieuwd naar die fase (of juist niet haha..) mijn zoontje is 15 maanden, maar als we iets van hem afpakken dan laat hij het nu al erg goed weten dat hij het daar niet mee eens is.
Ik zou bijna willen schrijven ‘laat dit alsjeblieft nooit herkenbaar worden’, maar dat is naïef he..? 😉 Lastig hoor, mijn hemel. Wanneer duw je door en wanneer voed je je kind al spelenderwijs op? Ik zou het ook af en toe niet weten. En soms – ook al schaam je je ervoor – is het denk ik oprecht beter af en toe het draakje te laten staan en te schreeuwen. Midden in de AH. Gênant, dat zeker maar mijn moeder deed het altijd bij mij en ik raakte dan zó verbaasd dat ze het deed dat ik achter d’r aan hobbelde, haha. Pittige tijden in ieder geval! Succes met afbouwen van de speen, dat lijkt mij ook een minder leuk klusje! 🙁