(~215 B)




Zwanger! #38

Zwanger! #38

Het is al ontzettend vaak tegen me gezegd en je leest het overal: de laatste loodjes wegen het zwaarst en duren absoluut het langst. Nu vind ik het eigenlijk niet zo erg dat de tijd voorbij kruipt deze laatste drie weken. De zwangerschap is me al snel genoeg gegaan en ik heb nu toch meer het gevoel dat ik acht maanden zwanger ben in plaats van vijf. Absoluut even de tijd die ik nodig heb om aan het idee te wennen dat er een tweede bij komt. Wat ik wel vervelend vind, is dat het inderdaad zware, laatste loodjes zijn. Mijn lichaam is aan het protesteren en ik vind het pittig worden. Zo was ik gisteren net een uurtje in het Amsterdamse Bos en voelt mijn lijf daarna alsof ik de marathon heb gelopen. Mentaal wil ik alles nog blijven doen maar mijn lichaam steekt daar echt een stokje voor. Tel daarbij op dat Skyler al twee weken ter wereld was met dit termijn en je zult begrijpen dat het echt even een knop is die omgezet moet worden. Een zwangerschap duurt gewoon 40 weken, maar vanwege mijn bevalling bij 36 weken heb ik het gevoel al twee weken over tijd te lopen, haha.

‘Ga nou geen rekening houden met een vroeggeboorte, want dat gaat je nog vies tegenvallen!’ Ook dat is me vaker verteld dan me lief is. Skyler werd geboren met 36 weken en 4 dagen en dat zorgt ervoor dat ik eigenlijk sinds week 35 al aan het aftellen ben. Of anders gezegd: stand-by sta. Want hé, het zou zomaar volgende week kunnen gebeuren. Nee, ik zou het eigenlijk niet moeten doen maar dat gevoel zet je gewoon niet zomaar uit. Het is niet zozeer dat ik echt zit te wachten, maar het is wel dat ik wat voorzichtiger ben met uitjes, afspraken plannen en dergelijke. Zo hadden we zondag een verjaardag in Zeewolde en bevestigde ik pas zaterdagavond dat we aanwezig zouden zijn. Zondagochtend werd er nog even ge’appt; ‘nog geen baby dus we komen eraan!’ en uiteindelijk twijfelde ik zelfs nog even of de vluchttas niet mee moest voor de zekerheid. Dus ja, zo’n vroeggeboorte doet gewoon wat met je en dat is eigenlijk niet zo leuk. Als Skyler gewoon rond week 40 geboren was, zou ik nu nog rekening houden met twee weken. Voor nu was eigenlijk alles tussen week 36 en 40 mogelijk voor mijn gevoel. Omdat ik nu Skylers termijn én mijn voorspelde geboortedatum van 1 april voorbij ben, sta ik nergens meer van te kijken en zal het me níks verbazen als ik zelfs over tijd ga lopen. Krijg ik toch de langere zwangerschap en meer tijd om te wennen aan dit tweede kindje, iets dat ik ook al vaak in mijn afgelopen weekverslagen heb geschreven. Ik wilde immers wel een jaar zwanger zijn, toch?

Eigenlijk heb ik voor de rest niet heel erg veel nieuws te vertellen. Ik heb verschrikkelijk veel last van voorweeën en merk dat ze in kracht en frequentie toenemen. Ook de steken downunder zijn nog flink aanwezig, helemaal als ik even aan het lopen ben. Zal er dan toch iets gaande zijn van binnen? Mijn rug begint op te spelen, het maagzuur is nog aanwezig en de nachten zijn verschrikkelijk. Mijn bloeddruk was afgelopen maandag weer helemaal netjes en stabiel, dus de uitschieter van vorige week was slechts een momentopname. Mentaal ben ik er wel een stukje beter aan toe. Ik ben wat onrustig, maar kijk uit naar het moment dat ik de kleine kan gaan ontmoeten. Ik ben er steeds meer klaar voor en het ‘o jee, ik heb straks twee kids en weet niet hoe dat moet!’-gevoel maakt steeds vaker plaats voor ‘ik heb straks twee kinderen en wat zie ik daar naar uit!’ Het is toch mooi hoe je daar zo in kunt groeien naarmate de tijd verstrijkt. Wat dat betreft zijn de negen maanden misschien tóch wel voldoende, in ieder geval om het lichamelijk nog een beetje leuk te houden. Ik voel me dus op de welbekende kwaaltjes goed en functioneer lichamelijk en geestelijk nog prima. Het is wat pittig maar vooralsnog is het niet dat ik aan huis gekluisterd ben of bijvoorbeeld niet meer kan lopen van de pijn. Wat dat betreft kan ik nog steeds spreken van een perfecte zwangerschap. Met mijn goede vrienden Rennie en Gaviscon is het prima te doen en ze houden me dan ook goed op de been.

Mijn buik groeit lekker door en het kan nu echt niet meer zo lang duren. De weegschaal staat nog steeds stil (doet dat ding het eigenlijk wel?!), ik doe het relatief rustig aan en begin de pregnancy-swag te krijgen, zoals een vriendin dat zo mooi zei. Ik waggel door de dagen heen, probeer mijn rust te pakken en ben daarnaast gewoon lekker in de weer met Skyler en nog steeds met de site. Iets wat voor mij werkt. Zolang ik bezig blijf en mijn ding kan blijven doen, ben ik een gelukkig mens. Ik sleep mezelf uit huis voor een uitje en hang genoeg op de bank om ook tot rust te komen. We zitten rustig de laatste dagen en/of weken uit en zien wel wanneer de tweede spruit zich aandient. Misschien toch ook wel ergens karma en een mentaal dingetje; ik wilde dit keer wel een jaar zwanger zijn en ga hoogstwaarschijnlijk mijn portie wel krijgen. Geen jaar, maar ik kijk er niet van op als het week 40, 41 of zelfs 42 wordt… Week 38 is in ieder geval achter de rug!

Tot volgende week! Of niet?

Schermafbeelding 2017-04-04 om 12.59.29

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

9 Reacties

  1. 5 april 2017 / 09:17

    Oeh ik ben heel benieuwd hoe lang het nog gaat duren, maar ik snap heel goed dat je je toch instelde op weer een vroeggeboorte.

  2. 5 april 2017 / 09:36

    Zo spannend dat het nu ieder moment kan gebeuren. Ik snap je heel goed. Fedde is met 36 weken en 1 dag geboren. Als ik ooit weer zwanger zou zijn hou je er vanaf die dag al rekening mee dat het al kan komen.
    Liefs

  3. 5 april 2017 / 09:39

    dat is nieuw voor je en een mijlpaal 38 weken mop 😀 maaruhh pfffff halloooooo duurt niet lang meer toch hihih

  4. Didi
    5 april 2017 / 10:36

    Fijn 38 weken gehaald!! Heb bij beide zwangerschappen de 41 weken gehaald, wachten duurt inderdaad lang. Maar wat zie je er goed uit!

  5. Jessica
    5 april 2017 / 12:18

    Super 38weken gehaald !
    Toch wel vele beter dan 36 of 37weken een week of 14dagen is voor ons niks maar voor zo’n kleintje kan dat een wereld van verschil betekenen.
    Nog eventjes 😉

  6. Mandy
    5 april 2017 / 13:12

    Wij waren op 4-11-2013 uitgerekend van onze eerste zoon. Uiteindelijk is hij op 18-10 geboren met 37,4.

    Ik begrijp maar al te goed dat je rekening houdt met ‘vroeggeboorte’ vanaf week 36:
    Twee weken geleden zijn wij van de tweede bevallen met 39,4 weken, ook moesten we erg wennen aan het idee dat we de 37 weken al wel gepasseerd waren, maar er nog geen kind was

    Ben wel benieuwd naar Skyler zijn broertje!

  7. Anne
    5 april 2017 / 14:17

    Hoi Shirley, succes met de laatste loodjes! Welke app gebruik je (zie printscreen)?
    Groetjes,
    Anne

    • Shirley
      Auteur
      5 april 2017 / 14:25

      Prénatal 🙂

  8. Eline
    5 april 2017 / 22:35

    Vorig jaar rond deze tijd zat ik in hetzelfde schuitje. Zwanger van ons tweede kindje. Onze oudste is van december 2013, en op 13 mei 2016 ben ik bevallen van onze zoon Julan. De tweede zwangerschap leek idd veel sneller te gaan! Ik vond de overgang van 1 naar twee 2 kinderen wel heftig, je bent met de oudste eindelijk fijn in een ritme om het vervolgens weer helemaal opnieuw te moeten zoeken en je beetje vrijheid wat je enigszins had compleet kwijt te raken. Dit had even tijd nodig om aan te wennen, maar ook dat is goed gekomen. Wel grappig om veel herkenbare dingen te lezen! Succes met het laatste stukje!

Secured By miniOrange