(~215 B)




De laatste drie maanden zijn aangebroken

De laatste drie maanden zijn aangebroken

Het laatste kwartaal van 2017 gaat beginnen. Nog maar drie maanden en we tellen met zijn allen af tot 01-01-2018. Ik hoef jullie niet te vertellen dat de tijd bizar snel gaat en dat ieder jaar wel nóg sneller voorbij lijkt te vliegen. Afgelopen maanden waren fantastisch en zwaar tegelijk met de geboorte van Maddox en de periode daarna. Het genieten overheerst nog steeds, maar ik zal niet onder stoelen of banken steken dat ik momenteel weer niet op mijn best ben, net als met Skyler het geval was. Soms twijfel ik aan mezelf. ‘Ben ik eigenlijk wel geschikt als moeder? Waarom valt het me toch allemaal steeds zo zwaar?’ Maar dan kijk ik weer naar mijn twee jongens en kan ik me geen leven meer zonder hen voorstellen. Ze groeien goed en zijn blij. Dan doe ik toch wel iets goed. Ja, het is soms lastig, maar het is ook zeker keihard genieten. En zolang die goede dagen meer voorkomen dan de slechte en ik vertrouwen hou in mezelf, komt het allemaal wel weer op zijn pootjes terecht. 

Dotan lanceert vandaag zijn Inside My Bones project in het Rijksmuseum. Een project vol eerlijke, ongefilterde en echte verhalen. Nu ben ik daar altijd wel een voorstander van en weten jullie (hoop ik!) dat die altijd te vinden zijn hier. Ik vind het moederschap soms lastig en daar mag best wat meer aandacht voor komen. Het is allemaal niet rozengeur en maneschijn en ondanks dat ik niet over wil komen als iemand die alleen maar zeurt en iemand die steeds maar weer roept dat moeder zijn keihard werken is, wil ik ook zeker niet de schijn ophouden dat het alleen maar genieten is, constant alleen maar vrolijke foto’s plaatsen met blije teksten en doen alsof ik nog steeds ergens hoog op mijn wolk zweef. Dat is namelijk niet het geval, ondanks dat mijn jongens me alles zijn en ik ontiegelijk veel van ze hou. Het is niet keihard werken, maar leuk komt soms niet in het woordenboek voor. Het is met vlagen allemaal moeilijk en k*t en zeker niet alleen bij mij. Ik blijf dan ook gewoon eerlijk over dit soort situaties. Ik schreef de afgelopen maanden over hoe fijn alles was en hoe enorm ik genoot. De vrolijke kiekjes op social media bevestigden dat beeld en het was ook zeker allemaal waar. Maar momenteel is dat ietsje minder. Dat is oké en dat mogen jullie ook allemaal best weten. Een stukje inside my bones en achter die filter, zoals Dotan dat zo fijn zegt.  Mooie, wijze man met een mooi initiatief en direct een goede aanleiding om dit stuk te schrijven.

Genoten

Ik heb genoten van de hoogzwangere maanden. Ik vond het fantastisch om weer zwanger te zijn, genoot onwijs van mijn zwangere buik en had ook dit keer weer een droomzwangerschap. Over de bevalling kan ik ook weer kort zijn; snel, heftig maar toch ook wel één voor in de boekjes. Kort maar krachtig noem ik ze allebei. De eerste twee maanden met Maddox erbij leefde ik op een wolk en iedere dag voelde weer als een cadeautje. Alles ging vlekkeloos. Skyler deed het fantastisch, Maddox was een engeltje en ook met mij ging het helemaal goed. Helaas is daar wel wat verandering in gekomen na die eerste rooskleurige maanden.

Moe

Alle gezondheidsissues van Maddox en van mij kennen jullie nu wel en het drukte een stempel op mijn dag. Nog steeds. Ik ging van fris en fit naar moe, uitgeput en een kop en lichaam vol eczeem. Daaraan zie je bij mij gelijk dat het ietsje minder gaat en wat dat betreft ben ik een open boek. Kijk naar hoe ik eruit zie qua uitslag en je hebt je antwoord. We gingen van een kindje dat slechts één keer per nacht wakker werd en nergens last van had naar een kind dat nachtenlang spookt en van alles ‘mankeert’. Vier, vijf, zes keer eruit is meer regel dan uitzondering. Je zou denken dat ik na Skyler wel wat gewend ben maar niets is minder waar. Het valt me nu misschien nog wel zwaarder dan de eerste keer, juist omdat ik overdag ook zo druk ben. Maddox vraagt een stuk meer aandacht, Skyler vraagt momenteel een stuk meer aandacht, mijn werk kost me nu meer tijd omdat ik alle sales ook zelf doe. Niet erg, maar wel als jouw eigen batterij een beetje leeg is. Toen ik bij de huisarts kwam, kwam vooral naar boven dat ik heel erg moe ben en even op mezelf moet passen. Ik ga dan ook iets vaker dan gemiddeld weer terug (gelukkig is de beste man aangenaam om naar te kijken), maar voor nu is dat even te persoonlijk om met jullie te delen. Laten we het erop houden dat ik wel eens betere tijden gekend heb. En dat is iets wat ik even heel erg moeilijk vind. Ik probeer het rustiger aan te doen maar met twee kids, een huishouden en een goedlopende site hoef ik medemoeders niet te vertellen dat dat allemaal lastig is en dat ik zo graag alle ballen zo goed mogelijk omhoog wil houden. En dat het heel naar is als er een paar vallen waarvan jij zelf er één bent. Als moeder zijnde je energie kwijt raken is heel rot. Ja, uiteraard is er een partner in het spel en ja, hij doet heel veel zodra hij thuis is om mij te ontlasten, maar het is ook gewoon een man met een baan van 40+ uur waardoor overdag toch op mij neer komt. 

Ik kruip regelmatig direct in bed als de kinderen ook hun ogen sluiten en probeer mijn e-reader er weer wat vaker bij te pakken in plaats van doelloos op mijn telefoon te kijken. Met Maddox gaat het iets beter nu hij niet zoveel eczeem meer heeft, hij wordt ‘slechts’ twee of drie keer wakker in plaats van zes keer, de krampen blijven uit nu de vaste voeding op hold staat, de griep, verkoudheid en oorontstekingen hebben ons huis verlaten, Skyler is over het algemeen iets rustiger nu hij vaker onder de pannen is, Raymond heeft wat vrije momenten gepland en is na zijn trip wat meer thuis en ook de longontsteking is achter de rug. Mijn agenda is zakelijk gezien helemaal leeg zodat ik me alleen maar hoef te focussen op wat ik het liefste doe naast de kids; artikelen schrijven. De komende drie maanden staan in het teken van rust en herstel. En gelukkig een hoop andere leuke dingen.

IMG_1385

Kindjes onder de pannen

Als ik kijk naar de komende drie maanden staan er een aantal leuke dingen op de planning. Allereerst natuurlijk het starten op de basisschool voor Skyler. Wat een grote verandering gaat dit zijn maar wat gingen de eerste dagen al goed. Hij vindt het zó leuk en vraagt iedere dag of hij alweer mag. Ik heb goede hoop dat dit vlekkeloos gaat verlopen aangezien Skyler nu al roept dat de crèche voor baby’s is en dat hij liever naar de basisschool gaat (HAHA). De uren dat hij er niet was voelde voor mij heel erg gek. Er kwam opeens meer rust over me heen, omdat er nu wat meer tijd vrij komt voor mezelf. Natuurlijk heb ik Maddox nog thuis maar als Skyler op school zit, slaapt hij toch ook nog wel wat momenten. Dit geeft mij iets meer ruimte om lekker aan de site te werken of dingen voor mezelf te doen. Daarnaast start Maddox vanaf half november op het kinderdagverblijf. We hebben even getwijfeld of we dat niet iets later moesten plannen omdat ik hem nog erg klein vind, maar ik weet nu al dat het een goede keuze gaat zijn. Ik mis gewoon heel erg mijn eigen tijd en aangezien ik er toentertijd met Skyler ook gelukkiger van werd, zal dat nu niet veel anders zijn. Ik ben nu eenmaal een moeder die deze tijd en ruimte nodig heeft en het is fijn om dat te erkennen en daar werk van te maken. Daar word ik immers ook een leukere moeder van. We hebben al bij Skyler gezien dat dat alleen maar goed en positief uitpakt. Voor ons allemaal.

Vierde verjaardag

Skyler wordt in november vier jaar en dit zullen we weer vieren thuis met een klein clubje. Natuurlijk komt Sinterklaas eraan en zullen we ook Kerst weer uitgebreid gaan vieren. Skyler is al druk bezig met zijn verlanglijstje en nu met een kindje erbij zullen dat flink wat pakjes worden. Eens kijken hoe we dat in goede banen gaan leiden. Er is al zoveel in huis… Eerdaags maar even goed door alle speelgoedbakken heen om te zien of ik het één en ander weg kan doen om zo ruimte te maken voor nieuwe spullen in deze nieuwe levensfase.

Twee weken alleen

Raymond is sinds gisteren weg en komt over twee weken en drie dagen weer thuis. Voor zijn werk zit hij in Azië en dus sta ik er even helemaal alleen voor. Voor nu vind ik dat eigenlijk wel prima, ondanks dat de timing niet helemaal lekker is. De afgelopen weken was hij enorm druk waardoor veel op mijn schouders terecht kwam en daardoor weet ik dat ik het wel red. Als de kindjes op bed liggen heb ik de hele avond voor mezelf zonder dat ik deze tijd hoef te delen met iemand. Dat wordt lekker vroeg naar bed, boekjes lezen, televisie kijken, Netflixen, schrijven. Ik vermaak me wel. Natuurlijk mis ik hem ook heel erg, maar voor nu voelt het prima om helemaal alleen te zijn en ga ik er optimaal van genieten. Dit weekend slaap ik een nachtje bij mijn ouders omdat we gezellig uit eten gaan en voor de rest ben ik thuis. Misschien leg ik beide kids wel lekker af en toe bij mij in bed om er gezellige sleep-overs van te maken. Scheelt me ’s nachts ook weer heen en weer lopen, haha.

Avondje uit

Voor de rest staat er nog een fantastisch iets in mijn agenda: het concert van Jessie J op 16 oktober in Paradiso. De kaartjes waren binnen een paar seconden uitverkocht zoals altijd maar wederom is het me gelukt om er twee te bemachtigen. Dat was me gegund! Ik app’te met een hyperactieve Mika die ook weer dolgelukkig is dat we gaan en samen maken we er een onvergetelijke avond van. Over de vorige avond hebben we het nog zó vaak. We aten toen daarvoor sushi bij Izakaya en toen we de rekening kregen, schrokken we ons rot van de bedragen die we moesten betalen voor de sashimi die we maar bleven bestellen. Ach, het is nog steeds onderwerp van gesprek en de avond was zo speciaal, dat het iedere cent waard was. Dat gaan we dus even weer overdoen, met de te dure sashimi. Naast deze avond heb ik nog een high tea met vriendin Eliza in de agenda. We zijn vijf jaar bevriend en aangezien we dat in het begin ondenkbaar vonden omdat alles vooral heel zakelijk begon en we allebei nogal aparte figuren zijn als het om vriendschap gaat (lol, laten we het erop houden dat we daar allebei gewoon niet zo handig in zijn), vonden we dat wel iets om te vieren. Al is het alleen maar om weer een date gepland te hebben staan. De rest van de agenda is, op wat dokterbezoekjes voor Maddox en mezelf na, helemaal leeg. Een fijn vooruitzicht.

De laatste drie maanden van 2017 gaan in. Ik krijg terug op gelukkige maanden, zware maanden, lastige maanden en gelukkig ook mooie maanden. Ik kijk vooruit naar iets meer rust, goede of in ieder geval betere nachten, weer terug naar keihard genieten, mooie momenten als gezin, wat meer me-time om op te laden, hopelijk een iets betere, rustigere en meer stabiele gemoedstoestand, weer lekker aan de slag met Personal Body Plan om zo te werken aan mezelf en zo min mogelijk ziektegevallen. Laten we er iets moois van maken!

IMG_1442

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

13 Reacties

  1. Sarina
    30 september 2017 / 09:05

    Heel veel succes! Hoop dat je je energie weer terug krijgt. Dan wordt alles weer leuker en kun je het weer beter aan. Klinkt heel herkenbaar allemaal en ik ben zelf ook bang dat ik hier last van ga krijgen aangezien ik nu al moeite heb met mijn energie op peil houden. Luister goed naar jezelf 😉

  2. Selina
    30 september 2017 / 09:15

    Wat goed dat je de aankomende tijd wat rust en ruimte voor jezelf reserveert. In november je kindjes naar de opvang en school, ik begrijp best dat dat iets is om naar uit te kijken. Hopelijk geven beide gegevens je straks weer wat meer energie 🙂

    Groetjes
    Selina (moeder van 2 meiden (4jr en 8wkn)

  3. Caro
    30 september 2017 / 10:13

    Heel herkenbaar. Hier ook een kleuter en een kleine baby. Soms overvalt het me en heb ik echt moeite om de ene voet voor de andere te zetten. Het moederschap is prachtig en O zo zwaar. Goed dat je bewust bent hiervan en dat je voor je zelf de aankomende 3 maanden rust neemt.

  4. Sabien
    30 september 2017 / 10:58

    Het is allemaal zo herkenbaar. Ik heb een partner met eigen zaak die ook zeker elke week gemiddeld 50u werkt. Alles komt ook op mijn schouders neer, geeft niet…maar af en toe rete pittig. Ook ik ben iemand die tijd en ruimte voor zichzelf nodig heeft. Dus ik snap je heel goed hoor!!

  5. 30 september 2017 / 11:07

    schat het komt echt goed met je energie en je ritme geloof me 😉 en je bent een top moeder vergeet dat niet ok ;).
    je hebt nu 2 kids dat vergt tijd en energie en ja echt mommytime is er gewoon even niet zoals je gewent was maar echt het word beter 😀

  6. Carina
    30 september 2017 / 16:21

    Ik vind het leven met een fulltime baan, hond, huishouden en latrelatie al vermoeiend (naja lat.. wonen gelukkig in dezelfde woonplaats maar toch 2 huizen…)
    Laat staan kinderen erbij, mij niet gezien.
    Dus respect voor jou en echt, neem je tijd!

  7. 30 september 2017 / 17:23

    Hopelijk vind je je eigen ritme en vooral energie terug. Maar volgens mij gaat dat helemaal goed komen!

  8. Melanie
    30 september 2017 / 20:23

    Heel herkenbaar! Mij valt het moederschap ook best zwaar. Ik had een paar maanden na de bevalling ook energie en ging fluitend door het leven. Maar nu is de batterij leeg. Dat maakt mij als moeder ook best onzeker. Maar nu weet ik waar mijn grenzen liggen. Ik heb ook af en toe tijd voor mezelf nodig, ook al wou ik dat niet toegeven 🙂 Ik wens jullie hele fijne maanden toe en goed dat je ook even rust en tijd voor jezelf neemt.

  9. Arina
    30 september 2017 / 23:54

    Ik stuur je een virtueel bloemetje
    Vervelend dat het ff niet zo lekker loopt, maar hou vol, je weet dat er ook weer betere tijden komen! En vooral goed op jezelf passen, jij weet als geen ander wat jij nodig bent. En a happy mom = happy kids! Dus die keuze voor het kinderdagverblijf daar heeft uiteindelijk iedereen baad bij 😉

  10. Susan
    1 oktober 2017 / 07:33

    Heel goed van je om meer tijd van jezelf te nemen en zo weer tot rust te kunnen komen. Wat ik me alleen altijd afvraag: waarom denken zoveel (zzp of thuiswerkende) moeders dat opvang niet nodig is??? Ik ben zelf ook zzper en heb meteen na mm verlof opvang laten starten voor een x aantal dagen per week, net als iemand in loondienst. Dat zijn mijn werkdagen en ik kan me niet voorstellen hoe je dat moet doen met 1 of 2 kinderen thuis. Het grootste voordeel is dat ik op mijn mamadagen de aandacht helemaal aan de kinderen kan geven, dus die tijd is veel waardevoller geworden. Werkdagen zin gewoon lekker werkdagen waarin ik ongestoord kan knallen!

  11. Ingrid
    1 oktober 2017 / 11:35

    Ik vind jou een kanjer hoe je alles doet!

  12. Shanna
    1 oktober 2017 / 20:17

    Ik wil je even vertellen dat ook ik mij regelmatig afvraag of ik wel gemaakt ben voor het moeder zijn. Ik vind mezelf geregeld een kut moeder en ik het is me vaak ook allemaal te veel. Ik doe thuis ook negen van de tien keer alles alleen. Ik heb vaak geen energie om te spelen, ik ben al blij als ik eind van de dag een stofzuiger door het huis heb kunnen halen. En ik lig best wel eens ’s avonds in mijn bed te janken in m’n eentje. En dat is gewoon oke, want het is zo. Ik doe mijn best om een leuke lieve moeder te zijn voor mijn jongens. Maar soms zeg ik wel eens ‘vandaag heeft mama een vervelende dag, morgen maken we er weer een leuke dag van’ En dat doe ik dan ook. We doen ons best, en dat is goed genoeg.
    Sterkte!

  13. Denise
    2 oktober 2017 / 13:51

    Vind het altijd heel fijn je artikelen over het moederschap te lezen, allemaal zeer herkenbaar! We doen allemaal ons best, maar dat het alleen maar leuk en mooi is is echt onzin, vooral die korte nachten en je in allemaal bochten wringen, huishouden, werk, relatie etc is echt hard werken gewoon! Ik kijk uit naar je volgende stuk en rustig aan!
    (Heerlijk dat je straks weer meer tijd voor jezelf hebt trouwens als je kleintje ook naar de creche gaat!)

Secured By miniOrange