(~215 B)




Vaste rituelen

Vaste rituelen

Nog vijf maanden. Nog vijf maanden en mijn baby wordt drie. Drie! Het is toch bizar dat dat hoopje van 2875 gram dat op 6 november 2013 uit me kroop momenteel een grappige, lieve, ontdeugende en mooie peuter is met zijn eigen trekjes? Het groeit maar door en we staan erbij en kijken er naar. Soms zou ik best eens op die pauzeknop willen drukken, om iets langer van het moment te kunnen genieten. Want die tijd glipt maar door mijn vingers en voordat ik het weet is ‘ie weer twee centimeter langer. Ik blijf het cliché zinnetje maar herhalen; het gaat allemaal veel te hard. Vandaag wil ik het eens hebben over de vaste rituelen hier in huis. Want ja, die peuters hebben hier en daar een beetje last van dwangneurose.

Naar bed, naar bed zei Duimelot
Zodra het bedtijd is verloopt alles volgens hetzelfde stappenplan. We gaan naar boven, Skyler wordt opgefrist, krijgt een schone luier en zijn pyjama aan en we gaan door naar de badkamer om de tanden te poetsen. Vervolgens ben ik nog even bezig met opruimen, kruipt Skyler vast bij ons op bed, doet het nachtlampje aan, pakt de ‘tutjes’, kiest een boekje uit en gaat wachten tot ik er ben. En oh wee als dit iets anders verloopt. Laatst was Raymond Skylers tanden aan het poetsen en was ik dus op bed aan het wachten. Ik zette het nachtlampje aan, legde Skylers tutjes klaar en ging wachten tot ‘ie bij me kwam. Nou, dat heb ik geweten. Meneer was woést! Hoe haalde ik het in mijn hoofd om zijn taken over te nemen? Het lampje moest uit, de doekjes moesten terug onder het kussen en ik moest de kamer weer uit. Skyler werkte zijn schema af en na een minuut mocht ik dan de kamer binnenkomen, kon ik Skyler complimenteren met de goede handelingen die hij verricht had en konden we eindelijk beginnen met het lezen van een boekje.

Niet doen, oma!
Zo hebben wij nog een paar vaste rituelen waar we absoluut niet van af mogen wijken. Op vrijdag is oma er altijd en omdat de handelingen pas sinds kort zijn ingevoerd, wist zij nog niet helemaal wat Skylers patroon was. Nadat we terugkwamen uit het centrum en in de gang stonden, opende oma alvast de deur naar de woonkamer om ons hondje te begroeten. Skyler was wederom ontzettend boos. ‘Nee, oma!’ Oma wist niet zo goed wat haar overkwam maar toen ik uitlegde wat de bedoeling was, moest ze er toch een beetje om lachen. Dus hup, hondje weer terug in de woonkamer, deur dicht en ons achter Skyler verzamelen. En hoe bloedserieus hij dan kan zijn; dat is nog wel het meest grappig van allemaal. Hij opent de deur, zegt heel enthousiast ‘haaaaai Muis’ alsof ‘ie de hond voor het eerst ziet en oma en ik mogen dán pas onze weg vervolgen.

Zeg maar dag met je handje
Papa was ook een keer de klos. Die kwam namelijk thuis van zijn werk terwijl Skyler heerlijk aan het spelen was. En dat was uit den boze want er moet natuurlijk bij het raam gewacht en gezwaaid worden. Raymond moest zijn schoenen en jas weer aantrekken, de deur uit gaan, voor het raam uitgebreid staan zwaaien naar Skyler die voor het keukenraam zat te wachten en mocht toen eindelijk zijn eigen huis in. Skyler opent de deur naar de gang, roept ‘haaaai papa!’ alsof ‘ie hem daarvoor nog helemaal niet had gezien en gaat vervolgens weer naar zijn speelgoed om verder te gaan met waar hij mee bezig was.

Boeeeeee
Laatste, en tevens het meest aandoenlijke voorbeeld. In Aalsmeer staat langs de weg een beschilderde stenen koe. Alhoewel het Skyler de eerste weken nog niet was opgevallen, wordt er nu heftig gedag gezegd. Iedere keer als we in de auto zitten rijden we er wel langs en behalve hevig zwaaien, worden er ook dingen geroepen als ‘Hallo koe!’, ‘doei koe!’, ‘lekker slapen koe!’ en ‘lekker spelen koe!’ Skyler is helemaal uit zijn hum als ‘ie dit niet heeft kunnen doen. Soms vergeet ik het helemaal en rij ik er iets te snel voorbij. Hoe kan ik hem dat aandoen?! Skyler is dan oprecht heel verdrietig en vertelt me dan dat ‘ie de koe niet goed heeft gezien en niet heeft kunnen zwaaien. Hij vraagt me zelfs om even terug te rijden. De volgende keer gaan we maar eens stoppen bij de koe. Om de beste vriend eens de hand te schudden en om Skyler met hem op de foto te zetten. Kunnen we altijd die foto nog laten zien als mama weer eens zo’n ontaarde moeder is die dit ritueel vergeet. Alhoewel… Dat past natuurlijk niet bij het ritueel.

Ik grapte in het begin over de dwangneurose maar ik geloof oprecht dat peuters deze handelingen nodig hebben. Als vastigheid, om een duidelijke dagindeling te hebben en om enige controle te hebben over wat ze mogen en kunnen doen. Er wordt niet voor niks gezegd dat regelmaat belangrijk is voor een kind. Voor mijn peuter gaat dat echter nog een stapje verder en voeren we veel handelingen op een dag uit. En waag het niet om dat door de war te schoppen! Dan kom je er hier echt niet meer in…

Vertel eens, heeft jouw kindje ook dit soort rituelen (gehad)?

Delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

7 Reacties

  1. Sabine
    7 juni 2016 / 09:57

    Haha ik lig dubbel hier, fantastisch!
    Arme papa, weer buiten gezet door z’n eigen zoon. Hopelijk was t droog buiten.

  2. Lisette
    7 juni 2016 / 10:35

    Hahaha wat een leuke rituelen!! Die hebben wij ook hoor!
    Bijvoorbeeld als we sochtends beneden komen. Mevrouw (2 jaar) moet op de bank worden geïnstalleerd, knuffels (5!! die ook allemaal mee naar bed moeten) naast haar op de bank, mama moet het speciale flesje pakken met melk, en deze moet door Nijn aangegeven worden aan haar, zodat zij haar speen aan Nijn kan geven….

    Nu ik het zo typ slaat het nergens op, maar ja, het moet toch echt zo gebeuren en niet anders! hahaha! En mama vind het stiekem wel een leuk ochtend ritueeltje 🙂

  3. Inez
    7 juni 2016 / 10:43

    Aahh wat schattig haha! Mijn zoontje is bijna 1, nu nog niet echt vaste rituelen dus. Wat ik wel merk is dat wanneer we niet welterusten tegen zijn knuffels op de plank zeggen hij echt niet wil gaan slapen.

  4. Manouk
    7 juni 2016 / 23:23

    Mijn zoontje is iets jonger dan Skyler, hij wordt namelijk in september 2 jaar. Maar ik merk wel bepaalde rituelen. Zo moeten wij zijn knuffel altijd een kusje geven bij het slapen, zowel in de middag als avond. Waarna hij de knuffel uit zijn bed gooit. Ook krijgt de baby in mijn buik vaak een kus voor het slapen gaan. Als hij wakker wordt roept hij altijd heel hard :”PAAAAA!!” En bespringt mijn vriend dan waarna hij snel op zoek gaat naar mijn vriend zijn telefoon.

  5. 8 juni 2016 / 16:27

    wij zijn al een tijd uit de kleine kids periode maar hier was het flesje doekje bedje ritueel en als we daar vanaf weken dan had je gewoon geen nacht hahah, de doekjes werden 1 voor 1 nagekeken of ze ze allemaal hadden, was er eentje weg die dan net even in de was zat weet je wel oeiiiiiii krijsparadijs was open dan moahahaha

  6. nicole
    12 juni 2016 / 16:28

    Hahaha! Leuke blog!
    Onze dochter van 27 maanden heeft sinds een week ook het ritueel van de huiskamerdeur. Als we thuis komen maar ook als we van boven komen. En als we het dan vergeten dan gaat het net als bij jullie. Iedereen naar de gang en opnieuw hihi!
    Vast bedritueel hebben we vanaf het begin. Ben benieuwd wat ze nog meer gaat ontwikkelen hierin. Heerlijk al die fases, echt waar.

Secured By miniOrange