Hoe ik het leeftijdsverschil van 3.5 jaar nu ervaar

Skyler en Maddox schelen 3.5 jaar. Vooraf hadden Raymond en ik het er eigenlijk nooit over gehad, wat we een ideaal leeftijdsverschil vonden tussen onze kinderen. We wisten dat we twee kinderen wilden en na Skyler zouden we het wel zien. Zo is het ook echt gelopen. Skyler kwam, we hebben onwijs genoten van de tijd met hem alleen en de eerste twee jaar voelden we -vooral ik niet- de behoefte om aan een tweede te beginnen. Ik vond de eerste periode met een eerste kind vrij pittig en vond het heerlijk dat hij iets groter werd, iets beter ging slapen en uiteindelijk ook iets zelfstandiger werd. Heel even riep ik dat we het bij één kind zouden houden, maar uiteindelijk hoorde ik toch vrij hard die eierstokken rammelen. Op een gegeven moment vonden we de tijd daar en gingen we aan de bak voor kind nummer twee. Gelukkig was het ons gegeven en had ik binnen drie maanden een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Maddox is geboren op het moment dat Skyler 3.5 jaar was.

Ik heb al eerder geschreven over het feit dat dit zo had moeten zijn. Ik vond het heerlijk dat we de eerste zes maanden lekker thuis konden zijn. Skyler kon wennen aan zijn broertje, we hadden nog vrij weinig verplichtingen en we konden rustig wennen aan het leven met twee kinderen. Vervolgens ging Skyler naar school en dat was precies op het moment dat Maddox wat meer ging doen, wat meer kon en wat meer aandacht één-op-één nodig had. We brachten Skyler naar school en daarna kon ik me volledig richten op Maddox. Uiteindelijk ging Maddox met zeven maanden naar de crèche en kreeg ik de maandag en dinsdag weer terug voor mezelf.

Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en zijn we gewend aan het leven met twee kinderen. Ik kreeg laatst de vraag hoe ik het leeftijdsverschil van 3.5 jaar nu ervaar en ik kan niet anders zeggen dan ‘heerlijk’. Ik vind het héél erg prettig dat Skyler bijna vijf jaar is en volledig naar school gaat. Ik vind het heerlijk dat Skyler een stuk zelfstandiger is en zichzelf weet te redden op bepaalde vlakken. Ik vind het heerlijk dat ik geen twee kinderen overdag in de luiers heb en ik vind het heerlijk dat ik niet met twee kinderen hoef te sjouwen omdat er één nog niet kan lopen en de ander pas net heeft leren stappen. Ik vind het heerlijk dat Skyler me kan helpen met bepaalde dingen en ik vind het heerlijk dat Maddox een oudere broer heeft om op terug te vallen. Ik vind het gewoon heerlijk, haha. Het had niet anders moeten zijn bij ons. Ik zou er niet aan moeten denken om er twee onder de twee te hebben. Dat is niet voor mij, niet voor ons weggelegd.

Ik hoor weleens dat het leeftijdsverschil ervoor kan zorgen dat kinderen niet zoveel aan elkaar hebben. Dat ze in een heel andere fase verkeren en daardoor geen aansluiting bij elkaar kunnen vinden. Laat ik beginnen met zeggen dat Skyler natuurlijk een heel ander leven heeft. Hij gaat naar school, er is meer dan thuis, er worden playdates geregeld en het speelgoed wordt allemaal anders. Maar onze jongens zijn echt gek op elkaar en kunnen uitstekend samen spelen. Ze vermaken zich samen met Duplo, met auto- en treinbanen, kunnen als een gek achter elkaar aan rennen en zijn echt elkaars vriend. Wel zitten we nu in een fase dat Skyler soms na school lekker alleen wil spelen en dat dat niet altijd kan met Maddox om hem heen. Maar gelukkig heeft hij op maandag en dinsdag die tijd wel omdat Maddox dan later thuis is en slaapt Maddox ook nog overdag als Skyler uit school komt. Zo creëren we een paar momenten voor Skyler alleen. Maddox is af en toe ‘het vervelende kleine broertje’, maar veel vaker is het lang leve de lol en zoeken ze elkaar op. Ik merk absoluut niets van het leeftijdsverschil en van de andere fase waarin ze zich bevinden. Skyler speelt met Maddox’ speelgoed en andersom. Het gaat allemaal heel erg goed. Maddox wordt regelmatig ingezet als baby als Skyler met een vriendje of vriendinnetje vader/moeder gaat spelen. Hoe handig, haha.

Je hebt het allemaal niet voor het kiezen, maar gelukkig is het precies uitgepakt zoals ik wilde. Het leeftijdsverschil is ruim genoeg geweest om me alleen bezig te houden met Skyler en hem volledige aandacht te kunnen geven. Ik heb de tijd gehad om te wennen aan het moederschap en toen het allemaal wat rustiger werd, hebben we nog even genoten van die rust zonder een baby om ons heen. Precies toen we er weer klaar voor waren, diende Maddox zich aan. Al met al hebben we tot nu toe alleen maar de voordelen ervaren van dit leeftijdsverschil. Ik hoop van harte dat ze dit zelf ook later als prettig gaan ervaren en net zo’n goede band houden als dat ze nu hebben.