(~215 B)




‘Ik ben hun moeder, geen entertainmentcenter’

‘Ik ben hun moeder, geen entertainmentcenter’

Als ik mezelf zou moeten omschrijven als moeder, zou het woord knutselmama zeker niet in het woordenboek achter mijn naam staan. We hebben een paar tekenspullen in huis en af en toe wordt er geverfd, maar dingen met glitters, lijm, knipsels, touwtjes en macaroni zijn nog niet aan bod gekomen. Ik heb dan ook respect voor ouders die urenlang met hun kind kunnen knutselen. Terwijl ik vroeger dacht écht zo’n gezellige moeder te zijn die vaak ruimte zou maken om gezellig samen te fröbelen, is dat nu absoluut niet het geval. Op een of andere manier komen dat soort dingen niet snel bij me op en eerlijk gezegd heb ik er ook niet zoveel zin in. Als er knutselwerkjes zijn gemaakt, is dat dus op het kinderdagverblijf.

Spelen doen ze maar lekker zelf

Maar ik heb als goede voornemen om allemaal knutsel-rotzooi bij Action te kopen en veel tijd met Skyler te gaan spenderen aan de keukentafel om de meest afschuwelijke en hysterische taferelen te maken. En dat komt door een artikel op Me-To-We, van een moeder die vertelde dat ze absoluut niet op de wereld was om haar kinderen te entertainen. Een uitje in het weekend werd af en toe gepland, maar in haar vrije tijd wilde ze op de bank met een tijdschrift in plaats van spelen met haar kroost. Spelen met haar kids? Ben jij gek! Ik citeer wat stukjes;

‘Ik ben namelijk hun moeder, geen wandelend entertainmentcenter.’

‘In het weekend staat mijn timeline vol met foto’s van mijn vriendinnen die zich samen met hun kinderen drie slagen in de rondte knutselen en dat blijkbaar ook nog eens ontzettend leuk vinden. Heb je niks beters te doen, denk ik dan. Maar blijkbaar niet dus.’

‘Ik heb na een lange week werken namelijk helemaal geen zin om te hamertje tikken, of Babyborn te badderen. Bovendien ben ik van mening dat dat mijn taak als ouder ook helemaal niet is. Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat mijn kinderen gevoed, gekleed en gewassen worden. Dat ze een paar normen en waarden leren en niet in zeven sloten tegelijk lopen. Maar spelen doen ze maar lekker zelf.’

‘Ik ben namelijk 35. Ik houd niet van spelen. En daarnaast heb ik er ook geen tijd voor. Ik moet namelijk werken zodat mijn kinderen kunnen eten en als ik klaar ben met werken en zorgen wil ik dingen doen die ik zelf leuk vindt. Een boek lezen bijvoorbeeld, of Netflixen.’

‘Ik wil dat mijn kinderen zelfstandig leren zijn en mijns inziens gaat dat niet gebeuren als ik iedere keer als ze zich vervelen een soort one-woman show ga opvoeren.’

‘Ik heb namelijk mijn eigen agenda en die is al vol genoeg. Een knuffel kun je krijgen, maar daarna zoek je het toch echt maar uit.’

‘En als ik ze meeneem naar de speeltuin dan ga ik niet mee van de glijbaan, maar dan zit ik op een bankje op mijn telefoon te Facebooken.’

Ik zou kunnen blijven citeren, maar voor het hele artikel verwijs ik je hier naartoe waar je het hele stuk kunt vinden. Vol verbazing las ik het stuk en het enige wat ik kon denken was ‘waarom heb jij in godsnaam kinderen op de wereld gezet?’ Wat een stomme instelling! Zelf verdien ik absoluut geen schoonheidsprijs als het gaat om mijn kinderen entertainen en ik zit ook érg graag achter de computer om lekker te schrijven terwijl de jongens thuis zijn, maar dit soort uitspraken vind ik behoorlijk heftig.

Thuis werken

Als ik mezelf als moeder zou moeten omschrijven, zou ik kunnen zeggen dat ik het ontzettend leuk vind om kinderen te hebben en daar mijn dag mee te besteden, maar dat ik ook veel behoefte heb aan eigen ruimte. Skyler is het gewend dat mama thuis aan het werk is en ook achter de computer zit als hij niet naar de crèche hoeft. Dat betekent zeker niet dat ik de hele godganse dag aan het schrijven ben, maar ik spendeer op woensdag en donderdag zeker wat uurtjes aan mijn werk. Skyler speelt dan zelf en hij is niet anders gewend. Ik heb geen kind dat constant vraagt of ik met hem wil komen spelen en ik ben gezegend met een peuter die zich heel goed zelf kan vermaken. Wie mij op Instagram volgt en de Stories bekijkt, ziet dat ik Skyler regelmatig film als hij in zijn eigen wereld aan het spelen is. Er zijn dagen dat hij twee tot drie uur zelf speelt en ik geen kind aan hem heb. Voel ik me dan een slechte moeder? Absoluut niet. Er moet gewerkt worden en kinderen moeten leren om zelf te spelen. Ik zou het dan ook enorm benauwd krijgen van een kindje dat ieder uur van de dag vermaakt moet worden en continu aan mijn been hangt.

Op mijn knieën tussen het Duplo

Maar aan de andere kant: er zijn genoeg uren in die dagen, in de weekenden of in de avonden dat ik wél tijd vrij maak voor mijn kind(eren). Dat ik op mijn knieën tussen het Duplo zit om de meest awesome treinbaan voor mijn zoon te maken. Dat ik op een kussensloop zit dat door moet als picknickkleed, om vervolgens een kopje ‘thee’ van mijn kind aan te nemen. Om samen op de bank te kruipen en Super Wings te kijken voor de 18474563e keer en net zo enthousiast mee te schreeuwen ‘Jett, transformeeeeer!’ Ik sta me uit te sloven in de keuken en samen cupcakes te bakken terwijl ik helemaal niks met bakken en koken heb en we plannen altijd wel een uitje in de week. De ene keer iets groters als de dierentuin, de andere keer een ijsje halen op de fiets om de hoek. In de speeltuin ben ik soms met mijn telefoon te vinden, maar zit ik vaak genoeg ook op de andere schommel naast Skyler om tegelijk te schommelen en daar de grootste lol om te hebben. We brengen bezoekjes aan Spotty Tree zodat Skyler kan spelen en ik naar hem kan kijken met een kop echte thee in mijn handen en ik ben al vaker op de geitenboerderij geweest tussen die stinkende beesten waar ik allergisch voor ben dan me lief is. Doe ik alles met ontzettend veel plezier en heb ik er altijd tijd voor? Welnee! Maar het plezier dat Skyler hier uit haalt, de pretoogjes, de woorden ‘wat een leuke dag hè, mama’ als ik hem naar bed breng, het enthousiaste geklap als de cupcakes gelukt uit de oven komen en die twinkeling in zijn ogen als ik mezelf weer heb overtroffen met bouwen; dáár word ik wel ontiegelijk gelukkig van. Ik verschoon luiers, ik maak eten en ik voed op, maar ik ben ook zeker af en toe een entertainer voor mijn kinderen. Omdat dat nu eenmaal óók bij het moederschap hoort. Dat tijdschrift lees ik ’s avonds wel als Skyler op bed ligt.

Met mijn dure schoenen in de ranzige keutels

Ik hoop dat Skyler later terug kan kijken op een fijne jeugd en zich de momenten herinnert dat ik lekker met hem in de weer was. Dat hij me vertelt dat hij het fijn heeft gehad en ik de perfecte moeder voor hem was. Een moeder die vaak met hem bezig is, maar toch ook regelmatig iets voor haarzelf moet doen. Die ook gewoon werkt waardoor Skyler zelfstandig moet zijn en die ook af en toe ‘nee’ moet zeggen omdat ze ergens geen zin in heeft. Ik hoop van harte dat Maddox net zo’n kindje wordt. Dat zichzelf uitstekend zelf kan vermaken, ook opgaat in zijn eigen belevingswereld maar ook dolgelukkig wordt van die neppe picknicks, plakhandjes van de glazuur-stiften en blij wordt omdat hij centjes krijgt om de geiten een flesje melk te geven terwijl zijn moeder staat te vloeken omdat ze weer in die ranzige keutels heeft gestaan met haar dure schoenen. Maar heel eerlijk: op dat moment doen alleen die blije koppies er toe en kunnen die dure schoenen en al die to-do lijsten me gestolen worden. Op dat moment ben en voel ik me pas écht mama.

Schermafbeelding 2017-06-15 om 12.28.55

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

24 Reacties

  1. 16 juni 2017 / 06:41

    Jeetje, die moeder is inderdaad wel heel zuur! Ik ben ook niet van het urenlange spelen, maar we stoeien, fietsen, kletsen, struinen door de stad, halen een ijsje, maken samen milkshakes etc. We plannen ook iedere week wel wat leuks en ik ben betrokken bij school. Ook dat hoort erbij als je kinderen hebt en ik zou niet anders willen.

  2. 16 juni 2017 / 07:07

    Helemaal mee eens! Ik vind het heerlijk om met mijn zoontje tussen het speelgoed te zitten, maar soms wil ik ook even een tijdschrift lezen of ben ik even bezig met iets anders.
    Liefs

  3. 16 juni 2017 / 07:41

    Wat een mooi stuk! Zo denk ik er ook over. Heel waar over het voeden en kleden maar aandacht mag niet in dit rijtje ontbreken!! Die quotes van dat stuk maken me behoorlijk treurig.

  4. 16 juni 2017 / 08:04

    Jeetje, ik ben ook geen knutselmoeder, maar wat deze vrouw zegt is wel erg extreem. Alsof die kinderen er iets aan kunnen doen dat ze geboren zijn 😉
    Ik herken veel in jouw kijk hierop, heb ook echt eigen ruimte nodig en ben gezegend met een kind dat heel goed zelf kan spelen, dus ik heb niks te klagen. 🙂

  5. Sabien
    16 juni 2017 / 08:55

    Ik ben ook zeker geen knutselmoeder. Vind er eerlijk gezegd geen reet aan. Knutselen doet hij ook vaak op het KDV. Gelukkig heb ik een kind dat voetballen en Duplo leuker vindt. Dus dat doen we ook geregeld met z’n tweeen.

  6. 16 juni 2017 / 09:16

    Wauw, wat een onstelling van deze ‘moeder’….arme kindjes….
    Ik ben het totaal met je eens. Helaas heb ik niet zo’n alleen-speler en hangt hij wel bijna de hele dag om mijn benen.
    Ik kan niet anders zeggen dan dat dit heel irrirant en ook frusterend is.
    Wees er maar blij mee idd! Lijkt me za-lig!

  7. 16 juni 2017 / 10:15

    Ik ben opgegroeid met een knutselmama die knipte, plakte, schilderde en nog koekjes met ons bakte ook. Zo’n mama die altijd een grote kan ranja – dat was toen nog helemaal oké *kuch* en pak koekjes klaar had staan voor als er kindjes mee naar huis kwamen. Ik vond dat geweldig en heb daar zó van genoten. Zelf zoek ik met Morris naar een gezonde balans. Hij kan heel goed zelf spelen, en dat is ideaal omdat ik veel thuis werk, maar ik maak ook bewust tijd vrij om dingetjes samen te doen. Torens bouwen, met de auto’s rijden, boekjes lezen.. Ik snap best dat we niet allemaal tijd – en zin? – hebben om de hele dag op het entertainstandje te staan, maar van dit artikel word ik eigenlijk een beetje verdrietig. Ik probeer altijd zo min mogelijk te veroordelen, maar deze vrouw heeft wel een ontzettend nare instelling!

  8. Desiree
    16 juni 2017 / 10:39

    Poeh poeh!! Ben ik nu ontzettend hard om te zeggen dat ik het nogal zuur vind waarom deze moeder dan aan kinderen is begonnen? Wij hebben 1 zoon en het is nog onzeker (medisch) of we ooit nog een tweede kindje mogen krijgen. Dit soort uitspraken komen dan als een messteek aan in je hart.

    Ik werk 4 dagen, maar de overige dagen besteedt ik veel tijd met mijn zoon. Al is het maar even een spelletje of even tekenen. En ja ik heb ook mijn eigen agenda en ja ik ben ook moe en zou soms willen dat er wat meer uren in een dag zouden zitten. Maar toch ben ik er wel voor hem als hij even iets samen wil doen. Niet meer dan normaal vind ik.

  9. 16 juni 2017 / 11:01

    ik had het zelf kunnen schrijven :D, ik heb en had daar geen geduld voor en het idee dat me huis een bende zou worden en zou gaan plakken van de lijm werd ik al helemaal niet goed van hahaah, maar deed het wel soms

  10. 16 juni 2017 / 13:21

    Ik ben zelf nog geen moeder, maar vind dit wel interessant om te lezen 🙂 Ik ben het me je eens, maar heb het artikel van die andere vrouw eens volledig gelezen en denk dat het ook wel met een tikkeltje humor en overdrijving geschreven is. Dat is ook een beetje het imago van die website volgens mij. Bovendien denk ik dat het ook wel anders is als je kinderen al iets ouder zijn en met twee of drie zijn, waardoor ze ook meer samen kunnen spelen. En ze schrijft ook wel dat ze ook met hen naar de speeltuin of het bos gaat… Het is ook gewoon ieder zijn stijl denk ik. Ik denk dat ik het ook fijn zou vinden om af en toe echt met mijn kinderen te spelen, zeker als hen dat plezier doet, maar vind ook niet dat we kunnen oordelen dat zij een slechte moeder is omdat ze dat niet (of zelden) doet. Het is zeker geen commentaar op jouw artikel hoor Shirley, want ik vind het fijn om jouw kijk hierop te lezen en je hebt zeker niets verkeerd geschreven, het is jouw kijk op jouw blog 😉 Maar ik wil dit ook gewoon even meegeven als soort van ‘tegenhanger’ tegen de andere reacties, omdat ik denk dat het voor die ene moeder niet zo fijn zal zijn als ze die allemaal zou lezen 😉 Ik vind altijd dat we moeten proberen zo weinig mogelijk te oordelen over anderen, zeker wanneer we hen niet echt kennen. Dus nogmaals, dit is zeker geen kritiek, maar gewoon iets wat ik even wilde meegeven om eens over na te denken 🙂

    • Shirley
      Auteur
      16 juni 2017 / 13:44

      Ik hou ook wel van een sarcastische noot maar gezien haar andere artikelen dezelfde negatieve lading hebben, vraag ik me echt af of ze het allemaal wel leuk vindt. Maar goed, ik hou inderdaad ook niet zo van anderen bekritiseren, maar kon het niet laten om dit artikel te gebruiken om eens te vertellen hoe het hier in huis gaat 🙂 Heb me nog enigszins neutraal proberen te houden en het vooral over mezelf gehouden, haha.

      • Christine
        16 juni 2017 / 19:10

        Vala van den Boomen

        “Ik ben journalist, columnist en kan eigenlijk gewoon niks anders dan schrijven. Na een paar jaar bij de publieke omroep heb ik drie jaar in Californië gewoond waar ik ben begonnen met bloggen. Wat ik schrijf is altijd eerlijk, zonder taboes (want daar heb ik geen tijd voor) en vooral: ongenuanceerd. Eigenlijk wilde ik nooit kinderen, maar toen ik laatst wakker werd had ik er opeens drie. Soms (of eigenlijk vaak) vind ik het nog steeds raar dat ik iemands moeder ben, maar die bevallingen staan me nog levendig voor de geest, dus dan zal het toch wel waar zijn. Ik ben getrouwd met Mario, die misschien nog wel botter is dan ik en met enige regelmaat het Consultatiebureau op stelten zet. Mijn zoon is autistisch, mijn dochter chronisch ziek en de baby lijkt ook niet helemaal goed gelukt. Bovendien heb ik zelf MS, dus we hebben het er maar druk mee. Daarom schrijf ik op Me to We alles van me af. Want anders moet ik naar de psychiater en het geld groeit me tenslotte niet op de rug.”

        • Christine
          16 juni 2017 / 19:15

          Vala is dus de auteur van het artikel waarnaar Shirley refereert.
          De bovenstaande omschrijving geeft zij van haarzelf.

          Als je zo wat extra info weet, dan praat ik daarmee de uitspraken van deze vrouw niet goed, maar kan ik er wel meer begrip voor opbrengen.
          Er had alleen misschien een disclaimer bij gekund dat het sarcasmegehalte van deze post zeer hoog is.. maar goed, ik wilde dit hier toch even achter laten om beide kanten van het verhaal te zien…

        • Bianca
          16 juni 2017 / 21:52

          Oh heerlijk ik hou hiervan. Ik ga gelijk kijken op Me to We

        • Inez
          17 juni 2017 / 23:58

          Ik vind dit heftig hoor.. vooral hoe ze haar baby omschrijft. Ik kan sarcasme enorm waarderen en grappen die net op het randje zijn vind ik the bomb maar dit is niet grappig of sarcastisch. Al haar citaten in het artikel zijn schockerend.

  11. Gerlinde
    16 juni 2017 / 13:23

    Toen ik de titel van je artikel las schrok ik me een hoedje; “hoe kan deze vrouw een mama-blogger zijn” was het eerste wat ik dacht.
    Gelukkig voor Skyler en Maddox is het niet zo als ik bij het lezen van de titel vermoede…en hebben ze wel een mama die leuke dingen met hun doet.

    Ik zelf ben er dan ook van overtuigd dat juist deze dingen de dingen zijn die een kind bij blijven; de kleine dingetjes in het leven. Niet al die cadeaus die sommige ouders hun kinderen geven om de aandacht die ze niet kunnen geven te compenseren; maar juist dat éne verhaaltje extra voor het slapen gaan, dat gave treinspoor wat papa/mama met hun maakte en het hele weekend bleef liggen en ga zo maar door.

    Zelf ben ik ook absoluut geen knutseltype, maar als gastouder kan ik er niet altijd aan ontkomen..Gelukkig kan ik op pinterest/internet de nodige inspiratie halen..en komt er vaak genoeg wat leuks uit de kinderen hun handjes.
    En ik weet vrijwel zeker dat ik dit straks met onze kleine (nog zo’n 5 weekjes) ook ga doen..niet omdat ik het zo fantastisch vind, maar omdat m’n kind er blij van word..en daarom ik/wij ook 😀

  12. 16 juni 2017 / 14:23

    Jeetje ik schrik er wel even van, volgens mij is er straks niks leuker om met de kleine even keer van de glijbaan of gewoon mee naar de speeltuin en aandacht aan je kind te besteden. Waarom heb je anders kinderen?

    Maar ik vind zeker dat ze ook zichzelf moeten kunnen vermaken, ik heb heerlijk vroeger uren verhalen verzonnen bij het poppenhuis of buiten gespeeld. Maar ik heb ook vele wandelingen gemaakt met mijn ouders, en hoop dat straks ook te doen 🙂

  13. 16 juni 2017 / 14:48

    Deze moeder citeert het wel erg. Gaat net iets te ver….
    Ik verdeel het hier. Samen spelen, knutselen en alleen spelen, zodat ik ook wat eigen tijd heb.
    Maken we een uitje besteden vriendlief en ik aandacht aan de kinderen, samen glijden, zwemmen enz.

  14. sanne
    16 juni 2017 / 15:25

    Vooral dat stukje: ‘Heb je niks beters te doen, denk ik dan.’ schiet bij mij het verkeerde keelgat in. Nee, inderdaad, kan me niets beters voorstellen dan tijd doorbrengen met mijn kind en ik denk (hoop) dat de meeste moeders het met me eens zijn. Goed stuk Shirley!

  15. Jessica
    17 juni 2017 / 09:21

    Ik heb al ergere dingen gehoord gelezen dan dit snap de commotie niet eigenlijk want lees hetzelfde in andere woorden bij andere bloggers die het een beetje toedekken met de mantel der liefde.
    Ieder zijn stijl van schrijven verwoorden …
    Ik kan haar ergens wel vinden en denk dan ook aan andere met een gezin … drukte in de dag door sociaal contacten of werk , leeftijd , hoeveel kids heb je om je heen en hoeveel zorg hebben die nodig en hoe zijn ze van karakter? …
    Ik oordeel niet over haar of haar opvoeden of hoe ze iets verwoord.
    Er zijn speelmama’s knutselmama’s knuffelmama’s …
    Ik kan meer genieten van mijn kids te zien spelen dan zelf mee te doen met hun spel laat mij maar mijn ding doen ondertussen , willen ze kleuren doe maar kids ik ruim het nadien samen wel netjes op…
    Wat heb ik de voorbije 5jaar samen in elkaar geknutselt?
    Stoomboten van sinterklaas , een werkje voor Vaderdag , een paasboom … denk het dat wel is !
    Ik sta altijd open voor een knuf , laat ze mee helpen in de keuken , ga met hun naar de speeltuin ja zelfs tot bij de glijbaan , de dagelijkse wandelen naar en van school daar geniet ik van net zoals onze fietstochtjes.
    Ik ga eens kijken op haar blog ben best benieuwd.

    • Jessica
      17 juni 2017 / 09:28

      Bij deze even meegeven lees echt eens het hele artikel !

      • Shirley
        Auteur
        17 juni 2017 / 09:40

        Ik neem alleen een paar quotes om vervolgens deze te gebruiken om uit te leggen hoe het er bij ons aan toe gaat hè? Ik heb het hele artikel gelezen en het als voorbeeld gebruikt om te vertellen hoe de balans bij ons thuis geregeld is. Ik schrok van een paar uitspraken en blijf erbij dat het niet helemaal oké is voor mijn gevoel, maar uiteindelijk bepaalt iedereen dat lekker zelf 🙂 En ik zeg zelfs dat er hier thuis ook niet geknutseld wordt, haha. Maar misschien dat daar wel verandering in gaat komen nu. Sarcasme is leuk en daar ben ik een groot voorstander van, maar het moet wel een beetje leuk blijven en daar horen dit soort uitspraken voor mijn gevoel helemaal niet bij. Ben nu wel benieuwd trouwens hoe ze écht is met haar kinderen.

        • Jessica
          17 juni 2017 / 23:11

          Begrijp ook best wat jij wil zeggen en aantonen hoor Shirley sta ik ook evengoed achter.
          Vind het van hieruit gewoon best heftige reacties naar haar moeder zijn dan maar hey ja laat ieder het voor zichzelf uitmaken.
          Vrije meningsuiting en verschillende mensen met dan ook verschillende gedachten karakters enz 🙂
          Wie weet heb je haar al tegengekomen 😉
          Fijn weekend !

  16. 27 juni 2017 / 18:22

    Getver, die citaten! Waarom begin je dan aan kinderen? Iedere mama is blij met af en toe wat me-time of zelfs wat we-time met hun partner, maar hoe blij zijn we dan als we dan ons kindje weer zien, knuffelen en samen dingen doen? Juist!

Secured By miniOrange