(~215 B)




Dit leerde ik van mijn zwangerschappen

Dit leerde ik van mijn zwangerschappen

Skyler is bijna vier, ik heb er een tweede zwangerschap én bevalling op zitten en mijn leven is heel anders nu met twee kinderen erbij. Tijdens die eerste en tweede zwangerschap leerde ik heel veel en omdat ik het zwanger zijn nu wel echt heb afgesloten (ik mis de dikke buik wel als ik naar de foto’s kijk!), leek het me leuk om nog even stil te staan bij de dingen die ik tijdens die bijzondere maanden leerde.

1. Geduld is een schone zaak
Tijdens mijn eerste zwangerschap duurde het een half jaar voordat ik zwanger raakte. Dat is eigenlijk helemaal niet zo lang en vrij gemiddeld, maar als je midden in dat proces zit is íedere dag wachten te lang. Maar niet alleen tijdens het zwanger worden wordt jouw geduld op de proef gesteld, ook tijdens de zwangerschap moet je regelmatig geduldig zijn. Herinner je je nog het verhaal over mijn eerste echo? Ik wilde dólgraag zo’n vroeg plaatje rond zes weken maar ik kreeg er alleen maar onzekerheid voor terug. Of wat dacht je van het feit dat ik van Skyler al beviel met 36 weken en van Maddox met 41 weken? Je hebt in alle artikelen meegekregen dat dat wachten echt enórm lang duurde. Dus ja, geduld is een schone zaak.

2. Het leven is onvoorspelbaar
Je kunt alles nog zo goed plannen en alles nog zo mooi voor ogen zien; alles loopt anders in het leven dan je in eerste instantie denkt. Zo hadden we in ons hoofd dat Skyler wel een zomerkindje kon gaan worden en waren we toch iets langer bezig voordat ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had. Of wat dacht je van het uitgebreide bevalplan dat ik schreef tijdens mijn eerste zwangerschap en plotseling eerder beviel in het ziekenhuis? Bij Maddox ging ik er gewoon vanuit dat ik eerder zou bevallen en die kwam weer veel later. Die slapeloze nachten van Skyler waren ook helemaal niet gepland en ik zou absoluut borstvoeding geven de eerste keer. Hoe anders is dat gelopen? Je kunt best over dingen nadenken, zowel tijdens je zwangerschap en gewoon in het leven an sich, maar ga er maar gewoon vanuit dat je onderweg van koers kunt veranderen en dat je daar voor open moet staan.

3. Je lichaam is iets om trots op te zijn
Goh, wat heb ik mijn lichaam vervloekt de afgelopen jaren. Ik ben heel veel aangekomen, heel veel afgevallen, flink aan het jojo’en geweest en had een gigantische haat ontwikkeld voor mijn bovenbenen. Om nog maar over die blubberbuik te zwijgen. Maar wat was ik tróts op mijn lichaam tijdens mijn beide zwangerschappen. Ze laten een kindje groeien en zetten het nog op de wereld ook. Als je je dat beseft, dat hele proces van zwanger worden tot bevallen, kun je toch niets anders dan trots zijn op wat jouw lichaam allemaal presteert? Ik kan momenteel nog steeds allemaal dingen opnoemen die ik niet goed of mooi vind, ben echt nog steeds die jojo’er die er af en toe twee kilo’s bij vreet en vervolgens weer netjes alles bijhoudt en twee kilo afvalt. Maar jeetje, ze hebben maar wel mooi twee nieuwe levens op de wereld gezet. Dat is hartstikke bijzonder.

1

4. Je kunt veel meer aan dan je denkt
‘Oh, ik kan echt niet tegen weinig slaap!’ Ik hoor het mezelf nog zo roepen een paar jaar geleden. Maar als het eenmaal zo ver is, kun je alles prima aan. Oké, het verloopt allemaal iets moeizamer en je bent echt wel moe als je van het maagzuur tijdens de zwangerschap wakker ligt, maar je komt er doorheen, en eigenlijk nog wel beter dan je verwacht had. Niet als je drie jaar wakker ligt, maar dat even terzijde. Dat zijn de uitzonderingen. Of wat dacht je van die bevalling? Ja, het is hels en pijnlijk en dodelijk en het meest vreselijke dat ik ooit heb moeten doen. Maar er is nog nooit een kindje blijven zitten en je kunt véél meer aan dan je denkt.

5. Moederinstinct bestaat
‘Als moeder zijnde weet je echt wel wat je moet doen in bepaalde situaties.’ Ik hoor het mijn moeder zeggen en dacht ‘pff, hoe dan?’ Maar na twee zwangerschappen en twee kinderen kan ik wel zeggen dat dit écht waar is. Het begint al tijdens je zwangerschap. Je voelt je kindje feilloos aan en weet precies wat het nodig heeft. Met Skyler hebben we al vaak voor hete vuren gestaan en moest een arts na heel wat onderzoeken toch concluderen dat ik gelijk had met zijn vocht achter zijn oren en nu met Maddox was het precies hetzelfde met de koemelkallergie en reflux. Ik wist niet precies wát er aan de hand was, maar wel dat het niet helemaal goed zat en dat de onrust er niet voor niks was. Als moeder zijnde krijg je toch te maken met een soort instinct dat precies weet wat je moet doen voor je kindje. Laat je daar ook nooit vanaf praten. Nooit.

6. Oordelen is een bitch
Tot voor kort had ik altijd wel een oordeel klaar over anderen. Zet me voor de televisie en ik kan veel mensen bekritiseren om van alles en nog wat. Zonder enige schaamte. Sinds mijn zwangerschappen en vooral na mijn bevallingen ben ik daar absoluut in veranderd. Vooral over moeders hou ik nu vrijwel altijd mijn mond. Want weet je: iedereen heeft zo zijn of haar manieren en als dat goed voelt, moeten ze dat vooral blijven doen. Ik ben daar nu veel genuanceerder in. Heel soms denk ik natuurlijk wel iets, maar dit zal ik niet zo snel meer uitspreken. Ik weet hoe kwetsend bepaalde dingen kunnen overkomen en hoe onzeker je daar als zwangere vrouw en/of moeder van kan worden. Daarnaast merk ik dat ik minder snel oordeel in het algemeen. Ik ben meer open minded en zie vaker de goede kanten. Toch wel een groot pluspunt.

7. Prioriteiten stellen
Mijn werk ging voor alles, ik zei vaak ja op dingen terwijl ik nee bedoelde en liep toch vrij regelmatig mezelf voorbij. Tijdens mijn eerste zwangerschap leerde ik al een beetje op de rem trappen, tijdens de eerste jaren met Skyler deed ik daar nog een schepje bovenop en tijdens de zwangerschap van Maddox wist ik de rem héél goed te vinden. Ik ben veel beter geworden in prioriteiten stellen, weet veel beter wat ik wel en niet wil, hoeveel ik kan doen zonder mezelf voorbij te lopen en heb nu veel grenzen voor mezelf gesteld. En o ja, nee is nu ook echt nee. Bevrijdend!

Vertel eens: wat was voor jou een echt leermoment tijdens de zwangerschap?

Schermafbeelding-2017-04-25-om-10.44.41

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

3 Reacties

  1. 2 augustus 2017 / 13:09

    Mooi verwoord en had het zo zelf kunnen schrijven en dat je lichaam meer aan kan dan je denk is een vaststaand feit!!

  2. Eefje
    2 augustus 2017 / 20:33

    Wat ik geleerd heb tijdens mijn zwangerschap is hulp van anderen aannemen. Dit was voor mij altijd een ding, ik wil(de) altijd alles zelf doen en kunnen. Daarnaast heb ik nog meer respect en waardering voor mijn eigen moeder gekregen, die band is zo versterkt! Jouw punten zijn ook herkenbaar. Alleen dat lichaam, daar moet ik 8 weken na de bevalling toch nog een beetje vrede mee krijgen…

  3. 2 augustus 2017 / 22:37

    Loslaten…een continu leerpunt, nog steeds 🙂

Secured By miniOrange