Betty’s zwangerschap – week 26

Week 26 zit er alweer op en dat betekent tot mijn grote vreugde dat week 27 begonnen is. De week waarin we een 3D-echo gaan laten maken en hopelijk een duidelijk eerste beeld gaan krijgen van zijn gezichtje! Weken geleden maakte ik de afspraak, met het idee dat het nog een eeuwigheid zou duren. En nu is het dus al bijna zo ver. Ik kan nu echt niet meer wachten en gelukkig hoeft dat ook niet lang meer! Maar eerst even een update van mijn afgelopen zwangerschapsweek.

– Mocht onze man nu onverhoopt al geboren willen worden, dan is hij ongeveer 35 centimeter en weegt hij tussen de 750 en 800 gram. Hij zou dan reële levenskansen hebben, al is het natuurlijk veel (en veel!) beter voor hem als hij voorlopig nog lekker bij mij blijft. Gelukkig is er geen enkel teken dat hij van plan is eerder zijn warme nestje te verlaten en voorlopig juich ik dat dan ook toe. Blijf daar maar lekker groeien, kereltje!

– Ondanks dat de organen van ons mannetje al aangelegd zijn, ontwikkelen ze zich iedere zwangerschapsweek weer verder. Zo zijn zijn longen aan het vertakken, worden zijn hersenkwabben steeds beter ontwikkeld en daalt zijn hartslag iets. Ook zou vanaf deze week al zichtbaar kunnen zijn of hij later links- of rechtshandig wordt en zijn zijn ogen volledig ontwikkeld.

– Afgelopen dinsdag had ik weer een afspraak bij de verloskundige. Normaal gesproken gaat Maran steeds mee, maar deze keer had hij een vergadering. Prima, het is dichtbij en ik vind de bezoekjes nooit zo spectaculair. Ook deze keer was er weinig bijzonders. De baby leek goed gegroeid, mijn baarmoeder had de juiste grootte en ook zijn hartje klopte naar behoren. Mijn eigen bloeddruk was echter iets verhoogd ten opzichte van de vorige keer. Nog geen reden tot zorg, maar de verloskundige wil mij voor de zekerheid wel over een paar dagen terug zien. De hypochonder in mij gaat zich dan meteen zorgen maken, terwijl ik, als ik even rustig nadenk, genoeg redenen voor een iets verhoogde bloeddruk kan bedenken. Zo was hij de laatste keer bizar laag (ook veel lager dan mijn eerste bezoek) en was die opgenomen door een stagiaire. Bovendien was het deze keer 28 graden in het kantoor en had ik het hele weekend veel vet, zout en suiker gegeten. Al met al geen echte, gezonde omstandigheden. Toch heb ik afgelopen week wel weer even het roer omgegooid. Ik ben weer goed gaan letten op wat ik at en heb ervoor gezorgd dat ik weinig zout en juist veel groenten en fruit binnen kreeg. Nu maar hopen dat het effect heeft gehad!

– Ik sterf het af met het warme weer. Echt, ik heb er nog nooit zo’n hekel aan gehad als nu. En dat terwijl ik nooit zo gek ben geweest op bloedhete zomerdagen in Nederland. In Nederland was het de afgelopen dagen dan wel weer afgekoeld, maar wij hadden een tijdje geleden al een trip naar Servië geboekt om een vriend van ons te bezoeken. Hartstikke leuk, maar daar was het gemiddeld ook 30 graden. Vooral de eerste dagen had ik het erg zwaar, toen het in Servië wat afkoelde, voelde ik me gelukkig ook meteen beter! Ik ben super blij dat het hier nu zo’n fijn weer is. Rond de 20 graden, lekker zonnig en vooral dus koel genoeg om adem te halen en enigszins energie te hebben. Yay!

– In mijn vorige stukje beschreef ik wat lichamelijke klachten, maar die zijn nu gelukkig allemaal weer weg. Ik heb een paar dagen een dipje gehad, maar voel me nu gelukkig weer prima! Als ik mijn buikfoto’s van week 25 en week 26 met elkaar vergelijk, kan ik misschien verklaren waarom ik me een aantal dagen rot en futloos voelde: mijn buik is enorm gegroeid! Waarschijnlijk heeft ons mannetje al mijn energie opgeslurpt, om er zelf van te groeien. Ik ben stiekem wel heel blij dat ik me nu weer beter voel, want ik was al bang dat ik vanaf nu tot het einde (en dat duurt nog wel even) me vervelend zou voelen.

– Ons zoontje heeft nu al een vreemde gewoonte ontwikkeld. Zo geeft meneer er de voorkeur aan om zich helemaal in mijn rechterzij op te vouwen. Soms is het zelfs een beetje pijnlijk als ik plat op mijn rug lig en een enorme, harde bobbel in mijn rechterzij heb. Ook als ik zit, voel ik soms vooral in mijn rechter zijkant druk. Dan propt hij zich daar weer heel erg op. Ik heb dat gevoel nog nooit aan de linkerkant gehad. Klinkt dit ook maar een beetje herkenbaar voor iemand? Ik ben heel benieuwd!

– Afgelopen vrijdagavond, toen ik rond 11 uur ’s avonds op een Servisch strandje naar een dansoptreden stond te kijken, zag ik dat ik een gemiste oproep had. Het bleek mijn liefste vriendinnetje Esther te zijn geweest. Ze belde me meteen terug met het geweldige nieuws dat ze ein-de-lijk (ze was bijna 2 weken over tijd) mama was geworden. Het geslacht is tot het einde van de zwangerschap een verrassing geweest, maar eindelijk kon ze dus melden dat ze – tegen de verwachting van velen in!!! – een dochter heeft gekregen. Slechts twee uurtjes voor haar telefoontje aan mij, was ze bevallen. Moeder en dochter maken het goed en hopelijk mag ik snel een kijkje gaan nemen! Ik ben apetrots op haar en op mijn toekomstige schoondochtertje 😉

Tot die tijd geniet ik van mijn eigen trappelende kereltje. Nu, meer dan ooit, heb ik enorm veel zin in september. Dan kan ik eindelijk ook mijn ventje zien, knuffelen en verzorgen. Gelukkig hebben we deze week de 3D-echo! Wat is jullie ervaring daarmee?