Wat ik mis aan zwanger zijn

Het is alweer vier weken geleden dat ik de praktijk van de verloskundige voor de laatste keer binnenliep. Ik werd gestript en zou dus hoogstwaarschijnlijk snel een baby in mijn armen hebben. Ondanks dat de laatste weken voor mijn gevoel enorm lang duurde, heb ik nooit onder stoelen of banken geschoven dat ik zwanger zijn fantastisch vind. Ik kan dan ook oprecht zeggen dat ik het jammer vind dat ik het nooit meer meemaak. Nee, het maagzuur kan ik missen als kiespijn en ook de vreselijke steken waar ik de laatste weken last van had vond ik verschrikkelijk. Maar wat ik dan wel mis? Ik ga het je vertellen.

– Laat ik maar beginnen met de dikke buik. Veel mensen zullen hem verafschuwen en helemaal de laatste weken kan ‘ie behoorlijk in de weg zitten, maar ik vind een zwangere buik dus fantastisch. Ik vind het mooi en geniet er van. Ik kan echt voor de volle 100% zeggen dat ik mezelf zwanger heel erg mooi vind en ben blij dat ik alle buikfoto’s heb ter herinnering.

– Het getrappel! Het is zo’n intiem en mooi moment om je kindje te voelen schoppen in je buik. Het allereerste schopje, je buik die later in de zwangerschap heen en weer beweegt. Het blijft een gek gevoel dat nergens mee te vergelijken is. Heel bijzonder.

– Het niet hoeven delen van je kindje. Dit klinkt misschien gek maar omdat je kindje nog in jouw buik zit tijdens de zwangerschap, voelt het echt helemaal van jou alleen. Jij alleen hebt die band met je baby die niemand anders heeft. Je bent echt helemaal één met jouw kindje en ook dat voelt weer heel speciaal en mooi.

– De nieuwsgierigheid en voorbereidingen. Negen maanden lang leef je ergens naartoe en fantaseer je over van alles en nog wat. Natuurlijk is het fantastisch als je kindje geboren wordt, maar ik vond die spanning en nieuwsgierigheid vooraf ook wel heel bijzonder. Het aanschaffen van spulletjes, het bedenken van de naam, het fantaseren over vakanties, over de band die hij zou hebben met zijn grote broer.

– Het bijzondere gevoel als zwangere vrouw. Mensen tonen onwijs veel interesse, je wordt regelmatig aangesproken, je bent speciaal met zo’n dikke buik. Nu hoefde echt niet iedereen met uitgestrekte armen naar me toe te lopen omdat ze me wilden aaien, maar ik vond het toch wel heel erg mooi om te ervaren wat zwangere vrouwen kunnen losmaken bij anderen. Je bent heel erg bijzonder op dat moment en dat voelt ergens heel bizar en mooi.

– De bubbel. Ondanks dat ik nu nog steeds in een babybubbel zit, vond ik de zwangere bubbel ook echt waanzinnig. Je hoeft met niks anders bezig te zijn dan met jezelf, helemaal aan het einde van je zwangerschap niet. Niemand die het je kwalijk neemt als je lekker thuis zit te broeden en nergens zin in hebt en niemand die dingen van je verwacht. Heerlijk!

– De controles. Ik vond het dus echt heel erg leuk om steeds naar de verloskundige te gaan. De echo’s blijven bijzonder, maar ook gewoon alleen naar het hartje luisteren vond ik al erg fijn. Ook al duurden de controles in mijn geval nog geen kwartier omdat alles helemaal voorspoedig verliep; keer op keer zag ik er weer naar uit om even naar de praktijk te kunnen rijden en ons kindje te kunnen horen.

– Zwangerschapskleding! Begrijp me niet verkeerd; ik vind het heerlijk dat ik mijn oude kleding pas en weer ongegeneerd alles kan passen bij Zara en Bijenkorf zonder rekening te hoeven houden met mijn buik, maar ik vind zwangerschapskleding dus echt heel erg leuk. Ik droeg graag strakke jurkjes om mijn buik te accentueren en vond het leuk om af en toe wat moois aan te schaffen waar mijn buik goed in uit kwam.

Ja, ik vond het echt een feestje om twee zwangerschappen mee te mogen maken. Maar ondanks dat ik heb geroepen dat mijn zwangerschap heel erg lang mocht duren en dat ik eigenlijk een beetje opzag tegen een nieuwe babyperiode, moet ik daar ook helemaal op terugkomen. Zo’n newborn; dat is pas leuk! Maar soms wil ik hem nog even terug in mijn buik stoppen, om nog eventjes dat intieme en bijzondere moment te kunnen ervaren…

De laatste buikfoto met precies 41 weken.