(~215 B)




6 jaar Mommyhood; dit leerde ik van momblogger zijn

6 jaar Mommyhood; dit leerde ik van momblogger zijn

4 juni blijft altijd een beetje een speciale datum voor me. In 2013 zette ik op deze datum namelijk mijn blog online met de allereerste verhalen over mijn eerste zwangerschap. Ik ga jullie niet meer vervelen met de weg er naartoe en waarom ik de site gestart ben, maar ik kon dit moment toch niet helemaal stilletjes voorbij laten gaan. Mommyhood draait inmiddels zes jaar en ik ben enorm trots op de resultaten die ik behaal. Ieder jaar zijn de bezoekersaantallen weer iets hoger en afgelopen maand waren er 45.000 mensen die de weg naar mijn blog wisten te vinden. In deze tijden, waarin veel mensen stoppen of de stap naar YouTube maken, vind ik dat toch iets om heel erg trots op te zijn. Ik doe nooit zo mee met alle trends, heb nog nooit video’s gemaakt en heb niks met podcasts, maar wil gewoon heel erg graag schrijven. Het werkt zeker niet altijd in mijn voordeel qua samenwerkingen, maar zolang mijn gevoel goed blijft en ik precies doe waar ik iedere dag weer achter sta, denk ik dat ik dit nog heel lang zou kunnen doen.

Er zijn de afgelopen jaren een aantal dingen die ik geleerd heb van het zijn van een familieblogger, mommyblogger, momblogger, gezinsblogger, lifestyleblogger of hoe je het ook maar wil noemen. Omdat jullie de geschiedenis van Mommyhood nu wel kennen, ik al vaak favorieten en best gelezen artikelen heb gedeeld, gaan we het vandaag eens hebben over de leermomenten van de afgelopen zes jaar.

Ik ben soms te vrij in het delen van informatie

Als je me al langer volgt, weet je inmiddels wel dat ik veel deel. Heel veel deel. Ik vind het ontzettend leuk om jullie een kijkje te geven in mijn leven en in die van de kinderen en wil dit graag op een eerlijke, echte manier doen. Echter is mijn valkuil dat ik soms te snel te veel wil delen. Ik vind het soms lastig om de grens te bepalen en wil gewoon graag alles kunnen vertellen. Gaat natuurlijk niet, aangezien ik hier niet alleen met mezelf te maken heb. Gaat natuurlijk ook niet omdat de wereld niet altijd even leuk is. Ik merk dat ik inmiddels nu met Skyler voorzichtiger word en dat ik echt persoonlijk zaken binnen onze vier muren wil houden. Natuurlijk gewoon zoals het hoort. Leuke, oppervlakkigere zaken waar veel mensen mee kunnen dealen wil ik nog vertellen, maar echte persoonlijke issues niet meer. Met Maddox gaat eigenlijk hetzelfde gebeuren. Slapeloze nachten, voedingen en bepaalde herkenbare peuterzaken zijn leuk om te bespreken, maar de echt persoonlijke dingen zullen steeds minder worden.

Qua foto’s zijn we nog wel erg makkelijk maar ik ben dan ook van mening dat ik geen schadelijke dingen plaats en dat het vooral gezellige kiekjes van de kinderen zijn in leuke situaties. Toch blijft het goed, en soms voor mij als heel openhartig persoon wel lastig, om scherp te blijven en als ik over iets twijfel is er natuurlijk altijd Raymond met wie ik overleg. Hij leest ook alles wat ik online zet. Daarnaast vraag ik regelmatig even een vriendin om iets te lezen, als er dingen zijn waar ik over twijfel. Maar ik weet ook: bij twijfel plaats ik het gewoon liever niet. Dus: ik ben heel openhartig en deel veel, maar heb voor onszelf een duidelijke grens. Een grens die steeds meer opgeschroefd gaat worden naarmate de jongens ouder worden. De laatste tijd gaat het ook steeds meer over mij als moeder, over mij als persoon. Daar zullen we ook wel een beetje naartoe groeien, aangezien de kinderen dus ouder worden en er ook geen kindjes meer bij komen.

Mensen vinden altijd iets van je opvoedkunsten

Poeh, wat moest ik in het begin wennen aan al die mensen die iets van me vonden. Of anders gezegd: die iets van mijn opvoedkunsten vonden. Er is niets zo persoonlijk als opvoeden en iedereen staat daar weer anders in. Iedereen heeft zijn of haar eigen manieren en regels en vindt dat die ook het beste zijn. Ik snap het dan echt wel dat er mensen zijn die graag vertellen dat hun manier beter is of dat zij het liever anders hadden gezien. Ik denk soms ook bij bepaalde mensen ‘eh, zou je dat wel doen?’ of ‘ehm, dat doe ik dus héél anders!’ Als je dan zo openbaar je verhaal doet, is de kans groot dat mensen reageren. Ik ben zelf zo iemand die het kan denken, maar ik zal het niet zo snel tegen een moeder zeggen dat ze iets beter anders zou kunnen doen. In de afgelopen jaren zijn er zoveel mensen geweest die wel hun mening verkondigden, dat ik daar echt heel erg aan moest wennen. Opeens gingen de comments niet meer over mij maar over mijn kinderen. Het ging niet meer over mijn kleding maar over mijn manier van kinderen groot brengen.

Nog steeds kan ik me er behoorlijk druk over maken. Nog steeds komt er wel eens een opmerking binnen en wil ik er tegenin gaan omdat ik me aangevallen voel. Soms wil ik ook gewoon reageren, om te vertellen waarom ik een bepaalde keuze heb gemaakt en ik denk dat dat mijn goed recht is. Soms voelt het voor anderen dan als verdedigen; voor mij is het een kwestie van een tegengeluid kunnen geven. Ik vertel graag waarom ik iets doe of wil gewoon kunnen reageren op iemand die heftig kan zijn in een reactie. De ene keer gaat dat heel erg goed, haal ik mijn schouders op en denk ik ‘ach, mijn leven en mijn kinderen’. Een andere keer voel ik me er echt door geraakt en kost het me tijd om me er overheen te zetten.

Spon blijft altijd een beetje lastig

Dit bedoel ik op alle manieren. Het blijft gek dat ik in de afgelopen jaren regelmatig met een nieuwe kinderwagen heb kunnen lopen. Het voelt ongemakkelijk als ik tegen iemand kan zeggen dat ik iets heb gekregen. Ik voel me soms best bezwaard dat de kinderen veel speelgoed hebben ontvangen en weet dat we in een luxepositie verkeren dat we vakanties en dagjes uit hebben gekregen. Het blijft een gekke wereld en ondanks dat het natuurlijk mijn werk is en er altijd wel iets tegenover staat qua werk, blijft het onnatuurlijk voelen om deze dingen ‘te krijgen’.

Ik vind spon sowieso moeilijk want nu ik zelf mijn sales doe, moet ik opeens tarieven ga bepalen en laten zien wat ik waard ben. Ik zit soms dagen te zoeken naar opdrachten terwijl ik op andere momenten in een week tijd word benaderd door vier bedrijven die willen samenwerken. Het is een onstabiele, onrustige wereld en dat heeft me echt veel geleerd de afgelopen jaren. Heb ik een paar slechte maanden, dan zie ik mezelf helemaal aan de grond zitten en wil ik direct stoppen en in loondienst gaan. Haal ik een paar leuke samenwerkingen binnen, dan glunder ik van trots, kan ik de hele wereld aan en wil ik doorgaan tot ik oud ben. Ik merk wel dat ik, nu ik twee kinderen heb en toch wat ouder word, meer zoek naar stabiliteit en dat deze wereld me dat niet helemaal kan geven. En dat zeg ik dan weer na een heel slechte maand waarin er geen inkomsten zijn geweest. Echter denk ik er de laatste tijd ook zo over na een heel goede maand qua opdrachten. Er werd me laatst gevraagd hoe ik nu denk aan mijn opmerking ‘ik ben over vijf jaar weer in loondienst’, maar dat is voor mij nog onveranderd. Hoe vereerd ik ook ben dat er zulke mooie bedrijven willen samenwerken, hoe mooi ik alle spullen ook vind die ik krijg en hoe fijn de vrijheid ook is die ik momenteel ervaar. Ik kan soms erg snakken naar stabiliteit op dit gebied.

Iets anders over spon: het blijft voor volgers natuurlijk ook een rare wereld, dat al die influencers maar in hun vingers hoeven te knippen en weer een wandelwagentje voor de deur hebben staan. Zo werkt het niet helemaal, maar ik snap heel erg goed dat er jaloers naar gekeken kan worden of dat het onbegrijpelijk is. Er zijn dan ook soms volgers die het niet altijd leuk vinden als er een gesponsord artikel online komt. Het is voor mij de laatste jaren dan ook echt een leermoment geweest, om daar nog netter mee te werk te gaan. Nog duidelijker aangeven als ik iets heb gekregen of als ik ergens voor betaald word en nog beter mijn best doen op passende samenwerkingen en/of mooie artikelen die goed aansluiten bij de rest van de site.

4. Persoonlijke, eerlijke verhalen is het liefste dat ik schrijf

In al die jaren als blogger -ik blog inmiddels in totaal nu ruim 15 jaar- heb ik al heel wat artikelen geschreven. Een ding daarvan is favoriet, en helemaal de afgelopen jaren: die echt persoonlijke, openhartige en eerlijke verhalen. Stukken waarin ik me kwetsbaar opstel en misschien écht verschil kan maken voor mensen. Stukken waarbij sommige moeders denken: ‘zie je wel, ik ben niet de enige’ of waarbij mensen ontdekken dat er meer mensen zijn die strugglen. Ik had altijd als doel met Mommyhood om mijn verhalen zo eerlijk mogelijk te houden en ik denk dat ik daar nog steeds iedere dag goed in slaag. Ik probeer steeds wel eens een ander artikel uit, vul de boel aan met leuke lijstjes, deel mooie collecties of fijne wishlists, maar van die artikelen waarbij ik ’s ochtends vol spanning de reacties ga lezen, word ik het meest blij. En dat is me de afgelopen jaren nog duidelijker geworden sinds ik voor Mommyhood aan het schrijven ben.

Op naar het zevende jaar! Want wat er ook gebeurt, waar ik ook mijn geld mee ga verdienen aankomende tijd/jaren; van Mommyhood zijn jullie nog lang niet af.

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

15 Reacties

  1. Adel
    4 juni 2019 / 08:47

    Zes jaar, dat kan al tellen als mijlpaal… Zes jaar waarin je er in slaagt om steeds opnieuw boeiende artikelen online te zetten! Vlogs sla ik overigens steevast over bij anderen, dus ik ben blij dat je daar niet aan mee doet 🙂

  2. sarina
    4 juni 2019 / 09:30

    Gefeliciteerd! ik heb bijna ieder artikel wel gelezen haha en soms lees ik nog wat terug. Ook je gesponsorde artikelen vind ik goed. Juist omdat je zo dicht bij jezelf blijft. 😉
    Heel veel succes en vooral niet overgaan op vloggen…

  3. Cindy
    4 juni 2019 / 09:32

    Gelukkig zijn we nog niet van je af! Ik heb het al eerder gezegd: jouw blog is één van de zeer weinige blogs die ik nog lees. Met YouTube heb ik helemaal niets, ik lees liever. En je persoonlijke artikelen zijn voor mij vaak een feest van herkenning! Ik blijf je zeker volgen!

  4. Marian
    4 juni 2019 / 09:43

    Gefeliciteerd met het 6 jarig bestaan! Deze datum is voor mij ook speciaal want vandaag is mijn zoontje 6 jaar geworden.

    • Shirley
      Auteur
      4 juni 2019 / 09:50

      Gefeliciteerd! 🙂

  5. 4 juni 2019 / 10:39

    Gefeliciteerd met 6 jaar mommyhood! Dan volg ik je dus al zo’n 6 jaar , wat een tijd! Mijn zusje volgde je al langer, maar toen je in verwachting was van skyler en ik daarna ook van mijn eerste zoontje ben ik je gaan volgen door de tip van mijn zusje. Mijn tweede zoontje is net iets ouder dan Maddox dus veel dingen heel herkenbaar!
    Kan me voorstellen dat het super leuk is om te doen, maar ook onzeker. Dat zien de meeste mensen niet en ja iedereen heeft wel overal een mening over. Lijkt me inderdaad heel moeilijk.
    Ik ben sinds een paar maandjes eindelijk gestart met mijn eigen droom, een webshop. Door persoonlijke omstandigheden is dit nooit gelukt, maar ben nu gewoon heel klein begonnen en met iedere order maakt mijn hart nog een sprongetje! Nog lang geen vooruitzicht om hier mijn baan van te maken, maar gewoon blijven dromen en doorgaan is mijn motto nu!
    Ik hoop dat je nog heel lang blijft schrijven en in de toekomst misschien op een andere manier. Blijven doen wat je leuk vindt en wat voor jou goed voelt! Nooit een beslissing maken omdat andere er een mening over hebben 😉

  6. Loes
    4 juni 2019 / 11:03

    Mooie lessen! Ik volg je in elk geval al jaren met plezier en ben juist blij dat je het bij geschreven blogs houdt. Ik vind het mooi hoe dicht je bij jezelf blijft en hoewel ik inderdaad over sommige dingen anders denk, haal ik daar juist de dingen uit die ik wel bij mij vind passen. Wat mij betreft mag je nog jaren zo doorgaan!

  7. Jessica
    4 juni 2019 / 11:23

    Gefeliciteerd.
    Ik vind het heerlijk dat je lekker blijft bloggen. Ipv vloggen. Ik vind het heerlijk om je persoonlijke verhalen te lezen en de eerlijkheid! Op naar de volgende 6 jaar 🙂

  8. Jessica
    4 juni 2019 / 11:49

    Gefeliciteerd Shir ik lees elke dag met veel plezier mommyhood geniet van je foto’s , haal leuke dingen uit je artikelen om ook zelf aan te schaffen of te gaan doen…ik zou je niet meer kunnen missen!

  9. 4 juni 2019 / 12:01

    trots op je moppie en gefeliciteerd 😀 en snap heel goed dat je niet meer alles deelt want man man wat een zeikerd en betweters hebben we om ons heen he 😉
    ik wil nog heeeeeel lang je leuke mommy blogs lezen en snel maar weer een kibbeling gaan eten 😀

  10. Ilse
    4 juni 2019 / 20:27

    Gefeliciteerd! Lijkt me heel gek om je zo kwetsbaar op te stellen voor zo’n groot en anoniem publiek.
    Maar voor mij is het elke dag een fijn momentje om jouw blog te lezen en even een kijkje te krijgen hoe het bij een andere mama gaat.
    Ik vind de combi tussen thuis mama zijn en ook een aantal dagen werken (vast ritme etc) erg prettig. Voelt het soms alsof je de hele dag met van alles bezig bent(kids brengen, huishouden, werken, kids ophalen, koken, kids naar bed etc) en voor je gevoel toch niet echt productief bent? Ik heb dat af en toe en dat voelt zo vermoeiend. Ik heb liever afgebakende ‘taken’ i.p.v. van alles een beetje. Ben benieuwd hoe jij hier tegen aan kijkt!

  11. Linda
    4 juni 2019 / 20:45

    Gefeliciteerd! Ik ben blij dat je schrijft, vlogs kijk ik zelden en ik hoop dat je nog heel lang blijft schrijven

  12. 4 juni 2019 / 20:45

    Ik geniet altijd zo van jouw blogs en hoop er ook nog heel lang van te mogen genieten.
    Liefs

  13. 5 juni 2019 / 13:49

    Wauw, wat een aantallen! Ik herinner me je nog van Ellegirlforum, dus volg je denk ik al sinds je Mommyhood bent gestart. Gefeliciteerd 🙂

  14. Kim
    16 juni 2019 / 16:07

    Gefeliciteerd!

    Wat Cindy zei, geldt ook voor mij. Dit is één van de weinige blogs die ik lees, want met YouTube heb ik niets.

    Ik vind het juist vaak fijn dat je dingen openhartig deelt. Groot gelijk dat je bepaalde zaken meer privé wilt houden, maar hoop wel dat je blijft delen. Wat zijn de dingen waar je je zorgen over maakt? Want kleine kinderen, kleine zorgen… Grote kinderen, grote zorgen. Al is het maar om te weten dat ik niet de enige ben die tegen sommige problemen aan loopt.

Secured By miniOrange