(~215 B)




Acht jaar fulltime bloggen: vijf leermomenten

Acht jaar fulltime bloggen: vijf leermomenten

Ik heb er al vaker over geschreven; 1 april is een belangrijke datum voor mij omdat dat dé dag was waarop ik fulltime voor mezelf aan de slag ging. De dag daarvoor had ik mijn laatste werkdag op kantoor en op 1 april klapte ik de laptop open thuis om artikelen voor -toen nog Styleguide- mijn blog te gaan schrijven. Ik had géén idee waar het schip zou gaan stranden en had de jaren daarvoor ook amper een cent verdiend met mijn blogs. Echter was het niet alleen onzekerheid, maar voelde ik ook ergens een soort vertrouwen. Het zou allemaal wel goed komen. Ik was die dag lekker aan het werk en ging ’s avonds naar een evenement van een modemerk omdat zij iedere eerste vrijdag van de maand een vrijdagmiddagborrel hadden. Ik drink geen alcohol omdat ik er niet zo dol op ben, maar die cocktail smaakte me op dat moment erg goed.

De afgelopen acht jaar ben ik dus ondernemer, iets dat nooit op mijn lijstje heeft gestaan. In eerste instantie zou ik juf worden en toen dat niks voor mij bleek te zijn, zag ik mezelf op een redactie werken. Maar voor mezelf, voor mijn eigen website? Dat was een ver-van-mijn-bed show. Toch blijkt het iets te zijn dat ik kan. Dat ik kan schrijven wist ik al van kleins af aan maar ondernemen, verkopen, mijn eigen toko runnen en geld verdienen? Dat is iets waarin ik in de afgelopen jaren behoorlijk ben gegroeid. In eerste instantie hoefde ik alleen maar te schrijven en regelde een mediabureau alles, maar sinds drie jaar heb ik ook mijn eigen sales in handen. ‘Ho shit, nu gaat alles helemaal mis en kan ik mijn bedrijf wel opzeggen’, dat was mijn eerste reactie. Maar ik groeide, ik ontwikkelde, ik ontdekte een kant van mezelf die ik nog niet eerder had gezien. Al drie jaar lang heb ik álles zelf in handen en schrijf ik, regel ik zelf mijn opdrachten, verdien ik zonder tussenpersonen (op platformen na waar ik opdrachten vandaan haal dan) mijn salaris. De ene maand heb ik niks en wil ik alles aan de wilgen hangen; een volgende maand stromen de opdrachten binnen en voel ik me on top of the world. De rollercoaster van het ondernemerschap.

Ik kan wel zeggen dat ik in de afgelopen jaren gegroeid ben in heel veel opzichten. Dit werk heeft me een ander persoon gemaakt en vooral de weg naar dit punt waar ik nu sta kende een hoop leermomenten. Ik ga er een paar met jullie delen.

Mijn bedrijf is iets waard

Ik vond het lang lastig om de juiste tarieven te bepalen. Een link voor 100 euro? Ach, het is toch weer 100 euro! Bedrijven die vragen om een offerte? Jeetje, echt geen idee of ik te hoog of te laag in zet. Kleding ontvangen voor nop? Wat voel ik me vereerd dat ze aan me denken! Allemaal gedachten die ik de laatste jaren overboord heb weten te gooien. Mijn bedrijf is iets waard en daar mag ik voor staan. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, natuurlijk vind ik een merk soms zo leuk dat ik een kledingset in ontvangst neem in ruil voor een foto en natuurlijk maak ik heus wel eens prijzen die in eerste instantie onder mijn vaste tarieven liggen. Echter weet ik nu goed wat ik ongeveer kan vragen en wat Mommyhood en de bijbehorende social media kanalen waard zijn. Het was zoeken, maar het is fijn dat ik dat nu goed voor ogen heb.

Het werk kan altijd doorgaan

Wat jullie zien is dat ik vaak op maandag en dinsdag werk omdat de kinderen dan op school zitten, en dat ik op vrijdag wat uurtjes aan de slag kan omdat mijn moeder er is. Feit is dat ik ’s avonds vaak nog op de laptop bezig ben, dat ik tussendoor dingen via mijn telefoon afhandel en dat ik op woensdag en donderdag ook zeker nog wel drie a vier uur per dag aan het werk ben. Als Maddox slaapt, als de jongens even spelen, als ik ’s avonds op de bank zit, nog even voor het slapengaan wat mails wegwerken. Ik word er heel onrustig van als mijn mail niet op orde is, ik wil altijd snel kunnen reageren op samenwerkingen, ik wil dingen kunnen aanpassen als dat nodig is, ik krijg soms ’s avonds laat de leukste ideeën die ik via mijn telefoon uitwerk. Het is best een valkuil, helemaal omdat ik ook nog eens thuis werk en alles tot mijn beschikking heb. Echter vind ik het ook een luxe, dat ik aan de slag kan wanneer ik maar wil en dat ik ook kan stoppen wanneer ik dat wil.

Je eigen ding doen is het aller belangrijkste

Jarenlang ging ik naar presentaties, bezocht ik modeshows, ging ik naar alle events waarvoor ik werd uitgenodigd en voelde dat als moeten. Sinds ik kinderen heb ben ik hier kritischer op geworden en helemaal na de komst van Maddox heb ik dit overboord gegooid. Ik voel niet meer de behoefte om overal op te moeten draven, ben niet zo’n netwerker en vertrouw ik mijn eigen kracht. Ik loop hierdoor soms wat opdrachten mis en pr-bureaus benaderen me -uiteraard- niet zoveel meer, maar toch heb ik gemerkt dat het daar allemaal niet zo om draait. Het gaat om de content die creëert, de achterban, de getallen die je kunt laten zien en hoe je een onderwerp op jouw manier kan vormgeven. Ik doe vooral erg mijn eigen ding en ben enorm kieskeurig als het om uitnodigingen gaat. Ik heb nu eenmaal maar twee opvangdagen en ik moet mijn content kunnen schrijven. Evenementen met mijn kinderen doe ik eigenlijk niet meer, simpelweg omdat Skyler daar ook niet op zit te wachten. Ik heb het vorig jaar nog geprobeerd, met twee kinderen naar Amsterdam, maar ik had het zweet op mijn rug, was uren kwijt door het gereis en uiteindelijk had ik twee jengelende kinderen. Not again. Dan maar mijn eigen pad. Doe het op jouw manier en je zult iets vinden dat werkt.

Je zit niet vast aan je keuze voor de rest van je leven

Ik vond het echt heel erg spannend; ga ik nu echt zeggen dat ik dat vaste contract niet wil en voor mezelf beginnen? Wat als het niet lukt? Wat als het uiteindelijk uitloopt op een groot fiasco? Wat moet ik met mijn leven? Een opmerking is me altijd bijgebleven: ‘als het niet lukt, dan zoek je toch een nieuwe baan en ga je weer in loondienst?’ Dat is iets wat me altijd op de been heeft gehouden. Het ondernemerschap kent goede maanden en slechte maanden en als ik een slechte maand heb, denk ik altijd ‘waar de hell ben ik mee bezig?’ Maar dan denk ik: als dit zo slecht blijft, dan ga ik wat anders doen. Een van de redenen dat ik veel dingen qua opleidingen en cursussen volg, is omdat ik dan altijd iets heb om op terug te vallen. Momenteel ben ik bezig met een marketing-opleiding om niet alleen mijn kennis weer op te frissen en te verbreden, maar ook om mezelf uit te blijven dagen én om weer iets moois op mijn CV te hebben staan. Het geeft me een soort van vertrouwen, dat er altijd iets is waar ik iets mee kan. Mijn opleiding Media, Informatie en Communicatie, mijn werkervaring en de opleiding erbij is een heel mooi pakket. Als het uiteindelijk niks meer wordt, als bloggen echt gaat uitsterven of als ik er simpelweg geen zin meer in heb, kan ik terugvallen op dit mooie pakket.

Blijf pro-actief en geloof in jezelf

Er is een periode geweest -zo’n twee jaar geleden- dat mijn inkomsten vreselijk waren. Ik haalde amper nog iets binnen, de moed zakte me in de schoenen en ik was er klaar mee. Ik ontdekte echter dat ik niet meer zo pro-actief bezig was. Er zijn bedrijven die mij weten te vinden, maar zeker niet allemaal. Omdat ik pas net een periode mijn sales zelf deed, wist ik helemaal niet waar ik nu mijn opdrachtgevers vandaan moest gaan halen. Ik ben daar toen een paar dagen voor gaan zitten, heb mezelf ingeschreven bij allerlei platformen die ik na mijn zoekdagen tegenkwam, heb vorige opdrachtgevers gemaild en ben flink op onderzoek uit gegaan. Met een mediabureau wordt veel natuurlijk je schoot in geworpen en hoef je alleen maar akkoord te geven op een bepaalde opdracht, maar dat was nu helemaal weggevallen. Ik moest zelf aan de bak, en goed ook. Inmiddels heb ik de juiste balans weten te vinden. Er zijn bedrijven die mij weten te vinden, ik ken de juiste websites waar ik klanten kan vinden en ik ben af en toe pro-actief verschillende bedrijven voorstellen aan het sturen. In het begin kreeg ik alleen maar afwijzingen terug en vond ik het wat lastig, en nog steeds gaat het zeker niet altijd goed, maar ik heb inmiddels een prettige manier van werken gevonden. Ik ben selectief, maar heb wel mijn omzet te behalen. Overleggen met bedrijven, af en toe grote namen binnenslepen en af en toe een beetje spelen met de prijs heeft ervoor doen zorgen dat ik al drie jaar overeind sta. Of beter gezegd: acht jaar.

Acht jaar als ondernemer. Wie had dat ooit gedacht? Het is een hell of a ride, maar toch ook wel een hele mooie!

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

4 Reacties

  1. 2 april 2019 / 09:40

    je kan trots zijn op jezelf mop want ondanks ups en downs heb je wel even wat moois bereikt waar andere alleen maar van dromen 😉 je hebt je draai gevonden en gewoon een mini zaken vrouwtje 😀

  2. Leonie
    2 april 2019 / 09:59

    Supertof! Na vijf jaar wikken en wegen ben ik een jaar geleden gestart met ondernemen. Precies ook met de gedachte ‘als het niet meer werkt, ga ik weer solliciteren en in loondienst’. Gaf rust en net dat zetje om tóch te starten. Zo gelukkig dat ik de stap heb genomen. Gefeliciteerd met acht (!!) jaar ondernemen!

  3. 2 april 2019 / 10:19

    Wat klinkt dit allemaal herkenbaar! Ik ben nog niet zo lang (fulltime) ondernemer als jij, maar ik herken heel erg dat je soms denkt: ‘ik kap ermee, want dit wordt niks meer!’. En juist op dat moment komen er opeens nieuwe opdrachten binnen en krijg je weer vertrouwen. Je doet het super en ik vind het ook heel knap dat je zo selectief durft te zijn en enkel kiest wat voor jou werkt. Ga zo door lieverd!

  4. 2 april 2019 / 17:03

    Ik vind het nog steeds een ding dat ik niet zo goed weet wat ik kan vragen als blogger (en mijn bedrijf). Nu ‘doe ik maar wat’ om het heel oneerbiedig te zeggen.

Secured By miniOrange