Zijn school en kinderdagverblijf op de hoogte van mijn blog?

Voor de vakantie vroeg ik jullie om ideeën voor leuke content en één reactie die binnenkwam was ‘zijn school en kinderdagverblijf op de hoogte? Wat vinden ze ervan en hoe ga jij daar zelf mee om?’ Ik heb het artikel even uitgesteld tot na de vakantie maar wil er vandaag toch iets over vertellen. Leuk om er even bij stil te staan!

Kinderdagverblijf van Skyler

Het kinderdagverblijf van Skyler was en is op de hoogte van Mommyhood. Dat is nooit heel erg bewust gegaan, trouwens. Ik heb weleens verteld dat ik blog maar heb voor de rest nooit benoemd hoe, wat en waar. Vriendinnen van mij volgen me wel en liken ook af en toe eens wat. Zo is het balletje daar gaan rollen. Het schoonzusje van een vriendin van mij werkt als leidster op het kinderdagverblijf van Skyler en is toen in aanraking gekomen met Mommyhood. Toen zij dat ook weer ging volgen en liken, vonden andere mensen die daar werken ook weer mijn artikelen. Ze volgden me toen Skyler daar op school zat omdat ze dat enorm leuk vonden. Nog steeds lezen ze mijn blog en ik denk dat het voor hen nu ook ontzettend leuk is om te lezen hoe het met Skyler gaat nu hij op de basisschool zit. Ik heb het eigenlijk nooit als vervelend ervaren want ik weet dat alles openbaar is wat ik schrijf en schrijf nooit over dingen die ik te privé vind. Wel vond ik het af en toe gek als ze iets wisten van dat weekend terwijl ik dat niet zelf verteld had. Nog steeds blijft dat een beetje wennen, dat mensen die ik persoonlijk ken ook alles lezen en van veel op de hoogte zijn. Ook als ik op straat word aangesproken denk ik weleens ‘o ja, jij weet echt best veel en ik weet van jou helemaal niks’. Haha.

De basisschool van Skyler

Op de basisschool van Skyler waar hij nu alweer een aantal maanden zit weten ze niet van mijn werk. Denk ik. Ik heb nooit exact benoemd wat ik doe en heb het vaak gewoon over ‘thuis werken’ en ‘schrijven op internet’. De naam Mommyhood is nooit genoemd en ook op het schoolplein praat ik niet over mijn werk. Ik heb geen contact met andere ouders en heb ze ook niet op Facebook of iets dergelijks. Dat doe ik ook wel heel bewust, want de nadruk hoeft er niet zo op te liggen. Ik heb geen idee of er ouders zijn die me al volgen, me weleens online gezien hebben of dat er mensen zijn die al van alles over me weten zonder dat ik daar weet van heb. Ik denk het niet, want dan was ik vast al eens aangesproken. Aan de andere kant: ouders kunnen Googlen op onderwerpen en dan natuurlijk op mijn blog terecht komen.

Ik schrijf niet zoveel over de school en heb de naam nog nooit genoemd. Misschien dat ze Skyler al eens gevonden hebben online, maar daar ben ik dus niet over aangesproken. Alles is netjes online dus mocht er een ouder zijn die op Mommyhood stuit, zal ik daar gezellig met ze over babbelen. Ik ben benieuwd of er nu een ouder is die een reactie achter gaat laten, lol.

Ik merk wel aan mezelf dat ik voorzichtiger word wat betreft Skyler. Ik plaats minder persoonlijke artikelen over hem en ook op social media is het allemaal wat meer Maddox. Heeft niks te maken met een voorkeur of iets dergelijks, maar puur vanwege het feit dat Skyler groter wordt, een eigen leventje leidt en niet alles voor jullie ogen en oren bestemd is. Misschien dat ik het daarom ook wel fijn vind dat het op school nog niet echt bespreekbaar is geworden. Wat ze kunnen lezen is prima en daar heb ik zelf voor gekozen, maar de nadruk hoeft er niet op te liggen. Het is goed zo en ik zal het zelf in ieder geval niet ter sprake brengen. Tenzij ik onderwerp van gesprek word in een groeps-app. Wie weet is dat al het geval, haha. Dan heb ik liever wel dat ik er persoonlijk op aangesproken word zodat ik lekker enthousiast over mijn werk kan vertellen. Dat doe ik namelijk graag.

Kinderdagverblijf van Maddox

Het kinderdagverblijf van Maddox is wel op de hoogte van wat ik doe. Tsjah, dat kan ook niet anders want ik kwam via mijn werk in aanraking met dit geweldige bedrijf. Ik heb in opdracht over ze geschreven en daarnaast heb ik hen vaak genoemd in overige artikelen die dan weer opgepakt werden. Ook is er een leidster die me al volgde voordat ik bekend was met CompaNanny en heel toevallig zit Maddox ook bij haar in de groep. De vestigingsmanager spreekt me regelmatig aan, vind alles wat ik over hen plaats fantastisch en de andere nanny van Maddox’ groep volgt me via Instagram. Allemaal helemaal prima! Zo zien ze ook wat we buiten de schooltijden doen. Ze zijn wel heel professioneel hierin trouwens, en spreken me vrijwel nooit aan over dingen die ik persoonlijk geplaatst heb. Wel vaak als het over hun bedrijf gaat, maar dat is juist heel erg mooi vind ik. Ze kennen mijn enthousiasme.

Via Google

Het gebeurt trouwens ook regelmatig dat ik op eigen initiatief over iets schrijf en dat dit wordt gevonden via Google. Zo schreef ik ook al eens over Voetjebal en tijdens een training van Skyler kwam er iemand naar me toe en riep ‘Hé, leuk je stukje over ons op je blog!’ Dat voelt een beetje gek, maar ook wel té gek. Ze lezen dan een artikel, kennen mijn werk en zullen ongetwijfeld meer lezen. Of niet. Ik heb een openbaar platform en alles is natuurlijk makkelijk te vinden.

Openbaar

Mijn werk is heel openbaar en veel aspecten van mijn leven deel ik met anderen. Met jullie. Voor mij zijn jullie heel abstract. Ik weet dat er mensen zijn die me volgen en dat dat er een heel hoop zijn, maar voor de rest hou ik me vrij weinig bezig met wie jullie allemaal zijn. Heeft niks te maken met geen interesse hebben, maar puur omdat ik voor mezelf schrijf. Het is soms wel een beetje gek als ik door mensen word aangesproken over Mommyhood en dan denk ik vaak ‘o ja, er zijn mensen die me volgen!’ Dat wordt nog eens extra gek als het opeens bekenden zijn of bekenden worden. Zo woont er een volgster in de straat waar ik nu leuk contact mee heb en zijn er dus mensen in Maddox’ en Skylers omgeving die ook alles dagelijks lezen. Er zijn echter ook mensen die het bewust niet willen lezen. Zo heeft onze buurvrouw, waar we leuk contact mee hebben, duidelijk gezegd dat ze me niet volgt omdat dat zo gek voelt. ‘Als er iets is wat ik wil weten of wil vragen, dan doe ik dat persoonlijk. Ik zou het gek vinden als ik veel weet zonder dat ik dat persoonlijk gehoord heb.’ Zit ook wel weer wat in. Ik ervaar het zelf in ieder geval niet als vervelend en heb nooit stomme reacties gehad. Ik weet precies waar mijn grenzen liggen en alles wat ik tot nu toe heb gedeeld, vind ik prima voor andermans ogen. De kans is nu eenmaal groot dat het bekenden bereikt, in mijn eigen omgeving of die van de kinderen.