Eigenlijk heb ik het me nooit echt beseft, tot ik zelf een kindje had; wat zitten die eerste vier jaar vol met veranderingen en jeetje, wat moeten ze veel. Zo groeien ze, vooral het eerste jaar, als kool, leren ze omrollen, kruipen, zitten, staan en lopen, wordt er van ze verwacht dat ze van melk via babyhapjes naar het normale eten gaan, moeten ze van zeven luiers per dag naar volledig zindelijk, gaan veel kindjes van alle dagen thuis naar crèche, kinderdagverblijf, peuterspeelzaal en vervolgens naar school en ontwikkelen ze een woordenschat waar je U tegen zegt. Het is niet niks en als ik het zo allemaal op een rij zie staan, vind ik het nogal wat voor zo’n kleintje. Want hoe groot ik Skyler ook af en toe vind; het is eigenlijk natuurlijk pás een kind van drie jaar. Een kind dat pas drie jaar op deze aarde is, slechts 98 centimeter hoog is en waarvan verwacht wordt dat ze binnen no time groot zijn. Opeens krijg ik begrip voor die protesterende peuterbuien als hen weer iets opgedragen wordt.
Oogtest
Twee weken geleden was ik bij het consultatiebureau waar Skyler een oogtest moest ondergaan. Niks ernstigs, maar gewoon een standaard peutercontrole rondom de derde verjaardag. Skyler vond het allemaal maar wat spannend. Zo is het natuurlijk helemáál niet leuk om je te moeten uitkleden in een wildvreemde kamer met wildvreemde mensen, is zo’n meetlint alles behalve chill en voelt de weegschaal voor hem als de grootste vijand. ‘Wat nou, al die metingen? Ik ga gewoon lekker spelen en daarna gaan we weer naar huis!’ moet hij gedacht hebben. Toen we ook nog eens naar binnen moesten omdat Skyler bepaalde opdrachten moest uitvoeren, voelde ik de bui al hangen. De puzzels werden uiteindelijk zonder mokken gemaakt, de rechte streep die verwacht werd getekend en de plaatjes werden correct benoemd. Precies volgens het boekje en precies wat er van hem verwacht werd. Tot er opeens een maf brilletje tevoorschijn kwam en Skyler met een afgedekt oog ook weer plaatjes moest gaan opnoemen. ‘Dat gaan we dus even lekker niet doen!’, zag ik hem denken. En alhoewel ik me daar tijdens de opdracht een beetje opgelaten over voelde, vond ik het buiten eigenlijk helemaal niet zo gek. Want wat moeten ze veel op deze leeftijd en wat moet dat spannend zijn voor zo’n peuter. Ik zette Skyler in de auto, reed naar Chimpie Champ, bestelde een kop thee voor mezelf en een Fristi voor Skyler en keek naar mijn kind. Een kind dat heerlijk aan het spelen was in een loopauto, precies zoals dat nu even hoort te zijn. Spelen, kind zijn en vooral even niet bezig zijn met opdrachten, toetsen en leren.
Hogere groep
Het komende jaar zit vol met veranderingen voor onze kleine man en dat begon tijdens zijn verjaardag al. Skyler moest namelijk naar een nieuwe groep op het kinderdagverblijf, een grote stap voor een kind dat niet zo goed tegen veranderingen kan en veel waarde hecht –net als zijn moeder- aan de vaste en standaard dingen. Het is gek als je opeens uit de babygroep wordt gehaald waar je je vriendjes en vriendinnetjes hebt zitten, om vervolgens naar een andere groep overgeplaatst te worden. Een groep waar iedereen ouder is, waar je weer in een andere omgeving bent, met nieuw speelgoed, iets andere regels en bovendien andere leidsters. De overgang is niet niks. Ík had zelfs moeite met deze omschakeling. Nog steeds vindt Skyler het lastig en ik merk dat hij toch wat minder graag naar de crèche gaat dan eerst. Terwijl hij eerst stond te trappelen, horen we nu vaak ’s ochtends ‘ik wil niet naar school, mama’. Eenmaal daar is het negen van de tien keer goed en ik haal –gelukkig- steeds een blij kind op, maar er wordt nog altijd na afloop beneden op de deur geklopt, om zijn vorige juffen én zijn vriendinnetje gedag te zeggen. En heel soms wordt er toch nog even gespeeld met het oude speelgoed omdat het zo vertrouwd voelt.
Zindelijkheid & natte broeken
Nu Skyler alweer twee maanden drie is, krijg ik vaak de vraag of ‘ie al zindelijk is en hoe het met zijn speentje zit. Ook weer twee van die dingen die toch wel verwacht worden van een peuter op deze leeftijd, zindelijk worden en geen speen meer nodig hebben. Tel daarbij op dat Skyler dit jaar grote broer wordt én over een paar maanden naar de basisschool gaat, en je zult begrijpen dat het veel is. Althans, ík vind het veel en kan me voorstellen dat het voor hem overweldigend is. Momenteel zijn we bezig met de zindelijkheidstraining en dat gaat met vallen en opstaan. Het ene moment loopt Skyler uren zonder luier, zie ik hem regelmatig op zijn potje zitten en vraagt ‘ie alleen nog om een luier als hij moet poepen; het andere moment staat ‘ie in zijn broek te plassen omdat hij helemaal vergeten was dat hij geen luiertje om had. Zelfs als ik hem een minuut daarvoor nog gevraagd had of hij niet moest plassen. Op dagen dat we nergens heen hoeven oefenen we regelmatig maar als we van huis gaan of als Skyler bijvoorbeeld naar de crèche gaat (waar hij de kinderwc’s doodeng vindt), dan gaat de luier weer om. En soms ook gewoon als we thuis zitten in pyjama, omdat Skyler dat vraagt en het zo lekker veilig is. Ik ben van mening dat alles op een eigen tempo kan en dat je een kindje vooral niet moet pushen. Ik heb niks aan een kind dat volledig in de stress ligt omdat hij geen luier om heeft, want dat werkt alleen maar averechts. De momenten dat Skyler naar me toe komt en vraagt of de luier af mag, of dat hij tijdens het verschonen zegt dat hij moet plassen en naar het potje wil; dát juich ik dan wel weer toe. Het feit dat Skyler dat steeds vaker voorstelt zegt genoeg. Het komt allemaal vanzelf, wanneer hij daar zelf klaar voor is. Een beetje stimuleren is niet erg, maar gepush en gedwing moet er zeker niet wezen.
De horrorspeen
Tsjah, en dan komt nu het onderwerp speen, iets wat veel mensen toch wel afkeuren op deze leeftijd. Zelf zijn we daar een stuk relaxter in dan omstanders. Skyler heeft een speen met slapen ’s nachts en tijdens de zeldzame middagdutjes en soms als we gewoon thuis zijn en hij een filmpje wil kijken. We zijn van mening dat ‘ie overdag wel vaker weg mag en gelukkig geeft Skyler dat zelf ook steeds vaker aan. De speen ligt vaker op tafel dan in zijn mond, als we naar het kinderdagverblijf gaan wordt ‘ie al in de auto aan me overgedragen en Skyler is overdag vaak veel te druk met spelen om aan de speen te denken. Maar ja, we hebben ook weleens van die hangdagen of zwakke momenten. Lekker lang in pyjama, samen op de bank voor de televisie. En dan is zo’n speentje toch ook wel érg fijn. Of de middagen thuis dat Skyler niet meer slaapt maar wel even een rustmoment wil hebben. Het moment dat we vanaf het kinderdagverblijf naar huis rijden en Skyler het heerlijk vindt om even tot rust te komen in de auto. Voor nu vinden we het oké dat de speen er nog is met slapen, proberen we het af te bouwen overdag en vinden we de zindelijkheid belangrijker -en vooral handiger en noodzakelijker- met het oog op de twee grootste veranderingen in 2017 met de B; de baby en de basisschool.
Ik had het er met de vrouw bij het consultatiebureau nog over en ook zij was het met me eens; ze moeten al zoveel. Er verandert al zoveel. Focus je op één verandering tegelijk en dan volgt de rest vanzelf, op hun eigen tempo. En dus zijn we nu lekker bezig met de zindelijkheidstraining en krijgt Skyler natuurlijk van alles mee wat betreft de baby. De hogere groep op het kinderdagverblijf gaat steeds iets beter en zolang hij daar tijdens het slapen zijn speentje krijgt, gaat dat ook perfect. Dan nemen we de tut- en knuffelmomenten met dat rubberen geval thuis en af en toe de natte broeken voor lief. Ik heb gelukkig nog niemand gehoord over pubers die met een speen in hun mond continu in hun broek plassen. Het zal allemaal wel loslopen. Op hun eigen tempo.
Wat een heerlijk stuk! ❤ ben het hier zo mee eens, vind het nogal wat wat die kleintjes allemaal moeten!
Geen woord aan gelogen! Ben het met je eens dat die kindjes al zoveel moeten (kunnen). En o wee als dat van de norm afwijkt. Ieder kind is anders en doet alles op zijn/haar eigen tempo.
Wat mooi geschreven! Het is inderdaad ook allemaal niet niks voor zo’n kleintje, en in mijn ogen gaan jullie daar super goed mee om.
Heel mooi geschreven en zo waar. Als gastouder probeer ik ook alles op de kinderen af te stemmen. Ze hebben de optie tot een activiteit maar willen ze niet mee doen en liever spelen dan is dat helemaal prima. Hebben ze te veel drukte gehad van kerst/sinterklaas/ verjaardagen dan doen we een dagje rustiger. Lekker op de bank, boekjes lezen of een filmpje kijken. Maar vooral niets hoeft. Ze moeten straks al meer dan genoeg.
Eens! Mijn zoontje moet over 2 weken naar het 3-jaar consult, ik hou m’n hart vast, de laatste keer wilde hij ook absoluut niet meten en wegen, en dan nu de oogtest, ik ben benieuwd….
Zindelijkheid hij moet niets maar dan absoluut niets weten van het potje of de wc, wie zijn wij om hem te dwingen, dat komt vanzelf! Praten was hij enorm snel, lopen al met 10 maanden, hij zit al 3 maanden op de grote groep op het kdv, potje en wc plassen is niet zijn dingetje, nou jammer dan, ze moeten al zoveel hoe mooi jij het verwoord, komt vanzelf!
Fijn artikel! Ben het helemaal met je eens. Vanaf dat mn dochter baby was dacht ik dit al regelmatig. Iedereen wilde haar op schoot, knuffelen etc. En zij vond het vanaf 3 maanden al doodeng. Dan merk hoeveel er van een kleintje verwacht word: lachen naar visite, op schoot, laten zien dat je kan kruipen/lopen etc.
Als ze kon lachen werd er meteen gevraagd if ze ook kon zwaaien etc.
Ik ben ook helemaal voor eigen ontwikkeling en tempo maar dat is weleens lastig met alle verwachtingen van buitenaf.
Wacht maar tot ze naar school gaan. Dan komen in de kleuterklas al de citotoetsen om de hoek kijken met bijbehorende conclusies. Ik denk dat je er zelf nuchter in moet zitten ongeacht wat de school of consultatiebureau vindt. Ieder kind ontwikkelt zich op eigen tempo. Tenzij natuurlijk serieuze ontwikkelachterstanden maar dat heb je zelf ook snel genoeg door.
Wij zijn wel acuut met de speen gestopt omdat het het gebit verpestte. We verwachtten grote drama’s maar het kostte geen enkele moeite.
een kind pushen werkt alleen maar avrechts en duurt het alleen maar langer, gewoon rustig begeleiden en dan komt het vanzelf wel en ja ach die speen hier waren ze 4 en 5 dat het over was maar zeker niet zonder drama
Amen! Ik word af en toe ook knetterdol van alles wat ie ineens moet. Ik had vorige week een lief gesprekje met mijn oma en zij vertelde dat ze lak had aan “het bureau” met 6 kinderen en dat ze het zelf wel regelde. Ze vertelde dingen die ik echt wel een eyeopener vond en vooral van mijn omaatje die moeder werd in die “strenge” tijd vroeger.
Hier trouwens ook nog gewoon een speen tijdens het slapen en sommige momenten. Ik heb zelf een speen gehad tot m’n 7e ofzo dus ik ga totaal niet oordelen over dat ding. Lekker boeiend en ze worden er heus niet dommer van! Hooguit een beugeltje maar dat heeft iedereen zowat en over 12 jaar als onze kinderen aan een beugel komen zijn ze zowat onzichtbaar 😉
Volledig mee eens en zo herkenbaar ook weer … tutjes”probleem” waar onze omstaanders veel meer last van hebben dan wij.
Op school geven ze hun tutjes naar mij neem ik ze mee naar huis en breng ze weer mee als ik ze ga ophalen plop hun mond in in bijzijn van iedereen dat kan gerust trek ik me niks van aan.
Ook thuis lopen ze ermee rond geen probleem hier.
Als we al eens iemand tegenkomen op straat of in het park dan durven ze al eens zeggen “doet dat tutje eens uit je mond je bent daar toch veel te groot voor!” “dat is niet mooi hoor een tutje!” dan verander ik meteen voel het zo goed vanbinnen en toon dat dan ook zal ook andere plekken opzoeken dan “onvriendelijk mens het is toch nog maar een kind zeker!” “moeial” zeg ik dan binnensmonds 😉
Mijn kindjes zijn redelijk laat zindelijk geworden maar ze deden het dan ook wel meteen heel flink geen terugval maar 1 of 2 natte broekjes … alles op hun tempo!
Mijn kind is niet zoals een ander en dat hoeft ook totaal niet ze komen er ook wel en ben even fier op hun zoals een mama die fier is op haar peuter die alles doet en kan zoals het zou moeten op die leeftijd.
Helemaal mee eens dit! Laat kinderen gewoon lekker kind zijn. Ze kunnen heel goed hun eigen grenzen en tempo aangeven.
Liefs
Helemaal mee eens dat alle kinderen zich op hun eigen tempo moeten ontwikkelen. Waarom zou je daar druk achter zetten. Maar een oogtest op het CB vind ik wel iets anders. CB is sowieso niet verplicht dus je hoeft niks, maar zo’n test doe je toch uiteindelijk ook voor je kind? Als ze 1 goed oog hebben en 1 minder goed oog, dan kun je dat heel lang compenseren zonder dat iemand dat doorheeft, maar achteraf hebben die kinderen vaak al een lange tijd bijvoorbeeld hoofdpijn gehad zonder dat ze dat goed kunnen aangeven. Bij vrienden van ons werd de test overgeslagen omdat ze het lastig vonden, 2 jaar later bleek het jongetje -4 te hebben aan beide ogen en een hele tijd al hoofdpijn ook. Als ze nou eens die belachelijke plaatjes zouden aanpassen in het boekje, zou misschien al helpen!
Auteur
Ik snap het heel goed hoor! Net als dat ik echt wel snap dat kinderen zindelijk moeten zijn op de basisschool. Ik vind het alleen nogal veel allemaal in het korte leventje van een peuter wat ze moeten 🙂 En vind dat sommige dingen, die in ieder geval niet zo belangrijk zijn en waar een eigen tempo veel fijner is, niet zo gepusht moeten worden, zoals de zindelijkheid en de speen afbouwen 🙂 Neemt dus zeker niet weg dat sommige dingen gewoon nodig zijn en toch echt even moeten! Wij moeten ook zoveel waar we niet altijd zin in hebben 😉
Nee, pushen heeft echt totaal geen zin. Op Internationale scholen in Azië wordt bijvoorbeeld gepusht dat ze op hun 4e al beginnen met lezen en schrijven. Toen wij Bali verlieten kon Thijs dus al bijna lezen en schrijven….maar hij was er gewoon nog niet aan toe. Zo lang hij er niet om vraagt (hij is nog steeds maar 5!) bieden we het ook niet zelf aan, en nu is hij alles weer vergeten. Veel mensen vinden dat zonde, maar voor mij geeft het aan dat het geen enkele zin heeft om ergens aan te beginnen als ze er niet aan toe zijn.
Mooi artikel! Kleine tip, ik ben zelf mondhygienist, haal de speen uit zijn mond zodra hij in slaap gevallen is, ivm de stand van zijn mond etc. Zo heeft hij hem toch in met inslapen maar zodra hij in slaap gevallen is kun je hem er voorzichtig uithalen en naast hem neerleggen
Auteur
Zodra hij in slaap valt laat hij hem vanzelf al los 🙂 ’s ochtends wordt ‘ie ook negen van de tien keer wakker zonder speen.
Houd asjeblieft aan dit idee vast en laat je niet uit het veld slaan! Ik vind dit zó bewonderenswaardig aan je… er spreekt zoveel liefde uit voor Skyler en daarnaast heb je helemaal gelijk. Kinderen moeten al zoveel. Als juf van kleuters (voor ik Mees had) weet ik hoe veeleisend de samenleving is voor jonge kinderen en hoeveel er al verwacht wordt van ze. Terwijl kinderen alleen al zo veel leren van gewoon lekker spelen! En alles vanuit hun eigen veilige haven en tempo. Nogmaals, houd vast aan jouw idee! Ze moeten al zoveel…
Ik ben het helemaal met je eens hoor, gewoon alles op een eigen tempo en vooral je kind aanvoelen. Het komt allemaal wel goed <3
Helemaal mee eens. Wij hebben een zoon van ruim vier en anderhalf. De oudste hebben we wel gestimuleerd bij het zindelijk worden maar zeker niet gepusht.
Op het kinderdagverblijf werd er een avond georganiseerd door iemand die al haar kinderen voor een jaar zindelijk had. Zogenoemde zindelijkheidstraining, ik heb een aantal adviezen opgevolgd en toegepast maar mooi dat onze man hier niets mee deed.
Hij deed het volstrekt in zijn eigen tempo. Het mooie hier aan vond ik dat er nauwelijks strijd was tussen ons en hij het voor waar aan nam. Net alsof het altijd zo is geweest! Netjes voor zijn vierde zindelijk en ruim voordat hij naar de basisschool ging. Zelfs in de nachten gaat het super. Mijn zoon van anderhalf heeft een heel ander karakter dus dat vereist weer een andere aanpak.
En ja er wordt veel van hun verwacht. Al blijf ik erbij dat je hier als ouder ook een aandeel in hebt. Wat verwacht jij van jouw kind en op welke manier?
Mijn ervaring is inmiddels om het kind te stimuleren in eigen ontwikkeling, het komt er wel.
Heel mooi artikel Shirley en ben het er helemaal mee eens. Vooral dat omstanders vaak dingen anders denken en hier gráág opmerkingen over maken. Zo vind mijn schoonvader de speen ‘onzin’ en moppert hij daar altijd een beetje over als we bij hun zijn. Het zijn kleine dingen als ‘ach die speen is toch helemaal niet nodig’ (en trekt ‘m ondertussen uit zijn mond) maar ik vind dat vervelend. Ik beslis wel of hij wel/niet een speen krijgt! Of laatst zei iemand op het kdv dat Flynn thuis toch wel gewoon met de pot mee eet?? (omdat hij daar een potje te eten krijgt) op een nare, veroordelende manier. Man, ik ben al lang blij als ik er iets in krijg, of dat nu vers of uit een potje is! Zoveel mensen, zoveel meningen. Ik vind het soms maar lastig hoor! Ondanks dat ik mij er niks van aantrek heb ik gewoon niet altijd de puf om er over in discussie te gaan.