De laatste maanden thuis

Over 4.5 maand is het zover: dan wordt Skyler vier jaar en is het tijd voor hem om naar de basisschool te gaan. Het is zo bizar hoe snel de afgelopen jaren voorbij zijn gevlogen. Ik kan me de dag van de eerste zwangerschapstest nog héél goed herinneren en het is toch een gekke gewaarwording dat ik inmiddels twee kinderen in mijn leven heb. Maddox die alweer acht weken oud is en Skyler van dus alweer ruim 3 jaar en 7 maanden oud. Enerzijds verheug ik me best op het schoolleven. Lekker een goed ritme, iets vaker mijn handen vrij en weer een heel nieuwe fase die eraan zit te komen. Anderzijds lijkt het me ook best heftig. Geen uitslaapochtendjes meer doordeweeks, niet meer spontaan dat ene uitje kunnen plannen, continu leven volgens het schoolrooster en een kindje dat een heel nieuw leven krijgt náást zijn thuissituatie.

Sommige ouders zeggen dat ze het enorm aan hun kind kunnen merken, dat ze toe zijn aan school. Kinderen die vragen wanneer ze nu echt naar school mogen, kinderen die het kinderdagverblijf niet meer leuk vinden of het gewoon thuis niet meer oké vinden en constant dingen willen of moeten doen om tevreden te zijn. Met Skyler hebben we dat eigenlijk niet zo. Hij is natuurlijk pas sinds november naar de oudere groep op het kinderdagverblijf en dat was wel even vernieuwing genoeg voor hem. Bovendien is het een kindje dat zichzelf prima weet te vermaken en ook heel erg goed functioneert thuis. Als ik vraag of hij iets wil doen, antwoordt hij vaak genoeg met ‘ik wil wel gewoon thuisblijven vandaag’. Hij vraagt niet naar school en als ik hem de basisschool laat zien als we onderweg zijn naar de supermarkt, snapt hij er helemaal niks van. ‘Maar mama, dat is mijn school helemaal niet!’ Aangezien we het kinderdagverblijf ook zijn school noemen, zal dat dus even voor verwarring gaan zorgen.

We hebben uiteindelijk gekozen voor een christelijke school hier om de hoek. Het is slechts vijf a tien minuutjes lopen en we hadden een erg fijn gevoel tijdens de kennismaking en de rondleiding. We gingen heel blanco in de scholentocht en hadden op voorhand absoluut nog niet het idee om Skyler naar een christelijke school te brengen. Er zitten drie basisscholen hier –een openbare, een katholieke en dus de christelijke- en bij die laatste hadden we allebei het beste gevoel. De werkwijze sprak ons aan, de gemoedelijke sfeer en het feit dat iedere groep maar één klasje kent trok ons over de streep. Bovendien kregen we van de openbare school gewoon geen reactie (ik wacht nog steeds…) en vonden we de katholieke iets te streng en het geloof iets te ver doorgevoerd. Wij zijn zelf niet gelovig en ondanks dat ik het prettig en leuk vind dat Skyler iets meekrijgt van alles, hoeft het nu ook weer niet zo’n erge stempel te drukken op het onderwijs. En dat was bij de christelijke school niet het geval. We schreven hem al vrij snel in en momenteel zijn we dus de weken en maanden aan het aftellen tot het zover is.

Zodra Skyler naar de basisschool gaat, is het ook voor Maddox tijd om naar het kinderdagverblijf te vertrekken. We kiezen, net als met Skyler, voor de maandag en dinsdag. Op die dagen hoop ik ook dat Skyler kan overblijven op school zodat ik twee volledige werkdagen heb en als een malle aan de bak kan. Op woensdag heeft Skyler dan alleen de ochtend op school en is Maddox de hele dag thuis. Op donderdag en vrijdag is Maddox thuis en gaat Skyler natuurlijk naar school, maar vind ik het ook leuk als Skyler tussen de middag thuis komt om een broodje te eten. Op vrijdag blijft ook mijn moeder gewoon komen wat er voor zorgt dat ik misschien nog wat extra werk kan verrichten. In het begin zal het sowieso natuurlijk even rommelig verlopen, aangezien Skyler misschien nog niet het volledige rooster gaat meedraaien in verband met wennen. We gaan het allemaal zien maar dat het wat meer planning vereist, dat is een ding dat zeker is. Uitstapjes verschuiven meer naar het weekend of de woensdagmiddag, mijn afspraken moeten anders worden gepland vanwege het tussendoor thuis komen met eten en de breng- en ophaaltijden en de weekenden zullen nog meer dan nu in het teken staan van bijtanken en qualitytime.

Ik ben heel benieuwd hoe Skyler gaat reageren op deze immens grote verandering. Hij vond de overstap van de jonge naar de oudere groep op het kinderdagverblijf al vrij heftig. Dat zal dan ook best wel wat voeten in de aarde hebben. Ook Maddox zal echt even moeten wennen aan twee dagen opvang in plaats van altijd maar thuis bij mama. De komende maanden staan dus vooral in het teken van keihard genieten van de flexibiliteit. Geen verplichte wekkers, gaan en staan waar ik wil, geen rekening hoeven houden met tijden en vooral nog even genieten van de tijd die we steeds door kunnen brengen met zijn drietjes doordeweeks. Want ondanks dat ik het ergens ook wel fijn vind om straks weer mijn volledige twee werkdagen terug te krijgen en dat ik me op de schooldagen alleen op Maddox hoef te focussen, kan ik de gedachte dat ik Maddox naar de crèche breng en vervolgens een deur verder de school binnen stap met Skyler en zijn tasje op zijn rug echt nog niet aan. Zullen we afspreken dat de komende 4.5 maand héél erg lang gaan duren? Thanks!