(~215 B)




2 + 1 = ?

2 + 1 = ?

Ons huis gonst vol leven van onze twee hevige kapoenen. Alexander wordt volgende maand alweer 3 jaar en wordt met de dag zelfstandiger. Zelf boterhammen smeren waarbij de choco meestal op mijn stoelen belandt, heuse treinsporen maken door heel de living, tot zelf zijn kleren kiezen. En hiervan kan ik wel zeggen dat hij het stijlgevoel van zijn moeder heeft. Onze kleinste spruit, Lyano, wordt alweer bijna 15 maanden en zit momenteel in een fase waarbij zijn toleraratie/frustratiegehalte enorm laag is. Hij kan dan ook om het minste over zijn toeren zijn en met zijn vuistjes beginnen slaan om dan boos rond te tafel te lopen; ‘nee nee nee!’ Onze kleine dramaqueen is dan zo boos, dat het stiekem bijzonder grappig is om te zien is.

Kortom: kleine kids worden groot, tot mama’s spijt. Het is nooit een geheim geweest dat onze kinderwens nog niet vervuld is. Twee is druk, maar mijn moederhart verlangt toch nog naar een derde. Nog één keer die hele bijzondere ervaring meemaken om een klein wezentje in je buik te dragen. Negen maanden genieten van die kleine stiekeme stampjes en kriebels in je buik. Om daarna zo opgezwollen als een olifant rond te lopen en maar één ding te willen: ‘Die baby moet er uit, en wel nu!’

Maar wanneer is het de perfecte timing om voor een derde te gaan? Tot nu toe, let’s face it, ben ik een regelrechte ramp geweest in het plannen van een zwangerschap. Trouwen met een kleine babybump; zo romantisch en idyllisch als het me leek in de film, zo back to reality was het in het echt. Te misselijk zijn op je eigen trouwfeest waardoor je amper kon dansen, laat staan iets eten van dat overheerlijk diner. Om daarna te moeten rennen naar de wc, waar je met die huge trouwjurk amper ingepropt geraakt. Op naar poging twee dan maar: zwanger, renoveren, verhuizen en een dreumes in huis. Kan ik iemand overtuigen dat dit de ideale combinatie is?

Eerlijk: tot nu toe heb ik nog niet echt kunnen genieten van ‘9 maanden gewoon lekker zwanger zijn en alles in teken van de baby’. Bij Alexander stond alles in teken van mijn huwelijk en afstuderen en bij Lyano draaide het dan weer allemaal rondom het verhuizen en de verbouwingen waarbij de baby steeds bijzaak was.

Kortom, voor die derde keer, wat waarschijnlijk ook mijn laatste zwangerschap wordt, wil ik echt het juiste moment vinden. Maar wanneer is dit? Nu, vandaag? Zodanig dat onze kids niet te veel in leeftijd schelen en de jonste spruit nog lekker mee ’s middags een dutje doet? Wanneer Lyano  ook al naar school gaat? De verbouwingen eerst afwerken? Zijn we dan weer niet té oud?

Conclusie: er is volgens mij nooit een perfect moment om aan een baby te beginnen. Er is altijd wel iets wat me tegen houdt. Dus ga ik gewoon mijn gevoel volgen, wanneer het verlangen en gemis groter wordt dan de twijfels, dan gaan we er gewoon weer volop voor! Het enige wat ik nu weet is dat het moment nu nog niet is aangebroken. Maar telkens als ik zo’n verse, snoezige, heerlijk ruikende baby vasthoud wordt het verlanger weer wat groter…

Delen:

15 Reacties

  1. 9 september 2013 / 12:52

    Net wat je zegt het moment is nooit perfect. Zelf ben ik onverwachts zwanger, net afgestudeerd, ons huisje nog aan het inrichten, eigenlijk op de planning om te gaan trouwen, nog geen echte eerste baan you name it. Ik noem het een verrassing van mother nature 🙂 Nu ik zwanger ben heb ik alles kunnen doen. Huis is ingericht, de rommelkamer met nog verhuisdozen is ineens leeg omdat dat toch echt de babykamer wordt. Werk dan wel parttime maar ik heb een baan en me contract is verlengd. Kan nu nog lekker me laatste trimester genieten van me zwangerschap. Een ding wilde ik absoluut niet, zwanger trouwen. Wel heel leuk dat je boys samen opgroeien. 🙂

    • EVI
      9 september 2013 / 19:30

      Klinkt alsof je het allemaal op een rijtje hebt. En idd er is volgens mij nooit geen perfect moment, maar gewoon erin springen, oke je leven staat weer even op zijn kop, maar het went snel weer.

      Zwanger trouwen absoluut af te raden 🙂

  2. 9 september 2013 / 13:25

    Wat leuk dat jullie nog voor een derde gaan! Lijkt me lastig want de timing is waarschijnlijk nooit perfect.

  3. Simone
    9 september 2013 / 13:25

    Dit is eerlijk gezegd wel een beetje een eye-opener voor me. Mijn vriend en ik zijn nu al een behoorlijke tijd bij elkaar en we weten zeker dat we samen oud willen worden en graag kinderen willen. Toch hebben we onze kinderwens steeds weer uitgesteld. Ik ben nu al achter in de dertig en hoewel ik nog nooit echt last van “rammelende eierstokken” heb gehad (zoals ze dat ook wel eens zeggen 🙂 ) merk ik dat het wel echt tijd wordt. Het is precies wat je zegt: er is altijd wel iets! En dat heeft me ook lange tijd tegengehouden. Wanneer is het de juiste tijd voor een kind? Vroeger kregen vrouwen op veel jongere leeftijd al een kind, tegenwoordig is de gemiddelde leeftijd in Nederland al 30 jaar. Ik ben dan zelfs een paar jaar ouder. Dus waarom niet eerder die keus maken? Omdat er dingen om ons heen gebeuren waar we geen grip op hebben, omdat we niet genoeg geld hebben, omdat onze carriere voor gaat, omdat er ALTIJD WEL IETS IS… Je hebt me met dit artikel erop gewezen dat de ideale omstandigheden gewoon niet bestaan. Pas geleden zei iemand ook al eens tegen me: Niet zoveel nadenken Simoon, maar gewoon doen. Dank je wel Evi: ik weet nu zeker dat ik er voor wil gaan! 🙂

    • EVI
      9 september 2013 / 19:31

      Wat super! Laat maar gauw weten wanneer je rond en gezond kan pronken

  4. 9 september 2013 / 13:34

    Gewoon voor gaan dus! Wat een leuke blog heb je! Ik volg je.
    Schattige kids, heerlijk gezin heb je.

  5. 9 september 2013 / 13:35

    Oh ik kwam hier op een rare manier terecht en het is een gastblog voor Shirley, ik klikte op volgen en dacht HUH dit is Mommytobe, dat volg ik natuurlijk al lang hahaha.

    Anyway, nog steeds leuk gezin en leuke blog geschreven!

    • EVI
      9 september 2013 / 19:33

      Dankjewel schatjes maar kapoentjes hoor 🙂

  6. kelly
    9 september 2013 / 15:08

    Wij zijn ook echte planners maar met zulke dingen kun je toch nooit goed plannen. Trouw plannen waren al gemaakt en na een jaartje gelukkig toch spontaan zwanger. Trouwjurk blijft wat langer in de bruidszaak en bruiloft uitgesteld, simpel! (voor 2 planners echt even wennen haha) Verbouwen doen we tussendoor steeds weer een beetje gezien het huis niet onbewoonbaar is mogelijk. Och kun je ook weer steeds van iets nieuws genieten. Als je huis in één keer af is wordt het binnen een paar weken ‘normaal’ Nu hebben we steeds iets nieuws om van te genieten. Positief benaderen 🙂

    • EVI
      9 september 2013 / 19:33

      Wat een geweldige instelling het leven nemen zoals het komt

  7. mamie van 2
    9 september 2013 / 17:01

    3e kindje is helemaal herkenbaar. Probleem hier is vooral papa meekrijgen.
    Daarom dat dit nog even open blijft en als de tijd rijp zullen we dit nog eens samen bespreken. Voor mij wil ik even de rust van kindjes op school, pampers uit,… Het feit dat iedereen van de familie zegt “toch geen 3 kinderen ben je gek, in de deze tijd zou ik dat nooit doen”. Wat een aanmoediging… Nu heb ik ook 2 jongens, dus de hoop op een meisje is er ook nog steeds. Wordt me dan gevraagd “Wat als je 3e dan ook een jongen is?” antwoord: “Dan heb ik 3 schatjes en hoef ik al niet veel kleerdjes meer te kopen, is er nog zo’n schatje bij om onze familie te vervolledigen”, voor mij gaat het niet persé om het meisje, zou ik wel erg leuk vinden maar ik wou altijd 4 kindjes, hier ben ik al van afgestapt dus wees blij dat ik er dan maar 3 wil.
    Ik ben zelf de laatkomer in mijn familie en dacht altijd dit wil ik niet, maar nu ik ouder en wijzer ben heb ik gemerkt na de puberteit merk ik hier niets meer van…soms lijk ik zelfs de oudste (hahaha). Ik ben jong aan kindjes begonnen dus ik heb nog wel even tijd.
    Bij ons zal het ook financieel zijn of dit mogelijk is.

    • EVI
      9 september 2013 / 19:35

      Hier wou ik er eerst ook graag 4, maar vrees dat dat een ver weg droom zal blijven 🙂

  8. 9 september 2013 / 17:12

    Heel leuk geschreven! Ik ga je quote van ‘ verlangen groter dan de twijfel’ dan ook meteen toepassen als mensen mij er iets over vragen.

  9. Caro
    11 september 2013 / 09:10

    Evi, ik volg je verhalen al van lovetomakeup en ik vind het zo fijn dat je weer schrijft! Het zijn zo’n leuke verhalen en onderwerpen. Zelf ben ik nu 25,5 weken zwanger van ons eerste bengeltje. Ik denk inderdaad dat er geen ideale moment is, gewoon je hart en je gevoel volgen en dan lukt alles! Ik ben ervan overtuigd dat je een hele goede mama bent en dat 3de toekomstige bengeltje mag heel blij zijn dat hij/zij in zo’n warm gezin terecht zal komen!

  10. 11 september 2013 / 23:24

    Perfect bestaat niet. Wanneer de tijd rijp is, zal de 3e spruit zich aankondigen. Als jullie het tijd vinden, dan is het tijd voor jullie 3e.

Secured By miniOrange